Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Decyzją z 2 listopada 2023 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych - (...) Oddział w Ł. stwierdził, że roczna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności opodatkowanej według stawki liniowej wynosi za rok 2022 kwotę 2.439.147,50 zł.

W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, że z dostarczonego PIT-36L oraz PIT/B wynika, że wnioskodawca osiągnął w 2022 roku dochód w wysokości 2.452.725,02 zł.
W zeznaniu PIT 36 L została wskazana kwota opłaconych składek na ubezpieczenia społeczne w wysokości 13.577,52 zł.

W ocenie ZUS, zgodnie z powyższym, roczną podstawę składki na ubezpieczenie zdrowotne za 2022 rok stanowi kwota 2.452.752,02 zł, tj. kwota osiągniętego przez wnioskodawcę dochodu pomniejszona o sumę opłaconych w tym roku składek na ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe.

Zdaniem ZUS, podana przez wnioskodawcę w rocznym rozliczeniu składki na ubezpieczenie zdrowotne podstawa wymiaru została ustalona nieprawidłowo. Kwoty wykazanego dochodu pomniejszył o różnice remanentowe, do czego nie miał prawa jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność prowadzącą księgi rachunkowe. (decyzja k. 35-37)

Odwołanie od powyższej decyzji, zaskarżając ją w całości, wniósł M. M. reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika.

Zaskarżonej decyzji zarzucił naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 5 k.c. poprzez jego niezastosowanie do ustalonego w sprawie stanu faktycznego i w konsekwencji przyjęcie, że odwołujący się nie miał prawa do ustalenia podstawy obliczenia składki na ubezpieczenia zdrowotne w o różnice remanentowe.

W związku z powyższym odwołujący wniósł o:

1.  zmianę zaskarżonej decyzji w całości i orzeczenie co do istoty sprawy poprzez przyjęcie za podstawę obliczenia składki na ubezpieczenie zdrowotne kwoty 36.120 zł;

2.  zasądzenie od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, (...) Oddziału w Ł., Inspektorat w P. na odwołującego się zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych.

(odwołanie k. 3-6)

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie oraz
o zasądzenie kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Organ rentowy podniósł, że dochód będący podstawą wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne liczy się inaczej niż dla celów podatkowych. Jest on co prawda ustalany jako różnica między przychodami a kosztami uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ale można go pomniejszyć tylko o składki na ubezpieczenia społeczne, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodu. Przedsiębiorca prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą opodatkowany na zasadach ogólnych podatkiem liniowym, prowadzący pełne księgi rachunkowe przy obliczaniu rocznej podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne nie może pomniejszyć dochodu o różnice remanentowe.

Zdaniem organu rentowego wskazać należy, że zgodnie z art. 24 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów, dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14, a kosztami uzyskania przychodu powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa. Oznacza to, że przy ustaleniu dochodu dla celów obliczenia podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne, osoby prowadzące pozarolniczą działalność zobowiązane są uwzględnić także różnice remanentowe obliczane dla potrzeb podatku dochodowego.

Organ ZUS podkreślił, że zgodnie z art. 36 ustawy z dnia 9 lutego 2022 r. o zmianie ustawy Kodeks spółek handlowych oraz niektórych innych ustaw, przy ustalaniu za 2022 roku podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne nie powiększa się dochodu, o którym mowa w art. 81 ust. 2 i ust. 2c pkt 1 i 3 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych o różnicę określoną w art. 24 ust. 2 zdanie pierwsze ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powyższe zdaniem ZUS oznacza, że
w przypadku osób prowadzących pozarolniczą działalność, prowadzących księgę przychodów i rozchodów, dochód ustalony za 2022 r. dla celów obliczenia składki zdrowotnej, nie podlega zwiększeniu o różnicę remanentową, gdy remanent końcowy jest wyższy od remanentu początkowego.

