Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 21 lipca 2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. odmówił J. D., po rozpoznaniu wniosku z dnia 31 marca 2015 r., prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, podnosząc, że zgodnie z orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS wnioskodawczyni jest częściowo niezdolna do pracy i niezdolność ta powstała 14.01.2015 r. Jednocześnie udowodniła staż pracy wynoszący 19 lat, 10 miesięcy i 20 dni okresów składkowych oraz 1 rok, 8 miesięcy okresów nieskładkowych, łącznie 21 lat,6 miesięcy i 20 dni. W dziesięcioleciu na datę powstania niezdolności, przesuniętym o okres pobierania renty, tj. w okresie 20.10.1988 r. do 13.01.2015 r. na wymagane 5 lat okresów składkowych i nieskładkowych udowodniła 7 lat, 10 miesięcy i 21 dni okresów składkowych i nieskładkowych, w tym okresów składkowych 7 lat, 3 miesiące, 20 dni, okresów nieskładkowych – 7 miesięcy i 1 dzień. Niezdolność do pracy powinna powstać do dnia 28.07.2014 r tj. w ciągu 18 miesięcy od ustania ubezpieczenia (30.01.2013).

/decyzja k. 32 plik II akt ZUS/

W dniu 7 sierpnia 2015 roku wnioskodawczyni złożyła odwołanie od powyższej decyzji, wnosząc o przyznanie prawa do renty, podnosząc, iż jest całkowicie niezdolna do pracy.

/ odwołanie k. 2-3/

W dniu 3 września 2015 roku organ rentowy złożył odpowiedź na odwołanie wnosząc o jego oddalenie i podnosząc argumentację tożsamą co w zaskarżonej decyzji.

/odpowiedź na odwołanie k. 4/

Na rozprawie w dniu 10 maja 2019 r pełnomocnik wnioskodawczyni ustanowiony z urzędu wniósł o zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, oświadczając, że nie zostały opłacone w żadnej części.

/e – prot. z dnia 10.05.19 00:05:27/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

J. D. urodziła się w dniu (...). Ma wykształcenie zasadnicze zawodowe z zakresu przetwórstwa mięsa, pracowała jako sprzedawca, wędliniarz.

/okoliczności bezsporne – wniosek o rentę, świadectwa pracy w aktach ZUS/

Wnioskodawczyni była uprawniona do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w okresie 6.09.1995 – 31.11.2011. Decyzją z dnia 13 stycznia 2012 roku organ rentowy odmówił wnioskodawczyni prawa do renty. Sąd Okręgowy w Łodzi w sprawie VIII U 720/12 wyrokiem z dnia 29.09.2014 roku oddalił odwołanie ubezpieczonej.

/okoliczności bezsporne – decyzje, odpis wyroku w aktach ZUS/

W dniu 31 marca 2015 r. ubezpieczona złożyła wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy.

/wniosek - k. 1-4 plik II akt ZUS/

Ostatnie ubezpieczenie wnioskodawczyni przypada na okres zarejestrowania w Powiatowym Urzędzie Pracy jako osoby bezrobotnej i pobierania zasiłku dla bezrobotnych do 31.01.2013 r.

/zaświadczenie k. 6 plik II akt ZUS/

Orzeczeniem lekarza orzecznika z dnia 12 maja 2015 r. ustalono, że ubezpieczona jest częściowo niezdolna do pracy od stycznia 2015 r. do 31 maja 2017 r.

/orzeczenie lekarza orzecznika – k. 23 plik II akt ZUS/

Orzeczeniem Komisji Lekarskiej z dnia 9 lipca 2015 r. ustalono, że ubezpieczona jest częściowo niezdolna do pracy od 14 stycznia 2015 r. do 31 maja 2017 r.

/orzeczenie komisji lekarskiej – k. 30 plik II akt ZUS/

Z punktu widzenia neurologa rozpoznano u wnioskodawczyni zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa z wielopoziomowymi dyskopatiami z okresowym zespołem bólowym bez objawów powikłań korzeniowych, przebyte leczenie zespołu cieśni lewego nadgarstka, zespół cieśni prawego nadgarstka bez objawów ubytkowych. Nie stwierdzono jawnych objawów niedowładu czy porażenia kończyn oraz innych objawów uszkodzenia układu nerwowego, mogących powodować ograniczenie sprawności ruchowej, w tym sprawności manualnej. Brak danych w dokumentacji lekarskiej o leczeniu zespołu korzeniowego lędźwiowego, czy neuroreliozy. Wnioskodawczyni jest zdolna do pracy z wyłączeniem ciężkiej pracy fizycznej.

