Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 07.09.2023 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. ponownie ustalił wartość kapitału początkowego A. J. na dzień 01.01.1999 r.

Do ustalenia wartości kapitału początkowego organ rentowy przyjął podstawę wymiaru kapitału początkowego w kwocie 1562,01 zł. Do obliczenia podstawy wymiaru kapitału początkowego oraz obliczenia wskaźnika wysokości tej podstawy organ rentowy przyjął przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 kolejnych lat kalendarzowych tj. od 01.01.1982 r. do 31.12.1991 r. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego wyniósł 127,94%. Podstawę wymiaru kapitału początkowego w kwocie 1562,01 zł ZUS ustalił w wyniku pomnożenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru wynoszącego 127,94% przez kwotę 1220,89 zł, tj. kwotę bazową określoną w w/w ustawie o emeryturach i rentach z FUS (127,94% x 1 220,89 zł = 1562,01 zł).

Przyjęto łącznie 16 lat, 7 miesięcy, 21 dni, tj. 199 miesięcy okresów składkowych oraz 3 miesiące, 0 dni, tj. 3 miesiące okresów nieskładkowych.

Współczynnik proporcjonalny do osiągniętego do dnia 31 grudnia 1998 roku wieku oraz okresu składkowego i nieskładkowego wyniósł 56,42%. Średnie dalsze trwanie życia wyrażone w miesiącach dla osób w wieku 62 lat przyjęto w ilości 209 miesięcy. W związku z powyższym wysokość kapitału początkowego ustalona na dzień 1 stycznia 1999 roku wyniosła 105 524,10 złotych.

Do ustalenia wartości kapitału początkowego ZUS nie uwzględnił okresów:

- od 15.08.1992 r. do 30.04.1996 r. gdyż ubezpieczony nie podlegał ubezpieczeniu społecznym z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej.

(decyzja – k. 42-42 verte plik I załączonych do sprawy akt organu rentowego)

Odwołanie od w/w decyzji złożył A. J. zarzucając jej naruszenie przepisów prawa materialnego tj. art. 173 i 174 ustawy emerytalnej poprzez ich błędną wykładnię co do sposobu i wartości kapitału początkowego ustalonego na dzień 01.01.1999 r. dla osoby urodzonej po 31.12.1948 r., a ubiegającej się o emeryturę na podstawie złożonego w dniu 10.07.2023 r. wniosku oraz naruszenie przepisów postępowania, a w szczególności art. 107 § 3 k.p.a. poprzez naruszenie zasady prawdy obiektywnej i braku dążenia do wszechstronnego wyjaśnienia wszystkich istotnych okoliczności faktycznych sprawy będącej przedmiotem rozpoznania organu.

W opinii wnioskodawcy rzeczona decyzja nie zawiera wyszczególnienia, które składniki wynagrodzenia (kwoty uposażenia) organ rentowy uwzględnił do wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego. W szczególności brak jest odniesienia do kwestii wypłaty wnioskodawcy tzw. dodatku za służbę w warunkach szkodliwych dla zdrowia w okresie od 01.10.1984 r. Wnioskodawca zakwestionował również prawidłowość zastosowania w stosunku do niego tablic trwania życia, na podstawie których ustala się średnie dalsze trwanie życia wskazując, że przyjęcie w decyzji przez ZUS owego wskaźnika nie stanowi w pełni obiektywnego kryterium wyliczenia należności emerytalnych.

(odwołanie – k. 3-6)

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie precyzując i ponownie akcentując, że do wyliczenia kapitału początkowego nie zaliczono wskazanego we wniosku emerytalnym okresu 15.08.1992 r. - 30.04.1996 r. prowadzenia działalności gospodarczej ponieważ wnioskodawca nie podlegał w tym okresie ubezpieczeniom społecznym.

Wobec powyższego zaskarżoną decyzją z dnia 06.07.2023 r., wydaną na podstawie stosowanych wprost przepisów art. 173-174 i art. 15 ust. 1-7 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, Zakład przyjął za udowodnione uposażenie uzyskane przez wnioskodawcę w lach 1981-1991 r. oraz podstawę wymiaru składek z lat 1996 - 1998 (odpowiednio 4 096,42 zł, 6 733,28 zł, 8 540,62 zł - w tym 3 miesiące nieskładkowe) i ustalił ponownie kapitał początkowy na dzień 01.01.1991 r. w kwocie 105 524,10 zł.

(odpowiedź na odwołanie – k. 7-8)

Na rozprawie w dniu 16.02.2024 r. wnioskodawca wniósł ustalenie kapitału początkowego przy uwzględnieniu okresu tj. 06.12.1991 r. do 15.08.1992 r. precyzując, że ZUS w żaden sposób nie określił czy należy on do okresów składkowych czy nieskładkowych. Na tej samej rozprawie ubezpieczony wyjaśnił, że do obliczenia kapitału początkowego organ rentowy nie uwzględnił uzyskiwanego przez niego dochodu w postaci nagród rocznych w latach 1985-1991.

(rozprawa z dnia 16.02.2024 r. e-protokół (...):01:37-00:16:08- płyta CD – k. 24)

W piśmie procesowym z dnia 22.04.2024 r. wnioskodawca wniósł o zaliczenie do kapitału początkowego jako okresu składkowego nieuwzględnionego w zaskarżonej decyzji okresu od 15.08.1992 r. do 30.04.1996 r. podnosząc, że w tym czasie od 15.08.1992 r. prowadził własną działalność gospodarczą, a ponadto pobierał rentę wojskową. W zakresie nagród rocznych wnioskodawca doprecyzował, że w 1985 r. otrzymał je w wysokości: 20 888 zł, w 1986 r. – 26 750 zł, a w 1988 r. – 58 032 zł.

