Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 17 sierpnia 2015r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. stwierdził, że I. P. jest dłużnikiem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z tytułu z tytułu nieopłaconych składek na ubezpieczenie zdrowotne, w ramach zakresów numerów deklaracji 01-39, za okres od 05.2005 do 05.2006r. w kwocie 2111,11 zł. ,odsetek za zwłokę – 2365 zł. ( decyzja k. 22 -21 akt ZUS)

Odwołanie od tej decyzji wniosła I. P. w dniu 14 września 2015r. W uzasadnieniu podniosła, że spełniała przesłanki, aby nie opłacać składek na ubezpieczenie zdrowotne, z uwagi na to, że miała orzeczoną chorobę zawodową i pobierała z tego tytułu rentę, nadto nie odprowadzała zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych. Wniosła o umorzenie postępowania z uwagi na bezprzedmiotowość decyzji.

(odwołanie k. 2)

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania oraz o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych, argumentując, jak w zaskarżonej decyzji.

(odpowiedź na odwołanie k. 4-5)

Na rozprawie w dniu 20 kwietnia 2016 r wnioskodawczyni wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji i zasądzenie zadośćuczynienia w kwocie 10.000 zł

(pismo – 26 w zw. z protokołem rozprawy – k. 31)

Wyrokiem z dnia 4 maja 2016 r Sąd Okręgowy w Łodzi oddalił odwołanie wnioskodawczyni oraz wyłączył roszczenie o zadośćuczynienie i przekazał je do rozpoznania Sądowi Rejonowemu.

(wyrok – k. 34)

W apelacji ubezpieczona podniosła naruszenie art. 82 o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanej ze środków publicznych oraz art. 24 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Nie zgłosiła zarzutów w zakresie postanowienia o przekazaniu sprawy.

(apelacja – k. 73)

Wyrokiem z dnia 22 września 2017 r Sąd Apelacyjny w Łodzi, rozpoznając apelację w sprawie o ustalenie wysokości zadłużenia uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Sądowi Okręgowemu, pozostawiając temu sądowi rozstrzygnięcie o kosztach procesu za II instancję. W uzasadnieniu Sąd Apelacyjny wskazał, że podniesiony w apelacji zarzut przedawnienia jest całkowicie bezzasadny, przytaczając w tym zakresie argumentację prawną. Sąd Apelacyjny nakazał zakreślić termin na złożenie wniosków dowodowych, zmierzających do wyjaśnienia okoliczności niezbędnych do rozstrzygnięcia , w tym rozważenia zarzutu podniesionego przez ubezpieczoną, że nie miała w spornym okresie obowiązku opłacania składki na ubezpieczenie zdrowotne z tytułu prowadzonej działalności.

(wyrok wraz z uzasadnieniem – k. 106 – 111)

W piśmie z dnia 5 kwietnia 2018 r wnioskodawczyni reprezentowana przez pełnomocnika wskazała, że wywodzi swoje roszczenie w oparciu o brzmienie art. 82 ust. 10 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz że mocodawca kwestionuje podstawę do naliczenia przez ZUS składek lecz nie kwestionuje wysokości obliczonych składek.

Podtrzymała zarzut przedawnienia roszczenia oraz niedoręczenie pism z dnia 29.07.2013 i 16.09.2013 r.

Na rozprawie w dniu 27 kwietnia 2018 r pełnomocnik wnioskodawczyni z urzędu wniósł o zasądzenie kosztów udzielonej pomocy prawnej z urzędu, oświadczając, że koszty te nie zostały pokryte ani w całości ani w części.

/pismo – k. 191, e – prot. z dnia 27.04.2018 00:04:16/

Po ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

I. P. urodziła się (...) Prowadziła działalność gospodarczą od 10.09.1999r.do 31.05.2006r. W okresie od 25.03.1994r. do 31.12.2013r. wnioskodawczyni uprawniona była do renty tytułu częściowej niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową. Częściowa niezdolność do pracy wynikała każdorazowo z orzeczeń Lekarza Orzecznika ZUS. Przed 1998 r była zliczona do III grupy inwalidów.

