Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 9 października 2017 r., Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł., po rozpatrzeniu wniosku U. M. z dnia 17 lipca 2017 r., odmówił ubezpieczonej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu wskazano, że orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 28 września 2017 r., ubezpieczona nie została uznana za niezdolną do pracy.

/decyzja – k. 462 akt ZUS/

Wnioskodawczyni U. M. w dniu 20 listopada 2017 r. złożyła odwołanie od w/w decyzji i wniosła o uchylenie lub zmianę zaskarżonej decyzji. Ubezpieczona, w uzasadnieniu, wskazała, że w ciągu ostatnich czterech lat, przebywała na rencie z tytułu niezdolności do pracy. Zawód jaki wykonywała czyli zawód szwaczki wymagał pracy w warunkach mających wpływ na zdrowie i kondycję organizmu. Praca z tkaninami pogłębiała przez lata astmę, na którą leczy się od 30 lat. Dodała, że leczy się łuszczycę, która obecnie ma wpływ na zmiany zwyrodnieniowe stawów kolanowych i skokowych oraz na osteoporozę. Od 2007 r. leczy się także na depresję.

/odwołanie – k. 2/

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 14 grudnia 2017 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych wniósł o jego oddalenie.

/odpowiedź na odwołanie – k. 3/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni U. M. urodziła się (...)

/bezsporne/

Wnioskodawczyni posiada wykształcenie zawodowe. Z zawodu jest krawcem odzieży damskiej ciężkiej. Pracowała jako szwaczka. Innej pracy nie wykonywała. Obecnie nie pracuje. Ma ustalony lekki stopień niepełnosprawności na stałe. Cierpi na łuszczycowe zapalenie stawów, co jest odpowiednikiem (...) (reumatoidalne zapalenie stawów) .

/ bezsporne/

Ubezpieczona była uprawniona do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy do 31 sierpnia 2017 r.

/bezsporne/

Wnioskodawczyni posiada wymagane okresy składkowe i nieskładkowe.

/bezsporne/

W dniu 17 lipca 2017 r. ubezpieczona ponownie złożyła wniosek o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy.

/wniosek – k. 457 akt ZUS/

Lekarz specjalista psychiatra, konsultant ZUS, rozpoznał u wnioskodawczyni zaburzenia depresyjne nawracające, obecnie epizod depresji łagodny, łuszczycę, astmę oskrzelową, dyskopatię, chorobę wrzodową żołądka i dwunastnicy, nadciśnienie tętnicze, zwyrodnienie stawów kolanowych. Wnioskodawczyni leczy się psychiatrycznie od 2007 r., jest leczona ambulatoryjnie. Podczas leczenia były próby odstawiania leków, po których następowało pogorszenie stanu psychicznego. Pacjentka jest prawidłowo zorientowana we wszystkich kierunków, odpowiada po linii zadawanych pytań. Neguje objawy wytwórcze, zarówno obecnie jak w wywiadzie. Pytana o myśli samobójcze obecnie neguje ich występowanie. Potwierdza myśli rezygnacyjne. Jest w miernie obniżonym nastroju, z prawidłową aktywnością, bez objawów lęku. Obecnie u badanej stwierdzono zaburzenia depresyjne nawracające – epizod depresji łagodny. Wnioskodawczyni jest zdolna do pracy zgodnie z posiadanym wykształceniem i kwalifikacjami zawodowymi.

/opinia lekarza konsultanta ZUS – k. 8 – 12 dokumentacji medycznej/

Po zapoznaniu się z dokumentacją lekarską oraz na podstawie przeprowadzonego badania, Lekarz Orzecznik ZUS orzeczeniem z dnia 25 sierpnia 2017 r. uznał, że wnioskodawczyni jest zdolna do pracy. Rozpoznał u badanej zaburzenia depresyjne nawracające – obecnie epizod depresji łagodny, zmiany zwyrodnieniowe stawów kolanowych bez istotnego upośledzenia sprawności ruchowej, astmę oskrzelową w wywiadzie, nadciśnienie tętnicze kontrolowane farmakologicznie, łuszczycę, otyłość. Ubezpieczona jest na rencie inwalidzkiej od 2013 r. z powodu depresji leczonej w PZP, zgłasza zmienny nastrój, ma problemy ze snem. Jest wydolna krążeniowo i oddechowo.