Wnioskodawca w piśmie tym przedstawił także własne wyliczenie – tabelę z rozbiciem na poszczególne lata tj. 1982-1991 i wyszczególnieniem kwot należnego mu uposażenia.

okres	stanowisko ZUS	Kwoty obliczone przez wnioskodawcę	Nagrody roczne	Po korekcie z uwzględnieniem nagr. rocznych	UWAGI
1982	133.793,00	133.793,00			brak nagr.roczn.
1983	190.269,00	191.302,00			brak nagr.roczn.
1984	248.067,00	266.562,00			brak nagr.roczn.
1985	345.528,00	345.728,00	20.888	366.616,00
1986	389.405,00	406.305,00	26.750	433.055,00
1987	432.102,00	467.482,00			brak nagr.roczn.
1988	764.609,00	838.909,00	58.032	896.941,00
1989	3.091.790,00	3.155.801,00			brak nagr.roczn.
1990	19.246.340,00	19.246.340,00			brak nagr.roczn.
1991	31.614.600,00	31.614.600,00			brak nagr.roczn.
RAZEM

(pismo – k. 111-111 verte)

Na rozprawie w dniu organ rentowy podniósł, że organ rentowy nie uwzględnił dodatków rodzinnych, gdyż nie były podstawą wymiaru składek, za 1985 rok kwota nie została odliczona omyłkowo, za 1984 rok nie została zaliczona rekompensata na członka rodziny, natomiast nagrody roczne zostały uwzględnione w ten sposób, że ZUS przyjął wszystkie elementy wynagrodzeń wynikające z nadesłanych przez archiwum tabel.

(e – prot. z dnia 14.05.24 00:09:40)

W piśmie z dnia 17.06.2024 r organ rentowy wskazał, że nagrody roczne wynikające z zaświadczeń w 1985 – 20888 zł, w 1986 – (...) oraz w 1988 r – 53032 zł nie zostały uwzględnione przy ustalaniu wartości kapitału początkowego – nie jest określone co to są za nagrody, nie można stwierdzić czy stanowiły one podstawę wymiaru składek; nie uwzględniono dodatku za służbę w warunkach szkodliwych dla zdrowia w kwocie 600 zł z wyrównaniem od 1.10.1984 r – nie wiadomo, czy jest to kwota miesięczna czy roczna i do kiedy przysługiwał; dodatki rodzinne nie zostały uwzględnione , ponieważ nie stanowią podstawy wymiaru składek; okres pobierania renty z tytułu niezdolności do pracy nie mieści się w kategorii okresów nieskładkowych zgodnie z art. 7 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

(pismo – k. 135)

W piśmie z dnia 05.07.2024 r. skarżący wniósł ewentualnie o uwzględnienie do wyliczenia kapitału początkowego okresu pobierania przez niego renty wojskowej ewentualnie jako okresu nieskładkowego.

(pismo – k. 139-139 verte)

Na rozprawie w dniu 8.10.2024 r. wnioskodawca poparł odwołanie, zaś pełnomocnik ZUS wniósł o jego oddalenie.

(końcowe stanowiska stron – rozprawa z dnia 8.10.2024 r. e-protokół (...):14:16-00:14:27 – płyta CD – k. 166)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

A. J. urodził się w dniu (...).

(okoliczność bezsporna)

Z zaświadczenia z dnia 03.03.2023 r. wynika, że wnioskodawca pełnił czynną służbę wojskową w Wojsku Polskim w okresie:

- od 16.09.1977 r. do 30.08.1981 r. – podchorąży w Wyższej Oficerskiej Szkole Radiotechnicznej;

- od 31.08.1981 r. do 6.12.1991 r. – zawodowa służba wojskowa i z tego tytułu osiągał uposażenie.

(zaświadczenie – k. 13 plik I załączonych do sprawy akt organu rentowego)

Z dokumentu w postaci Rozkazu Dziennego Dowódcy Jednostki Wojskowej nr (...) w P. nr 223/85 z dnia 15.11.1985 r. wynika, że w związku z dodatkowym ustaleniem pismem z dnia 30.10.1985 r dodatku za pracę w warunkach szkodliwych dla zdrowia, polecono szefowi służby finansowej wypłacić wnioskodawcy przysługujący zgodnie z przepisami dodatek w wysokości 600 zł z jednoczesnym wyrównaniem tego dodatku od dnia objęcia obowiązków służbowych od 01.10.1984 r.

(rozkaz dzienny – k. 21 plik I załączonych do sprawy akt organu rentowego)

Wnioskodawcy przyznano:

-nagrodę roczną za 1985 rok – 20888 zł

- nagrodę roczną za 1986 rok – 26750 zł

- nagrodę roczną za 1988 rok – 58.032 zł

- nagrodę roczną za 1989 r. w wysokości 100 % - rozkaz dzienny nr 202 z dnia 11.10.1989 r.;

- nagrodę pieniężną za duże zaangażowanie w zabezpieczeniu procesu szkolenia (…) w wysokości 20 000 zł – rozkaz dzienny nr 246 z dnia 13.12.1989 r.;

- nagrodę pieniężną za bardzo duże zaangażowanie w adaptacji bazy szkoleniowej (…) w wysokości 30 000 zł- rozkaz dzienny nr 251 z dnia 21.12.1989 r.;

- nagrodę pieniężną za wzorowe wykonywanie obowiązków służbowych (…) w wysokości 30 000 zł – rozkaz dzienny nr 90 z dnia 09.05.1990 r.;

- nagrodę roczną w wysokości 100 % - rozkaz dzienny nr 100 z dnia 24.05.1990 r./bez wskazania roku/;

- nagrodę roczną w wysokości 80 % - rozkaz dzienny nr 82 z dnia 25.04.1991 r./bez wskazania roku/

(rozkazy dzienne – k. 149-158, zaświadczenie – k. 100)

Wskazane powyżej nagrody roczne wypłacane były wnioskodawcy w postaci dodatkowych wynagrodzeń rocznych, tzw. trzynastek.

(zeznania wnioskodawcy na rozprawie w dniu 8.10.2024 r. e-protokół (...):02:47-00:14:15 – płyta CD – k. 166 w zw. Z e-prot. z dnia 14.02.24 00:01:37)

Od dnia 15.08.1992 r. wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą: PPHU (...) i z tego tytułu opłacił składki na ubezpieczenie społeczne w okresie od 01.05.1996 r. do 31.12.1998 r., w tym pobierał zasiłek chorobowy w okresach: od 01.03.1997 r. do 30.04.1997 r.; od 01.07.1997 r. do 31.07.1997 r.