(okoliczności bezsporne – akta rentowe ZUS)

W okresie 1.02.2006 do 6.12.2006 r była zatrudniona w wymiarze ¼ etatu na stanowisku pracownika socjalnego, osiągając z tego tytułu przychód w kwocie 2110,01 zł.

(zaświadczenie – k. nienum. akt ZUS)

W dniu 31 marca 2006 r organ rentowy dokonał przeksięgowania wpłaty dokonanej na FUS za (...) w kwocie 104,78 zł na konto K. P. zgodnie z wnioskiem ubezpieczonej.

/nota – k. 169/

Pismem ZUS z dnia 11 maja 2015r ,wnioskodawczyni została zawiadomiona o wszczęciu z urzędu postępowania w sprawie określenia wysokości należności z tytułu niezapłaconych składek na ubezpieczenie zdrowotne za okres od 04/2005 do 06/2006

(pismo ZUS z dnia 11.05.2015r.k. 2-1 akt ZUS)

W dniu 25 maja 2015 r wnioskodawczyni nadesłała pismo z dnia 21.05.2015r. informujące , że nie posiada zaległości płatniczych i wniosła o umorzenie postępowania

(pismo z dnia 25.05.2015r.k. 5 akt ZUS)

Pismem z dnia 18 czerwca 2015r. ZUS poinformował wnioskodawczynię , że na dzień 13.09.2006r. wnioskodawczyni nie posiada zaległości , gdyż konto zostało rozliczone na podstawie dokumentów rozliczeniowych , wówczas zaewidencjonowanych w Kompleksowym Systemie Informatycznym ZUS. Jednak, po przeprowadzeniu przez Wydział (...) i Składek Referat ds. Orzecznictwa postępowania dotyczącego prawidłowości złożonych dokumentów, ZUS ustalił faktyczny okres podlegania , przez wnioskodawczynię, ubezpieczeniom z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej tj. 1.01.1999-14.06.2004, 1.10.2004-31.05.2006, o czym wnioskodawczyni została powiadomiona pismem z dnia 29.07.2013r..Z uwagi na brak reakcji ze strony wnioskodawczyni ,z urzędu zostały sporządzone dokumenty rozliczeniowe za okres 01/2005-05/2006.Informację o ich sporządzeniu zawarto w piśmie z dnia 16.09.2013r.

(pismo ZUS z dnia 18.06.2015r. k. 8 i 9 )

W piśmie z dnia 1 lipca 2015r. wnioskodawczyni poinformowała ZUS, że nie otrzymała pism z dni: 29.07.2013r.i 16.09.2013r.

(pismo wnioskodawczyni z dnia 1.07.2015r.k. 11 akt ZUS)

Pismem z dnia 13 sierpnia 2015r. ZUS, odpowiadając na pismo z dnia 1.07.2015r., poinformował wnioskodawczynię , że skoro w okresie od 25.03.1994r. do 30.11.2011r. wnioskodawczyni uprawniona była do renty tytułu niezdolności do pracy, z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej winna podlegać tylko obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu .I tak od 1.01.1999r. do 14.06.2004r. – z kodem ubezpieczenia (...) , a od 1.10.2004r. do 31.05.2006r. z kodem ubezpieczenia (...)

(pismo ZUS z dnia 13.08.2015r. k. 18 akt ZUS )

Pismem z dnia 11 czerwca 2015r. Wydział Rozliczeń Kont Płatników Składek poinformował, że zgodnie z informacją Urzędu Skarbowego w I. - 31.05.2006r. – w zeznaniach podatkowych za lata 1999-2006 płatnik składek – czyli I. P. wykazała przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej . W deklaracjach dla podatku od towarów i usług (...)-7 , złożonych za miesiące 10-12/1999, 02-12/2000r., (...)- (...), (...)-05/2006r. płatnik wykazał obroty.

(pismo z dnia 11.06.2015r. k. 7 akt ZUS)

Zgodnie z PIT- 5 za (...) przychód z działalności gospodarczej wyniósł 61.767,77 zł, za (...) – 72.837,95 zł, za (...) – 82.669,05 zł, za 08//2005 – 96.306,65 zł, za (...) – 119.664,56 zł, za (...) – 135.172,55 zł, za (...) – 150.094,43 zł , za (...) – 63.162,97 zł. W deklaracjach PIT 5 przychody wykazane są narastająco od stycznia do miesiąca ,za który zostały złożone.

