Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł., decyzją z dnia 20 lipca 2021 r., odmówił J. J., prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy, w oparciu o orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS, z dnia 5 lipca 2021 r., która stwierdziła, że ubezpieczony jest częściowo niezdolny do pracy do 30.06.2023 r., niezdolność trwa i nie pozostaje w związku z wypadkiem przy pracy.

(decyzja k. 20 akt ZUS)

Od powyższej decyzji J. J., reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, odwołał się w dniu 20.08.2021 r. do Sądu Okręgowego w Łodzi podnosząc, że jest ona krzywdząca, z uwagi na jego faktyczny stan zdrowia – uraz kręgosłupa, tym samym wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji i przyznanie prawa do świadczenia rentowego. Skarżący podkreślił, że w okresie od 28.02.2021 r. do 4.03.2021 r., był hospitalizowany w Klinice (...), (...) Kręgosłupa i Nerwów Obwodowych w Ł., gdzie wykonano zabieg operacyjny usunięcia kręgów szyjnych i założenia implantów.

(odwołanie k. 3 – 3 verte)

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania wywodząc jak w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

(odpowiedź na odwołanie k. 13 – 13 verte)

Sąd Okręgowy w Łodzi ustalił, co następuje:

J. J. urodził się w dniu (...), posiada wykształcenie podstawowe, z zawodu jest kierowcą i stolarzem, pracował do 1980 r. jako stolarz, a ostatnio, do 14.12.2020 r., jako kierowca i przedstawiciel handlowy w firmie Skup (...) w K.. Ubezpieczony posiada prawo jazdy kat. B i C + laweta.

( okoliczności bezsporne, a nadto wywiad zawodowy k. 123 dokumentacji medycznej w aktach ZUS, świadectwa pracy w aktach ZUS, zeznania wnioskodawcy 00:02:39 w zw. z 00:09:06, płyta CD k. 150)

Ubezpieczony, do dnia 20.04.2022 r. legitymował się umiarkowanym stopniem niepełnosprawności.

(zeznania wnioskodawcy 00:02:39 w zw. z 00:09:06, płyta CD k. 150)

W dniu 20 marca 2020 r. wnioskodawca uległ wypadkowi przy pracy polegającemu na upadku z lawet samochodu ciężarowego, na skutek czego doznał stłuczenia kręgosłupa szyjnego.

(bezsporne, a nadto protokół ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy k. 30 – 33 akt ZUS)

W dniu 14 grudnia 2020 r. ubezpieczony złożył wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy.

(wniosek k. 1-5 akt ZUS)

W toku postępowania, wnioskodawca został w dniu 11.01.2021 r. zbadany przez Lekarza Orzecznika ZUS, który rozpoznał u badanego porażenie nerwu strzałkowego prawego u osoby z zmianami zwyrodnieniowo - dyskopatycznymi kręgosłupa lędźwiowego wielopoziomowymi, uraz kręgosłupa szyjnego w wywiadzie ze zmianami zwyrodnieniowo-dyskopatycznymi zaawansowanymi, dyskopatię piersiową zaawansowaną, chorobę niedokrwienną serca i uznał wnioskodawcę za osobę częściowo niezdolną do pracy do dnia 31.12.2021 r. Data powstania częściowej niezdolności do pracy - 07.05.2018 r. Częściowa niezdolność do pracy nie pozostaje w związku z wypadkiem przy pracy.

(opinia Lekarza Orzecznika ZUS w dokumentacji medycznej k. 195 - 197 akt ZUS, i orzeczenie k. 11 – 11 v akt ZUS) .

Rozpatrując, wniesiony przez ubezpieczonego, sprzeciw, Komisja Lekarska ZUS, w dniu 16 lutego 2021 r., zbadała wnioskodawcę, rozpoznając u niego niedowład nerwu strzałkowego prawego u osoby ze zmianami zwyrodnieniowo-dyskopatycznymi kręgosłupa lędźwiowego do leczenia operacyjnego od 2018 r. Zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa szyjnego z zespołem bólowym i drętwieniem oraz osłabieniem lewej kończyny górnej w wywiadzie, bez istotnego upośledzenia sprawności w badaniu przedmiotowym, bóle i zawroty głowy w wywiadzie, (...), przewlekły nikotynizm i uznała wnioskodawcę za osobę częściowo niezdolną do pracy do dnia 31.01.2022 r. Daty powstania częściowej niezdolności do pracy, nie da się ustalić. Częściowa niezdolność do pracy nie pozostaje w związku z wypadkiem przy pracy.

(opinia i orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS k. 202 - 204 dokumentacji medycznej w aktach ZUS oraz k. 15 akt ZUS)

W oparciu o powyższe orzeczenie organ rentowy w dniu 26 lutego 2021 r. odmówił ubezpieczonemu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy.