/orzeczenie lekarza orzecznika ZUS – k. 458 akt ZUS, opinia lekarska – k. 14 – 15 dokumentacji medycznej/

Wnioskodawczyni w dniu 8 września 2017 r. złożyła sprzeciw od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS.

/sprzeciw – k. 16 dokumentacji medycznej/

Komisja Lekarska ZUS, orzeczeniem z dnia 28 września 2017 r., uznała ubezpieczoną za zdolną do pracy. Komisja rozpoznała u wnioskodawczyni mieszane zaburzenia depresyjno-lękowe o łagodnym nasileniu, zmiany zwyrodnieniowe stawów kolanowych bez istotnego ograniczenia sprawności ruchowej, astmę oskrzelową bez upośledzenia sprawności wentylacyjnej płuc, łuszczycę, przebyte złamanie II kości śródstopia lewego w okresie gojenia, z zespołem bólowym. W badaniu przedmiotowym stwierdzono objawy nerwicowe, przewlekłe dolegliwości bólowe ze strony stawów kolanowych. Ubezpieczona jest wydolna krążeniowo i oddechowo.

/orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS – k. 222 – 223 akt ZUS, opinia lekarska – k. 29 – 31 dokumentacji medycznej/

Powyższe orzeczenie skutkowało wydaniem decyzji odmawiającej U. M. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

/decyzja – k. 462 akt ZUS/

Sąd Okręgowy przeprowadził postępowanie dowodowe , z uwzględnieniem faktu, iż przedmiot sporu wymagał wiadomości specjalnych , dopuszczając dowód z opinii biegłych sądowych: neurologa, pulmonologa, ortopedy, dwóch biegłych psychiatrów, dermatologa, neuropsychologa mając na uwadze udokumentowane schorzenia wnioskodawczyni .

/postanowienie k. 5/

Wnioskodawczyni cierpi na zmiany zwyrodnieniowo – dyskopatyczne odcinka szyjnego, piersiowego i lędźwiowo-krzyżowego kręgosłupa bez istotnych deficytów neurologicznych z zespołem bólowym. Wnioskodawczyni od wielu lat odczuwa bóle całego kręgosłupa, jest z tego powodu leczona z Poradni Neurologicznej, Ortopedycznej i okresowo rehabilitowana. Ubezpieczona pobierała świadczenie rentowe z przyczyn psychiatrycznych do 31 sierpnia 2017 r. stwierdzane aktualnie naruszenie sprawności organizmu z przebiegu zmian zwyrodnieniowo-dyskopatycznych nie powoduje długotrwałej niezdolności do wykonywania pracy zarobkowej, w myśl ustawy o emeryturach i rentach. Badana ma przyznany na stałe lekki stopień niepełnosprawności z powodu chorób somatycznych i z układu ruchu. Stopień naruszenia sprawności organizmu wnioskodawczyni , nie powoduje niezdolności do pracy. Ubezpieczona z neurologicznego punktu widzenia jest zdolna do pracy.

/opinia biegłego lekarza sądowego specjalisty neurologa J. B. – k. 9 – 11/

Nadto: wnioskodawczyni cierpi na zespół nakładania astmy i przewlekłej obturacyjnej choroby płuc ( (...)), obturacyjny bezdech senny w trakcie obserwacji. Zespół nakładania astmy i przewlekłej obturacyjnej choroby płuc o łagodnym przebiegu klinicznym, z dobrą reakcją na stosowne leczenie, z upośledzeniem sprawności wentylacyjnej płuc stopnia umiarkowanego w badaniu spirometrycznym, bez istotnych zaostrzeń choroby wymagających intensyfikacji leczenia ambulatoryjnego czy hospitalizacji – w obecnym stopniu zaawansowania nie narusza sprawności organizmu wnioskodawczyni w stopniu powodującym długotrwałą niezdolność do wykonywania pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami. Również rozpoznany w 2016 r. obturacyjny bezdech senny obecnie jest w trakcie obserwacji i w obecnym stopniu zaawansowania nie powoduje długotrwałej niezdolności do pracy. Stopień naruszenia sprawności organizmu wnioskodawczyni , z powodu tych schorzeń, nie powoduje niezdolności do pracy .