Zdaniem ZUS, podkreślić należy, że art. 36 ustawy z dnia 9 lutego 2022 r. o zmianie ustawy Kodeks spółek handlowych oraz niektórych innych ustaw odnosi się wyłącznie do podatników prowadzących księgi przychodów i rozchodów.

Organ rentowy stanął przy tym na stanowisku, że ww. art. 36 ustawy literalnie odwołuje się do art. 24 ust. 2 zdanie pierwsze ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem reguluje wyłącznie sytuację osób prowadzących pozarolniczą działalność prowadzących księgi przychodów i rozchodów. Tym samym regulacja ta nie ma zastosowania do osób, które prowadzą księgi rachunkowe.

Z dostarczonego przez płatnika PIT-36L oraz PIT/B wynika, że osiągnął on w 2022 r. dochód w wysokości 2.452.752,02 zł. W zeznaniu PIT-36L została wykazana kwota opłaconych składek na ubezpieczenia społeczne w wysokość 13.577,52 zł. Zdaniem ZUS, zgodnie z powyższym roczną podstawę składki na ubezpieczenie zdrowotne za 2022 r. stanowi kwota osiągniętego przez odwołującego dochodu pomniejszona o sumę opłaconych w tym roku składek na ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe czyli kwota 2.452.725,02 zł.

Organ rentowy stanął na stanowisku, że podana przez płatnika w rocznym rozliczeniu składki na ubezpieczenie zdrowotne podstawa wymiaru została ustalona nieprawidłowo. Kwotę wykazanego dochodu pomniejszył on o równice remanentowe, do czego nie miał prawa jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność prowadząca księgi rachunkowe. (odpowiedź na odwołanie k. 23-24v.)

Na rozprawie z dnia 25 lipca 2024 r. pełnomocnik wnioskodawcy poparł odwołanie,
a pełnomocnik organu rentowego wniósł o jego oddalenie i zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. (końcowe stanowiska procesowe stron e-protokół rozprawy z 25 lipca 2024 r. 00:22:10-00:28:16 – płyta CD k. 53)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

M. M. prowadził jednoosobową działalność gospodarczą, którą w dniu
11 marca 2023 przekształcił w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością. (bezsporne)

Prowadzona przez wnioskodawcę jednoosobowa działalność gospodarcza, a także spółka z o.o. rozliczana była w oparciu o księgi handlowe i podlegała pod badanie przez biegłego rewidenta. Oprócz tego wnioskodawca prowadził także spółkę jawną, która była rozliczana w oparciu o księgę przychodów i rozchodów. (bezsporne, a nadto zeznania świadka P. S. e-protokół rozprawy z 25 lipca 2024 r. 00:09:29-00:17:45 – płyta CD k. 53)

Świadcząca na rzecz M. M. usługi z zakresu księgowości P. S. skorzystała z możliwości przewidzianej w art. 36 ustawy z dnia 9 lutego 2022 r. o zmianie ustawy o – Kodeks spółek handlowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2022 poz. 807).

Ani wnioskodawca, ani świadcząca na jego rzecz usługi (...) nie wystąpili o interpretacje indywidualną w zakresie możliwości zastosowania art. 36 ww. ustawy w stosunku do M. M., gdyż jest to płatne, a wnioskodawca nie podjął takiej decyzji. (bezsporne, a nadto zeznania świadka P. S. e-protokół rozprawy z 25 lipca 2024 r. 00:09:29-00:17:45 – płyta CD k. 53)

Za rok podatkowy 2022 wnioskodawca wykazał w zeznaniu podatkowym PIT-36L dochód w kwocie 2.452.725,02 zł. (PIT-36L k. 14-18v.)

W deklaracji ZUS DRA za kwiecień 2023 r. z 19 maja 2023 r., wskazując roczne rozliczenie składki zdrowotnej, podano roczną podstawę wymiaru składki w kwocie 36 120,00 zł, a jako kwotę dochodu osiągniętego z działalności gospodarczej w roku, którego dotyczy roczne rozliczenie podano kwotę 0,00 zł. (deklaracja ZUS DRA k. 25-27 akt ZUS).