( decyzja k. 16 akt ZUS)

W dniu 10.06.2021 r. ubezpieczony został ponownie zbadany przez Lekarza Orzecznika ZUS, który rozpoznał u badanego przewlekły zespól bólowy szyjny i lędźwiowy kręgosłupa, niedowład nerwu strzałkowego prawego, stan po operacji kręgosłupa szyjnego z powodu dyskopatii (...) w dniu 01.03.2021r., bóle i zawroty głowy, nadciśnienie tętnicze, nikotynizm, (...), chorobę niedokrwienną serca i uznał wnioskodawcę za osobę częściowo niezdolną do pracy do dnia 30.06.2023 r. Data powstania częściowej niezdolności do pracy - 07.05.2018 r. Częściowa niezdolność do pracy nie pozostaje w związku z wypadkiem przy pracy. (opinia Lekarza Orzecznika ZUS w dokumentacji medycznej k. 206 - 207 akt ZUS i orzeczenie k. 18 – 18 v akt ZUS) .

Rozpatrując wniesiony przez ubezpieczonego sprzeciw Komisja Lekarska ZUS w dniu 5 lipca 2021 r. zbadała wnioskodawcę, rozpoznając u niego przewlekły zespół bólowy kręgosłupa, niedowład nerwu strzałkowego prawego, stan po operacji kręgosłupa szyjnego z powodu dyskopatii (...) w dniu 01.03.2021r., bóle i zwroty głowy, nadciśnienie tętnicze, nikotynizm, (...), chorobę niedokrwienną serca i uznała wnioskodawcę za osobę częściowo niezdolną do pracy do dnia 30.06.2023 r. Daty powstania częściowej niezdolności do pracy trwa nadal. Częściowa niezdolność do pracy nie pozostaje w związku z wypadkiem przy pracy. (opinia i orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS k. 229 - 231 dokumentacji medycznej w aktach ZUS oraz k. 19 akt ZUS)

W dniu 15 listopada 2021 r. J. J. został zbadany przez biegłego sądowego lekarza internistę - kardiologa dr n. med. R. G., który rozpoznał u wnioskodawcy nadciśnienie tętnicze leczone farmakologicznie, nikotynizm, przepuklinę rozworu przełykowego, uchyłkowatość esicy, przewlekłe zapalenie błony śluzowej żołądka w wywiadzie, chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa z dyskopatią i okresowym zespołem bólowym, stan po zabiegu dyscektomii C4/C5/C6 i spondylodezie C4/C5/C7 -03.202lr., uraz kręgosłupa tj. stan po wypadku przy pracy (upadek z lawety na plecy w 20.03.2020r.), niedowład nerwu strzałkowego prawego, żylaki odbytu i uznał, że badany jest nie jest niezdolny do pracy w związku z wypadkiem przy pracy. Niewątpliwie wnioskodawca jest umiarkowanego, ogólnego - stanu zdrowia z punktu widzenia kardiologicznego i internistycznego.

Co ważne jest obciążony schorzeniami kardiologicznymi i internistycznymi (choroby przewlekłe). Ma rozpoznane nadciśnienie tętnicze. Wnioskodawca nie jest po stałą opieką poradni kardiologicznej (jest dopiero zapisany).

Na chwilę obecną brak danych na zaawansowaną niewydolność serca, czy cechy znacznego uszkodzenia mięśnia sercowego. Nie był hospitalizowany w oddziałach kardiologii, nie był kwalifikowany do leczenia inwazyjnego jak np. zabiegi angioplastyki. Ma on rozpoznane nadciśnienie tętnicze. Statystycznie, obecnie w Polsce nadciśnienie tętnicze stwierdza się u około 35% mężczyzn i 29% kobiet w grupie wiekowej 18-79 rż. U przeważającej większości pacjentów (generalnie patrząc na problem) można uzyskać dobrą kontrolę wartości ciśnienia tętniczego, zależy to od determinacji pacjenta (redukcja wagi ciała, nieużywanie używek np. tytoń, unikanie alkoholu, soli itp), systematycznego przyjmowania leków (przy braku dostatecznej kontroli modyfikowanie leków przez lekarza prowadzącego). Ilość leków, metody farmakoterapii u zdecydowanej większości pacjentów pozwalają na unormowanie (kontrolowanie ciśnienia tętniczego). Tylko u, relatywnie patrząc bardzo niewielu pacjentów pomimo optymalnej terapii nie udaje się uzyskać dobrych wartości ciśnienia tętniczego (np. pacjenci z nadciśnieniem wtórnym, opornym). U wnioskodawcy stwierdza się zadowalającą kontrolę ciśnienia tętniczego, przy braku należytego wyrównania konieczna modyfikacja leczenia w poradni kardiologicznej. Stopień naruszenia sprawności organizmu wnioskodawcy, nie powoduje jego niezdolności do pracy. Biegły kardiologa, podsumowując schorzenia wnioskodawcy - uznał, że wymagają one przewlekłego leczenia i stałej kontroli (celem zmniejszenia np. ryzyka sercowo-naczyniowego i opóźnienia momentu wystąpienia dalszych powikłań), jednakże nie powodują takiego naruszenia sprawności organizmu, które - powodowałyby niezdolność do pracy.

