Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 13.10.2023 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w Ł. odmówił wnioskodawczyni E. C. przyznania rekompensaty z tytułu pracy w szczególnych warunkach. W uzasadnieniu wskazano, że do okresu tej pracy zaliczono zatrudnienia od 1.09.2001 r. do 31.12.2008 r. z wyłączeniem okresów wymienionych w art. 32 ust. 1 a pkt 1 ustawy emerytalnej, tj. spowodowane wystąpieniem niezdolności do pracy z powodu choroby, które wystąpiły po 14.11.1991 r., co dało łącznie staż pracy w warunkach szczególnych w ilości 7 lat, 3 miesięcy i 11 dni. ZUS do stażu pracy w warunkach szczególnych nie zaliczył okresu zatrudnienia w (...) (...) im. R. T. w Ł. od 2.09.1991 r. do 31.08.1992 r. ponieważ wnioskodawczyni była zatrudniona w niepełnym wymiarze czasu pracy oraz okresu od 1.09.1992 r. do 31.08.2001 r. ponieważ dostępne dokumenty nie są wystarczające do uznania zatrudnienia ubezpieczonej w charakterze nauczyciela jako pracy w szczególnych warunkach, wskazując, że zaświadczenie o okresach pracy nauczycielskiej winno być wystawione przez szkołę, w której wnioskodawczyni wykonywała pracę nauczyciela, natomiast złożone do akt organu emerytalnego zostało wystawione przez Fundację (...) (...), przy czym brak jest dokumentu potwierdzającego, że ww. Fundacja przejęła dokumenty kadrowe I (...) (...) i że wystawiła to zaświadczenie na podstawie pełnej dokumentacji dotyczącej zatrudnienia w szkole.

(decyzja k. 77 akt ZUS)

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła wnioskodawczyni, wnosząc o jej zmianę poprzez przyznanie prawa do rekompensaty przy uwzględnieniu okresu zatrudnienia od 1.09.1992 r. do 31.08.2001 r. jako pracy w warunkach szczególnych, zarzucając, że pozwany organ rentowy bezpodstawnie nie uwzględnił okresu pracy w charakterze nauczyciela, mimo iż prace tę wykonywała w pełnym wymiarze czasu pracy i złożyła stosowne świadectwo pracy z dnia 14.09.2001 r. podpisane przez Dyrektora Liceum, dodając, że obecnie liceum jest zlikwidowane. Ponadto wniosła o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

(odwołanie k. 3-4)

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania, podtrzymując stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji. Zakład argumentował, że uzyskał z (...) (...) w Ł. pismo z 21.12.2022 r., w którym podano, że w przypadku szkół i placówek niepublicznych zapisy Karty Nauczyciela nie są stosowane w pełnym zakresie, a z Fundacji (...) (...) uzyskał informację w piśmie z 28.03.2023 r., że Fundacja wystawiła zaświadczenie o przebiegu pracy nauczycielskiej ubezpieczonej na podstawie częściowej dokumentacji kadrowej z I (...) (...) oraz oświadczenia wnioskodawczyni.

(odpowiedź na odwołanie k. 9-10)

W piśmie procesowym z 13.03.2024 r. pełnomocnik wnioskodawczyni poparł odwołanie, dodając, że przepisy dotyczące emerytury nabywanej na podstawie Karty Nauczyciela mają też zastosowanie do nauczycieli zatrudnionych na stanowiskach, na których wymagane są kwalifikacje pedagogiczne w szkołach niepublicznych, akcentując, że zgodnie ze świadectwem pracy z I (...) (...) im. R. T. w Ł. wnioskodawczyni od 1.09.1992 r. była zatrudniona w pełnym wymiarze czasu pracy.

(pismo k. 23-24)

Na rozprawach z 20.05.2024 r. i z 21.08.2024 r. pełnomocnik wnioskodawczyni poparł odwołanie i wniósł o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych, a pełnomocnik ZUS wniósł o oddalenie odwołania.