/pisemna opinia biegłego neurologa dr n.med. J. Z. k. 46-47, opinia uzupełniająca tego biegłego – k. 467/

Z punktu widzenia schorzeń chirurgicznych u wnioskodawczyni rozpoznano przewlekłą niewydolność żylną kończyn dolnych, stan po leczeniu operacyjnym żylaków lewej kończyny dolnej. Wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy zarobkowej z przyczyn chirurgicznych, biorąc pod uwagę łącznie stopień naruszenia sprawności organizmu, możliwość wykonywania dotychczasowego sposobu zarobkowania z uwzględnieniem charakteru wykonywanych prac, kwalifikacje oraz rokowanie. Nie stwierdza się chorób wymagających leczenia chirurgicznego i powodujących zarazem istotne naruszenie sprawności organizmu w stopniu powodującym niezdolność do pracy zarobkowej.

/pisemna opinia biegłego chirurga prof. N.. dr n.med. M. G. k. 48/

Z punktu widzenia psychiatrycznego stwierdzono, że wnioskodawczyni kilkukrotnie hospitalizowana była z powodu organicznych zaburzeń depresyjnych, do których dołączyły zaburzenia funkcji poznawczych o poziomie lekkiego otępienia i hipochondryczne. Podczas hospitalizacji psychiatrycznej notowano organiczne zaburzenia depresyjne, nie rozpoznano otępienia. W dokumentacji psychiatrycznego leczenia ambulatoryjnego pierwszy zapis o zaburzeniach pamięci pojawia się 24.06.2015 r. i jest to początek rozpoczynających się zmian otępiennych, jest leczona konsekwentnie z rozpoznaniem organicznych zaburzeń depresyjnych. Brak podstaw do zakwestionowania orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS odnośnie uznania wnioskodawczyni za niezdolną do pracy do 31.05.2017 r. Stwierdzono brak podstaw, aby orzec wcześniejszą datę powstania częściowej niezdolności do pracy z przyczyn psychiatrycznych niż data 9 lipca 2015 roku.

/pisemna opinia biegłego psychiatry G. P. k. 49-51, ustna opinia uzupełniająca biegłego psychiatry G. P. e-protokół rozprawy z dnia 28 grudnia 2017 r. 00:13:32-00:19:20 płyta CD k. 293/

Z punktu widzenia psychologicznego rozpoznano u wnioskodawczyni zaburzenia otępienne stopnia lekkiego. Pojawiają się one w czerwcu 2015 roku. Stwierdzono występowanie zaburzeń w zakresie percepcji wzrokowej, zdolności grafomotorycznych, pamięci bezpośredniej słuchowej oraz znacznych zaburzeń w zakresie pamięci bezpośredniej wzrokowej i procesów uwagi na podłożu zmian organicznych w centralnym układzie nerwowym.

/pisemna opinia biegłego psychologa G. J. k. 52-53, ustna opinia uzupełniająca biegłego psychologa G. J. e-protokół rozprawy z dnia 28 grudnia 2017 r. 00:06:54-00:13:32 płyta CD k. 293 /

Z punktu widzenia ortopedycznego rozpoznano u wnioskodawczyni wielopoziomowe, dyskopatyczne zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa bez istotnego upośledzenia funkcji z zespołem bólowym. Stan po leczeniu operacyjnym zespołu cieśni nadgarstka lewego. Zespół cieśni nadgarstka prawego. Zmiany zwyrodnieniowe wielostanowe bez istotnego upośledzenia funkcji stawów. Płaskostopie poprzeczne, paluchy koślawe obu stóp. Nie stwierdza się upośledzenia funkcji narządu ruchu w stopniu uzasadniającym uznanie wnioskodawczyni za częściowo lub całkowicie niezdolną do pracy. Wnioskodawczyni nie utraciła w stopniu znacznym zdolności do pracy zgodnie z poziomem kwalifikacji.

/pisemna opinia biegłego ortopedy M. S. k. 59-62/

Z punktu widzenia internistycznego rozpoznano u wnioskodawczyni przewlekłe zapalenie żołądka prawdopodobnie na tle nadużywania niesterydowych leków przeciwzapalnych, niewydolność wpustu żołądka, stan po endoskopowym usunięciu polipa opuszki dwunastnicy, podejrzenie choroby wieńcowej serca, wiotkość przegrody międzykomorowej bez cech przecieku, nawracające wysiękowe zapalenie obu stawów kolanowych utrudniające chodzenie, chorobę zwyrodnieniową dyskopatyczną kręgosłupa z wielopoziomową dyskopatią szyjną i lędźwiową oraz okresowo występującymi objawami rwy kulszowej lewostronnej utrudniająca chodzenie i wykonywanie cięższych prac fizycznych, żylaki prawej kończyny dolnej, stan po operacji żylaków lewej kończyny dolnej, boreliozę pod postacią rumienia wędrującego, aktualnie w trakcie antybiotykoterapii, organiczne zaburzenia depresyjne. Stwierdzono częściową okresową niezdolność do dotychczas wykonywanej pracy. Za początek tej niezdolności biegły przyjął datę 14.01.2015 r (hospitalizacja w oddziale reumatologicznym z powodu wysiękowego zapalenia stawu kolanowego prawego). Niezdolność ma charakter okresowy do maja 2017 r.

