Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 16 października 2017 roku (znak (...)-2017) Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w W. ustalił kapitał początkowy M. B. (1) na dzień 1 stycznia 1999 roku. Do ustalenia podstawy wymiaru kapitału początkowego oraz obliczenia wskaźnika wysokości tej podstawy organ rentowy przyjął podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 kolejnych lat kalendarzowych, tj. od 1 stycznia 1978 roku do 31 grudnia 1987 roku. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego wyniósł 48,36% i został pomnożony przez kwotę bazową w wysokości 1.220,89 zł, w związku z czym podstawa wymiaru kapitału początkowego wyniosła 590,42 zł. ZUS uwzględnił okresy składkowe w wymiarze 6 lat, 4 miesięcy i 1 dzień tj. 76 miesiące oraz nieskładkowe w wymiarze 5 lat, 0 miesięcy i 0 dni tj. 60 miesięcy. Organ rentowy wskazał, że okresy nieskładkowe podlegające ograniczeniu do 1/3 uwzględnionych okresów składkowych wyniosły 2 lata, 1 miesiąc i 11 dni tj. 25 miesięcy. Wysokość 24% kwoty bazowej wyniosła 293,01 zł. Współczynnik proporcjonalny do osiągniętego do dnia 31 grudnia 1998 roku wieku oraz okresu składkowego i nieskładkowego wyniósł 45,67%. Średnie dalsze trwanie życia wyrażone w miesiącach dla osób w wieku 62 lat przyjęto w ilości 209 miesięcy. W związku z powyższym wysokość kapitału początkowego ustalona na dzień 1 stycznia 1999 roku wyniosła 39.925,27 zł.

/decyzja z dnia 16 października 2017 roku k. 45 - 49 akt kapitałowych ZUS/

Decyzją z dnia 18 października 2017 roku - znak (...) - Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w W., po rozpatrzeniu wniosku z dnia 25 września 2017 roku przyznał M. B. (1) prawo do emerytury od dnia 1 października 2017 roku tj. od miesiąca wejścia w życie przepisów.

W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że emerytura została obliczona zgodnie z art. 26 ustawy emerytalnej, jako równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę. Przy ustaleniu wysokości emerytury uwzględniono:

- kwota składek zewidencjonowanych na koncie z uwzględnieniem waloryzacji wynosi 83262,12 zł;

- kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego wynosi 149119,61 zł;

- średnie dalsze trwanie życia wynosi 205,70 miesięcy;

- wyliczona kwota emerytury wynosi 1129,71 zł.

Wliczona kwota emerytury wyniosła ( (...),12 + (...),61) / 205,70 = 1129,71 zł. Wysokość świadczenia do wypłaty wynosi miesięcznie 958,04 zł.

/decyzja z dnia 18 października 2017 roku k. 8 - 9 v tom III akt ZUS/

W dniu 6 listopada 2017 roku odwołanie od powyższych decyzji tj. z dnia 16 października 2017 roku i 18 października 2017 roku złożył wnioskodawca M. B. (2) wskazując, że organ rentowy przyjął podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 kolejnych lat kalendarzowych, tj. od 1 stycznia 1978 roku do 31 grudnia 1987 roku w sytuacji, gdy lata 1985 - 1987 roku były zerowe. Zdaniem skarżącego należało przeciętne wynagrodzenia jakie osiągnął w latach 1978 - 1984 podzielić przez ilość tych lat tzn. 7, a nie przez 10 jak zrobił to ZUS. Gdyby sumę osiągniętych wynagrodzeń podzielić przez 7 lat wskaźnik podstawy wymiaru kapitału początkowego byłby wyższy i wniósłby 69,08%.

Odwołujący się wniósł o przeliczenie kapitału początkowego według przedstawionego przez niego sposobu.

/odwołanie z dnia 6 listopada 2017 roku k. 2- 3 oraz odwołanie z dnia 6 listopada 2017 roku k. 2- 3 zawarte w aktach VIII U 2402/17/

W odpowiedzi na odwołania organ rentowy wniósł o ich oddalenie podtrzymując dotychczasową argumentację.

/odpowiedź na odwołanie z dnia 14 grudnia 2017 roku k. 4 - 8, odpowiedź na odwołanie z dnia 14 grudnia 2017 roku k. 4 - 8 zawarte w aktach VIII U 2402/17/

Pismem z dnia 7 lutego 2018 roku wnioskodawca wskazał, że przyjęte przez ZUS 3 lata „zerowe” tj. 1985 - 87 przeczą stanowi faktycznemu. Odwołujący się podniósł, że wyjechał z Polski - z żoną i córką - na jesieni 1984 roku jako uchodźca polityczny. W/w okres przepracował w firmach francuskich. W 1989 roku, po studiach w E. F. de Papeterie ( Wyższa Szkoła (...)) w G. we Francji obronił tytuł Inżyniera P.. Studia dzienne w Polsce na Politechnice (...) w okresie 1969 - 1978 nie zostały zakończone dyplomem. Jako aktywny działacz ruchu antykomunistycznego - lata PRL - miałem ogromne problemy na uczelni. Klasycznym przykładem był urlop dziekański z obowiązkiem pracy po I roku na Chemii Ogólnej w 1970 roku. W związku z powyższym wnioskodawca wniósł o ponowne obliczenie wskaźnika.