/pismo – k. 156/

W 2005 r z tytułu działalności gospodarczej ubezpieczona poniosła stratę w kwocie 31.343,65 zł, w PIT 36 wyliczono nadpłatę podatku w kwocie 197 zł. W 2006 r strata wyniosła 1976,78 zł, w PIT 36 wyliczono nadpłatę podatku w kwocie 234 zł.

W 2005 r obok przychodu z działalności gospodarczej ubezpieczona uzyskała przychód w postaci renty w kwocie 6459,96 zł , w 2006 r – z tytułu renty w kwocie 6793,66 zł.

/PIT – 36 – k. 163/

Zaświadczeniem z dnia 7 września 2015r. Naczelnik Urzędu Skarbowego Ł. , w związku z wnioskiem I. P. z dnia 20.08.2015r. zaświadczył, że I. P. nie dokonała, na poczet podatku dochodowego , wpłat zaliczek za okres 1.01.1999 – 14.06.2014r.

(kserokopia zaświadczenia Naczelnika Urzędu Skarbowego Ł. k. 30)

Sąd Okręgowy dokonał następującej oceny materiału dowodowego i zważył co następuje:

Odwołanie nie jest zasadne.

Zgodnie z treścią art. 46 ust. 1 ustawy z dnia 13.10.1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U.2017.1778 t.j.) płatnik składek jest obowiązany według zasad wynikających z przepisów ustawy obliczać, potrącać z dochodów ubezpieczonych, rozliczać oraz opłacać należne składki za każdy miesiąc kalendarzowy.

Zgodnie z art. 32 cyt. ustawy – do składek na Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych , Fundusz Emerytur Pomostowych oraz na ubezpieczenie zdrowotne w zakresie ich poboru, egzekucji, wymierzania odsetek za zwlokę i dodatkowej opłaty , przepisów karnych , dokonywania zabezpieczeń na wszystkich nieruchomościach , ruchomościach i prawach zbywalnych dłużnika oraz stosowania ulg i umorzeń , stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące składek na ubezpieczenie społeczne.

Zgodnie z art. 47 cyt. ustawy płatnik składek przesyła w tym samym terminie deklarację rozliczeniową ,imienne raporty miesięczne oraz opłaca składki za dany miesiąc , z zastrzeżeniem ust. 1a, 2a, 2b, nie później niż: do dnia 10 następnego miesiąca dla osób fizycznych opłacających składkę wyłącznie za siebie.

W zakresie odsetek ustawowych należy wskazać, że okres, za który przysługują odsetki oraz ich wysokość regulują przepisy ustawy i organ rentowy wskazuje w treści decyzji ustawę z dnia 29 sierpnia 1997 r ordynacja podatkowa. /Dz.U.2017.201 t.j./

Zgodnie bowiem z art. 23 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych od nieopłaconych w terminie składek należne są od płatnika składek odsetki za zwłokę, na zasadach i w wysokości określonych w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa.

Zgodnie z art. 56 Ordynacji podatkowej stawka odsetek za zwłokę jest równa sumie 200% podstawowej stopy oprocentowania kredytu lombardowego, ustalanej zgodnie z przepisami o Narodowym Banku Polskim, i 2%, z tym że stawka ta nie może być niższa niż 8%.Minister właściwy do spraw finansów publicznych ogłasza, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" stawki odsetek za zwłokę.(art.56 d).

Zgodnie z art. 66 ust. 1 pkt. 1c ustawy z dnia z dnia 27 sierpnia 2004 r.

o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych/Dz.U.2017.1938 t.j./ Obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego podlegają osoby spełniające warunki do objęcia ubezpieczeniami społecznymi lub ubezpieczeniem społecznym rolników, które są m.in. osobami prowadzącymi działalność pozarolniczą lub osobami z nimi współpracującymi.