/pisemna opinia biegłego lekarza chorób wewnętrznych prof.dr hab. n.med. L. P. k. 68-72, pisemna opinia uzupełniająca biegłego lekarza chorób wewnętrznych prof.dr hab. n.med. L. P. k. 154 /

Z punktu widzenia lekarza epidemiologa rozpoznano u wnioskodawczyni boreliozę z objawami narządowymi: układu kostno-stawowego, układu krążenia i zaburzeniami ze strony centralnego układu nerwowego. Z punktu widzenia lekarza chorób zakaźnych o niezdolności do pracy powinni decydować specjaliści innych dziedzin tj. reumatologa, kardiologa, psychologa-psychiatrę.

/pisemna opinia biegłego lekarza chorób zakaźnych dr n.med. A. B. k. 147-148/

Z punktu widzenia kardiologa rozpoznano u wnioskodawczyni przewlekłą, stabilną chorobę niedokrwienną serca. Leczona ambulatoryjnie. Wnioskodawczyni z punktu widzenia kardiologa nie jest za niezdolna do pracy.

/pisemna opinia biegłego kardiologa dr n.med. B. Lao-G. k. 152-153/

Z punktu widzenia lekarza reumatologa rozpoznano u wnioskodawczyni chorobę zwyrodnieniową stawów, niesklasyfikowane zapalenie stawów do obserwacji. Biegły reumatolog po analizie dokumentacji zgromadzonej w aktach sprawy i dostarczonej przez badaną oraz badaniu przedmiotowym i podmiotowym uznał wnioskodawczynię za częściowo niezdolną do pracy. Niezdolność trwa od 14.01.2015 r. do 13.01.2018 r. Wnioskodawczyni choruje od wielu lat, porusza się powoli, występują bóle stawów, ograniczenia ruchomości stawów, zmniejszenie sprawności rąk.

/pisemna opinia biegłego reumatologa M. W. k. 167/

Z punktu widzenia lekarza gastrologa rozpoznano u wnioskodawczyni stan po endoskopowym usunięciu polipa dwunastnicy w 2010 r. bez wznowy. Zapalenie śluzówki żołądka. Niedomykalność wypustu. Refleks żołądkowo-przełykowy bez zapalenia przełyku. Drobne uchyłki jelita grubego. Małe polipy hiperplastyczne jelita grubego-usunięte. Zaburzenia czynnościowe przewodu pokarmowego. Dyspepsja. Brak u badanej niezdolności do pracy z powodu schorzeń przewodu pokarmowego. Główne zgłaszane dolegliwości mają podłoże czynnościowe. Nie obserwuje się dysfunkcji związanej z procesami trawienia pokarmu, jego wchłaniania czy istotnych zaburzeń pasażu pokarmu przez światło przewodu pokarmowego, stwierdzone polipy jelita nie mają znaczenia jeśli chodzi o zdolność do pracy, nie powodują dolegliwości i nie wymagają leczenia. R. żołądkowo – przełykowy nie powoduje długotrwałej niezdolności do pracy. Taką niezdolność może powodować ciężkie powikłanie choroby refluksowej jaką jest nawracające krwawienie z owrzodzeń przełyku wymagające leczenia zbiegowego, a takie choroby nie występują u badanej. Nie jest leczona z powodu zaburzeń połykania. Zaleganie mas kałowych w 2016 r nie jest chorobą. Nie świadczy to o patologii, ale o zaparciach stolca. Praktycznie żadne zapalenie żołądka nie powoduje długotrwałej niezdolności do pracy, jedynie żołądek arbuzowaty i przewlekłe krwawienia z tego powodu, często wymagające przetaczania krwi, a takie schorzenie u wnioskodawczyni nie występuje. Wnioskodawczyni ma prawidłowy wskaźnik (...) jest prawidłowo odżywiona. Choroby nie powodują istotnego upośledzenia funkcji przewodu pokarmowego poza subiektywnymi dolegliwościami.

/pisemna opinia biegłego gastrologa D. L. k. 355-356, pisemna opinia uzupełniająca biegłego gastrologa D. L. k. 440-441/

Z punktu widzenia lekarza medycyny pracy i neurologa rozpoznano u wnioskodawczyni ograniczone ruchy w prawym stawie barkowym. Nie stwierdzono ostrych objawów korzeniowych, zaburzeń statyki ciała, oczopląsu, cech klinicznych z cieśni nadgarstków. Stwierdzono dość symetryczną siłę chwytu i sprawność palców rąk. Wnioskodawczyni jest wydolna krążeniowo i oddechowo. Wnioskodawczyni jest częściowo niezdolna do pracy od 14.01.2015 r.(wówczas doszło do istotnego pogorszenia sprawności organizmu i hospitalizacji) do 31.12.2019r. Nie jest niezdolna do żadnej pracy. Jest zdolna do lekkiej pracy fizycznej, pracy siedzącej typu portier lub pracy jako szatniarka czy parkingowy. O niezdolności do pracy decyduje stopień naruszenia sprawności organizmu w kontekście posiadanego poziomu wykształcenia i kwalifikacji zawodowych a nie ilość czy charakter chorób.