(wypis z (...) k. 20-21, zaświadczenie – k. 8 verte – 10, dokument – potwierdzenie ubezpieczenia – k. 10 verte-12 plik I załączonych do sprawy akt organu rentowego)

W okresie od 1992 do 30.04.1996 r. wnioskodawca nie płacił składek na ubezpieczenie, pobierał wojskową rentę inwalidzką (zwolnienie z zawodowej służby wojskowej z dniem 06.12.1991 r.)

(zeznania wnioskodawcy na rozprawie w dniu 8.10.2024 r. e-protokół (...):02:47-00:14:15 – płyta CD – k. 166 w zw. Z e-prot. z dnia 14.02.24 00:01:37, akta emerytalne wnioskodawcy załączone do sprawy, kserokopia legitymacji – k. 104)

Decyzją z dnia 02.08.2023 r. ZUS ustalił wnioskodawcy kapitał początkowy i określił jego wartość na dzień 1 stycznia 1999 r. na kwotę 91 757,27 zł. Do ustalenia wartości kapitału początkowego Zakład Ubezpieczeń Społecznych przyjął : podstawę wymiaru kapitału początkowego w kwocie 1562,50 zł ( pomnożono wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wynoszący 127,98 % przez kwotę bazową tj. 1 220,89 zł); okresy składkowe (14 lat , 2 miesiące i 21 dni tj. 170 miesięcy); współczynnik proporcjonalny do osiągniętego do 31 grudnia 1998 r. wieku oraz okresu składkowego i nieskładkowego w wysokości 51,61 % ; średnie dalsze trwanie życia wyrażone w miesiącach dla osób w wieku 62 lat tj. 209 miesięcy ( komunikat Prezesa GUS z dnia 25 marca 1999 r. w sprawie tablicy średniego dalszego trwania życia kobiet i mężczyzn).

(decyzja – k. 4-5 plik I załączonych do sprawy akt organu rentowego)

Zaskarżoną decyzją z dnia 07.09.2023 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. ponownie obliczył wysokość kapitału początkowego wnioskodawcy i ustalił jego wartość na dzień 1 stycznia 1999 r. w kwocie 105 524,10 zł. Do ustalenia wartości kapitału początkowego Zakład Ubezpieczeń Społecznych przyjął: podstawę wymiaru kapitału początkowego w kwocie 1562,01 zł (pomnożono wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wynoszący 127,94% - wyliczony z przeciętnej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 lat kalendarzowych tj. 1982-1991 przez kwotę bazową tj. 1 220,89 zł); okresy składkowe (tj. 16 lat, 7 miesięcy i 21 dni – 199 miesięcy); współczynnik proporcjonalny do osiągniętego do 31 grudnia 1998 r. wieku oraz okresu składkowego i nieskładkowego w wysokości 56,42 %; średnie dalsze trwanie życia wyrażone w miesiącach dla osób w wieku 62 lat tj. 209 miesięcy (komunikat Prezesa GUS z dnia 25 marca 1999 r. w sprawie tablicy średniego dalszego trwania życia kobiet i mężczyzn).

Do ustalenia kapitału początkowego ZUS przyjął na podstawie wyciągów z list uposażeń miesięcznych sporządzonych przez Archiwum Wojskowe (pismo z dnia 26.04.2023 r.) - kwoty będące sumą wszystkich składników uposażenia wymienionych na tych listach, w tym kwoty rekompensaty pracowniczej, z wyjątkiem dodatków rodzinnych:

- w 1981 r. - 22 200,00 zł

- w 1982 r. – 133 793,00 zł

- w 1983 r.- 190 269,00 zł

- w 1984 r. - 248 067,00 zł

- w 1985 r. - 345 528,00 zł

- w 1986 r. - 389 405,00 zł

- w 1987 r. - 432 102,00 zł

- w 1988 r.-764 609,00 zł

- w 1989 r.- 3 091 790,00 zł

- w 1990 r.- 19 246 340,00 zł

- w 1991 r. -31 614 600,00 zł.

W liście uposażeń za 1986 rok została wykazana rubryka „dod. U..”, w której wykazano:

- za 01/1986 600 zł i 6600 zł

- za 02/1986 600 zł

- za 03/1986 600 zł.

Kwoty te zostały uwzględnione przez ZUS w podstawie wymiaru za 1986 rok.

W kolejnych pozycjach i listach uposażeń brak tego składnika wynagrodzenia (600 zł).

Listy uposażeń nie zawierały rubryk zawierających nagrody.

(kopie list uposażeń – k. 38-89, pismo ZUS plus tabela – k. 135-137, pismo i zaświadczenie z dnia 26.04.2023 r. – k. 14-15, k. 20, decyzja – k. 42-42 verte plik I załączonych do sprawy akt organu rentowego, listy – k. 15-18 akt ZUS)

W dniu 01.07.2023 r. wnioskodawca złożył do ZUS wniosek o emeryturę.

W kwestionariuszu o przebytych okresach składkowych i nieskładkowych wnioskodawca nie wymienił okresu tj. od 06.12.1991 r. do 15.08.1992 r. o którego uwzględnienie do kapitału początkowego wnosił w niniejszej sprawie.

(wniosek – k. 1-6 plik II załączonych do sprawy akt organu rentowego)

Decyzją z dnia 10.11.2023 r. ZUS przyznał wnioskodawcy prawo do emerytury od 9.07.2023 r., tj. od osiągnięcia wieku emerytalnego.

(decyzja – k. 19-21 plik II załączonych do sprawy akt organu rentowego)

Wnioskodawca nie zaskarżył decyzji o przyznaniu emerytury.

(okoliczność bezsporna)

Sąd Okręgowy dokonał następującej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego i zważył, co następuje:

Odwołanie podlega oddaleniu.

W niniejszym postępowaniu pod rozwagę Sądu poddana została ocena prawidłowości decyzji ZUS z dnia 07.09.2023 roku.