/opinia biegłego lekarza sądowego specjalisty chorób płuc dr n. med. A. M. – k. 13 – 15/

Nadto: wnioskodawczyni cierpi na zmiany zwyrodnieniowo – dyskopatyczne kręgosłupa, bez istotnego upośledzenia funkcji z zespołem bólowym, wygojone złamanie II kości śródstopia lewego. W badaniu przedmiotowym stwierdzono chód prawidłowy, budowę ciała prawidłową, kręgosłup o zachowanych krzywiznach fizjologicznych, kończyny górne i dolne bez zaników mięśniowych. Stopień naruszenia sprawności organizmu wnioskodawczyni , nie powoduje niezdolności do pracy. Wnioskodawczyni z ortopedycznego punktu widzenia jest zdolna do pracy.

/opinia biegłego sądowego specjalisty ortopedy M. S. – k. 16 – 19/

W badaniu psychologicznym U. M., biegły sądowy neuropsycholog zastosował metody kliniczne, kwestionariusz (...), Geriatryczną Skalę do oceny Depresji, test B., Test Łączenia Punktów, Test Niedokończonych Zdań oraz metody eksperymentalne wg Ł. i przedstawił wniosek orzeczniczy , że wnioskodawczyni jest wszechstronnie zorientowana, widoczne objawy wzmożonej labilności emocjonalnej. Ubezpieczona wydaje się chętna do wykonywania zadań testowych. Przy zadaniach sprawiających trudność pojawia się płacz. U wnioskodawczyni stwierdził cechy osobowości bierno – zależnej z tendencjami do reakcji lękowo – depresyjnych i somatyzacji objawów, osłabienie sprawności procesów poznawczych, mogące świadczyć o rozpoczynających się zmianach organicznych w mózgu, nasilone na skutek obniżonego nastroju, w badaniu zaznaczone tendencje agrawacyjne. Aktualnie stwierdzone zmiany w funkcjonowania psychicznym, w umiarkowanym stopniu zakłócają codzienne funkcjonowaniu psychicznym w umiarkowanym stopniu zakłócają codzienne funkcjonowanie.

/opinia biegłego sądowego neuropsychologa dr L. S. – k. 93 – 94/

W świetle badania , przeprowadzonego przez biegłą psychiatrę K. K., wnioskodawczyni cierpi na zaburzenia depresyjne nawracające, łagodne zaburzenia funkcji poznawczych. U. M. jest leczona psychiatrycznie od 2007 r. z rozpoznaniem zaburzenia depresyjne nawracające. Obecnie w badaniu psychologicznym ujawniono osłabienie sprawności procesów poznawczych mogące świadczyć o rozpoczynających się zmianach organicznych w mózgu. Obydwa zaburzenia czyli zaburzenie depresyjne nawracające oraz zaburzenie procesów poznawczych, wzajemnie pogarszają własne rokowania i wpływają negatywnie na funkcjonowanie opiniowanej. Dodatkowo analizując wpisy w historie choroby leczenia psychiatrycznego należy stwierdzić ze lekarz prowadzący nie opisywał remisji innymi słowy cały czas opisywała występowanie objawów depresyjnych. Objawy organiczne zostały opisane podczas badania 18 lipca 2018 r., natomiast wcześniej były one opisywane przez lekarza prowadzącego jako kłopoty z pamięcią. Ze względu na to, że brak jest w wywiadzie chorobowym incydentów niedokrwiennych i urazów głowy, należy założyć, że zmiany organiczne istnieją od dłuższego czasu i powoli narastają. Z tego powodu w rozpatrywaniu niezdolności do pracy U. M. należy brać pod uwagę obie powyższe jednostki. Konkluzja orzecznicza biegłego psychiatry K. K.: U. M. jest częściowo niezdolna do pracy niezdolność ma charakter trwały, niezdolność istnieje od 2 sierpnia 2013 r.