/pisemna opinia biegłego lekarza medycyny pracy, chorób wewnętrznych, toksykologii klinicznej i neurologii P. R. k. 366-372, pisemna opinia uzupełniająca biegłego lekarza medycyny pracy, chorób wewnętrznych, toksykologii klinicznej i neurologii P. R. k. 428-429, 444/

Sąd Okręgowy dokonał następującej oceny dowodów i zważył, co następuje :

Odwołanie jest niezasadne.

Przesłanki nabycia uprawnień do renty z tytułu niezdolności do pracy określa przepis art. 57 ust. 1. ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2018 r. poz. 1270). Zgodnie z tym przepisem renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który:

1) jest niezdolny do pracy,

2) ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, oraz

3) niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, zaś częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji (art. 12).

Przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne (art. 13 ust. 1).

Zdefiniowanie pojęcia "poziom kwalifikacji", użytego w tym przepisie ma istotne znaczenie, bowiem stanowi ono podstawę do ustalania rodzajów prac, które są w zasięgu możliwości ubezpieczonego, mimo stwierdzanego upośledzenia sprawności organizmu, a co za tym idzie, do ustalenia czy ograniczenie zdolności do pracy można zakwalifikować, jako znaczne. O poziomie posiadanych kwalifikacji do pracy decyduje nie tylko wykształcenie, lecz także uzyskana poprzez przyuczenie do zawodu umiejętność wykonywania specjalistycznej, kwalifikowanej pracy, także pracy fizycznej. Niższy jest zatem poziom kwalifikacji osób wykonujących proste prace fizyczne, niewymagające przyuczenia zawodowego niż poziom kwalifikacji osób wykonujących prace wymagające określonych specjalistycznych umiejętności nabywanych na podstawie przygotowania zawodowego./tak SA w wyroku z dnia 19 listopada 2015 r , III AUa 786/15, Lex nr 1950585/.

Częściowo niezdolny do pracy jest pracownik, który w wyniku choroby ma w istotny sposób ograniczoną zdolność do pracy w pełnym wymiarze czasu pracy. Może on natomiast wykonywać zatrudnienie niżej kwalifikowane, o niższych zarobkach, w obniżonym wymiarze godzin. Wykonywanie pracy o takim charakterze nie świadczy o odzyskaniu zdolności do pracy./tak SA w Szczecinie w wyroku z dnia 19 stycznia 2016 r, III Aua 342/15, Lex nr 2026205/

Stosownie do art. 58 ust. 1 warunek posiadania wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego, w myśl art. 57 ust. 1 pkt 2, uważa się za spełniony, gdy ubezpieczony osiągnął okres składkowy i nieskładkowy wynoszący łącznie co najmniej:

1)1 rok - jeżeli niezdolność do pracy powstała przed ukończeniem 20 lat;

2)2 lata - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 20 do 22 lat;

3)3 lata - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 22 do 25 lat;

4) 4 lata - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 25 do 30 lat;

5) 5 lat - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 30 lat.

Na mocy ust. 2 art. 58 okres, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, powinien przypadać w ciągu ostatniego dziesięciolecia przed zgłoszeniem wniosku o rentę lub przed dniem powstania niezdolności do pracy; do tego dziesięcioletniego okresu nie wlicza się okresów pobierania renty z tytułu niezdolności do pracy, renty szkoleniowej lub renty rodzinnej.

Zgodnie z art. 58 ust. 3 jeżeli ubezpieczony nie osiągnął okresu składkowego i nieskładkowego, i którym mowa w ust. 1 warunek posiadanego wymaganego okresu uważa się za spełniony, gdy ubezpieczony został zgłoszony do ubezpieczenia przed ukończeniem 18 lat albo w ciągu 6 miesięcy po ukończeniu nauki w szkole ponadpodstawowej, ponadgimnazjalnej lub w szkole wyższej oraz do dnia powstania niezdolności do pracy miał, bez przerwy lub z przerwami nieprzekraczającymi 6 miesięcy, okresy składkowe i nieskładkowe.