Stan faktyczny w niniejszej sprawie był w zasadzie niesporny, strony różniły się natomiast co do interpretacji przepisów prawa, w szczególności co do możliwości zaliczenia poszczególnych składników wynagrodzenia do podstawy wymiaru kapitału początkowego. Autentyczność dokumentów nie była przez strony kwestionowana i nie budziła wątpliwości Sądu. Zostały one sporządzone w sposób zgodny z przepisami prawa, przez uprawnione do tego osoby, w ramach ich kompetencji oraz w sposób rzetelny, stąd też Sąd ocenił je jako wiarygodne i na ich podstawie poczynił ustalenia w sprawie.

Stosownie do art. 173 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U.2023.0.1251) dla ubezpieczonych urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 r., którzy przed dniem wejścia w życie ustawy opłacali składki na ubezpieczenie społeczne lub za których składki opłacali płatnicy składek, ustala się kapitał początkowy na dzień wejścia w życie ustawy.

Kapitał początkowy stanowi równowartość kwoty obliczonej według zasad określonych w art. 174 pomnożonej przez wyrażone w miesiącach średnie dalsze trwanie życia ustalone zgodnie z art. 26 ust. 3 dla osób w wieku 62 lat (ust. 2).

Zgodnie z art. 174 ust. 1 ustawy kapitał początkowy ustala się na zasadach określonych w art. 53, z uwzględnieniem ust. 2-12.

Przepis ust. 2 art. 174 stanowi, że przy ustalaniu kapitału początkowego przyjmuje się przebyte przed dniem wejścia w życie ustawy:

1) okresy składkowe, o których mowa w art. 6;

2) okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 5;

3) okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 1-3 i 6-12, w wymiarze nie większym niż określony w art. 5 ust. 2, to jest w wymiarze nieprzekraczającym jednej trzeciej udowodnionych okresów składkowych.

W myśl ust. 3 w/w przepisu podstawę wymiaru kapitału początkowego ustala się na zasadach określonych w art. 15, 16, 17 ust. 1 i 3 oraz art. 18, z tym że okres kolejnych 10 lat kalendarzowych ustala się przed dniem przed dniem 1 stycznia 1999 roku.

Według ust. 3b w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 października 2013 roku (w związku z wejściem w życie ustawy z dnia 21 czerwca 2013 roku o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych) jeżeli okres wskazany do ustalenia podstawy wymiaru kapitału początkowego obejmuje rok kalendarzowy, w którym ubezpieczony pozostawał w ubezpieczeniu społecznym na podstawie przepisów prawa polskiego jedynie przez część miesięcy tego roku, do obliczenia stosunku sumy kwot podstaw wymiaru składek i kwot, o których mowa w art. 15 ust. 3, w okresie tego roku do przeciętnego wynagrodzenia, przyjmuje się sumę kwot przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia ogłoszonego za ten rok kalendarzowy odpowiednią do liczby miesięcy pozostawania w ubezpieczeniu.

Natomiast w myśl ust. 7 analizowanego przepisu do obliczenia kapitału początkowego przyjmuje się kwotę bazową wynoszącą 100 % przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w II kwartale kalendarzowym 1998 roku. Ustęp 8 powyższego przepisu stanowi, że przy obliczaniu kapitału początkowego część kwoty bazowej wynoszącej 24 % tej kwoty mnoży się przez współczynnik proporcjonalny do wieku ubezpieczonego oraz okresu składkowego i nieskładkowego osiągniętego do dnia 31 grudnia 1998 roku.

Zgodnie natomiast z treścią ust. 8 przy obliczaniu kapitału początkowego część kwoty bazowej wynoszącej 24% tej kwoty mnoży się przez współczynnik proporcjonalny do wieku ubezpieczonego oraz okresu składkowego i nieskładkowego osiągniętego do dnia 31 grudnia 1998 roku, według wskazanego w nim wzoru.

W tym miejscu należy wskazać, iż zgodnie z § 21 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11 października 2011 r. w sprawie postepowania o świadczenia emerytalno-rentowe (Dz.U. z 2011 r., Nr 237, poz. 1412) środkiem dowodowym stwierdzającym wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu oraz uposażenia przyjmowanego do ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty są zaświadczenia pracodawcy lub innego płatnika składek, legitymacja ubezpieczeniowa lub inny dokument, na podstawie którego można ustalić wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu lub uposażenia.

Niemniej jednak przepisy w/w rozporządzenia regulującego postępowanie o świadczenia emerytalno - rentowe przed organem rentowym, zawierające ograniczenia dowodowe, nie mają zastosowania w postępowaniu sądowym, opartym na zasadzie swobodnej oceny dowodów (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 grudnia 2006 r. w sprawie I UK 179/06).

W trakcie postępowania dowodowego w sprawach z ubezpieczenia społecznego, mogą być przeprowadzane wszelkie dowody przewidziane przepisami kodeksu postępowania cywilnego, w tym także dowód z zeznań świadków, w celu udowodnienia wysokości uzyskiwanego wynagrodzenia (odmiennie niż w trakcie postępowania przed organem rentowym), ale wiarygodność i moc wszystkich dowodów jest oceniana przez Sąd według jego przekonania na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego w sprawie materiału dowodowego (vide: wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 20 czerwca 2007 r., III AUa 482/07).

