Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 5 września 2018 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. odmówił J. D. prawa do emerytury wskazując, że wnioskodawca nie wykazał co najmniej 25 letniego okresu składkowego i nieskładkowego, uznając jedynie łączny staż 22 lata, 2 miesiące i 2 dni. Organ rentowy nie uwzględnił ubezpieczonemu okresu zatrudnienia od 3 września 1973 roku do 19 czerwca 1976 roku w związku ze wskazaniem w świadectwie pracy błędnej daty urodzenia. Uwzględnił natomiast ubezpieczonemu okres 15 lat, 2 miesięcy i 8 dni pracy w szczególnych warunkach. (decyzja k 19 akt ZUS )

W dniu 26 wrzesnia 2018 roku J. D. odwołał się od powyższej decyzji, wnosząc o jej zmianę i przyznanie prawa do emerytury oraz o zaliczenie do stażu pracy uprawniającego do nabycia prawa do emerytury okresu pracy wykonywanej w ramach Przyzakładowej (...) Szkoły Budowlanej dla Pracujących R. – K. Przedsiębiorstwa Budowlanego w K. w okresie od 3 września 1973 roku do 19 czerwca 1976 roku. Wskazał, że nie ma obecnie możliwości sprostowania omyłki pisarskiej zawartej w świadectwach szkolnych i świadectwie pracy będących podstawą uznania wyżej wskazanego okresu do stażu ogólnego, wskazujących niewłaściwą datę jego urodzenia – 9 marca 1958 roku zamiast 10 marca 1958 roku. (odwołanie k. 2-7)

Odpowiadając na odwołanie pismem z dnia 14 listopada 2018 roku organ rentowy wniósł o jego oddalenie podtrzymując dotychczasową argumentację. (odpowiedź na odwołanie k 28)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

J. D. (nr PESEL (...)) urodził się w dniu (...),. (niesporne)

W okresie od 3 września 1973 roku do 19 czerwca 1976 roku wnioskodawca był uczniem (...) Szkoły Budowlanej dla Pracujących R. – K. Przedsiębiorstwa Budowlanego w K., zatrudnionym równocześnie w R. – K. Przedsiębiorstwie Budowlanym (późniejsza nazwa Przedsiębiorstwo Budowlane (...)) na stanowisku ucznia praktycznej nauki zawodu. (świadectwo szkolne k 14 pliku akt ZUS zainicjowanego wnioskiem z dnia 23 lipca 2018 r., świadectwo pracy – k 5 pliku akt ZUS zainicjowanego wnioskiem z dnia 12 stycznia 2014 r., zeznania świadków J. F., G. K. – e – protokół rozprawy z dnia 2 kwietnia 2019 roku – płyta CD – koperta k 55, przesłuchanie wnioskodawcy e – protokół rozprawy z dnia 2 kwietnia 2019 roku – płyta CD – koperta k 55 w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami e – protokół rozprawy z dnia 26 lutego 2019 roku – płyta CD – koperta k 46)

Następnie w okresie od 13 października 197 roku do 14 sierpnia 1982 roku był pracownikiem Przedsiębiorstwa Państwowego (...) w S.. (świadectwo pracy k 7 pliku akt ZUS zainicjowanego wnioskiem z dnia 12 stycznia 2014 r.)

W okresie od 18 sierpnia 1982 roku stał się pracownikiem (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S., gdzie nadal pozostaje w zatrudnieniu. (świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach k 5 pliku akt ZUS zainicjowanego wnioskiem z dnia 23 lipca 2018 r.)

Na dzień 1 stycznia 1999 roku łączny staż okresów składkowych i nieskładkowych wnioskodawcy z pominięciem okresu zatrudnienia w (...) Szkole Budowlanej dla Pracujących R. – K. Przedsiębiorstwa Budowlanego w K. wynosi 22 lata, 2 miesiące i 22 dni, a staż pracy w szczególnych warunkach – 15 lat, 2 miesiące i 8 dni. (niesporne)

W dniu 23 lipca 2018 J. D. złożył wniosek o emeryturę, w którym wniósł o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa. (niesporne)

Sąd Okręgowy dokonał następującej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego i zważył, co następuje :

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2018 roku, poz. 1270 z późn. zm.) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 roku przysługuje emerytura, po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat- dla kobiet i 65 lat- dla mężczyzn oraz

2) okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Z ust. 2 w/w przepisu wynika z kolei, że emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Stosownie do art.32 ust.1 powołanej ustawy, ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 r., będącym pracownikami zatrudnionymi w szczególnych warunkach, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 pkt 1.