(e-prot. z 20.05.2024 r.: 00:01:47, e-prot. z 21.08.2024 r.: 00:01:17, 00:02:24, 00:19:22, 00:19:41)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

E. C. (urodzona (...)) złożyła wniosek o emeryturę wraz z rekompensatą za pracę w warunkach szczególnych w dniu 29.11.2021 r.

(niesporne, a nadto wniosek k. 1 akt ZUS)

Ubezpieczona nabyła prawo do emerytury od 12.11.2021 r., tj. od osiągnięcia wieku emerytalnego na mocy ostatecznej decyzji emerytalnej z 11.10.2023 r.

(decyzja k. 66 akt ZUS)

Wnioskodawczyni nie nabyła prawa do emerytury wcześniejszej.

(okoliczność niesporna)

Zaskarżoną decyzją z dnia 13.10.2023 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w Ł. odmówił wnioskodawczyni E. C. przyznania rekompensaty z tytułu pracy w szczególnych warunkach. Do stażu pracy wykonywanej w warunkach szczególnych zaliczono ubezpieczonej zatrudnienia od 1.09.2001 r. do 31.12.2008 r., z wyłączeniem okresów wymienionych w art. 32 ust. 1 a pkt 1 ustawy emerytalnej, tj. spowodowane wystąpieniem niezdolności do pracy z powodu choroby, które wystąpiły po 14.11.1991 r., co dało łącznie staż pracy w warunkach szczególnych w ilości 7 lat, 3 miesięcy i 11 dni. ZUS do stażu pracy w warunkach szczególnych nie zaliczył wnioskodawczyni okresu zatrudnienia w (...) (...) im. R. T. w Ł. od 2.09.1991 r. do 31.08.1992 r. ponieważ wnioskodawczyni była zatrudniona w niepełnym wymiarze czasu pracy oraz okresu od 1.09.1992 r. do 31.08.2001 r. ponieważ dostępne dokumenty nie są wystarczające do uznania zatrudnienia ubezpieczonej w charakterze nauczyciela jako pracy w szczególnych warunkach, wskazując, że zaświadczenie o okresach pracy nauczycielskiej winno być wystawione przez szkołę, w której wnioskodawczyni wykonywała pracę nauczyciela, natomiast złożone do akt organu emerytalnego zostało wystawione przez Fundację (...) (...), przy czym brak jest dokumentu potwierdzającego, że ww. Fundacja przejęła dokumenty kadrowe I (...) (...) i że wystawiła to zaświadczenie na podstawie pełnej dokumentacji dotyczącej zatrudnienia w szkole.

(decyzja k. 77 akt ZUS)

W okresie od 1.09.1991 r. do 31.08.1992 r. wnioskodawczyni była zatrudniona w (...) (...) im. R. T. w Ł. jako nauczyciel języka niemieckiego w wymiarze ¾ etatu, a od 1.09.1992 r. do 31.08.2001 r. była zatrudniona w pełnym wymiarze czasu pracy w ww. Liceum jako nauczyciel języka niemieckiego, a od 1.09.2000 r. także nauczyciela religii. Od 1.09.1996 r. do 31.08.1998 r. powierzono jej obowiązki doradcy metodycznego, a od 1.09.1998 r. przestała pełnić tę funkcję i powierzono jej obowiązki zastępcy dyrektora ds. metodyczno – dydaktycznego. Wnioskodawczyni legitymowała się w tym okresie wykształceniem wyższym magisterskim filologii germańskiej oraz posiadała przygotowanie pedagogiczne. W tym czasie wnioskodawczyni nie korzystała z żadnych urlopów: dla poratowania zdrowia, szkoleniowego, na dalsze dokształcanie i pozostawania w stanie nieczynnym, ani nie miała żadnych innych przerw w świadczeniu pracy nauczyciela. W okresie zatrudnienia w tym liceum wnioskodawczyni uzyskała stopień nauczyciela mianowanego na mocy aktu nadania stopnia zawodowego nauczyciela z 9.10.2000 r., a następnie nauczyciela dyplomowanego na mocy aktu nadania stopnia zawodowego nauczyciela z 31.07.2001 r.