/opinia biegłego sądowego lekarza psychiatry dr n. med. K. K. – k. 95 – 96, k. 48 – 50/

W piśmie procesowym ZUS z dnia 19.10.2018r. organ rentowy zakwestionował wnioski orzecznicze i uzasadnienie opinii bieglej psychiatry, załączając do pisma – stanowisko przewodniczącego Komisji Lekarskiej z dnia 11.10. 2018r. ,, wnosząc o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego psychiatry, innego niż dr n. med. K. K..

/pismo procesowe ZUS k. 112, stanowisko Przewodniczącego Komisji Lekarskiej k. 113/

Postanowieniem z dnia 24.10.2018r. Sąd uwzględnił wniosek , i dopuścił dowód z opinii biegłego psychiatry, innego niż dr n. med. K. K., prosząc - innego biegłego psychiatrę, o zapoznanie się z opiniami : biegłego psychiatry K. K.., neuropsychologa dra L. S. oraz argumentami , podniesionymi w piśmie procesowym ZUS i stanowiskiem Przewodniczącego Komisji Lekarskiej

/postanowienie k. 115/

W światle opinii biegłego psychiatry G. P., wnioskodawczyni cierpi na o zaburzenia depresyjne nawracające o przebiegu przewlekłym, łagodne zaburzenia funkcji poznawczych. Ubezpieczona jest leczona psychiatrycznie ambulatoryjnie od 2007r. z powodu zaburzeń depresyjnych nawracających. U kobiet częściej występuje przewlekły przebieg zaburzeń depresyjnych nawracających czyli przebieg choroby nie musi mieć nasilenia i czasu trwania. Fakt braku hospitalizacji psychiatrycznej, nie ma tu większego znaczenia. Gdyby były zaburzenia depresyjne o znacznym nasileniu, to prawdopodobnie doszłoby do hospitalizacji psychiatrycznej ale byłaby mowa raczej o całkowitej niezdolności do pracy. Analiza dokumentacji medycznej nie wskazuje aby lekarz prowadzący opisywał remisję objawów depresyjnych, współistnienie przewlekłych zaburzeń depresyjnych o znacznym nasileniu objawów oraz zmian organicznych w (...) pogarszają rokowanie. Badana jest w obniżonym nastroju, bez napędu, z postawą rezygnacyjną, męczliwa, z zaburzeniami snu. Dodatkowo z przyczyn dermatologiczno-reumatologicznych ma trudności w chodzeniu i chwytaniu rękoma (nasilona łuszczyca i łuszczycowe zapalenie stawów). Z psychiatrycznego punktu widzenia U. M. jest trwale częściowo niezdolna do pracy, niezdolność ta istnieje od 2 sierpnia 2013 r.

/opinia biegłego sądowego lekarza psychiatry G. P. – k. 125 – 127, pisemna opinia uzupełniająca – k. 175 /

Sąd Okręgowy dokonał powyższych ustaleń w oparciu o załączone akta organu rentowego, dokumenty oraz opinie biegłych neurologa, pulmonologa, ortopedy, neuropsychologa i 2 psychiatrów: K. K. i G. P..

Opinie neurologa, pulmonologa i ortopedy Sąd uznał za rzetelne i wiarygodne, jednakże, w przedmiotowej sprawie, przy ocenie zdolności do pracy w odniesieniu do wnioskodawczyni kluczowe znaczenie miały opinie biegłych psychiatrów i opinia neuropsychologa.