Zgodnie z art. 88 ust. 2 podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne osób, o których mowa w art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. c, stanowi zadeklarowana kwota, nie niższa jednak niż 75 % przeciętnego wynagrodzenia. Składka w nowej wysokości obowiązuje od trzeciego miesiąca następnego kwartału./ w brzmieniu obowiązującym w okresie, którego dotyczy sporny okres/

Zgodnie z art. 82 ust. 1 w przypadku gdy ubezpieczony uzyskuje przychody z więcej niż jednego tytułu do objęcia obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego, o którym mowa w art. 66 ust. 1, składka na ubezpieczenie zdrowotne opłacana jest z każdego z tych tytułów odrębnie

Zgodnie z ust. 9 składka na ubezpieczenie zdrowotne nie jest opłacana przez osobę zaliczoną do umiarkowanego lub znacznego stopnia niepełnosprawności od tytułu do objęcia obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego, o którym mowa w art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. c, w przypadku gdy osoba ta:

1) uzyskuje przychody z tego tytułu w wysokości nieprzekraczającej miesięcznie 50 % kwoty najniższej emerytury lub

2) opłaca podatek dochodowy w formie karty podatkowej.

Zgodnie z ust. 10. Składka na ubezpieczenie zdrowotne jest opłacana w wysokości nieprzekraczającej kwoty należnej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, w przypadku gdy osoba zaliczona do umiarkowanego lub znacznego stopnia niepełnosprawności uzyskuje przychód jedynie z tytułu do objęcia obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego, o którym mowa w art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. c.

Jeżeli zatem działalność pozarolnicza stanowi jedyne źródło przychodu osób zaliczonych do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności, to składka na ubezpieczenie zdrowotne jest opłacana w wysokości nieprzekraczającej kwoty należnej od tych osób z tytułu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych (art. 82 ust. 10 u.ś.o.z.). Jest to jedyna sytuacja, kiedy osoba prowadząca pozarolniczą działalność może obniżyć należną od niej składkę na ubezpieczenie zdrowotne do wysokości zaliczki na podatek dochodowy wymagalnej od prowadzonej przez nią działalności.

Ubezpieczona upatrywała podstawę do nieopłacania składek w tym przepisie, podnosząc, że była w spornym okresie osobą niepełnosprawną z uwagi na pobieranie renty z tytułu niezdolności do pracy, nadto nie odprowadzała zaliczek na podatek dochodowy.

Zgodnie z art. 5 pkt. 17 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej (…) osoba niepełnosprawna to osoba, o której mowa w art. 4-5 i 62 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2046 i 1948 oraz z 2017 r. poz. 777, 935 i 1428).

W myśl powołanych przepisów do osób o znacznym stopniu niepełnosprawności zalicza się osobę z naruszoną sprawnością organizmu, niezdolną do pracy albo zdolną do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej i wymagającą, w celu pełnienia ról społecznych, stałej lub długotrwałej opieki i pomocy innych osób w związku z niezdolnością do samodzielnej egzystencji. Niezdolność do samodzielnej egzystencji oznacza naruszenie sprawności organizmu w stopniu uniemożliwiającym zaspokajanie bez pomocy innych osób podstawowych potrzeb życiowych, za które uważa się przede wszystkim samoobsługę, poruszanie się i komunikację.

Z kolei do osób o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności zalicza się osobę z naruszoną sprawnością organizmu, niezdolną do pracy albo zdolną do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej lub wymagającą czasowej albo częściowej pomocy innych osób w celu pełnienia ról społecznych.

Do osób o lekkim stopniu niepełnosprawności zalicza się natomiast osobę o naruszonej sprawności organizmu powodującej w sposób istotny obniżenie zdolności do wykonywania pracy, w porównaniu do zdolności, jaką wykazuje osoba o podobnych kwalifikacjach zawodowych z pełną sprawnością psychiczną i fizyczną, lub mającą ograniczenia w pełnieniu ról społecznych dające się kompensować przy pomocy wyposażenia w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze lub środki techniczne.

(art. 4 ustawy)

O niepełnosprawności orzekają:

1)powiatowe zespoły do spraw orzekania o niepełnosprawności – jako pierwsza instancja,

2)wojewódzkie zespoły do spraw orzekania o niepełnosprawności – jako druga instancja (art. 6 ust. 1 u.r.z.s.n.).