Ww. liceum przez cały okres swojej działalności posiadało uprawnienia szkoły publicznej i podlegało nadzorowi pedagogicznemu (...) (...) (...), które przeprowadzało w szkole kontrole czy był realizowany program ministerialny i czy nauczyciele posiadali wymagane uprawnienia edukacyjne. Liceum to rozpoczęło swoją działalność 1.09.1989 r. a uprawnienia szkoły publicznej zostały mu nadane przez Ministra Edukacji Narodowej w grudniu 1989 r. Liceum zostało następnie wpisane do ewidencji (...) i w dniu 23.03.1993 r. została wydana decyzja (...) potwierdzająca posiadania uprawnień szkoły publicznej. W związku ze zmianą z 25.07.1998 r. w ustawie o systemie oświaty Wydział (...) Urzędu Miasta Ł. wpisał do ewidencji szkół niepublicznych o uprawnieniach szkoły publicznej ww. liceum pod nr (...)4320-153-Sz.n./2002 pod którym liceum to funkcjonowało do zakończenia działalności edukacyjnej w dniu 31.08.2003 r. Po wejściu w życie ww. zmiany cała dokumentacja utworzonych szkół niepublicznych wraz z rejestrem ewidencji utworzonym przez Kuratora Oświaty została przekazana do Wydziału (...) Urzędu Miasta Ł., gdzie znajduje się do dnia dzisiejszego. W latach 1993-2001 organem prowadzącym przedmiotową szkołę była Fundacja (...), a zasadniczym dokumentem regulującym funkcjonowanie szkół i placówek była ustawa z 7.09.1991 r. o systemie oświaty. Przedmiotowa szkoła została zlikwidowana a dokumentacja dotycząca przebiegu nauczania została przekazane do archiwum (...) (...) w (...).11.2003 r.

(zaświadczenie z 2.12.2021 r. k. 19 akt ZUS, pismo Fundacji (...) (...) k. 56 akt ZUS, świadectwo pracy z 14.09.2001 r. wystawione przez I (...) (...) im R. T. w Ł. k. 11 akt kapitałowych, pismo dyrektora Wydziału (...) Ł. k. 36 akt ZUS, pismo (...) (...) w Ł. k. 69, akt nadania z mocy prawa stopnia awansu zawodowego nauczyciela k. 42-44, ocena pracy k. 45, umowa o pracę k. 46, aneksy k. 47-54, statut szkoły k. 55-59, dokumenty dotyczące uprawnień szkoły publicznej k. 39, akta osobowe wnioskodawczyni k. 39, zeznania wnioskodawczyni e-prot. z 20.05.2024 r.: 00:03:03 w zw. z e-prot. z 21.08.2024 r.: 00:14:58, zeznania świadka W. W. e-prot. z 20.05.2024 r.: 00:20:48, zeznania świadka J. W. e-prot. z 20.05.2024 r.: 00:32:34)

Powyższy stan faktyczny został otworzony na podstawie powołanych i niekwestionowanych co do autentyczności dokumentów, a także zeznań świadków, które w całości okazały się spójne z tymi dokumentami oraz na podstawie przesłuchania wnioskodawczyni. Sąd przyznał tym dowodom w całości walor wiarygodności, albowiem okazały się konkretne.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie okazało się uzasadnione.

Przedmiotem postępowania było rozstrzygnięcie, czy ubezpieczonej przysługuje prawo do rekompensaty z tytułu pracy w warunkach szczególnych.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 w zw. z art. 2 pkt 5 ustawy z 19.12.2008 r. o emeryturach pomostowych (t.j. Dz. U. z 2023 r., poz. 164 ze zm.), dalej jako ustawa, rekompensata przysługuje ubezpieczonemu, jeżeli ma okres pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w rozumieniu przepisów ustawy o emeryturach i rentach z FUS, wynoszący co najmniej 15 lat. W myśl ust. 2 ww. przepisu rekompensata nie przysługuje osobie, która nabyła prawo do emerytury na podstawie przepisów ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Przesłankami uprawniającymi do rekompensaty są:

1) utrata przez ubezpieczonego możliwości przejścia na emeryturę we wcześniejszym wieku emerytalnym w związku z wygaśnięciem po dniu 31.12.2008 r. - w stosunku do ubezpieczonych urodzonych po dniu 31.12.1948 r., a przed dniem 1.01.1969 r. - podstawy prawnej przewidującej takie uprawnienie;

2) niespełnienie przez ubezpieczonego warunków uprawniających go do emerytury pomostowej na zasadach wynikających z przepisów o emeryturach pomostowych;

3) legitymowanie się przez ubezpieczonego co najmniej 15-letnim okresem pracy w szczególnych warunkach lub pracy w szczególnym charakterze w rozumieniu przepisów o emeryturach i rentach z FUS;

4) nieuzyskanie przez ubezpieczonego prawa do emerytury według zasad przewidzianych w ustawie o emeryturach i rentach z FUS.

W zakresie interpretacji co do kręgu osób uprawnionych do rekompensaty oraz ram czasowych pracy wykonywanej w warunkach szczególnych rozstrzygnął Trybunał Konstytucyjny, który w wyroku z 25.11.2010 r., K 27/09 (OTK –A 2010, nr 9, poz. 109) przyjął, że rekompensata jest odszkodowaniem za utratę możliwości nabycia prawa do wcześniejszej emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych lub o szczególnym charakterze dla osób, które rozpoczęły pracę przed dniem 1.01.1999 r. i nie nabędą prawa do emerytury pomostowej.

Celem rekompensaty, podobnie jak i emerytury pomostowej, jest łagodzenie skutków utraty możliwości przejścia na emeryturę przed osiągnięciem wieku emerytalnego przez pracowników zatrudnionych przy pracach w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. W przypadku rekompensaty realizacja tego celu polega jednak nie na stworzeniu możliwości wcześniejszego zakończenia aktywności zawodowej, lecz na odpowiednim zwiększeniu podstawy wymiaru emerytury z FUS, do której osoba uprawniona nabyła prawo po osiągnięciu powszechnego wieku emerytalnego (tak: M. Z. - Komentarz do art. 21 ustawy o emeryturach pomostowych, LEX, tak też wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z 31 marca 2016 r., III AUa 1899/15 – LEX 2044406).

Art. 23 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że ustalenie rekompensaty następuje na wniosek ubezpieczonego o emeryturę.

Do oceny pracy wykonywanej w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze konieczne jest odwołanie się do przepisów ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2022 r. poz. 504), gdzie wskazano, że rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie których osobom wymienionym w art. 32 ust. 2 i 3 przysługuje prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych (ust. 4 art. 32). Przepisy dotychczasowe to rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43 ze zm.), dalej jako rozporządzenie.

Z zestawienia § 1 i 2 ww. rozporządzenia wynika, iż pracą w szczególnych warunkach jest praca świadczona stale i w pełnym wymiarze na stanowiskach wskazanych w załączniku do tego aktu. Warunek wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy jest spełniony tylko wówczas, gdy pracownik w ramach obowiązującego go pełnego wymiaru czasu pracy na określonym stanowisku pracy nie wykonuje czynności pracowniczych nie związanych z tym stanowiskiem pracy, ale stale, tj. ciągle wykonuje prace w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Zgodnie z §2 ust. 2 ww. rozporządzenia, okresy pracy w warunkach szczególnych stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia lub w świadectwie pracy. Z powołanego wyżej § 2 rozporządzenia nie wynika jednak, aby stwierdzenie zakładu pracy w przedmiocie wykonywania przez pracownika pracy w warunkach szczególnych miało charakter wiążący i nie podlegało kontroli organów przyznających świadczenia uzależnione od wykonywania pracy w szczególnych warunkach. Brak takiego świadectwa lub jego zakwestionowanie przez organ rentowy, nie wyklucza dokonania ustalenia zatrudnienia w warunkach szczególnych innymi środkami dowodowymi w toku postępowania sądowego.