W ocenie Sądu, opinie pisemne psychiatrów: K. K. i G. P. oraz pisemna opinia uzupełniająca biegłego G. P. są w pełni wiarygodne. Zostały sporządzone przez biegłych o specjalności właściwej z punktu widzenia schorzeń wnioskodawczyni w oparciu o analizę przedłożonej dokumentacji lekarskiej oraz wyniki przeprowadzonych badań własnych wnioskodawczyni. Biegli w swoich opiniach jednoznacznie uznali, iż schorzenia na jakie cierpi wnioskodawczyni tj. zaburzenia depresyjne nawracające, łagodne zaburzenia funkcji poznawczych, obniżają sprawność ubezpieczonej w stopniu powodującym częściową i trwałą niezdolność do pracy. Opinie w/w biegłych jednoznacznie i bardzo szczegółowo, wyjaśniły dlaczego ubezpieczona jest nadal częściowo niezdolna do pracy.

W ocenie Sądu brak jest podstaw by kwestionować powyższe opinie, są one wnikliwe, pełne – bez barków i uchybień, rzetelne, a wynikające z nich wnioski logiczne i prawidłowo, merytorycznie uzasadnione. Opinie nie zawierają braków i wyjaśniają wszystkie okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia sprawy.

W ocenie Sądu Okręgowego, opinie biegłych psychiatrów w sposób wystarczający obrazują stan zdrowia wnioskodawczyni. Opinie są jasne, a wnioski końcowe wynikają w sposób logiczny z ich treści. Ponadto wszelkie niejasności, jakie mogłyby powstać, w ocenie Sądu, zostały wyjaśnione, w sposób nie budzący wątpliwości interpretacyjnych, w opinii uzupełniającej biegłego G. P.. W ocenie Sądu brak jest podstaw do powoływania kolejnych biegłych.

Należy zauważyć, iż dowód z opinii biegłego ma szczególny charakter, a mianowicie korzysta się z niego w wypadkach wymagających wiadomości specjalnych. Do dowodów tych nie mogą więc mieć zastosowania wszystkie zasady o prowadzeniu dowodów, a w szczególności art. 217 § 1 k.p.c. W konsekwencji nie można przyjąć, że Sąd obowiązany jest dopuścić dowód z kolejnych biegłych w każdym wypadku, gdy złożona opinia jest niekorzystna dla strony. Sąd ma obowiązek dopuszczenia dowodu z opinii kolejnych biegłych lub z opinii instytutu, jedynie wtedy, gdy zachodzi tego potrzeba, a więc wówczas, gdy opinia złożona już do sprawy zawiera istotne braki, względnie też nie wyjaśnia istotnych okoliczności (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 lutego 1974 II CR 817/73 nie publ). Zdaniem Sądu, opinie biegłych psychiatrów , nie zawierają uchybień, wnikliwie analizują materiał dokumentalny, w postaci dokumentacji medycznej leczenia wnioskodawczyni, wysnuwają merytorycznie uzasadnione wnioski orzecznicze i przedstawiają , znakomicie uzasadnione - tezy orzecznicze. Nadto biegły G. P. ustosunkował się do treści opinii biegłej psychiatry K. K. , opinii neuropsychologa , stanowiska Przewodniczącego Komisji Lekarskiej ZUS, zdaniem Sądu – w sposób merytorycznie przekonujący o zasadności – tez orzeczniczych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawczyni jest zasadne i skutkuje zmianą zaskarżonej decyzji.

Stosownie do art. 107 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U z 2018 r., poz. 1270) prawo do świadczeń uzależnionych od niezdolności do pracy oraz wysokość tych świadczeń ulega zmianie, jeżeli w wyniku badania lekarskiego, przeprowadzonego na wniosek lub z urzędu, ustalono zmianę stopnia niezdolności do pracy, brak tej niezdolności lub jej ponowne powstanie.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 w/w ustawy, renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

- jest niezdolny do pracy;

- ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

- niezdolność do pracy powstała w wymienionych okresach składkowych lub nieskładkowych albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Zgodnie z art. 12 powyższej ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, zaś częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy uwzględnia się, stosownie do art. 13 ust 1 ustawy stopień naruszenia sprawności organizmu, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

Z zebranego w sprawie materiału dowodowego: akt ZUS, akt sądowych, dokumentacji medycznej oraz z opinii biegłych psychiatrów wynika, że wnioskodawczyni jest osobą częściowo trwale niezdolną do pracy.

