Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Decyzją z 29 marca 2022 roku Dyrektor Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, na podstawie art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2020 r. poz. 723 z późn. zm. dalej jako ustawa o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy) oraz na podstawie wyroku Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 7 kwietnia 2021 roku w sprawie VIII U 3585/19 i wyroku Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 24 stycznia 2022 roku, w sprawie AUa 727/21, od dnia 1 X 2017 r., tj. od daty obniżenia świadczenia ponownie ustalił wysokość emerytury Z. O. wraz z przysługującymi wzrostami i dodatkami na kwotę 6.934,60 zł (do wypłaty 4.628,49 zł). Świadczenie przeliczono z uwzględnieniem wszystkich przysługujących waloryzacji. Jednocześnie naliczono wyrównanie za okres od 1 X 2017 roku do 31 XII 2021 roku w kwocie 213.881,07 zł (decyzja w aktach MSWiA).

Odwołanie od w/w decyzji złożył wnioskodawca w dniu 9 maja 2022 roku, wnosząc o zmianę zaskarżonej decyzji poprzez ponowne przeliczenie emerytury wnioskodawcy za cały okres pozostawania w służbie czyli za okres od 1 VIII 1977 roku do 31 VII 1990 roku z pominięciem nieobowiązującego art. 15b ustawy (odwołanie k.4-6).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując w uzasadnieniu, iż przedmiotem orzeczenia Sądu Okręgowego w Łodzi było jedynie zastosowanie art. 15c cytowanej ustawy, wnioskodawca natomiast domaga się podważenia decyzji z dnia 15 października 2009 roku, która była już przedmiotem oceny Sądu Okręgowego w Łodzi w sprawie VIII U 2392/12, który prawomocnym wyrokiem z dnia 7 listopada 2012 roku oddalił odwołanie (odpowiedź na odwołanie k.17-18).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Wnioskodawca – Z. O., urodzony (...) został zwolniony ze służby 31 maja 1998 roku (okoliczność bezsporna).

Decyzjami z dnia 23 czerwca 1998 roku i 1 lipca 1999 roku przyznane zostało wnioskodawcy odpowiednio prawo do emerytury policyjnej i policyjnej renty inwalidzkiej. Wypłata świadczeń była zawieszona z uwagi na pobieranie rocznego świadczenia (decyzje w aktach MSWiA).

Decyzją z dnia 15 października 2009 roku na podstawie art. 15b ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin przeliczono wysokość emerytury wnioskodawcy. Jednocześnie organ rentowy podjął wypłatę naliczonej emerytury (decyzja w aktach MSWiA).

Od powyższej decyzji wnioskodawca odwołał się do Sadu Okręgowego w Łodzi, który wyrokiem z dnia 7 listopada 2012 roku, w sprawie VIII U 2392/12 oddalił to odwołanie. Wyrok jest prawomocny (wyrok w sprawie VIII U 2392/12 – a aktach MSWiA).

Decyzjami z dnia 1 sierpnia 2017 roku Dyrektor Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji ponownie ustalił wysokość emerytury i renty policyjnej wnioskodawcy od 1 października 2017 r. na podstawie art.15c i 22a cytowanej ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2016 r. poz. 708, z późn. zm. dalej jako ustawa o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy) oraz otrzymaną z IPN Informację z dnia 1 marca 2017 r. (decyzje w aktach MSWiA).

Od powyższych decyzji odwołał się wnioskodawca, podnosząc iż przepis art. 15c ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy jest niezgodny z art. 2, 10 ust. 1 i 2, 30, 31 ust. 3, 32 ust. 1, 42 ust. 1, 64 ust. 1 i 2, 67 ust. 1, 95,96,104,106,109,119,120 Konstytucji RP, a także art. 6 i 14 EKPC oraz Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności (okoliczność bezsporna).

Prawomocnym wyrokiem z dnia 7 kwietnia 2021 r., sygn. akt VIII U 3585/19, Sąd Okręgowy w Łodzi zmienił zaskarżone decyzje i zobowiązał Dyrektora Zakładu Emerytalno – Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji do przeliczenia policyjnej emerytury i policyjnej renty inwalidzkiej wnioskodawcy z pominięciem art. 15c i 22a ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej, (...)Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin - od 1 października 2017 roku. Wniesiona od wyroku apelacja organu rentowego została oddalona wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 24 stycznia 2022 roku, w sprawie III AUa 727/21 (wyroki w aktach MSWiA).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

W pierwszej kolejności wskazać należy, że materiał dowodowy w n/n sprawie jest kompletny, pozwala na ustalenie wszystkich istotnych okoliczności i nie wymaga uzupełnienia, a stanowiska stron zostały jasno sformułowane. W tych stanie rzeczy Sąd Okręgowy na podstawie art. 148 ¹ § 1 k.p.c. uznał, że przeprowadzenie rozprawy nie jest konieczne, co w konsekwencji pozwoliło na rozpoznanie sprawy na posiedzeniu niejawnym.

Merytorycznie natomiast odwołanie podlega oddaleniu.

Na wstępie, gwoli przypomnienia, należy wskazać, że zgodnie z art. 15 ustawy z dnia 18 lutego 1994 roku o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej, (...)Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin, co do zasady emerytura dla funkcjonariusza, który pozostawał w służbie przed dniem 2 stycznia 1999 r., wynosi 40% podstawy jej wymiaru za 15 lat służby i wzrasta min. o 2,6% podstawy wymiaru - za każdy dalszy rok tej służby.

Jednakże, obowiązujący do 30 IX 2017 r. art. 15b w/w ustawy, przewidywał, że w przypadku osoby, która pełniła służbę w organach bezpieczeństwa państwa, o których mowa w art. 2 ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944-1990 oraz treści tych dokumentów, i która pozostawała w służbie przed dniem 2 stycznia 1999 r., emerytura wynosi 0,7% podstawy wymiaru - za każdy rok służby w organach bezpieczeństwa państwa w latach 1944-1990, przy czym ust. 2 nakazuje stosować odpowiednio art. 15.