Jednocześnie w myśl rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11.10.2011 r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe (Dz.U. Nr 237, poz. 1412), jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, środkiem dowodowym stwierdzającym okresy zatrudnienia na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania oraz spółdzielczej umowy o pracę jest świadectwo pracy, zaświadczenie płatnika składek lub innego właściwego organu, wydane na podstawie posiadanych dokumentów lub inny dokument, w tym w szczególności: legitymacja ubezpieczeniowa, legitymacja służbowa, legitymacja związku zawodowego, umowa o pracę, wpis w dowodzie osobistym oraz pisma kierowane przez pracodawcę do pracownika w czasie trwania zatrudnienia (§ 22 ust. 1).

Nie oznacza to, że osoba odwołująca się jest pozbawiona możliwości ustalenia, iż w zakładzie pracy pracowała w warunkach szczególnych. Ustalenie rodzaju wykonywanej pracy na podstawie osobowych środków dowodowych nie jest bowiem wyłączone w postępowaniu przed sądem rozpoznającym sprawy z zakresu ubezpieczeń społecznych, w których przewiduje się odstępstwa od zasad ogólnych postępowania dowodowego, bowiem zgodnie z treścią przepisu art. 473 § 1 k.p.c., dowód z zeznań świadków jest dopuszczalny w zasadzie co do wszystkich faktów spornych lub niemożliwych do udowodnienia za pomocą dowodu z dokumentu, a nawet ponad i przeciwko osnowie dokumentu (por. wyrok SN z 08.12.1998 r. II UKN 357/98, uchwała SN z 24.09.1984r., III UZP 6/84). Postępowanie sądowe zainicjowane wniesieniem przez ubezpieczonego odwołania od decyzji organu rentowego toczy się bowiem według zasady swobodnej oceny dowodów, wyrażonej w art. 233 § 1 k.p.c. Zgodnie zaś z art. 233 § 1 k.p.c., sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego w sprawie materiału. W konsekwencji możliwe jest ustalenie okresów pracy w szczególnych warunkach również w oparciu o inne dowody niż zaświadczenia z zakładów pracy (uchwała SN z 21.09.1984 r., sygn. III UZP 48/84 oraz uchwała SN z 10.03.1984 r., sygn. III UZP 6/84). Powyższe wynika także z uchwały Sądu Najwyższego z 27.05.1985r. (II UZP 5/85), w której SN stwierdził, że jeżeli odwołujący wykaże, że z powodu likwidacji zakładu pracy nie jest możliwe przedstawienie zaświadczenia z zakładu pracy, to może tę okoliczność dowodzić wszelkimi środkami dowodowymi (por. też wyrok SN z dnia 08.04.1999 r. II UKN 619/98).

Wobec tego Sąd Okręgowy mógł oprzeć swoje rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie na dowodach z innych dokumentów, a także z zeznań świadków i samej wnioskodawczyni.

Pozwany, jak wynika z twierdzeń zawartych w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji oraz odpowiedzi na odwołanie, odmówił wnioskodawczyni zaliczenia spornego okresu zatrudnienia od 1.09.1992 r. do 31.08.2001 r. tylko z tego względu, że uznał, iż przedłożona dokumentacja osobowa i zaświadczenie wydane przez Fundację (...) (...) nie pozwalają na jednoznaczne ustalenie czy wnioskodawczyni pracowała jako nauczyciel w niepublicznym liceum ogólnokształcącym w warunkach szczególnych. ZUS nie kwestionował natomiast samego faktu, że od 2.09.1991 r. do 31.08.1992 r. odwołująca była zatrudniona w niepublicznym (...) (...) była zatrudniona w wymiarze ¾ czasu pracy jako nauczyciel a od 1.09.1992 r. do 31.08.2001 r. odwołująca była w tej szkole zatrudniona jako nauczyciel w pełnym wymiarze czasu pracy.