W korespondencji e-mail do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych działająca na rzecz wnioskodawcy księgowa P. S. argumentowała, iż różnica w wysokości dochodu, wynikająca z ZUS DRA i PIT-36L, wiąże się z uwzględnieniem różnic remanentowych, które wyniosły -822 355,13 zł. Remanent na dzień 31 grudnia 2021 r. w (...) M. M. wykazał kwotę 7.072.848,74 zł, zaś na dzień 10 marca 2022 r. kwotę 10.334.351,37 zł. (korespondencja e-mail k. 10-13, spis z natury k. 19-20).

Decyzją z 2 listopada 2023 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych - (...) Oddział w Ł. stwierdził, że roczna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności opodatkowanej według stawki liniowej wynosi za rok 2022 kwotę 2.439.147,50 zł. (decyzja k. 35-37)

Powyższy stan faktyczny, który nie był w sprawie sporny, Sąd ustalił opierając się na dokumentach zgromadzonych w aktach ZUS, a dodatkowo w oparciu o zeznania świadka P. S.. Wiarygodność powyższych dowodów nie była kwestionowana, zaś spór, jaki w sprawie zaistniał miał charakter prawny, nie zaś faktyczny.

Jednocześnie Sąd na podstawie art. 235 ² § 1 pkt 2 i 5 k.p.c. pominął wniosek dowodowy o dopuszczenie dowodu z zeznań świadka K. R. jako mający wykazać fakt bezsporny oraz zmierzają jedynie do przedłużenia postępowania. Fakty, które mogłyby zostać udowodnione zeznaniami tego świadka nie są bowiem przedmiotem jakiegokolwiek sporu pomiędzy wnioskodawcą, a organem rentowym, który ma charakter wyłącznie prawny. Dodatkowo okoliczności faktyczne, które miałyby zostać stwierdzone zeznaniami tego świadka w sposób jednoznaczny wynikają już z zeznań świadka P. S..

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Odwołanie jest niezasadne.

Odnosząc się na początku do zarzutu naruszenia przez organ rentowy art. 5 k.c., należy podkreślić, iż w orzecznictwie istnieje ugruntowane stanowisko, że przepisy prawa cywilnego mogą być wprost stosowane w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych wyłącznie w wypadku wyraźnego odesłania do nich przez normę prawa ubezpieczeń społecznych jest utrwalone w orzecznictwie Sądu Najwyższego (por. uzasadnienie uchwały składu siedmiu sędziów tego Sądu z dnia 21 kwietnia 2010 r., (...) UZP 1/10, OSNP 2010 nr 21-22, poz. 267 i szeroko przytoczone tam judykaty).

Podkreśla się w nim, że sprawy z zakresu prawa ubezpieczeń społecznych są sprawami cywilnymi jedynie w znaczeniu formalnym (art. 1 k.p.c.), wywodzą się ze stosunku o charakterze administracyjnym i z tego względu w postępowaniu przed Zakładem Ubezpieczeń Społecznych rozpoznawane są w trybie i na zasadach określonych przepisami prawa ubezpieczeń społecznych, a w dalszej kolejności Kodeksu postępowania administracyjnego. Przepisy prawa ubezpieczeń społecznych nie zawierają również odpowiednika art. 300 k.p., zezwalającego na odpowiednie stosowanie przepisów Kodeksu cywilnego do stosunków pracy w sprawach nieuregulowanych przepisami prawa pracy wówczas, gdy nie są one sprzeczne z zasadami prawa pracy. Regulacja ta ma charakter szczególny i nie może być stosowana w drodze analogii do stosunków ubezpieczeniowych, które - w odróżnieniu od stosunków pracy - nie są regulowane przepisami prawa prywatnego. (tak też: postanowienie Sądu Najwyższego z 16 czerwca 2016 r., III UZP 7/16, LEX nr 2086108).