Zgodnie zaś ust. 4 art. 58 przepisu ust. 2 nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy, o którym mowa w art. 6, wynoszący co najmniej 25 lat dla kobiety i 30 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

Z kolei w oparciu o art. 57 ust. 2 określonego w art. 57 ust. 1 pkt. 3 warunku aby niezdolność do pracy powstała we wskazanych okresach albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ich ustania nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

Na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych przy ustalaniu prawa do emerytury i renty i obliczaniu ich wysokości uwzględnia się, z zastrzeżeniem ust. 2-5, okresy składkowe, o których mowa w art. 6; oraz okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7. Przy czym w myśl ust. 2 art. 5 przy ustalaniu prawa do emerytury i renty oraz obliczaniu ich wysokości okresy nieskładkowe uwzględnia się w wymiarze nieprzekraczającym jednej trzeciej udowodnionych okresów składkowych.

Przeprowadzone postępowanie dowodowe nie dało podstaw dla uwzględnienia odwołania.

Istotą sporu była kwestia ustalenia niezdolności do pracy wnioskodawczyni, jej rodzaju i daty jej powstania, bowiem organ rentowy ustalił, iż wnioskodawczyni jest częściowo niezdolna do pracy, spełnia przesłankę posiadania wymaganych okresów składkowych i nieskładkowych, natomiast niezdolność do pracy powstała w dniu 14.01.2015 r, a więc nie w okresie 18 miesięcy od ostatniego okresu ubezpieczenia . Aby wnioskodawczyni nabyła uprawnienia do renty niezdolność ta powinna powstać do 28.07.2014 r tj. w ciągu 18 miesięcy od ustania ubezpieczenia (30.01.2013) albo niezdolność do pracy powinna być całkowita.

Przeprowadzone postępowanie dowodowe wykazało, iż wnioskodawczyni jest częściowo niezdolna do pracy - okresowo od dnia 14.01.2015r.

Na okoliczność oceny stanu zdrowia wnioskodawczyni Sąd przeprowadził dowód z opinii biegłych.

Powyższych ustaleń Sąd Okręgowy dokonał w oparciu o opinie biegłych: neurologa, psychologa, psychiatry, chirurga, ortopedy, lekarza chorób wewnętrznych, ortopedy, reumatologa, kardiologa, lekarza chorób zakaźnych, gastrologa i lekarza medycyny pracy.

Sąd, oceniając zgromadzony materiał dowodowy, w pełni uznał wartość dowodową opinii powołanych w sprawie biegłych.

W ocenie Sądu złożone do sprawy opinie nie zawierają żadnych braków i wyjaśniają wszystkie okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia sprawy.

Biegli opinie wydali po przeprowadzeniu stosownych badań i analizie dostępnej, złożonej przez wnioskodawczynię dokumentacji lekarskiej, w tym przedstawionych wyników i wywiadu lekarskiego. Określili schorzenia występujące u badanej oraz ocenili ich znaczenie dla jej zdolności do pracy i jej terminu, odnosząc swą ocenę do poziomu jej kwalifikacji zawodowych. Zdaniem Sądu, opinie biegłych są rzetelne, sporządzone zgodnie z wymaganiami fachowości i niezbędną wiedzą w zakresie stanowiącym ich przedmiot, a wynikające z nich wnioski są logiczne i prawidłowo uzasadnione.

W toku złożonych przez pełnomocnika odwołującej się zastrzeżeń co do opinii Sąd dopuścił dowód z ich uzupełnienia (biegły gastrolog, neurolog, medycyny pracy, psychiatra, psycholog, internista). Biegli w uzupełnieniach do swoich opinii podtrzymali dotychczasowe stanowisko w sprawie, ustosunkowując się do zarzutów ubezpieczonej, wskazując, jakie okoliczności brane są pod uwagę przy ocenie niezdolności do pracy i czasu jej powstania, odnosząc się szczegółowo do pytań pełnomocnika.

Na podstawie opinii biegłych ustalono zatem, że z punktu widzenia neurologicznego rozpoznano u wnioskodawczyni zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa z wielopoziomowymi dyskopatiami z okresowym zespołem bólowym bez objawów powikłań korzeniowych. Przebyte leczenie zespołu cieśni lewego nadgarstka. Zespół cieśni prawego nadgarstka bez objawów ubytkowych. Nie stwierdzono jednak jawnych objawów niedowładu czy porażenia kończyn oraz innych objawów uszkodzenia układu nerwowego, mogących powodować ograniczenie sprawności ruchowej , w tym sprawności manualnej. Jednocześnie brak danych w dokumentacji lekarskiej o leczeniu zespołu korzeniowego lędźwiowego, czy neuroreliozy. Zatem wnioskodawczyni jest zdolna do pracy z wyłączeniem ciężkiej pracy fizycznej. Biegły uzupełnił swoją opinię, wskazując, czym kierował się przy orzekaniu oraz jaki rodzaj pracy może podjąć ubezpieczona.