Zgodnie z treścią §15 rozporządzenia Rady Ministrów z 7.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 poz. 43 ze zm.) nauczyciel, wychowawca lub inny pracownik pedagogiczny wykonujący pracę nauczycielską wymienioną w art. 1 pkt 1-7 ustawy z dnia 26 stycznia 1982r. - Karta Nauczyciela (Dz. U. z 1982 r. Nr 3, poz. 19, Nr 25, poz. 287, Nr 31, poz. 214 i z 1983 r. Nr 5, poz. 33), określoną w tej ustawie jako praca zaliczona do (...) kategorii zatrudnienia, nabywa prawo do emerytury na zasadach określonych w §4 i jest uważany za wykonującego prace w szczególnym charakterze.

Z kolei, zgodnie z treścią art. 1 Karty Nauczyciela, ustawę stosuje się do nauczycieli wychowawców i innych pracowników pedagogicznych, zatrudnionym w jednostkach, które zostały w nim wymienione. Przepisy Karty Nauczyciela mają też zastosowanie do nauczycieli zatrudnionych na stanowiskach, na których wymagane są kwalifikacje pedagogiczne, w administracji państwowej, w szkołach i punktach konsultacyjnych przy przedstawicielstwach dyplomatycznych itp., w publicznych przedszkolach, w niepublicznych przedszkolach oraz w szkołach niepublicznych o uprawnieniach szkół publicznych.

W ocenie Sądu, przeprowadzone postępowanie dowodowe pozwoliło na jednoznaczne ustalenie, że wnioskodawczyni w spornym okresie, będąc zatrudnioną (...) (...) im. R. T. w Ł. stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku nauczyciela od 1.09.1992 r. do 31.08.2001 r. wykonywała prace wskazane w par.15 rozporządzenia Rady Ministrów z 7.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 poz. 43 ze zm.).

Sąd ocenił jako w pełni wiarygodne zeznania wszystkich świadków i wnioskodawczyni, którzy znali, że odwołująca w badanym okresie od 1.09.1992 r. do 31.08.2001 r. pracowała w pełnym wymiarze czasu pracy jako nauczyciel języka niemieckiego, od 1.09.2000 r. także nauczyciel religii, a potem od 1.09.1998 r. jako zastępca dyrektora ds. metodyczno - dydaktycznych, oraz że w okresie zatrudnienia w przedmiotowym liceum otrzymywała stopnie awansu nauczycielskiego najpierw na nauczyciela mianowanego a potem dyplomowanego.

Świadkowie opisali szczegółowo funkcjonowanie szkoły jako szkoły niepublicznej o uprawnieniach szkoły publicznej co znalazło pełne potwierdzenie w dokumentacji dotyczącej uprawnień szkoły publicznej (k. 39) a także w piśmie z (...) (...) w Ł. (k. 69). Sąd Okręgowy dał wiarę w całości zeznaniom świadków, albowiem są logiczne, spójne i wzajemnie się uzupełniają. Pozwany nie zakwestionował zeznań ww. osób oraz wiarygodności dokumentów i nie przedstawił dowodów przeciwnych.

Mając na uwadze całość zabranego materiału dowodowego nie ma żadnych podstaw, aby nie uwzględnić spornego okres zatrudnienia wnioskodawczyni do stażu pracy w warunkach szczególnych.

Reasumując, Sąd Okręgowy uznał, że wnioskodawczyni po zaliczeniu do niespornego stażu pracy w warunkach szczególnych w ilości 7 lat, 3 miesięcy i 11 dni także badanego okresu zatrudnienia od 1.09.1992 r. do 31.08.2001 r., legitymuje się wymaganym 15-letnim stażem pracy wykonywanej w szczególnych warunkach. Pozostałe przesłanki do nabycia prawa do rekompensaty nie były kwestionowane.

Biorąc pod uwagę powyższe, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzeczono jak w punkcie 1 sentencji wyroku.

O kosztach procesu orzeczono w punkcie 2 sentencji wyroku zgodnie z art. 98 k.p.c. w zw. z § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 poz. 1935 z późn. zm.). O odsetkach ustawowych za opóźnienie od zasądzonej kwoty tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego orzeczono na podstawie art. 98 § 1 ¹ k.p.c.