Z dokonanych ustaleń wynika, ze wnioskodawczyni cierpi na zaburzenia depresyjne nawracające, łagodne zaburzenia funkcji poznawczych, w świetle badania , przeprowadzonego przez biegłą psychiatrę K. K. . U. M. jest leczona psychiatrycznie od 2007 r. z rozpoznaniem zaburzenia depresyjne nawracające. Obecnie w badaniu psychologicznym ujawniono osłabienie sprawności procesów poznawczych mogące świadczyć o rozpoczynających się zmianach organicznych w mózgu. Obydwa zaburzenia czyli zaburzenie depresyjne nawracające oraz zaburzenie procesów poznawczych, wzajemnie pogarszają własne rokowania i wpływają negatywnie na funkcjonowanie opiniowanej. Dodatkowo analizując wpisy w historie choroby leczenia psychiatrycznego należy stwierdzić ze lekarz prowadzący nie opisywał remisji innymi słowy cały czas opisywała występowanie objawów depresyjnych. Objawy organiczne zostały opisane podczas badania 18 lipca 2018 r., natomiast wcześniej były one opisywane przez lekarza prowadzącego jako kłopoty z pamięcią. Ze względu na to, że brak jest w wywiadzie chorobowym incydentów niedokrwiennych i urazów głowy, należy założyć, że zmiany organiczne istnieją od dłuższego czasu i powoli narastają. Z tego powodu w rozpatrywaniu niezdolności do pracy U. M. należy brać pod uwagę obie powyższe jednostki. Konkluzja orzecznicza biegłego psychiatry K. K.: U. M. jest częściowo niezdolna do pracy niezdolność ma charakter trwały, niezdolność istnieje od 2 sierpnia 2013 r.

W piśmie procesowym ZUS z dnia 19.10.2018r. organ rentowy zakwestionował wnioski orzecznicze i uzasadnienie opinii bieglej psychiatry, załączając do pisma – stanowisko przewodniczącego Komisji Lekarskiej z dnia 11.10. 2018r. ,, wnosząc o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego psychiatry, innego niż dr n. med. K. K..

Postanowieniem z dnia 24.10.2018r. Sąd uwzględnił wniosek , i dopuścił dowód z opinii biegłego psychiatry, innego niż dr n. med. K. K., prosząc - innego biegłego psychiatrę, o zapoznanie się z opiniami : biegłego psychiatry K. K.., neuropsychologa dra L. S. oraz argumentami , podniesionymi w piśmie procesowym ZUS i stanowiskiem Przewodniczącego Komisji Lekarskiej

Z dokonanych ustaleń wynika, że wnioskodawczyni cierpi na o zaburzenia depresyjne nawracające o przebiegu przewlekłym, łagodne zaburzenia funkcji poznawczych, co wynika, z opinii biegłego psychiatry G. P.. Ubezpieczona jest leczona psychiatrycznie ambulatoryjnie od 2007r. z powodu zaburzeń depresyjnych nawracających. U kobiet częściej występuje przewlekły przebieg zaburzeń depresyjnych nawracających czyli przebieg choroby nie musi mieć nasilenia i czasu trwania. Fakt braku hospitalizacji psychiatrycznej, nie ma tu większego znaczenia. Gdyby były zaburzenia depresyjne o znacznym nasileniu, to prawdopodobnie doszłoby do hospitalizacji psychiatrycznej ale byłaby mowa raczej o całkowitej niezdolności do pracy. Analiza dokumentacji medycznej nie wskazuje aby lekarz prowadzący opisywał remisję objawów depresyjnych, współistnienie przewlekłych zaburzeń depresyjnych o znacznym nasileniu objawów oraz zmian organicznych w (...) pogarszają rokowanie. Badana jest w obniżonym nastroju, bez napędu, z postawą rezygnacyjną, męczliwa, z zaburzeniami snu. Dodatkowo z przyczyn dermatologiczno-reumatologicznych ma trudności w chodzeniu i chwytaniu rękoma (nasilona łuszczyca i łuszczycowe zapalenie stawów). Z psychiatrycznego punktu widzenia U. M. jest trwale częściowo niezdolna do pracy, niezdolność ta istnieje od 2 sierpnia 2013 r.