Zgodnie z art. 5 cytowanej ustawy Orzeczenie lekarza orzecznika ZUS o:

1)całkowitej niezdolności do pracy, ustalone na podstawie art. 12 ust. 2 u.e.r.FUS, i o niezdolności do samodzielnej egzystencji, ustalone na podstawie art. 13 ust. 5 u.e.r.FUS, traktowane jest na równi z orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności,

2)niezdolności do samodzielnej egzystencji, ustalone na podstawie art. 13 ust. 5 u.e.r.FUS, jest traktowane na równi z orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności,

3)całkowitej niezdolności do pracy, ustalone na podstawie art. 12 ust. 2 u.e.r.FUS, jest traktowane na równi z orzeczeniem o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności,

4) częściowej niezdolności do pracy, ustalone na podstawie art. 12 ust. 3 u.e.r.FUS, oraz o celowości przekwalifikowania, o którym mowa w art. 119 ust. 2 i 3 u.e.r.FUS, jest traktowane na równi z orzeczeniem o lekkim stopniu niepełnosprawności.

Osoby, które przed dniem wejścia w życie ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, tj. przed 1.01.1998 r., zostały zaliczone do jednej z grup inwalidów, są osobami niepełnosprawnymi w rozumieniu ustawy, jeżeli przed tą datą orzeczenie o zaliczeniu do jednej z grup inwalidów nie utraciło mocy.

W takiej sytuacji orzeczenie o zaliczeniu do:

1) I grupy inwalidów traktowane jest na równi z orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności,

2)II grupy inwalidów traktowane jest na równi z orzeczeniem o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności,

3)III grupy inwalidów traktowane jest na równi z orzeczeniem o lekkim stopniu niepełnosprawności.

W myśl art. 5a u.r.z.s.n. osoby posiadające ważne orzeczenia o zaliczeniu do jednej z grup inwalidów, niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym lub orzeczenia lekarza orzecznika ZUS mogą składać do zespołu do spraw orzekania o niepełnosprawności wniosek o ustalenie stopnia niepełnosprawności dla celów korzystania z ulg i uprawnień na podstawie odrębnych przepisów. W takiej sytuacji zespół do spraw orzekania o niepełnosprawności wydaje orzeczenie, w którym stopień niepełnosprawności określa na podstawie przedłożonych orzeczeń i zgodnie z przepisami, o których mowa w art. 5 i 62 tejże ustawy. Zespół do spraw orzekania o niepełnosprawności ma prawo żądać od właściwych organów rentowych udostępnienia kopii powołanych wyżej orzeczeń, a organy te są obowiązane do ich udostępniania.

Z dokonanych ustaleń wynika, że I. P. prowadziła działalność gospodarczą od 10.09.1999r.do 31.05.2006r.. W okresie od 25.03.1994r. do 31.12.2013r. wnioskodawczyni uprawniona była do renty tytułu częściowej niezdolności do pracy.

A zatem – skoro wnioskodawczyni uprawniona była do renty tytułu częściowej niezdolności do pracy we wskazanym okresie, z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej podlegała tylko obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu . I tak ustalił, prawidłowo – organ rentowy - od 1.01.1999r. do 14.06.2004r. – z kodem ubezpieczenia (...) , a od 1.10.2004r. do 31.05.2006r. z kodem ubezpieczenia (...), o czym wnioskodawczyni została poinformowana pismem ZUS z dnia 13.08.2015r.

Wbrew twierdzeniom ubezpieczonej nie była ona osobą niepełnosprawną w stopniu co najmniej umiarkowanym, z uwagi na to, że dysponowała w spornym okresie, za który dotyczy obowiązek opłacania składek orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS o częściowej niezdolności do pracy, co jest w świetle cytowanych przepisów równoznaczne z posiadaniem lekkiego stopnia niepełnosprawności, który to nie stanowi podstawy do ulgi w opłacaniu składki na ubezpieczenie zdrowotne.

Ubezpieczona przez wiele lat pobierała rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy i nie kwestionowała ustalonego w ten sposób poziomu niezdolności do pracy.