(opinia biegłego internisty – kardiologa k. 31 – 33)

W dniu 11 lutego 2022 r. r. ubezpieczony został zbadany przez biegłego sądowego lekarza neurologa J. B., która rozpoznała u niego stan po operacji kręgosłupa szyjnego z powodu dyskopatii C4/C5/C6/C7 (1.03.2021 r.), chorobę zwyrodnieniowo-dyskopatyczną odcinka szyjnego, piersiowego i LS kręgosłupa, niedowład prawego nerwu strzałkowego, przewlekły zespół bólowy kręgosłupa i uznała, że z neurologicznego punktu widzenia badany jest częściowo niezdolny do pracy do 30.06.2023 r. Niezdolność do pracy powstała w dniu 7.05.2018 r. i nie pozostaje w związku z wypadkiem przy pracy z dnia 20.03.2020 r.

Wnioskodawca od wielu lat odczuwa bóle odcinka szyjnego i LS kręgosłupa (bóle odcinka szyjnego kręgosłupa opisywane są w dokumentacji z Poradni Neurologicznej już w 2018 r. i w RTG kręgosłupa występowały już wtedy zmiany zwyrodnieniowo- dyskopatyczne. Wnioskodawca został zakwalifikowany w 2019 r. do operacji odcinka LS kręgosłupa z powodu opadania stopy prawej w przebiegu dyskopatii kręgosłupa. W 20.03.2020 r. badany spadł z lawety na plecy w czasie wykonywania pracy. Stracił chwilowo przytomność i z powodu stwierdzonych w (...) odcinka szyjnego kręgosłupa dyskopatii od C4 do C7 1.03.2021 przebył operację neurochirurgiczną. Występowały u niego wtedy objawy rwy barkowej lewostronnej porażennej. Aktualnie badany zgłasza skargi bólowe ze strony całego kręgosłupa, opada mu prawa stopa (powinien nosić ortezę), ma zawroty głowy, często leży z powodu bólów kręgosłupa. Leczy się psychiatrycznie i regularnie jest konsultowany przez neurologa i neurochirurga. U wnioskodawcy w 27.09.2021 r. neurolog rozpoznał przewlekły ból neuropatyczny i zaproponował do rozważenia stymulatora rdzenia, na który badany wyrazi zgodę po ponownej rehabilitacji i ponownej konsultacji neurochirurgicznej.

Znaczne naruszenie sprawności organizmu pozwala zaliczyć go do częściowej niezdolności do pracy zarobkowej do 30.06.2023 r. Jednakże niezdolność do pracy powstała w dniu 7.05.2018 r. nie pozostaje w związku z wypadkiem przy pracy z dnia 20.03.2020 r. Zdarzenie w pracy, które miało miejsce w dniu 20.03.2020 r. zostało uznane za wypadek przy pracy i było spowodowane stłuczeniem pleców. Opisywane zmiany zwyrodnieniowo - dyskopatyczne nie powstały w dniu powyższego zdarzenia. Zmiany te są związane ze zużyciem kręgosłupa i stanowią chorobę samoistną, a nie pourazową. Z dokumentu, w postaci zaświadczenia o stanie zdrowia, wydanym przez lekarza POZ z dnia 22.09.2022 r. ,lekarz prowadzący podał, że choroba podstawowa u ubezpieczonego, to choroba zwyrodnieniowa kręgosłupa, przewlekły zespół bólowy kręgosłupa z cechami bólu neuropatycznego, niedoczulica w zakresie czucia lewej kończyny górnej z niewielkim niedowładem lewej kończyny górnej od czasu wypadku w marcu 2020 r., z utrwalonym niedowładem w skali L. prostowników prawej stopy. Miażdżyca uogólniona tętnic kończy dolnych wieńcowych i tętnic dogłowowych, nadciśnienie tętnicze, depresja i zaburzenia lękowe w trakcie psychoterapii, zawroty głowy do diagnostyki o niewyjaśnionym podłożu, okresowe omdlenia, stan po zapaleniu prostaty, zaburzenia jelitowe, stan po operacji jamy brzusznej. Lekarz podał, że pacjent jest leczony z powodu choroby zwyrodnieniowej od 2018 r., kiedy to występowały bóle odcinka LS i odcinka szyjnego kręgosłupa. Opisywano wtedy w RTG dyskopatię C5/C6/C7. Następnie lekarz opisuje wiele chorób, na które cierpi wnioskodawca. Wymaga przewlekłego leczenia przeciwbólowego. Podaje także, że z praktyki oczywiste jest, że upadek, uraz może spowodować nasilenie dyskopatii szyjnej i wystąpienie niedowładu kończyny.