Przyczyną częściowej trwałej niezdolności do pracy wnioskodawczyni są zaburzenia depresyjne nawracające, łagodne zaburzenia funkcji poznawczych, które obniżają sprawność ubezpieczonej w stopniu powodującym trwałą częściową niezdolność do pracy od daty upływu świadczenia rentowego tj. od 1 września 2017 r.

Opinie biegłych zostały doręczone zarówno organowi rentowemu jak i wnioskodawczyni, z zobowiązaniem do ustosunkowania się do niej i złożenia ewentualnych pytań do biegłych.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych w pismach procesowych złożył zastrzeżenia do opinii biegłych psychiatrów.

Sąd Okręgowy nie podzielił zastrzeżeń organu rentowego, albowiem biegli psychiatrzy, zgodnie wysnuli jednoznaczne wnioski orzecznicze , że stopień naruszenia sprawności organizmu wnioskodawczyni , w sposób znaczny powoduje utratę zdolności do pracy, zgodnej z poziomem, posiadanych przez wnioskodawczynię, kwalifikacji, powodując częściową i trwałą niezdolność pracy.

Sąd w pełni podzielił opinie biegłych, którzy jego zdaniem w swoich opiniach wyjaśnili wszelkie wątpliwości oraz udzielili odpowiedzi na wszystkie pytania wskazując jednoznacznie, że wnioskodawczyni jest od 2 sierpnia 2013 r. częściowo niezdolna do pracy na stałe.

Mając na względzie powyższe Sąd Okręgowy przyznał ubezpieczonej rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 1 września 2017 r. na stałe.

Data początkowa jest związana z datą kończącą pobieranie przez ubezpieczoną świadczenia rentowego z tytułu niezdolności do pracy – wnioskodawczyni pobierała rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy do dnia 31.08.2017r.

Z dokonanych ustaleń wynika, że U. M. ma prawie 60 lat, posiada wykształcenie zawodowe. Z zawodu jest krawcem odzieży damskiej ciężkiej. Pracowała jako szwaczka. Innej pracy nie wykonywała. Obecnie nie pracuje. Ma ustalony lekki stopień niepełnosprawności na stałe.

Ubezpieczona była uprawniona do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy do 31 sierpnia 2017 r.

Mając na uwadze poziom posiadanych kwalifikacji , teoretycznych i praktycznych, szanse na znalezienie nowej pracy, w warunkach aktualnego rynku pracy i oczekiwań pracodawcy – przy, występujących u wnioskodawczyni , dolegliwościach , powodujących ograniczenie, w znacznym stopniu, sprawności organizmu, w znanych Sądowi realiach gospodarczych, zwłaszcza w środowisku (...) - nie są łatwe . Wnioskodawczyni, nie dysponuje potencjałem doświadczenia zawodowego (zawodowe wykształcenie!) , umożliwiającym, ewentualne, przekwalifikowanie, lub podjęcie aktywności, którą, ze względu na stan zdrowia, będzie mogła wykonywać, bezpiecznie.

Sąd przeanalizował sytuację wnioskodawczyni, w aspekcie przesłanek art. 13 ust.1 cyt. ustawy.

Mając powyższe na uwadze, wobec zaistnienia podstaw do uwzględnienia odwołania, Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ §2 k.p.c. orzekł jak w sentencji wyroku.

K.K.-W.

Zarządzenie: odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi ZUS, wyrażając zgodę na wypożyczenie akt ZUS