Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 19.08.2021 r organ rentowy odmówił wnioskodawcy prawa do renty, wskazując, że podstawę do wydania decyzji stanowiło orzeczenie Lekarza Orzecznika , który orzekł, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy. Podniesiono także , że w związku z wniesionym sprzeciwem sprawa została przekazana do rozpatrzenia przez Komisję Lekarską ZUS, jednakże wnioskodawca odmówił poddaniu się badaniu. /decyzja w aktach ZUS/

We wniesionym odwołaniu wnioskodawca wskazał, że lekarz orzecznik błędnie oceniał jego stan zdrowia z uwagi na rodzaj wykonywanej pracy. Podniósł, że nie odmówił badania, a został z niego wyrzucony, gdy poprosił o skierowanie na badanie lekarskie. /odwołanie – k. 3/

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o odrzucenie odwołania, podnosząc, że organ rentowy nie rozpoznał sprzeciwu wnioskodawcy, gdyż ten odmówił poddaniu sią badaniu przez Komisję Lekarską (odpowiedź na odwołanie – k. 5)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 19 kwietnia 2021 roku T. M. złożył wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy/wniosek z zał. – akta ZUS/

Lekarz orzecznik Zakładu Ubezpieczeń Społecznych orzeczeniem z dnia 1 czerwca 2021 r wskazał, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy. Orzeczenie zawierało pouczenie o prawie wniesienia sprzeciwu do komisji lekarskiej ZUS oraz skutkach jego niewniesienia.

/orzeczenie lekarza orzecznika ZUS- w aktach rentowych – k. 48/

Wnioskodawca złożył sprzeciw do komisji lekarskiej.

(sprzeciw w dok. (...).)

Wnioskodawca zgłosił się na wyznaczony termin wizyty w KL ZUS, jednak odmówił poddania się badaniu przedmiotowemu. Wobec odmowy poddania się badaniu, które uznano za niezbędne do sformułowania wniosków orzeczniczych, komisja lekarska odstąpiła od wydania orzeczenia.

/opinia – k. 53 akt ZUS/

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 14 ust. 2a. i 2b ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U.2021/291 j.t.) od orzeczenia lekarza orzecznika osobie zainteresowanej przysługuje sprzeciw do komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, w ciągu 14 dni od dnia doręczenia tego orzeczenia. Sprzeciw wnosi się za pośrednictwem jednostki organizacyjnej Zakładu właściwej ze względu na miejsce zamieszkania osoby zainteresowanej.

Stosownie do treści art. 477 ⁹§ 3 ¹ kpc Sąd odrzuci odwołanie w sprawie o świadczenie z ubezpieczeń społecznych, do którego prawo jest uzależnione od stwierdzenia niezdolności do pracy lub niezdolności do samodzielnej egzystencji albo stwierdzenia stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, jeżeli podstawę do wydania decyzji stanowi orzeczenie lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, a osoba zainteresowana nie wniosła sprzeciwu od tego orzeczenia do komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i odwołanie jest oparte wyłącznie na zarzutach dotyczących tego orzeczenia. Jeżeli odwołanie opiera się także na zarzucie nierozpatrzenia wniesionego po terminie sprzeciwu od tego orzeczenia, a wniesienie sprzeciwu po terminie nastąpiło z przyczyn niezależnych od osoby zainteresowanej, sąd uchyla decyzję, przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania organowi rentowemu i umarza postępowanie. W takim przypadku organ rentowy kieruje sprzeciw do rozpatrzenia do komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

Zgodnie z art. 126 cytowanej ustawy osoba, która złożyła wniosek o przyznanie świadczenia, do którego prawo jest uzależnione od stwierdzenia niezdolności do pracy, oraz osoba mająca ustalone prawo do takiego świadczenia jest zobowiązana, na żądanie organu rentowego, poddać się badaniom lekarskim oraz, na wniosek lekarza orzecznika lub na wniosek komisji lekarskiej, badaniom psychologicznym, jeżeli są one niezbędne do ustalenia prawa do świadczeń określonych ustawą. Przepis art. 134 ust. 1 pkt 3 stosuje się odpowiednio.

Poddanie się badaniom lekarskim jest obowiązkowe dla osoby, która złożyła wniosek o przyznanie świadczenia, do którego prawo jest uzależnione od stwierdzenia niezdolności do pracy. Skutkiem niepoddania się badaniu bez uzasadnionych przyczyn jest nieprzyznanie świadczenia. Skutek ten wynika z zawartego w art. 126 odesłania do odpowiedniego stosowania art. 134 ust. 1 pkt 3 powyższej ustawy emerytalnej, traktującego o przesłankach wstrzymania wypłaty świadczeń./tak wyrok
Sądu Apelacyjnego w Krakowie - III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
z dnia 16 marca 2017 r.
III AUa 138/16/

W rozpoznawanej sprawie wnioskodawca zgłosił się na wyznaczony termin wizyty w KL ZUS, jednak odmówił poddania się badaniu przedmiotowemu. Wobec odmowy poddania się badaniu, które uznano za niezbędne do sformułowania wniosków orzeczniczych, komisja lekarska odstąpiła od wydania orzeczenia, a zatem tryb przewidziany w art.14 ust.2a ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych nie został wyczerpany.

Wnioskodawca na podnoszone okoliczności wyproszenia z badania nie zgłosił żadnych wniosków dowodowych./pouczenie – k. 7 w zw. Z k. 36/

Wniesienie odwołania od decyzji ZUS opartego wyłącznie na zarzutach dotyczących tego orzeczenia, przy braku sprzeciwu od orzeczenia lekarza orzecznika do komisji lekarskiej ZUS ( w tym przypadku braku możliwości rozpoznania sprzeciwu z uwagi na niepoddanie się badaniu), powoduje odrzucenie tegoż odwołania i eliminuje możliwości przeniesienia sporu na drogę sądową. /por. w tym zakresie wyrok S.A. w Katowicach z dnia 6.11.2007 r, III AUa 328/07, Lex nr 399971, uchwała SN z dnia 15 marca 2006 r, II UZP 17/05, OSNP 2006/15 – 16/245/.

Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł jak w sentencji.