Z punktu widzenia schorzeń chirurgicznych u wnioskodawczyni rozpoznano przewlekłą niewydolność żylną kończyn dolnych, stan po leczeniu operacyjnym żylaków lewej kończyny dolnej. Jednak z tego powodu nie jest niezdolna do pracy zarobkowej z przyczyn chirurgicznych, biorąc pod uwagę łącznie stopień naruszenia sprawności organizmu, możliwość wykonywania dotychczasowego sposobu zarobkowania z uwzględnieniem charakteru wykonywanych prac, kwalifikacje oraz rokowanie. Nie stwierdza się chorób wymagających leczenia chirurgicznego i powodujących zarazem istotne naruszenie sprawności organizmu w stopniu powodującym niezdolność do pracy zarobkowej.

Z punktu widzenia psychiatrycznego stwierdzono, że wnioskodawczyni kilkukrotnie hospitalizowana była z powodu organicznych zaburzeń depresyjnych, do których dołączyły zaburzenia funkcji poznawczych o poziomie lekkiego otępienia i hipochondryczne. Podczas hospitalizacji psychiatrycznej notowano organiczne zaburzenia depresyjne, nie rozpoznano otępienia. W dokumentacji psychiatrycznego leczenia ambulatoryjnego pierwszy zapis o zaburzeniach pamięci pojawia się 24.06.2015 r. ,jest leczona konsekwentnie z rozpoznaniem organicznych zaburzeń depresyjnych. Brak podstaw do zakwestionowania orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS odnośnie uznania wnioskodawczyni za niezdolną do pracy do 31.05.2017 r. Stwierdzono brak podstaw, aby orzec wcześniejszą datę powstania częściowej niezdolności do pracy z przyczyn psychiatrycznych niż data 9 lipca 2015 roku.

Z punktu widzenia psychologicznego rozpoznano u wnioskodawczyni zaburzenia otępienne stopnia lekkiego, ale w czerwcu 2015 r. Stwierdzono występowanie zaburzeń w zakresie percepcji wzrokowej, zdolności grafomotorycznych, pamięci bezpośredniej słuchowej oraz znacznych zaburzeń w zakresie pamięci bezpośredniej wzrokowej i procesów uwagi na podłożu zmian organicznych w centralnym układzie nerwowym.

Biegli uzupełnili swoje opinie, wskazując, co przemawiało o przyjęciu częściowej niezdolności do pracy i terminie jej powstania.

Z punktu widzenia ortopedycznego rozpoznano u wnioskodawczyni wielopoziomowe, dyskopatyczne zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa bez istotnego upośledzenia funkcji z zespołem bólowym, stan po leczeniu operacyjnym zespołu cieśni nadgarstka lewego, zespół cieśni nadgarstka prawego, zmiany zwyrodnieniowe wielostanowe bez istotnego upośledzenia funkcji stawów, płaskostopie poprzeczne, paluchy koślawe obu stóp. Nie stwierdza się upośledzenia funkcji narządu ruchu w stopniu uzasadniającym uznanie wnioskodawczyni za częściowo lub całkowicie niezdolną do pracy. Wnioskodawczyni nie utraciła w stopniu znacznym zdolności do pracy zgodnie z poziomem kwalifikacji.

Z punktu widzenia internistycznego rozpoznano u wnioskodawczyni przewlekłe zapalenie żołądka prawdopodobnie na tle nadużywania niesterydowych leków przeciwzapalnych, niewydolność wpustu żołądka, stan po endoskopowym usunięciu polipa opuszki dwunastnicy, podejrzenie choroby wieńcowej serca, wiotkość przegrody międzykomorowej bez cech przecieku, nawracające wysiękowe zapalenie obu stawów kolanowych utrudniające chodzenie, chorobę zwyrodnieniową dyskopatyczną kręgosłupa z wielopoziomową dyskopatią szyjną i lędźwiową oraz okresowo występującymi objawami rwy kulszowej lewostronnej utrudniająca chodzenie i wykonywanie cięższych prac fizycznych, żylaki prawej kończyny dolnej, stan po operacji żylaków lewej kończyny dolnej, boreliozę pod postacią rumienia wędrującego, aktualnie w trakcie antybiotykoterapii, organiczne zaburzenia depresyjne. Z tego powodu stwierdzono częściową okresową niezdolność do dotychczas wykonywanej pracy. Za początek tej niezdolności biegły przyjął datę 14.01.2015 r (hospitalizacja w oddziale reumatologicznym z powodu wysiękowego zapalenia stawu kolanowego prawego). Niezdolność ma charakter okresowy do maja 2017 r.

Z punktu widzenia lekarza epidemiologa rozpoznano u wnioskodawczyni boreliozę z objawami narządowymi: układu kostno-stawowego, układu krążenia i zaburzeniami ze strony centralnego układu nerwowego. Z punktu widzenia lekarza chorób zakaźnych o niezdolności do pracy powinni decydować specjaliści innych dziedzin tj. reumatologa, kardiologa, psychologa-psychiatrę. Opinie lekarzy wymienionych specjalności zostały wydane.