(opinia biegłej neurologa k. 48 – 52, opinia pisemna uzupełniająca k. 144)

Wnioskodawca został także w dniu 7 czerwca 2022 r. zbadany przez biegłą lekarza z zakresu rehabilitacji dr n. med. K. K., która rozpoznała u niego stan po operacji wielopoziomowej dyskopatii w odcinku szyjnym (od C4 do C7) w dniu 1 marca 2021 r., wieloletnią chorobę zwyrodnieniowo-dyskopatyczną odcinka szyjnego kręgosłupa z okresowo nawracającym zespołem bólowym, wieloletnią chorobę zwyrodnieniowo-dyskopatyczną odcinka lędźwiowo-krzyżowego kręgosłupa, z rwą kulszową porażenną (od 2018 r.), z kwalifikacją do leczenia operacyjnego, z okresowo nawracającym zespołem bólowym, przebyte stłuczenia kręgosłupa w wyniku upadku w 20.03.2020 r. - wypadek w pracy i uznała, że z punktu widzenia biegłego rehabilitanta odwołujący jest częściowo niezdolny do pracy, niezdolność do pracy powstała w dniu 7 maja 2018 r. Wnioskodawca jest częściowo niezdolny do pracy do 30 czerwca 2023 r. Częściowa niezdolność do pracy nie pozostaje w związku z wypadkiem przy pracy z dnia 20 marca 2020 r. Odwołujący od wielu lat odczuwał i leczył się z powodu dolegliwości bólowych ze strony szyjnego odcinka kręgosłupa oraz odcinka lędźwiowo-krzyżowego. Z tego powodu od 2018 r. był pod opieką lekarza rodzinnego, neurologa. W badaniu obrazowym (rtg) z 2018 r. stwierdzono wielopoziomowe zmiany zwyrodnieniowe w odcinku szyjnym kręgosłupa. W 2018 r. z powodu opadania stopy prawej był konsultowany neurochirurgicznie i został zakwalifikowany do leczenia operacyjnego, które jednak nie było przeprowadzone.

Z powodu utrzymujących się dolegliwości ze strony kręgosłupa szyjnego z objawami rwy barkowej lewostronnej, z powodu wielopoziomowych zmian dyskopatycznych kręgosłupa szyjnego w dniu 1 marca 2021 r. był operowany. Po leczeniu operacyjnym odbył kilka cykli zabiegów fizjoterapeutycznych oraz farmakoterapię. U odwołującego nadal utrzymują się dolegliwości bólowe kręgosłupa. Konsultujący neurolog, rozpoznał przewlekły ból neuropatyczny i zaproponował wszczepienie stymulatora rdzeniowego. W związku z utrzymywaniem się naruszenia sprawności w przebiegu zmian zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa odwołujący jest częściowo niezdolny do pracy do 30 czerwca 2023 r. W dniu 20 marca 2020 roku, w wyniku upadku, podczas pracy, odwołujący doznał stłuczenia kręgosłupa, z tego powodu miał orzekaną czasową niezdolność do pracy. Zdarzenie zostało uznane, jako wypadek przy pracy.

Stopień naruszenia sprawności organizmu wnioskodawcy, nie jest przyczyną stwierdzanej niezdolności do pracy , wskutek zdarzenia z dnia 20 marca 2020 r. Niezdolność do pracy spowodowana jest chorobą samoistną, jaką jest choroba zwyrodnieniowa kręgosłupa istniejącą i powodującą niezdolność do pracy odwołującego już przed ww. zdarzeniem.

(opinia biegłej rehabilitanta k. 99 – 105)

Powyższy stan faktyczny, Sąd ustalił w oparciu o całokształt materiału dowodowego zebranego w sprawie w szczególności załączone do akt sprawy akta rentowe ubezpieczonego, jego dokumentację medyczną oraz wydane w sprawie opinie biegłych: internisty – kardiologa, neurologa oraz rehabilitanta, a zatem biegłych, których specjalizacje odpowiadają rodzajowi schorzeń, występujących u wnioskodawcy, w aspekcie konsekwencji - wypadku przy pracy.

Wskazani biegli, zapoznali się z przedłożoną dokumentacją lekarską z przebiegu choroby i leczenia wnioskodawcy, na jej podstawie oraz badania bezpośredniego wnioskodawcy, opisali stan jego zdrowia. Opinie biegłych są jasne, wnikliwe, spójne, logiczne i obiektywne, w sposób przejrzysty i wyczerpujący opisują stan zdrowia J. J. oraz sporządzone zostały zgodnie z wymaganiami fachowości i niezbędną wiedzą w zakresie stanowiącym ich przedmiot, będąc tym samym wiarygodnym źródłem dowodowym.