Co zaś do meritum sprawy, to należy zauważyć, że od 1 stycznia 2022 r. uległy znacznym zmianom zasady opłacania składki na ubezpieczenie zdrowotne przez osoby prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą. Sposób ustalania dla ww. osób podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne i wysokość płaconej składki są uzależnione m.in. od formy opodatkowania dochodów z tej działalności.

W art. 81 ust. 2 i 2e ustawy z 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2024 r. poz. 146) - dalej ustawy świadczeniowej - wprowadzona została nieznana przed 1 stycznia 2022 r. roczna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne osób prowadzących pozarolniczą działalność.

Adresatami art. 81 ust. 2 są osoby prowadzące pozarolniczą działalność wskazane w art.8 ust. 6 pkt 1, 3, 4 i 5 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz przedsiębiorcy, o których mowa w art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (tj. przedsiębiorcy korzystający z tzw. ulgi na start), opłacający podatek dochodowy na zasadach ogólnych (według skali podatkowej lub w formie podatku liniowego). Roczną podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne dla ww. osób stanowi dochód z działalności gospodarczej ustalony za rok kalendarzowy jako różnica między osiągniętymi przychodami, w rozumieniu ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, z wyłączeniem przychodów niepodlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym innych niż określone w art. 21 ust. 1 pkt 63a, 63b, 152-154 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, a poniesionymi kosztami uzyskania tych przychodów, w rozumieniu ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem art. 24 ust. 1-2b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, pomniejszony o kwotę opłaconych w tym roku składek na ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Podstawa wymiaru składki w nowej wysokości obowiązuje od 1 lutego danego roku do 31 stycznia roku następnego, zwanego „rokiem składkowym”.

Wskazany przepis, na jaki powołał się ZUS, należy analizować łącznie z art. 81 ust. 2c pkt 5 ustawy świadczeniowej. Zaczął on obowiązywać od 13 kwietnia 2022 r. i stanowi, że przy ustalaniu dochodu z działalności gospodarczej, który stanowi podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne:

a)  stosuje się przepisy art. 24 ust. 1-2b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - dalej ustawy o PIT,

b)  nie uwzględnia się przychodów niepodlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym innych niż określone w art. 21 ust. 1 pkt 63a, 63b, 152-154 ustawy o PIT,

c)  w przypadku osób prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów omawiany dochód ustala się z uwzględnieniem art. 44 ust. 2 zdanie drugie ustawy o PIT.

Z wyżej przywołanego przepisu ustawy świadczeniowej wynika zatem, że przy ustalaniu dochodu z działalności gospodarczej, który stanowi podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne osoby prowadzącej pozarolniczą działalność i opłacającej podatek dochodowy od osób fizycznych na zasadach ogólnych, tzw. liniowy podatek dochodowy od osób fizycznych, stosuje się m.in. art. 24 ust. 2 zd. 1 ustawy o PIT. Przepis ten stanowi, że u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14 ustawy o PIT kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa. Ponadto, w przypadku osób prowadzących księgi przychodów i rozchodów, ustalając przedmiotowy dochód, stosuje się również art. 44 ust. 2 zd. 2 ustawy o PIT, zgodnie z którym, jeżeli podatnik na koniec miesiąca sporządza remanent towarów, surowców i materiałów pomocniczych lub naczelnik urzędu skarbowego zarządzi sporządzenie takiego remanentu, dochód ustala się według zasad określonych w art. 24 ust. 2 ustawy o PIT.

Powyższe oznacza, że przy ustalaniu dochodu z działalności gospodarczej, który stanowi podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne, uwzględnia się tzw. różnice remanentowe. W przypadku, gdy remanent końcowy jest wyższy od remanentu początkowego, dochód z działalności gospodarczej, który stanowi podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne, powiększa się o różnicę remanentową. Natomiast w przypadku, gdy remanent końcowy jest niższy od remanentu początkowego, dochód z działalności gospodarczej, który stanowi podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne, pomniejsza się o różnicę remanentową. Jednocześnie osoba prowadząca księgę przychodów i rozchodów, która dokonuje remanentu w trakcie roku kalendarzowego, już przy obliczaniu miesięcznej składki zdrowotnej może pomniejszyć dochód z działalności gospodarczej, który stanowi podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne, o różnicę remanentową, jeżeli remanent końcowy jest niższy od remanentu początkowego.