Z punktu widzenia kardiologa rozpoznano u wnioskodawczyni przewlekłą, ale stabilną chorobę niedokrwienną serca. Leczona jest ambulatoryjnie. Wnioskodawczyni z punktu widzenia kardiologa nie jest za niezdolna do pracy.

Z punktu widzenia lekarza reumatologa rozpoznano u wnioskodawczyni chorobę zwyrodnieniową stawów, niesklasyfikowane zapalenie stawów do obserwacji. Biegły reumatolog po analizie dokumentacji zgromadzonej w aktach sprawy i dostarczonej przez badaną oraz badaniu przedmiotowym i podmiotowym uznał wnioskodawczynię za częściowo niezdolną do pracy. Niezdolność trwa od 14.01.2015 r. do 13.01.2018 r. Wnioskodawczyni choruje od wielu lat, porusza się powoli, występują bóle stawów, ograniczenia ruchomości stawów, zmniejszenie sprawności rąk.

Z punktu widzenia lekarza gastrologa rozpoznano u wnioskodawczyni stan po endoskopowym usunięciu polipa dwunastnicy w 2010 r. bez wznowy, zapalenie śluzówki żołądka, niedomykalność wypustu, refleks żołądkowo-przełykowy bez zapalenia przełyku, drobne uchyłki jelita grubego, małe polipy hiperplastyczne jelita grubego-usunięte, zaburzenia czynnościowe przewodu pokarmowego, dyspepsję. Biegły gastrolog nie stwierdził u badanej niezdolności do pracy z powodu schorzeń przewodu pokarmowego. Główne zgłaszane dolegliwości mają podłoże czynnościowe. W opinii uzupełniającej ustosunkowując się do zarzutów ubezpieczonej wskazał, że nie obserwuje się dysfunkcji związanej z procesami trawienia pokarmu, jego wchłaniania czy istotnych zaburzeń pasażu pokarmu przez światło przewodu pokarmowego, stwierdzone polipy jelita nie mają znaczenia jeśli chodzi o zdolność do pracy, nie powodują dolegliwości i nie wymagają leczenia. R. żołądkowo – przełykowy nie powoduje długotrwałej niezdolności do pracy. Taką niezdolność może powodować ciężkie powikłanie choroby refluksowej, jaką jest nawracające krwawienie z owrzodzeń przełyku wymagające leczenia zbiegowego, a takie choroby nie występują u badanej. Nie jest leczona z powodu zaburzeń połykania. Zaleganie mas kałowych w 2016 r nie jest chorobą. Nie świadczy to o patologii, ale o zaparciach stolca. Praktycznie żadne zapalenie żołądka nie powoduje długotrwałej niezdolności do pracy, jedynie „żołądek arbuzowaty” i przewlekłe krwawienia z tego powodu, często wymagające przetaczania krwi, a takie schorzenie u wnioskodawczyni nie występuje. Wnioskodawczyni ma prawidłowy wskaźnik (...) jest prawidłowo odżywiona. Choroby nie powodują istotnego upośledzenia funkcji przewodu pokarmowego poza subiektywnymi dolegliwościami.

Z punktu widzenia lekarza medycyny pracy i neurologa rozpoznano u wnioskodawczyni ograniczone ruchy w prawym stawie barkowym. Nie stwierdzono ostrych objawów korzeniowych, zaburzeń statyki ciała, oczopląsu, cech klinicznych z cieśni nadgarstków. Stwierdzono dość symetryczną siłę chwytu i sprawność palców rąk. Wnioskodawczyni jest wydolna krążeniowo i oddechowo. Biegły po analizie akt sprawy w tym załączonej dokumentacji medycznej stwierdził, że wnioskodawczyni jest częściowo niezdolna do pracy od 14.01.2015 r.(wówczas doszło do istotnego pogorszenia sprawności organizmu i hospitalizacji) do 31.12.2019r. Nie jest niezdolna do żadnej pracy. Jest zdolna do lekkiej pracy fizycznej, pracy siedzącej typu portier lub pracy jako szatniarka czy parkingowy. O niezdolności do pracy decyduje stopień naruszenia sprawności organizmu w kontekście posiadanego poziomu wykształcenia i kwalifikacji zawodowych a nie ilość czy charakter chorób.

Także ten biegły uzupełnił opinię – dwukrotnie, wskazując, dlaczego przyjął datę powstania częściowej niezdolności do pracy na dzień 14.01.2015 r i z jakiego powodu brak jest podstaw do stwierdzenia całkowitej niezdolności do pracy.