Powołani w sprawie biegli orzekli jednogłośnie, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy w związku z wypadkiem przy pracy doznanym w dniu 20.03.2020 r.

Zaznaczyć przy tym należy, że biegła neurolog uzupełniła swoją opinię wyjaśniając w rzetelny sposób podstawy swojej opinii i ustosunkowała się do zarzutów pełnomocnika wnioskodawcy stanowiących próbę podważenia niniejszej opinii.

Biegła neurolog J. B. wyjaśniła, że wszystkie dokumenty załączone do akt dotyczące leczenia ubezpieczonego w 2021 r. (w tym zaświadczenie o stanie zdrowia wydane przez lekarza POZ z dnia 22.09.2022 r.) były jej znane i zostały przez nią ocenione. Według tej biegłej nadal podstawową jednostką chorobową wnioskodawcy pozostaje choroba zwyrodnieniowa kręgosłupa, na którą ubezpieczony cierpi już od 2018 r.

W oparciu o wszechstronną opinię wskazanej wyżej biegłej stwierdzić należy, że zarzuty pełnomocnika ubezpieczonego wobec przywołanej opinii nie są zasadne i stanowią li tylko bezpodstawną polemikę z wnioskami tej biegłej, nie zawierają natomiast merytorycznych zasadnych podstaw do jej zakwestionowania. Sąd Okręgowy uznał zatem w pełni wartość dowodową opinii biegłej neurologa i podzielił jako przekonywujące, wnioski wypływające z jej treści. Opinia ta została wydana stosownie do specjalności i doświadczenia zawodowego biegłej oraz w oparciu o dostępny materiał dowodowy i badanie na osobie wnioskodawcy, a przedstawione przez biegłą wnioski były jasne, zrozumiałe i precyzyjne. Opinia biegłej neurologa była pełna, nie zawierała sprzeczności ani braków, które mogłyby skutkować pozbawieniem jej mocy dowodowej.

W ocenie Sądu, wnioskodawca nie wskazał na uchybienia biegłej neurolog, przy wydawaniu opinii i formułowaniu wniosków, które mogłyby ją podważać. Należy, bowiem, podkreślić, iż podstawą zakwestionowania opinii, nie może być fakt, iż treść wydanej w sprawie opinii nie jest zbieżna z zapatrywaniami oraz stanowiskiem w sprawie danej strony. Innymi słowy, nie można kwestionować opinii tylko dlatego, że de facto strona nie jest zadowolona z opinii przedstawionej przez dotychczasowego biegłego. Słusznie wskazuje się w judykaturze, że opowiedzenie się za odmiennym stanowiskiem, oznaczałoby, bowiem, przyjęcie, że należy przeprowadzić dowód z wszelkich możliwych biegłych, by upewnić się, czy niektórzy z nich nie byliby takiego zdania, jak strona kwestionująca ( vide m. in.: wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 28 lutego 2013 roku w sprawie III AUa 1180/12, LEX 1294835; wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 22 lutego 2013 roku w sprawie I ACa 76/12, LEX 1312019). Zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem, przyczynami mogącymi przemawiać za koniecznością uzyskania dodatkowej opinii od innego biegłego są na przykład nielogiczność wyciągniętych przez niego wniosków, zawarcie w opinii sformułowań niekategorycznych, niejednoznacznych czy też brak dostatecznej mocy przekonywającej opinii (tak m.in. wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 12 lutego 2013 roku w sprawie I ACa 980/12, LEX 1293767; wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 3 kwietnia 2013 roku w sprawie I ACa 148/13, LEX 1313335).

Podkreślić należy, że ostatecznie, na terminie rozprawy, poprzedzającej bezpośrednio wydanie wyroku, wnioskodawca nie zgłosił żadnych nowych wniosków dowodowych i zasadnie nie podważył wyżej wskazanych opinii biegłych.

Sąd Okręgowy w Łodzi zważył co następuje:

W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego i przeprowadzonej wyżej oceny dowodów, odwołanie J. J. nie jest zasadne i podlega oddaleniu.

Zgodnie z treścią art. 6 ust.1 pkt. 6 ustawy z dnia 30 października 2002 roku (Dz. U. z 2022 poz. 2189, z późn. zm.) o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, dla ubezpieczonego, który stał się niezdolny do pracy wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej przysługuje „renta z tytułu niezdolności do pracy”.