Nie budzi jednocześnie wątpliwości sądu, że zakres rozpoznania sprawy wyznacza zawsze zaskarżona decyzja. Zgodnie bowiem z art. 476 § 2 k.p.c., sprawą z zakresu ubezpieczeń społecznych jest sprawa, w której wniesiono odwołanie od decyzji organu rentowego. Zakres kognicji sądu i przedmiot rozpoznania sądowego wyznacza zatem treść decyzji organu rentowego. Decyzja zapada po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego, a w późniejszym postępowaniu, wywołanym odwołaniem do sądu pracy i ubezpieczeń społecznych, zgodnie z systemem orzekania w sprawach z tego zakresu, sąd rozstrzyga o prawidłowości zaskarżonej decyzji. W sprawie, w której wniesiono odwołanie od decyzji organu rentowego, przedmiot sporu nie może więc wykraczać poza treść tej decyzji (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 grudnia 2009 r., sygn. akt III UK 44/09, postanowienie z dnia 13 października 2009 r., sygn. akt II UK 234/08). Wnioskodawca zaskarżył w niniejszym postępowaniu wyłącznie decyzję o ponownym ustaleniu wartości kapitału początkowego, a nie decyzję o przyznaniu emerytury. Tymczasem podniesiony przez niego zarzut dotyczący skontrolowania przez sąd prawidłowości zastosowania względem niego tablic trwania życia, na podstawie których ustala się wskaźnik - średnie dalsze trwanie życia mógłby mieć wpływ na ustalenie wysokości należnej mu emerytury. Emerytura wnioskodawcy została ustalona decyzją z dnia 10.11.2023 r. Wnioskodawca nie odwołał się od tej decyzji. Powyższe oznacza, że przy rozpatrywaniu odwołania od decyzji z dnia 07.09.2023 roku, a dotyczącej ponownego ustalenia wartości kapitału początkowego Sąd jest związany ostateczną decyzją o przyznaniu emerytury z 10.11.2023 r. Wyklucza to zatem możliwość ustalenia prawidłowości obliczenia emerytury w ramach odwołania od decyzji o wysokość kapitału początkowego z art. 173-174 ustawy, w tym wskaźnika średniego dalszego trwania życia .

Wartość kapitału początkowego ustala się na dzień wejścia w życie ustawy. Przy ustalaniu wysokości kapitału organ rentowy przyjmuje identyczny dla wszystkich ubezpieczonych wiek emerytalny 62 lat, wskazany w art. 173 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS.

Przepisy prawa z zakresu ubezpieczeń społecznych są przepisami bezwzględnie obowiązującymi, a zatem przy ich stosowaniu ani organ rentowy ani sąd nie mogą mieć na uwadze zasad współżycia społecznego; przepisy te muszą być bezwzględnie przestrzegane w stosunku do wszystkich nawet, jeśli jawią się one osobie zainteresowanej jako subiektywnie niesprawiedliwe (por. wyrok SA w Krakowie z dnia 20 lutego 2013 r., III AUa 1167/12, Legalis nr 733341).

W przypadku skarżącego średnie dalsze trwanie życia 209 miesięcy zostało ustalone prawidłowo zgodnie z Tablicą średniego dalszego trwania życia kobiet i mężczyzn, stanowiącą załącznik do Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 25 marca 1999 r. w sprawie tablicy średniego dalszego trwania życia kobiet i mężczyzn (M. P. z 1999 r. Nr 12, poz. 173), tj. 209 miesięcy. Średnie dalsze trwanie życia to wielkość statystyczna, która określa przeciętny okres, jaki zazwyczaj, statystycznie upływa od ustalenia prawa do emerytury do dnia śmierci ubezpieczonego. Wyrażane jest w miesiącach i ustalane wspólnie dla kobiet i mężczyzn. Okres ten wynika z komunikatu prezesa GUS w sprawie tablicy średniego dalszego trwania życia kobiet i mężczyzn, ogłaszanego corocznie w terminie do 31 marca w Monitorze Polskim. Ogłoszone w ten sposób tablice średniego dalszego trwania życia kobiet i mężczyzn mają zastosowanie do emerytur na przyszłość (przyznawanych od 1 kwietnia do 31 marca następnego roku).

W toku postępowania wnioskodawca kwestionował także pominięcie przez ZUS przy ustalaniu wartości kapitału początkowego okresu tj. 06.12.1991 r. do 15.08.1992 r. Zaznaczyć należy, że w kwestionariuszu dotyczącym okresów składkowych i nieskładkowych dołączonym do wniosku o emeryturę z 10.07.2023 r. ubezpieczony nie ujawnił tegoż okresu pracy, nie dołączył też żadnych dowodów na wykazanie tego okresu. Dopiero w niniejszym postępowaniu wnioskodawca domagał się jego uwzględnienia podnosząc, że organ rentowy w żaden sposób nie określił czy należy on do okresów składkowych czy nieskładkowych.

Ubezpieczony dla wykazania tego okresu nie zaoferował żadnych środków dowodowych poza swoimi gołosłownymi twierdzeniami, które jednak nie mogą zostać uznane za wystarczające dla uznania, że okres ten winien podlegać uwzględnieniu do kapitału początkowego.

W myśl przepisu art. 6 k.c. i art. 232 k.p.c. to strony mają obowiązek dawać wyjaśnienia, co do okoliczności sprawy zgodnie z prawdą i przedstawiać dowody. Ewentualne ujemne skutki nie przedstawienia dowodu obciążają stronę, która nie dopełniła ciążącego na niej obowiązku – por. wyrok SN z 18.12.1997 r. II UKN 418/97 OSNAP 1998/22/661.

Adresatem normy zawartej w art. 3 nie jest więc sąd, lecz strony, nie można zatem zarzucić, że sąd ją naruszył (wyrok SN z dnia 15 lipca 1999 r., I CKN 415/99, LEX nr 83805, oraz wyrok SN z dnia 11 grudnia 1998 r., II CKN 104/98, LEX nr 50663). Ponadto przy uwzględnieniu ogólnej zasady procesowej, że strony obowiązane są zaofiarować sądowi dowody potrzebne do rozstrzygnięcia sprawy, a przy tym dawać wyjaśnienia zgodnie z prawdą i bez zatajania czegokolwiek - nieuzasadniona odmowa strony, stwarzająca przeszkodę stawianą przez nią w przeprowadzeniu dopuszczalnego dowodu - może być przez sąd oceniona bardzo negatywnie dla strony odmawiającej przy analizowaniu w sprawie ostatecznego wyniku postępowania dowodowego (wyrok SN z dnia 14 lutego 1996 r., II CRN 197/95, Prok. i Pr.-wkł. 1996, nr 7-8, poz. 43).