Ustęp 2 tego przepisu stanowi natomiast, że dla celów ustalenia uprawnień, o których mowa w ust. 1, za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia w podmiotach, w których obowiązują wykazy stanowisk ustalone na podstawie przepisów dotychczasowych. Ustęp 4 cytowanego przepisu stanowi, że wiek emerytalny, o którym mowa w ustępie 1, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie których osobom wymienionym w ustępie 2 i 3 przysługuje prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych.

Przywołane przepisy dotychczasowe to rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r., Nr 8, poz.43 z późn zm.).

W myśl § 2 tego rozporządzenia, okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy. Okresy pracy stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ustęp 2 rozporządzenia, lub w świadectwie pracy.

W § 3 ustawodawca wskazał, że za okres zatrudnienia wymagany do uzyskania emerytury, zwany „wymaganym okresem zatrudnienia” uważa się okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczanymi do okresów zatrudnienia.

Z kolei § 4 tego rozporządzenia stanowi, że pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1) osiągnął wiek emerytalny wynoszący 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,

2) ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

W przedmiotowym stanie faktycznym nie budzi wątpliwości fakt, iż wnioskodawca spełnia przesłanki ustawowe co do wieku oraz stażu 15 lat pracy w warunkach szczególnych.

Przedmiotem sporu w niniejszej sprawie było wykazanie przez niego wymaganego na dzień 1 stycznia 1999 roku ogólnego stażu pracy w wymiarze 25 lat.

W ocenie Sądu J. D. spełnia także i ten warunek, bowiem po zaliczeniu do ustalonych przez organ rentowy 22 lat, 2 miesięcy i 22 dni okresów składkowych i nieskładkowych okresu zatrudnienia w ramach praktycznej nauki zawodu – spornego okresu od 3 września 197 roku do 19 czerwca 1976 roku (2 lat, 9 miesięcy i 15 dni), łączny staż wnioskodawcy wynosi 25 lat i 7 dni.

Uznając za zasadne przyjęcie, że J. D. występujący w niniejszej sprawie (nr PESEL (...)), urodzony w dniu (...) faktycznie był zatrudniony w spornym okresie w R. – K. Przedsiębiorstwie Budowlanym (późniejsza nazwa Przedsiębiorstwo Budowlane (...)) na stanowisku ucznia praktycznej nauki zawodu.

Okoliczność ta została kategorycznie potwierdzona przez świadków zeznających w niniejszej sprawie, których zeznania korespondują z przesłuchaniem wnioskodawcy, wskazujących wprost na osobę J. D., występującego w niniejszym postępowaniu (a zatem urodzonego (...), syna K.) jako pracownika wskazanego podmiotu.

Nie ma zatem na obecnym etapie wyjaśnienia sprawy przed Sądem znaczenia fakt, że świadectwo pracy wystawione przez R. – K. Przedsiębiorstwo Budowlane (późniejsza nazwa Przedsiębiorstwo Budowlane (...)) w S. wskazuje niewłaściwą (powtórzoną ze świadectw szkolnych) datę urodzenia odwołującego.

Powyższy błąd nie może skutkować odmową zaliczenia wnioskodawcy wskazanego okresu do ogólnego stażu pracy, skoro wykonywał on w ramach praktycznej nauki zawodu pracę na rzecz tego podmiotu.

W kwestii kwalifikowania pracy wykonywanej na podstawie umowy o naukę zawodu nie ma wątpliwości, że okres ten zalicza się do ogólnego stażu pracy. Takie też stanowisko zajął Sąd Najwyższy przykładowo w wyroku z dnia 24 kwietnia 2009 r. sygn. II UK 334/08 (OSNP 2010/23-24/294), a także w wyroku z dnia 20 stycznia 2011 r. sygn. II UK 169/10 (LEX nr 786387), zgodnie z którym okres nauki zawodu odbywanej przed dniem 1 stycznia 1975 r. w ramach umowy zawartej na podstawie przepisów ustawy z dnia 2 lipca 1958 r. o nauce zawodu, przyuczaniu do określonej pracy i warunkach zatrudniania młodocianych w zakładach pracy oraz o wstępnym stażu pracy był w rozumieniu prawa ubezpieczeń społecznych okresem zatrudnienia w ramach stosunku pracy.

Wnioskodawca spełnił tym samym wszystkie wymagane prawem przesłanki do przyznania emerytury, a mianowicie: wieku – osiągnął wiek emerytalny wynoszący 60 rok życia, posiadania co najmniej 25-letniego okresu składkowego, w tym co najmniej 15- letniego okresu zatrudnienia w szczególnych warunkach oraz złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Na mocy art. 129 ust. 1 ustawy świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu.

Wnioskodawca złożył wniosek w dniu 23 lipca 2018 roku, zaś urodził się (...), a zatem prawo do emerytury należało wnioskodawcy przyznać od dnia 1 lipca 2018 roku.

W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł jak w sentencji wyroku.