Natomiast w myśl art. 17, ust.1 cytowanej ustawy, przy ustalaniu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, renty szkoleniowej, renty rodzinnej i dodatku do renty rodzinnej dla sieroty zupełnej z tytułu ubezpieczenia wypadkowego, do ustalenia wysokości tych świadczeń oraz ich wypłaty stosuje się odpowiednio przepisy ustawy o emeryturach i rentach z FUS, z uwzględnieniem przepisów niniejszej ustawy.

Stosownie do art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2022 r., poz. 504 z późn. zm.), renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełni łącznie następujące warunki:

⚫

jest niezdolny do pracy całkowicie lub częściowo,

⚫

ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy

⚫

oraz niezdolność do pracy powstała w okresach wskazanych w pkt 3 art. 57
w/w ustawy, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Z kolei art . 57a tej Ustawy stanowi, iż warunek posiadania okresów składkowych i nieskładkowych nie jest wymagany od ubezpieczonego, którego niezdolność do pracy jest spowodowana wypadkiem w drodze do pracy lub z pracy

Przedmiotem sporu w niniejszej sprawie była okoliczność, czy wnioskodawca jest niezdolny do pracy w związku z wypadkiem przy pracy doznanym w dniu 20 marca 2020 r.

Zgodnie z treścią przepisu art. 12, przywołanej już ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy. Częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Niezdolność do pracy orzeka się na okres nie dłuższy niż 5 lat, natomiast jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy przed upływem 5 lat, niezdolność do pracy orzeka się na okres dłuższy niż lat 5 (art. 13 ust. 2 i 3 ustawy).

Podnieść należy, że poziom posiadanych kwalifikacji, wyznacza zakres pracy, do której można odnosić ocenę zdolności do pracy w rozumieniu art. 12 i 13 ustawy. Inaczej mówiąc, ochrona ubezpieczeniowa służy temu kto utracił zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji, choćby w stopniu częściowej niezdolności do pracy. Należy zatem przy ocenie częściowej niezdolności do pracy odnosić się do poziomu posiadanych kwalifikacji, przy czym w każdym przypadku należy zważyć posiadane wykształcenie oraz charakter dotychczasowego zatrudnienia ubezpieczonego i okres tego zatrudnienia. Nie sposób bowiem dokonać oceny posiadanych kwalifikacji, odnosząc się w sposób alternatywny z jednej strony do posiadanego wykształcenia, a z drugiej, do zatrudnienia wykonywanego przez ubezpieczonego.

Aktualny jest również pogląd o konieczności ujmowania łącznie aspektu medycznego i ekonomicznego niezdolności do pracy ( wyrok Sądu Najwyższego z 10 czerwca 1999 r., II UKN 675/98, OSNAPiUS 2000 nr 16, poz. 624).

Przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy uwzględnia się, stosownie do art. 13 ust 1 ustawy, stopień naruszenia sprawności organizmu, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

Na gruncie powyższego przepisu, Sąd Najwyższy, wielokrotnie, w swych orzeczeniach, wskazywał, że warunki określone w art. 12 ustawy emerytalnej są spełnione wówczas, gdy naruszenie sprawności organizmu jest tego rodzaju, że stanowi przeszkodę do wykonywania pracy. Samo zaś naruszenie sprawności organizmu nie skutkujące niemożnością wykonywania pracy, lecz możliwe np. do leczenia w warunkach zwolnień lekarskich, nie jest wystarczające (wyrok SN z 19 grudnia 2000, II UKN 160/00 OSNP 2002/16/396). Należy również zauważyć, że w orzecznictwie przyjęte zostało jednoznacznie, że częściowa utrata zdolności do pracy zarobkowej nie jest równoznaczna z niemożliwością wykonywania dotychczasowego zatrudnienia lecz oznacza coś więcej, to jest niemożność wykonywania pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Dopiero zmiana zawodu w ramach posiadanych kwalifikacji i brak rokowania odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu stanowią podstawę do przyznania renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy (wyrok SN z 25 listopada 1998 r., II UKN 326/98, OSNP 2000/1/36).

W myśl ogólnych zasad postępowania cywilnego na wnioskodawcy reprezentowanym przez profesjonalnego pełnomocnika spoczywał ciężar udowodnienia faktów uzasadniających jego roszczenie.

Z treści art. 232 k.p.c. wynika, że strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Powyższego nie zmienia możliwość prowadzenia przez Sąd postępowania dowodowego z urzędu.

W postępowaniu odwoławczym od decyzji odmawiającej prawa do świadczenia sąd ubezpieczeń społecznych ocenia legalność decyzji według stanu rzeczy istniejącego w chwili jej wydania (por. wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 20 maja 2004 r., II UK 395/03, OSNP 2005 nr 3, poz. 43 oraz z dnia 7 lutego 2006 r., I UK 154/05, LEX nr 272581). Stąd też postępowanie dowodowe przed sądem w sprawie o świadczenie uzależnione od niezdolności ubezpieczonego do pracy powinno zmierzać do ustalenia, czy w dacie orzekania przez organ rentowy po stronie ubezpieczonego występowały w tym zakresie wszystkie przesłanki warunkujące przyznanie świadczenia.