Co do zaś nieuwzględnionego w zaskarżonej decyzji okresu od 15.08.1992 r. do 30.04.1996 r. sąd pragnie wskazać, że co do zasady rację ma odwołujący twierdząc, że okresy prowadzenia działalności gospodarczej mogą zostać zaliczone do okresów składkowych. Faktem jest również i co wynika z ustaleń sądu - wnioskodawca od 15.08.1992 r. prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą: PPHU (...). Problem polega jednak na tym i co sam przyznał ubezpieczony w swych zeznaniach, że we wskazanym okresie z tego tytułu nie opłacał na ubezpieczenie społeczne, ponadto w tym czasie był uprawniony do wojskowej renty inwalidzkiej.

Okres prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej może być zaliczony jako okres składkowy jedynie wówczas, gdy opłacono za ten okres składki na ubezpieczenie emerytalne i rentowe. Brak opłacenia składek na ubezpieczenie społeczne z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej w okresie pobierania renty z tytułu niezdolności do pracy, skutkuje tym, że okres ten nie może zostać uwzględniony do stażu pracy.

Sąd dał wiarę zeznaniom odwołującego co do tego, że w spornym okresie prowadził pozarolniczą działalność gospodarczą oraz że nie odprowadzał za siebie składek. Skoro był uprawniony wówczas do renty, to był zwolniony z obowiązku odprowadzania za siebie składek na ubezpieczenie emerytalno-rentowe. Jednakże z faktu prowadzenia działalności gospodarczej bez uiszczania za siebie składek na ubezpieczenie emerytalno-rentowe nie wynika możliwość zaliczenia tego okresu do kapitału początkowego.

Podstawą zaliczenia okresu prowadzenia działalności gospodarczej do ogólnego stażu pracy jest art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Zgodnie z nim okresem składkowym jest okres ubezpieczenia. Definicja okresu ubezpieczenia zawarta jest w art. 4 pkt 5 ww. ustawy i oznacza okres opłacania składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz okres nieopłacania składek z powodu przekroczenia w trakcie roku kalendarzowego kwoty rocznej podstawy wymiaru składek, o którym mowa w przepisach o systemie ubezpieczeń społecznych.

Okres prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej może być zaliczony jako okres składkowy jedynie wówczas, gdy opłacono za ten okres składki na ubezpieczenie emerytalne i rentowe. Jeżeli składka nie została odprowadzona, to w konsekwencji brak jest podstaw do zaliczenia tego okresu niezależnie od tego, czy ta działalność była prowadzona i niezależnie od tego, że odwołujący był ustawowo zwolniony z obowiązku jej uiszczenia. Wynika to z faktu wzajemności składki i świadczenia w ubezpieczeniach emerytalnym i rentowym, na co zwracał uwagę Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 7 września 2004 r. (SK 30/03, OTK-A rok 2004, Nr 8, poz. 82) wskazując, że świadczenia emerytalno-rentowe stanowią przedmiot praw podmiotowych nabywanych przez ubezpieczonego na zasadzie wzajemności, tj. w związku z jego własnym udziałem w tworzeniu funduszu ubezpieczeniowego. Z kolei w wyroku z 24 czerwca 2008 r. (SK 16/06, OTK-A rok 2008, Nr 5, poz. 85) TK wskazał, że zasadniczą cechą ubezpieczenia społecznego jest ochrona zdolności produkcyjnych człowieka przed skutkami zdarzeń losowych oraz zasada wzajemności świadczeń pracownika odprowadzającego składki i państwa wypłacającego zasiłek w razie niemożności świadczenia pracy.

Nie jest też możliwym również uwzględnienie do kapitału początkowego tak jakby chciał tego odwołujący okresu pobierania wojskowej renty inwalidzkiej jako okresu nieskładkowego.

Wnioskodawca błędnie utożsamił prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy (wcześniej: renty inwalidzkiej) z wymienioną w przepisie art. 7 pkt 2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS rentą chorobową. Zgodnie z jego treścią, okresami nieskładkowymi są okresy pobierania renty chorobowej po ustaniu zatrudnienia w wymiarze czasu pracy nie niższym niż połowa obowiązującego w danym zawodzie lub po ustaniu obowiązku ubezpieczenia społecznego z innego tytułu.

Renta z tytułu niezdolności do pracy często popularnie nazywana jest przez osoby uprawnione do tego świadczenia "rentą chorobową", jednakże w ujęciu prawnym zestawienie tych dwóch pojęć jako tożsamych jest nieuprawnione.

Renta chorobowa wymieniona w art. 7 pkt 2 powołanej wyżej ustawy dotyczy świadczenia, które wprowadzono do systemu świadczeń ubezpieczeniowych od dnia 1 stycznia 1975 r. na mocy dodania art. 29a i art. 29b do ustawy z dnia 23 stycznia 1968 r. o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz.U. Nr 3, poz. 6 ze zm.).

Renta inwalidzka nie była rentą chorobową. Już tylko z regulacji obecnej ustawy emerytalnej o okresach składkowych i nieskładkowych jasno wynika, że renta inwalidzka a później renta z tytułu niezdolności do pracy, nie była i nie jest okresem składkowym ani okresem nieskładkowym. Również na gruncie poprzednich ustaw czy to choćby z 1968 r. czy z 1982 r. renta inwalidzka nie była takim okresem.

Tym samym, pobieranie wojskowej renty inwalidzkiej jak w przypadku wnioskodawcy nie jest okresem składkowym ani nieskładkowym o jakich mowa w art. 6 i art. 7 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, nie zostało bowiem w tych przepisach wymienione. Świadczenie przyznane wnioskodawcy w ocenie sądu nie jest tożsame z wymienioną w art. 7 pkt 2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS „rentą chorobową” (zob. wyrok SA w Białymstoku z 28.06.2018 r., III AUa 236/18, LEX nr 2549815, Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w S. z dnia 1 sierpnia 2007 r. (...) SA/Sz 256/07, L.).