Dlatego też Sąd nie odmówił tym opiniom wiarygodności i mocy dowodowej i przyjął, iż z punktu widzenia biegłych wnioskodawczyni jest częściowo niezdolna do pracy, a niezdolność ta powstała w dniu 14.01.2015 r.Część biegłych nie stwierdziła w ogóle niezdoloności do pracy, ewentualnie podawała późniejszy termin jej powstania, co miało znaczenie o tyle, że nie potwierdzały tezy skarżącej o całkowitej niezdolności do pracy, powstałej przed wieloma laty.

Wnioskodawczyni nie zgłaszała dalszych wniosków dowodowych w zakresie dowodu z opinii biegłych, nadal kwestionowała przyjęte przez biegłych ustalenia orzecznicze, podnosząc liczne schorzenia i czas ich trwania.

Należy w tym miejscu podkreślić, iż wnioskodawczyni w przeszłości pobierała rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy( 6.09.1995 – 31.11.2011), jednakże decyzją z dnia 13 stycznia 2012 roku organ rentowy odmówił wnioskodawczyni prawa do renty na dalszy okres, Sąd Okręgowy w Łodzi w sprawie VIII U 720/12 wyrokiem z dnia 29.09.2014 roku oddalił odwołanie ubezpieczonej. Zatem wnioskodawczyni odzyskała zdolność do pracy, a kolejny wniosek złożyła w dniu 31 marca 2015 r, który jest przedmiotem rozpoznania w niniejszym postępowaniu.

Trzeba też przypomnieć, że o prawidłowości rozstrzygnięcia organu rentowego decyduje ocena według stanu na dzień wydania decyzji. Zaakcentować trzeba, że z istoty spraw z zakresu ubezpieczeń społecznych wynika, że nowe okoliczności ujawnione lub powstałe po wydaniu decyzji organu rentowego, uzasadniają wystąpienie z nowym wnioskiem o rozpoznanie sprawy, co skutkować winno kolejną decyzją organu rentowego, która następnie wskutek odwołania będzie poddana weryfikacji sądu pod względem zgodności z prawem. /tak SA w wyroku z dnia 19 grudnia 2013 r , III AUa 542/13, Lex nr 1438188/. Zatem w przypadku kontynuowania leczenia i pogorszenia stanu zdrowia wnioskodawczyni może wystąpić z kolejnym wnioskiem.

Fakt, że wydana w sprawie opinia biegłego nie ma treści, odpowiadającej skarżącemu, nie może mieć w tym wypadku znaczenia. Odmienne stanowisko oznaczałoby bowiem przyjęcie, że należy przeprowadzić dowód z wszelkich możliwych biegłych, by się upewnić, czy niektórzy z nich nie byliby takiego zdania, jak strona. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem SN potrzeba powołania innego biegłego powinna wynikać z okoliczności sprawy, a nie z samego niezadowolenia strony z dotychczas złożonej opinii. Niezadowolenie strony z opinii biegłego nie uzasadnia powołania innego biegłego ( wyrok SN z dnia 5 czerwca 2002 roku I CR 562/74 LEX nr 7607; wyrok SN z dnia 4 sierpnia 1999 roku I PKN 20/99 OSNP 2000/22/807). W ocenie Sądu złożone opinie biegłych są w pełni fachowe, odpowiadają zakreślonej tezie dowodowej i nie zawierają żadnych braków.

Podkreślić należy, iż złe samopoczucie wnioskodawczyni i jej subiektywne odczucia dotyczące stanu zdrowia nie mogą stanowić podstawy do orzeczenia o jej całkowitej niezdolności do pracy. W wyroku z dnia 20.05.2013 roku SN w sprawie o sygn.. akt I UK 650/12 (Lex 1341963) wskazał, iż podstawą do przyznania świadczenia jest przygotowana przez biegłych ocena stanu zdrowia osoby ubiegającej się o nie. Nie są brane pod uwagę subiektywne odczucia zainteresowanego. Pogląd ten w pełni podziela Sąd orzekający.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 pkt 3 niezdolność powinna powstać w trakcie ubezpieczenia lub 18 miesięcy po jego ustaniu. W przypadku wnioskodawczyni data krańcowa w której powinna powstać niezdolność do pracy przypada na 28.07.2014 r. Wobec tego, iż niezdolność ta powstała po tej dacie, a wnioskodawczyni nie jest całkowicie niezdolna do pracy, Sąd Okręgowy, na postawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., orzekł jak w sentencji wyroku, bowiem nie zostały spełnione wszystkie przesłanki prawa do renty tj. niezdolność powstała po upływie 18 miesięcy od ostatniego ubezpieczenia.

O kosztach pełnomocnika z urzędu Sąd orzekł na podstawie § 12 ust. 2 w zw. z § 2 ust. 3 w zw. z § 20 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu z dnia 28.09.2002 r. (Dz.U. z 2002 r. poz. 1348 ze zm.).