Ustalenia dokonane w toku postępowania przed sądem nie uzasadniają zmiany zaskarżonej decyzji i nie stanowią podstawy do przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności w związku z wypadkiem przy pracy.

Bezspornym jest, że wypadek jakiego doznał ubezpieczony w dniu 20 marca 2020 r. był wypadkiem przy pracy. Jednakże przeprowadzone postępowanie wykazało, że wnioskodawca nie jest osobą niezdolną do pracy w rozumieniu art. 12 w/w ustawy w związku z tym wypadkiem. Wynika to w sposób jednoznaczny z opinii biegłych o specjalizacjach lekarskich, odpowiadających charakterowi schorzeń występujących u J. J., potwierdzając, tym samym, zasadność orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS i w konsekwencji prawidłowość zaskarżonej decyzji organu rentowego.

Stosownie do zgodnych opinii biegłych, powołanych w przedmiotowej sprawie, uznać należy, że nie stopień naruszenia sprawności organizmu wnioskodawcy, nie ogranicza , w znacznym stopniu, zdolności do wykonywania pracy w związku z wypadkiem przy pracy doznanym w dniu 20.03.2020 r.

W badaniu kardiologicznym, uznano, że niewątpliwie wnioskodawca jest umiarkowanego ogólnego stanu zdrowia z punktu widzenia kardiologicznego i internistycznego. Co ważne jest obciążony schorzeniami kardiologicznymi i internistycznymi (choroby przewlekłe). Ma rozpoznane nadciśnienie tętnicze. Wnioskodawca nie jest pod stałą opieką poradni kardiologicznej (jest dopiero zapisany). Na chwilę obecną brak danych na zaawansowana niewydolność serca, czy cechy znacznego uszkodzenia mięśnia sercowego. Nie był hospitalizowany w oddziałach kardiologii, nie był kwalifikowany do leczenia inwazyjnego jak np. zabiegi angioplastyki. Ma on rozpoznane nadciśnienie tętnicze. Jednakże u wnioskodawcy stwierdza się zadowalająca kontrolę ciśnienia tętniczego, przy braku należytego wyrównania konieczna była modyfikacja leczenia w poradni kardiologicznej. Podsumowując schorzenia wnioskodawcy wymagają przewlekłego leczenia i stałej kontroli (celem zmniejszenia np. ryzyka sercowo-naczyniowego i opóźnienia momentu wystąpienia dalszych powikłań) nie stanowi to jednak o niezdolności do pracy.

Z badania neurologicznego wynika, że wnioskodawca już od wielu lat odczuwa bóle odcinka szyjnego i LS kręgosłupa (bóle odcinka szyjnego kręgosłupa opisywane są w dokumentacji z Poradni Neurologicznej już w 2018 r. i w RTG kręgosłupa występowały już wtedy zmiany zwyrodnieniowo- dyskopatyczne. Wnioskodawca został zakwalifikowany w 2019 r. do operacji odcinka LS kręgosłupa z powodu opadania stopy prawej w przebiegu dyskopatii kręgosłupa. W 20.03.2020 r. badany spadł z lawety na plecy w czasie wykonywania pracy. Stracił chwilowo przytomność i z powodu stwierdzonych w (...) odcinka szyjnego kręgosłupa dyskopatii od C4 do C7 1.03.2021 przebył operację neurochirurgiczną. Występowały u niego wtedy objawy rwy barkowej lewostronnej porażennej. Aktualnie badany zgłasza skargi bólowe ze strony całego kręgosłupa, opada mu prawa stopa (powinien nosić ortezę), ma zawroty głowy, często leży z powodu bólów kręgosłupa. Leczy się psychiatrycznie i regularnie jest konsultowany przez neurologa i neurochirurga. U wnioskodawcy w 27.09.2021 r. neurolog rozpoznał przewlekły ból neuropatyczny i zaproponował do rozważenia stymulatora rdzenia, na który badany wyrazi zgodę po ponownej rehabilitacji i ponownej konsultacji neurochirurgicznej.

Znaczne naruszenie sprawności organizmu pozwala zaliczyć go do częściowej niezdolności do pracy zarobkowej do 30.06.2023 r. Jednakże niezdolność do pracy powstała w dniu 7.05.2018 r. i nie pozostaje w związku z wypadkiem przy pracy z dnia 20.03.2020 r. Zdarzenie w pracy, które miało miejsce w dniu 20.03.2020 r. zostało uznane za wypadek przy pracy i było spowodowane stłuczeniem pleców. Opisywane zmiany zwyrodnieniowo - dyskopatyczne nie powstały w dniu powyższego zdarzenia. Zmiany te są związane ze zużyciem kręgosłupa i stanowią chorobę samoistną a nie pourazową.