Sąd zważył też, że nie było podstaw do uwzględnienia w wyliczeniu kapitału początkowego dodatku za pracę w warunkach szkodliwych, określonej w złożonym przez odwołującego dokumencie w postaci Rozkazu Dziennego Dowódcy Jednostki Wojskowej nr (...) w P. nr 223/85 z dnia 15.11.1985 r. w zakresie wyższym niż uwzględniony przez ZUS. Z listy uposażeń za 1986 rok wynika, że dodatek został wypłacony w styczniu, lutym i marcu 1986 r (w styczniu wypłacono 600 zł i 6600 zł) i kwoty te zostały zaliczone wnioskodawcy do podstawy wymiaru, co wynika z zestawienia z k. 136 – rubryka razem. Nie ma dowodów wskazujących na to, że dodatek ten był wypłacany w kolejnych okresach. Określenie, że składnik ten przysługiwał wnioskodawcy od 01.10.1984 r. uniemożliwia w sposób pewny ustalenie daty końcowej jego wypłaty, tym bardziej, że listy uposażeń takiego składnika nie zawierają, poza okresem styczeń – marzec 1986..

W odniesieniu z kolei do dodatkowych składników wynagrodzenia tzw. nagród rocznych osiąganych przez wnioskodawcę, wskazać należy, że były regulowane odrębnymi przepisami.

Do ustalania podstawy wymiaru kapitału początkowego i świadczeń emerytalno-rentowych przyjmuje się te składniki wynagrodzenia z tytułu wykonywania pracy w ramach stosunku pracy, od których istniał obowiązek opłacania składek na ubezpieczenie społeczne. Przy ustalaniu obowiązku opłacania składek na ubezpieczenie społeczne stosuje się przepisy obowiązujące w okresie, z którego wynagrodzenie jest uwzględniane w podstawie wymiaru.

W okresie od 1 stycznia 1984 roku do 31 grudnia 1989 roku obowiązywały następujące akty prawne:

1. rozporządzenie Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych z dnia 27 grudnia 1983 roku w sprawie podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne za pracowników uspołecznionych zakładów pracy (Dz.U. nr 73, poz. 332) – obowiązujące do 31 grudnia 1986 roku,

2. rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 9 listopada 1987 roku w sprawie zgłaszania pracowników do ubezpieczenia społecznego oraz składek na to ubezpieczenie (Dz.U. nr 37, poz. 211; z 1988 r. nr 36,poz. 284) – obowiązujące od 1 stycznia 1987 roku do 31 grudnia 1989 roku,

3. uchwała nr 33 Rady Ministrów z dnia 25 marca 1983 roku w sprawie klasyfikacji wynagrodzeń w jednostkach gospodarki uspołecznionej (M.P. nr 15, poz. 85),

4. zarządzenie nr 21 Prezesa GUS z dnia 18 maja 1984 roku w sprawie klasyfikacji składników wynagrodzeń (Dz. Urz. GUS nr 3, poz. 6).

Podstawy wymiaru składek nie stanowiły w świetle powyższych przepisów:

1. świadczenia finansowane przez ZUS,

2. wypłaty należności za prace, od których pobierany jest podatek dochodowy, obrotowy lub gruntowy,

3. świadczenia za prace członków spółdzielni produkcyjnych zrzeszonych w (...) Związku Rolniczych Spółdzielni Produkcyjnych oraz ich domowników, stanowiące element dochodu podzielonego spółdzielni,

4. wypłaty z nadwyżki bilansowej, stanowiące oprocentowanie udziałów członkowskich w spółdzielniach oraz wypłaty dokonywane członkom spółdzielni nie będącym pracownikami,

5. wartość świadczeń rzeczowych wynikających z przepisów dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy,

6. ekwiwalent pieniężny za użyte przy wykonywaniu pracy narzędzia, materiał lub sprzęt, stanowiące własność wykonawcy,

7. wypłaty należności z tytułu podróży służbowych na obszarze kraju oraz z tytułu wyrównania wydatków ponoszonych przez pracownika w związku z wykonaniem pracy poza stałym miejscem pracy lub poza stałym miejscem zamieszkania, m.in. dodatki i ryczałty za rozłąkę, strawne, dodatki dewizowe wypłacane w rybołówstwie morskim oraz marynarzom, dodatki godzinowe wypłacane pracownikom drużyn lokomotywowych i konduktorskich, diety godzinowe pracowników poczt ruchomych,

8. ryczałty i ekwiwalenty za używanie do celów służbowych prywatnych samochodów lub innych środków lokomocji,

9. wartość wyżywienia wydawanego bezpłatnie lub częściowo odpłatnie na kursach i szkoleniach,

10. wartość posiłków regeneracyjno-wzmacniających

11. wypłaty należności za przeniesienie na podstawie umowy sprzedaży majątkowego prawa autorskiego,

12. opłaty licencyjne lub inne należności za przeniesienie prawa lub ustanowienie prawa korzystania z niepracowniczego wynalazku lub wzoru użytkowego na rzecz jednostki gospodarki uspołecznionej,

13. wypłaty należności obliczonych od wielkości efektów uzyskanych przez zastosowanie pracowniczego projektu wynalazczego

14. nagrody o charakterze szczególnym, a zwłaszcza nagrody państwowe, resortowe o charakterze nagród państwowych, nagrody konkursowe, nagrody za szczególne osiągnięcia w zakresie prac badawczych oraz zastosowania ich wyników w praktyce, nagrody dla wyróżniających się w pracy aktywistów społecznych, nagrody za ratownictwo morskie, nagrody dla krwiodawców (...);

15. ryczałty wypłacane kuratorom społecznym,

16. odszkodowania dla ławników ludowych w sądach powszechnych, nie będących pracownikami,

17. wszelkiego rodzaju stypendia,

18. odprawy sześciomiesięczne, wypłacane na podstawie przepisów w sprawie dodatkowych świadczeń, dla pracowników uspołecznionych zakładów pracy zmieniających pracę,

19. zasiłki na zagospodarowanie oraz zasiłki osiedleniowe,

20. jednorazowe pożyczki na zagospodarowanie,

21. zapomogi wypłacane pracownikom,

22. wypłaty przeznaczone na pomoc zdrowotna dla nauczycieli korzystających z opieki zdrowotnej,

23. ryczałty oraz dodatki wypłacone w złotych obywatelom polskim zatrudnionym za granica, przez pracodawcę zagranicznego, w ramach współpracy gospodarczej i naukowo-technicznej,