Zatem ani w spornym okresie (2005/2006), ani na dzień wydania spornej decyzji nie dysponowała orzeczeniem właściwego organu o co najmniej umiarkowanym stopniu niepełnosprawności bądź orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS o całkowitej niezdolności do pracy.

Sąd oddalił wniosek dowodowy o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego na okoliczność stanu zdrowia ubezpieczonej w latach 1999 – 2006 i ustalenia stopnia niepełnosprawności, do którego winna być zaliczona ubezpieczona, mając na względzie to, iż okoliczność stopnia niepełnosprawności wynikała z treści orzeczenia lekarza orzecznika ZUS, których ubezpieczona nie kwestionowała, pobierając świadczenie z ZUS. Pełnomocnik wnioskodawczyni nie zgłosił w tym zakresie zastrzeżeń w trybie art. 162 kpc.

Pozostałe wnioski dowodowe, w tym dowód z zeznań świadka nie był podtrzymywany. Zresztą okoliczność, na którą miałby zeznawać świadek (kwestia rozliczenia nadpłaty) została wyjaśniona przez organ rentowy. Ostatecznie także nie była sporna wysokość naliczonych składek, ale zasada ich naliczenia. Dowód z przesłuchania ubezpieczonej nie był konieczny, bowiem okoliczności dotyczące stanu zdrowia ubezpieczonej wynikały z dokumentacji organu rentowego dotyczącej renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy.

Z dokonanych ustaleń wynika, że w istocie na dzień 13.09.2006r . - wnioskodawczyni nie posiadała zaległości ,gdyż konto zostało rozliczone na podstawie dokumentów rozliczeniowych , zaewidencjonowanych w Kompleksowym Systemie Informatycznym ZUS. Z dokonanych ustaleń wynika, że, po przeprowadzeniu przez Wydział (...) i Składek Referat ds. Orzecznictwa postępowania dotyczącego prawidłowości złożonych dokumentów, ZUS ustalił faktyczny okres podlegania , przez wnioskodawczynię, ubezpieczeniom z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej tj. 1.01.1999-14.06.2004, 1.10.2004-31.05.2006, o czym wnioskodawczyni została powiadomiona pismem z dnia 29.07.2013r.. Z uwagi na brak reakcji ze strony wnioskodawczyni ,z urzędu zostały sporządzone dokumenty rozliczeniowe za okres 01/2005-05/2006.Informację o ich sporządzeniu zawarto w piśmie z dnia 16.09.2013r. Te pisma do wnioskodawczyni , jak podał organ rentowy , zostały wysłane listem zwykłym, więc brak pewności czy dotarły do wnioskodawczyni . Pozostaje to jednak bez wpływu na obowiązek uiszczenia przez wnioskodawczynię składek na ubezpieczenie zdrowotne. Należy przypomnieć, że zgodnie z art. 83 ustawy systemowej organ rentowy wydaje decyzje w zakresie indywidualnych spraw dotyczących w szczególności:

1) zgłaszania do ubezpieczeń społecznych;

2) przebiegu ubezpieczeń;

3) ustalania wymiaru składek i ich poboru, a także umarzania należności z tytułu składek.

Z dokonanych ustaleń wynika, że ubezpieczona nie dokonała wpłat zaliczek za okres 1.01.1999 – 14.06.2014r. na podatek dochodowy, a więc wyniosły one 0 zł, jednakże w związku z ustaleniem, że ubezpieczona nie posiadała ustalonego co najmniej umiarkowanego stopnia niepełnosprawności, pozostaje to bez wpływu na rozstrzygnięcie.

Nie jest zasadny zarzut przedawnienia. W tym zakresie wypowiedział się już Sąd Apelacyjny w uzasadnieniu orzeczenia, uznając ten zarzut apelacji za chybiony, a zgodnie z treścią art. 386 § 6 kpc ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w uzasadnieniu wyroku sądu drugiej instancji wiążą zarówno sąd, któremu sprawa została przekazana, jak i sąd drugiej instancji, przy ponownym rozpoznaniu sprawy.

Należy przypomnieć, że przedawnienie należności z tytułu składek reguluje art. 24 ustawy systemowej.