Przepis art. 15b ustawy zaopatrzeniowej, został uchylony z dniem 1 października 2017 r. przez art. 1 pkt 5 ustawy z dnia 16 grudnia 2016 r. o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz.U. poz. 2270 dalej: ustawa zmieniająca).

Jednocześnie, ustawa zmieniająca wprowadziła do ustawy zaopatrzeniowej art. 15c.

Adresatem norm prawnych wynikających z treści art. 15b oraz art. 15c ustawy zaopatrzeniowej jest organ emerytalno-rentowy, który ustala świadczenie.

W n/n sprawie zasadnicze znaczenie ma treść prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 7 kwietnia 2021 r., sygn. akt VIII U 3585/19, albowiem zaskarżona decyzja została wydana w wyniku wykonania tego wyroku.

Wskazać zatem należy, że wyrok ten jest prawomocny i wiąże nie tylko strony i sąd, który go wydał, lecz również inne sądy oraz inne organy państwowe i organy administracji publicznej (art. 365 § 1 K.P.C.).

Wyrok ten nie może być zatem ignorowany przez sąd rozpoznający sprawę o wysokość świadczenia w niniejszej sprawie.

Treść tego wyroku i jego pisemnego uzasadnienia jednoznacznie wskazuje, że Sąd zmienił zaskarżone decyzje i nakazał pominięcie art. 15c i 22a ustawy z dnia 18 lutego 1994 roku o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej, (...)Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (tekst jednolity Dziennik Ustaw z 2020 roku pozycja 723), co oznacza konieczność przeliczenia zarówno emerytury policyjnej, jak i policyjnej renty inwalidzkiej wnioskodawcy według zasad uprzednio obowiązujących od daty wskazanej w zaskarżonej decyzji, tj. od 1 października 2017 r.

Co więcej, z odwołania wnioskodawcy od decyzji z 1 sierpnia 2017 r. wynika, że skarżący także wnosił wprost o zmianę zaskarżonych decyzji i przyznanie świadczenia w dotychczasowej wysokości.

Dodać należy, że z ugruntowanego orzecznictwa sądów, jak i doktryny wynika, że w sprawach z odwołania od decyzji organu rentowego, jej treść wyznacza przedmiot i zakres rozpoznania oraz orzeczenia sądu pracy i ubezpieczeń społecznych. W postępowaniu wywołanym odwołaniem do sądu pracy i ubezpieczeń społecznych, zgodnie z systemem orzekania w sprawach z tego zakresu, rozstrzyga o prawidłowości zaskarżonej decyzji. W sprawie, w której wniesiono odwołanie od decyzji organu rentowego, przedmiot sporu nie może więc wykraczać poza treść tej decyzji. Zgodnie z treścią art. 477 ¹⁴ § 2 K.P.C. w przypadku uwzględnienia odwołania sąd zmienia w całości lub w części zaskarżoną decyzję organu rentowego lub zaskarżone orzeczenie wojewódzkiego zespołu do spraw orzekania o niepełnosprawności i orzeka co do istoty sprawy. Orzeczenie, co do istoty sprawy, o którym mowa w art. 477 § 2 K.P.C. polega na sformułowaniu sentencji wyroku w taki sposób, aby zastępowała decyzję organu rentowego. (zob. wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 25 kwietnia 2018 r., III AUa 199/17, Legalis nr 2242317).

W niniejszej sprawie, w/w prawomocny wyrok Sądu Okręgowego nakazał ponowne przeliczenie emerytury policyjnej wnioskodawcy według zasad uprzednio obowiązujących od daty wskazanej w zaskarżonej decyzji, tj. od 1 października 2017 r., przy czym nie było sporne, że do 30 IX 2017 r. wysokość emerytury policyjnej wnioskodawcy obliczona była z zastosowaniem art. 15b ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin.

Innymi słowy - powyższy prawomocny wyrok zmienił o tyle zaskarżone decyzje, że nakazał przeliczenie świadczenia odwołującego, nie według zasad obowiązujących od 1 X 2017 r., gdy art. 15 b został uchylony, ale według stanu prawnego obowiązującego do tej daty – czyli według stanu prawnego obowiązującego do 30 IX 2017 r., kiedy to art. 15b w/w ustawy obowiązywał - tak by przywrócić skarżącemu na dzień 1 X 2017 r. świadczenie w jego dotychczasowej wysokości, tzn. sprzed jej obniżenia od dnia 1 X 2017 r. na podstawie art. 15c, decyzjami (...) r., o co zresztą sam wnioskodawca wprost wnosił, żądając zmiany zaskarżonych decyzji w taki sposób by od 1 X 2017 r. pobierał świadczenie w dotychczasowej kwocie. Należy w tym miejscu przypomnieć, że decyzja z dnia 15 X 2009 r., na mocy której organ emerytalny dokonał ustalenia wysokości emerytury, na podstawie art. 15b ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy policji była przedmiotem rozpoznania przez Sąd. W wyniku odwołania wnioskodawcy został wydany prawomocny wyrok przez SO w Warszawie, mocą którego odwołanie zostało oddalone.

Skoro, zatem, Sąd, prawomocnym wyrokiem, nakazał przeliczyć emeryturę odwołującego się, według zasad obowiązujących do 30 IX 2017 r., na dzień 1 X 2017 r. – przeto, należy uznać, że organ rentowy, w sposób prawidłowy, wykonał ten wyrok, zaskarżonymi, w n/n postępowaniu, decyzjami.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 K.P.C., oddalił odwołanie.