24. jednorazowe odszkodowania z tytułu stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu albo śmierci oraz odszkodowania za przedmioty utracone lub uszkodzone wskutek wypadku przy pracy, przysługujące od zakładu pracy,

25. odprawy pośmiertne po zmarłym pracowniku,

26. świadczenia finansowane ze środków przeznaczonych na cele socjalne

27. rekompensaty pieniężne z tytułu wzrostu cen detalicznych wypłacane osobom na urlopach wypoczynkowych,

28. wynagrodzenia bezosobowe,

29. honoraria,

30. nagrody z zakładowego funduszu nagród, m.in. tak zwane trzynaste pensje, wypłacane na podstawie ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku (Dz.U. nr 27, poz. 150 z poen. zm.), a począwszy od nagród wypłacanych za 1985 rok – na podstawie ustawy z dnia 10 lipca 1985 roku o rocznych nagrodach z zakładowego funduszu nagród w państwowych jednostkach organizacyjnych nie będących przedsiębiorstwami państwowymi (Dz.U. nr 32, poz. 141 z poen. zm.),

31. wypłaty z zysku do podziału w przedsiębiorstwach państwowych i innych jednostkach gospodarki uspołecznionej oraz z nadwyżki bilansowej w spółdzielniach.

Sąd Okręgowy zważył, że w świetle powyższych przepisów obowiązujących w spornym okresie, nagrody m.in. tak zwane trzynaste pensje jako niezaliczone do wynagrodzeń osobowych, nie stanowiły podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne. Powyższe koresponduje z § 4 ust. 1 i 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 1 kwietnia 1985 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru emerytur i rent (Dz. U. z 1989 r., Nr 11, poz. 63 ze zm.), w myśl których do ustalenia podstawy wymiaru dla pracowników uspołecznionych zakładów pracy nie przyjmuje się tych składników wynagrodzenia w gotówce i w naturze z tytułu wykonywania pracy w ramach stosunku pracy, od których nie ma obowiązku opłacania składek na ubezpieczenie społeczne, a przy ustalaniu, czy istnieje obowiązek opłacania składek na ubezpieczenie społeczne od określonych składników wynagrodzeń, stosuje się przepisy obowiązujące w okresie, z którego wynagrodzenie jest uwzględniane w podstawie wymiaru.

Obowiązek opłacania składek na ubezpieczenie społeczne od nagród tj. tzw. „trzynastych” i „czternastych pensji” został wprowadzony dopiero rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 stycznia 1990 r. w sprawie wysokości i podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne, zgłaszania do ubezpieczenia społecznego oraz rozliczania składek i świadczeń z ubezpieczenia społecznego (Dz. U. Nr 7, poz. 41 ze zm.) i dotyczył nagród wypłaconych po dniu 1 stycznia 1991 r.

W ocenie Sądu Okręgowego nagrody roczne, co do których sam wnioskodawca twierdził, że stanowiły one dodatkowe wynagrodzenie roczne (tzw. trzynastki), a wynikające z zaświadczeń w 1985 r., 1986 r., 1988 r. oraz przedłożonych przez wnioskodawcę rozkazów dziennych (przy uwzględnieniu, że obowiązek opłacania składek na ubezpieczenie społeczne dotyczył nagród wypłaconych po dniu 1 stycznia 1991 r.), nie mogą być uwzględnione, gdyż nie stanowiły podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne.

Nawet jeśli pracodawca odprowadził składkę od w/w nagród wypłaconych wnioskodawcy to nie oznacza to, że świadczenia mogą być uwzględnione do podstawy wymiaru składki na ubezpieczenia społeczne. Decydujące jest bowiem istnienie obowiązku odprowadzenia składki. Jeśli obowiązek taki nie istniał wcześniej, to tym samym świadczenie nie może stanowić podstawy wymiaru.

Co do zaś informacji wskazanych w rozkazie dziennym nr 82 z dnia 25.04.1991 r., to sąd miał na względzie, że podstawę wymiaru składek stanowiły wypłacone po dniu 1.01.1991 r. – nagrody (m.in. tak zwane trzynaste pensje), jednakże w dokumencie tym została podana tylko jej wartość %-towa, nie zawiera on kwoty nagrody rocznej. Nie ma dowodów wskazujących na konkretną, wysokość tego składnika wynagrodzenia w jakiej wnioskodawca otrzymywał przedmiotową nagrodę, co uniemożliwia w sposób pewny ustalenie rzeczywistej kwoty tego składnika wynagrodzenia. Nadto brak dowodu, kiedy nastąpiła faktyczna zapłata tej nagrody i którego roku dotyczyła.

Co do pozostałych nagród „za szczególne zaangażowanie” , to biorąc pod uwagę wymienione powyżej regulacje prawne, również , w ocenie Sądu, nie stanowiły one podstawy wymiaru składki, zatem brak podstaw do ich uwzględnienia w podstawie wymiaru kapitału początkowego.

Należy też podnieść, iż żadna z wymienionych nagród nie znalazła odzwierciedlenia w wyodrębnionych składnikach na listach uposażeń za poszczególne lata.

Słusznie organ rentowy nie zaliczył także wypłacanych dodatków rodzinnych (z wyj. 1985 r, gdzie organ rentowy wskazał na swój błąd), z uwagi na to, iż także ten element nie podlegał oskładkowaniu jako świadczenie związane z ubezpieczeniem społecznym. Podobnie prawidłowo uwzględniono jedynie rekompensatę wypłacaną na rzecz pracownika, a nie na innych członków rodziny, bowiem rekompensaty na członków rodziny nie były związane z indywidulanym wynagrodzeniem pracownika, którego „pochodną” jest świadczenie emerytalne.

Z tych wszystkich względów okresy, o których uwzględnienie wnosił wnioskodawca oraz wymienione kwoty nie mogły zostać wzięte pod uwagę przy ponownym ustaleniu wartości jego kapitału początkowego. Decyzja ZUS jest tym samym prawidłowa i dlatego Sąd Okręgowy na zasadzie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. odwołanie oddalił.