Z punktu widzenia rehabilitacji medycznej wskazać trzeba, że odwołujący od wielu lat odczuwał i leczył się z powodu dolegliwości bólowych ze strony szyjnego odcinka kręgosłupa oraz odcinka lędźwiowo-krzyżowego. Z tego powodu od 2018 r. był pod opieką lekarza rodzinnego, neurologa. W badaniu obrazowym (rtg) z 2018 r. stwierdzono wielopoziomowe zmiany zwyrodnieniowe w odcinku szyjnym kręgosłupa. W 2018 r. z powodu opadania stopy prawej był konsultowany neurochirurgicznie i został zakwalifikowany do leczenia operacyjnego, które jednak nie było przeprowadzone.

Z powodu utrzymujących się dolegliwości ze strony kręgosłupa szyjnego z objawami rwy barkowej lewostronnej, z powodu wielopoziomowych zmian dyskopatycznych kręgosłupa szyjnego w dniu 1 marca 2021 r. był operowany. Po leczeniu operacyjnym odbył kilka cykli zabiegów fizjoterapeutycznych oraz farmakoterapię. U odwołującego nadal utrzymują się dolegliwości bólowe kręgosłupa. Konsultujący neurolog rozpoznał przewlekły ból neuropatyczny i zaproponował wszczepienie stymulatora rdzeniowego. W związku z utrzymywaniem się naruszenia sprawności w przebiegu zmian zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa odwołujący jest częściowo niezdolny do pracy do 30 czerwca 2023 r. W dniu 20 marca 2020 roku w wyniku upadku podczas pracy odwołujący doznał stłuczenia kręgosłupa, z tego powodu miał orzekaną niezdolności do pracy. Zdarzenie zostało uznane, jako wypadek przy pracy.

Zdarzenie z dnia 20 marca 2020 r. nie jest przyczyną stwierdzanej niezdolności do pracy. Niezdolność do pracy spowodowana jest chorobą samoistną jaką jest choroba zwyrodnieniowa kręgosłupa istniejąca i powodująca niezdolność do pracy odwołującego już przed ww. zdarzeniem.

W świetle opinii wyżej wymienionych biegłych lekarzy wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy w związku z wypadkiem przy pracy. W myśl wniosków opinii biegłych schorzenie kręgosłupa i związane z tym dolegliwości bólowe, które nasiliły się u wnioskodawcy po dacie 20.03.2020 r. wystąpiły wyłącznie na tle samoistnych zmian chorobowych (nie zaś pourazowych) istniejących już od 2018 r.

Wobec wyżej wskazanych opinii biegłych, Sąd nie znalazł okoliczności uzasadniających zmianę zaskarżonej decyzji ZUS i przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, w związku z wypadkiem przy pracy z dnia 20.03.2022 r. Z dokonanych ustaleń wynika, że wnioskodawca urodził się w dniu (...), jest zatem, osobą w wieku aktywności zawodowej. Posiada wykształcenie podstawowe, z zawodu jest kierowcą i stolarzem, pracował do 1980 r. jako stolarz, a ostatnio, do 14.12.2020 r., jako kierowca i przedstawiciel handlowy w firmie Skup (...) w K.. Ubezpieczony posiada prawo jazdy kat. B i C + laweta. Jest, więc, osobą, w wieku nie wyłączającym, możliwości wykonywania aktywności zawodowej, lub ewentualne przekwalifikowanie się, albowiem wnioskodawca posiada przygotowanie i doświadczenie zawodowe - praktyczne. I, jak wynika z opinii biegłych sądowych nie u tracił, zdolności do pracy, a, jego potencjalnie możliwości mobilnej aktywizacji zawodowej, mając na uwadze zakres, już posiadanych kwalifikacji i doświadczenia zawodowego, istnieją, choć , z uwagi na sytuację ekonomiczną na rynku pracy, wykonywanie pracy – dotychczas świadczonej lub podjęcie nowej, czy też przekwalifikowanie się, nie jest zadaniem łatwym .

Sąd przeanalizował sytuację wnioskodawcy pod kątem art. 13 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 cyt. ustawy.

Powyższe, nie wyklucza możliwości złożenia przez wnioskodawcę do ZUS wniosku o przyznanie prawa do świadczenia rentowego z ogólnego stanu zdrowia.

Sąd Okręgowy w Łodzi, na mocy art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., oddalił odwołanie J. J., uznając je za niezasadne.

K.B.

ZARZĄDZENIE

odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi wnioskodawcy adw. L. O. za pośrednictwem Portalu Informacyjnego.