Niezależnie od powyższego należy jednak pamiętać, że zgodnie z art. 36 ustawy z 9 lutego 2022 r. o zmianie ustawy – Kodeks spółek handlowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2022 r. poz. 807) w 2022 r. dochodu z działalności gospodarczej, który stanowi roczną
i miesięczną podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne, nie powiększa się
o różnicę remanentową, gdy remanent końcowy jest wyższy od remanentu początkowego. Stąd też, jeżeli osoba prowadząca pozarolniczą działalność sporządzi remanent na dzień 31 grudnia 2022 r., to wynikająca z niego różnica remanentowa nie powinna powiększać dochodu
z działalności gospodarczej, który stanowi podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne.

Trzeba jednak zauważyć, że organ rentowy słusznie podniósł, że art. 36 ustawy z dnia 9 lutego 2022 r. o zmianie ustawy Kodeks spółek handlowych oraz niektórych innych ustaw odnosi się wyłącznie do podatników prowadzących książkę przychodów i rozchodów.

Organ rentowy prawidłowo stanął na stanowisku, że ww. art. 36 ustawy literalnie odwołuje się do art. 24 ust. 2 zdanie pierwsze ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem reguluje wyłącznie sytuację osób prowadzących pozarolniczą działalność prowadzących księgi przychodów i rozchodów. Tym samym regulacja ta nie ma zastosowania do osób, które prowadzą pełne księgi rachunkowe tak jak M. M..

Przepis art. 24 ust. 2 zdanie pierwsze ustawy o PIT stanowi bowiem, iż u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów
i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14 a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego
i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych
i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa.

Ustawodawca nie bez przyczyny odniósł się w art. 36 ustawy z 9 lutego 2022 r.
o zmianie ustawy – Kodeks spółek handlowych oraz niektórych innych ustaw jedynie do podatników o której mowa art. 24 ust. 2 ustawy o PIT, jednocześnie pomijając podatników,
o których mowa w art. 24 ust. 1 ustawy o PIT. Przepisu dotyczącego więc płatnika składek, który prowadzi księgowość w oparciu o książkę przychodów i rozchodów nie można –
w drodze wykładni rozszerzającej zastosować również na płatnika prowadzącego pełne księgi rachunkowe. Zdaje się również, iż powyższe rozróżnienie sytuacji płatnika prowadzącego jedynie książkę przychodów i rozchodów od płatnika prowadzącego pełną księgowość ma swoje uzasadnienie aksjologiczne. Płatnika prowadzącego jedynie książkę przychodów
i rozchodów jako co do zasady mniejszego ustawodawca traktuje bowiem preferencyjnie
w zakresie obciążeń składkowych w porównaniu do płatnika prowadzącego pełne księgi rachunkowe – który przeważnie jest podmiotem silniejszym gospodarczo, który osiąga znaczne obroty.

Analizowany przepis art. 36 ustawy z 9 marca 2022 r. o zmianie ustawy – Kodeks spółek handlowych oraz niektórych innych ustaw dotyczy więc wyłącznie podatników (a więc również płatników składek na gruncie ustawy świadczeniowej), którzy prowadzą księgę przychodów
i rozchodów, a nie pełną księgowość, tak jak to miało miejsce w przypadku M. M..

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., Sąd oddalił odwołanie.

W przedmiocie kosztów procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (tekst jedn. Dz.U. z 2023 poz. 1935). O odsetkach ustawowych za opóźnienie od zasądzonej kwoty tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego orzeczono na podstawie art. 98 § 1 ¹ k.p.c.

SSO Paulina Kuźma