Przepis ten w pierwotnym brzmieniu (10.11.1998 r – Dz. U. 1998/137/887/ stanowił, że należności z tytułu składek ulegają przedawnieniu po upływie 5 lat, a w przypadku przerwania biegu przedawnienia, o którym mowa w ust. 5, po upływie 10 lat licząc od dnia, w którym stały się wymagalne.

Bieg przedawnienia przerywa odroczenie terminu opłacenia należności z tytułu składek, rozłożenie spłaty tych należności na raty i każda inna czynność zmierzająca do ściągnięcia tych należności, jeżeli o czynności tej został zawiadomiony dłużnik. (art. 24 ust. 4 i 5)

Od 1 stycznia 2003 r (Dz.U. 2002/241/2074), należności z tytułu składek ulegają przedawnieniu po upływie 10 lat, licząc od dnia, w którym stały się wymagalne.

Bieg terminu przedawnienia nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu od dnia zawarcia umowy, o której mowa w art. 29 ust. 1a, do dnia terminu płatności odroczonej należności z tytułu składek lub ostatniej raty.

Bieg terminu przedawnienia zostaje zawieszony od dnia wszczęcia do dnia zakończenia postępowania egzekucyjnego oraz postępowania przed sądem.

Bieg terminu przedawnienia przerywa ogłoszenie upadłości. Po przerwaniu bieg terminu przedawnienia rozpoczyna się na nowo od dnia następującego po dniu uprawomocnienia się postanowienia o ukończeniu postępowania upadłościowego lub jego umorzeniu.

Od 1 lipca 2004 r (Dz.U. 2004/121/1264) bieg terminu przedawnienia zostaje zawieszony od dnia podjęcia pierwszej czynności zmierzającej do wyegzekwowania należności z tytułu składek, o której dłużnik został zawiadomiony , do dnia zakończenia postępowania egzekucyjnego.

Od 1 stycznia 2012 r (Dz.U. 2011/232/1378) należności z tytułu składek ulegają przedawnieniu po upływie 5 lat.

Zgodnie z przepisem przejściowym – art. 27 ustawy z dnia 16 września 2011 r.

o redukcji niektórych obowiązków obywateli i przedsiębiorców do przedawnienia należności z tytułu składek, którego bieg rozpoczął się przed dniem 1 stycznia 2012 r., stosuje się przepisy w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, z tym że bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia 1 stycznia 2012 r. Jeżeli przedawnienie rozpoczęte przed dniem 1 stycznia 2012 r. nastąpiłoby zgodnie z przepisami dotychczasowymi wcześniej, przedawnienie następuje z upływem tego wcześniejszego terminu.

Zatem 5 – letni termin przedawnienia dochodzonych składek na ubezpieczenie zdrowotne, rozpoczął swój bieg począwszy od dnia 1 stycznia 2012 r , a więc należność z tego tytułu na datę wydania zaskarżonej decyzji nie uległa przedawnieniu.

Zaskarżona decyzja ZUS jest zatem zasadna i zgodna z prawem.

Mając na uwadze , że decyzja była prawidłowa, Sąd na podstawie art. 477 ze Zn. 14 § 1 kpc oddalił odwołanie.

Sąd nie obciążył wnioskodawczyni kosztami zastępstwa procesowego organu rentowego na podstawie art. 102 kpc mając na względzie jej sytuację majątkową oraz fakt, że korzystała z instytucji pełnomocnika z urzędu.

O kosztach pełnomocnika z urzędu Sąd orzekł na podstawie ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 22 października 2015 r.

w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu /Dz.U.2015.1805/ - § 2, § 3, § 4, § 8 pkt. 3, § 16 ust. 1 pkt. 2 § 22 (apelacja wpłynęła w lipcu 2016 r) – 1200 zł plus 23 % VAT – 1476 zł za II instancję oraz na podstawie ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 3 października 2016 r.w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu/ Dz.U.2016.1715/ - § 2, § 3,§ 4, § 8 pkt. 3, § 22 ( wyrok SA zapadł we wrześniu 2017 r) – 600 zł plus 23 % VAT – 738 zł za I instancję.