/pismo procesowe z dnia 7 lutego 2018 roku k. 14 zawarte w aktach VIII U 2402/17/

Pismem procesowym z dnia 24 kwietnia 2018 roku organ rentowy poinformował, że przedstawione okresy zatrudnienia na załączonych francuskich świadectwach pracy nie powodują zmiany stanu faktycznego sprawy. Zakład wskazał, że decyzja z dnia 16 października 2017 roku została wydana zgodnie z obowiązującymi przepisami. W przedstawionym stanie faktycznym brak jest podstaw do zastosowania wariantu faktycznego. Okres ubezpieczenia we Francji nie stanowi powodu, dla którego zainteresowany nie udowodniłby 10 kolejnych lat kalendarzowych w Polsce. Powodem nieudokumentowania 10 kolejnych lat kalendarzowych jest przerwa w zatrudnieniu w latach 1972-1977, w czasie której zainteresowany uczęszczał do Szkoły Wyższej, natomiast nie zakończył jej dyplomem, wobec czego brak możliwości wyłączenia tego okresu jako okresu przebytych studiów i zastosowania wariantu faktycznego.

/pismo procesowe z dnia 24 kwietnia 2018 roku k. 21 - 22v zawarte w aktach VIII U 2402/17/

Postanowieniem z dnia 14 czerwca 2018 roku Sąd Okręgowy połączył sprawę o sygn. akt VIII U 2402/17 do łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia ze sprawą o sygn. akt VIII U 2401/17.

/postanowienie z dnia 14 czerwca 2018 roku k. 25 zawarte w aktach VIII U 2402/17/

Na rozprawie w dniu 14 czerwca 2018 roku wnioskodawca poparł odwołanie i wniósł o wyliczenie podstawy wymiaru z 7 lat, a nie z 10 lat, jak przyjął organ rentowy, z wyłączeniem 3 lat, w których już nie posiadał zarobków.

/stanowisko strony e- protokół z dnia 14 czerwca 2018 roku 00:01:14 - 00:05:19 -płyta CD k. 22/

Sąd Okręgowy w Łodzi ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony M. B. (1) urodził się dniu (...).

/okoliczność bezsporna/

W dniu 25 września 2017 roku wnioskodawca złożył wniosek o emeryturę.

/wniosek z dnia 25 kwietnia 2017 roku k. kwietnia 2016 roku k. 1 - 6v tom II akt ZUS/

W okresie od dnia 1 października 1969 roku do dnia 27 listopada 1971 roku studiował na Politechnice (...) na Wydziale Chemii uzyskując zaliczenie jedynie jednego semestru. W dniu 27 listopada 1971 roku został skreślony z listy studentów.

/zaświadczenie z dnia 24 lipca 2017 roku k. 9 akt kapitałowych ZUS/

W okresie od dnia 3 listopada 1970 roku do dnia 30 kwietnia 1971 roku wnioskodawca pracował w Wojewódzkim Przedsiębiorstwie Handlu (...) w Ł. na stanowisku brygadzisty przeładunkowego.

/opinia z dnia 30 kwietnia 1971 roku k. 11 akt kapitałowych ZUS, karta obiegowa z dnia 3 listopada 1970 roku k. 15 akt kapitałowych ZUS, angaż k. 17 akt kapitałowych ZUS, karta obiegowa z dnia 30 kwietnia 1971 roku k. 19 akt kapitałowych ZUS /

Następnie wnioskodawca podjął studia na Politechnice (...) na Wydziale Włókienniczym i studiował w systemie dziennym w okresie od 1 października 1971 roku do dnia 4 kwietnia 1977 roku - skreślony z listy studentów, zaś w systemie wieczorowym od dnia 1 października 1979 roku do dnia 20 listopada 1983 roku - skreślony z listy studentów.

/zaświadczenie z dnia 28 lipca 2017 roku k. 21- 23 akt kapitałowych ZUS/

Z kolei w okresie od dnia 2 sierpnia 1978 roku do 15 sierpnia 1978 roku, od dnia 23 lipca 1979 roku do dnia 11 sierpnia 1979 roku i od 25 lipca 1980 roku do dnia 31 lipca 1980 roku wnioskodawca pracował w Przędzalni (...) w Ł. w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku barwiarz.

/świadectwo pracy z dnia 18 lutego 2009 roku k. 25 - 26 akt kapitałowych ZUS zaświadczenie o zatrudnieniu o wynagrodzeniu z dnia 18 lutego 2009 roku k. 27 -28 akt kapitałowych ZUS/

M. B. (1) w okresie od dnia 31 października 1980 roku do dnia 31 października 1984 roku pracował na Politechnice (...) w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku referenta technicznego następnie starszego referenta technicznego. Korzystał z urlopu bezpłatnego okresie od dnia 3 sierpnia 1980 roku do dnia 14 sierpnia 1980 roku, od dnia 9 grudnia 1981 roku do dnia 31 grudnia 1981 roku, od dnia 27 stycznia 1982 roku do dnia 26 lutego 1982 roku , w dniu 4 sierpnia 1982 roku, od dnia 16 sierpnia 1982 roku do dnia 31 sierpnia 1982 roku, od dnia 1 października 1982 roku do 31 października 1982 roku.

/świadectwo pracy z dnia 12 listopada 1984 roku k. 29 - 30 akt kapitałowych ZUS zaświadczenie o zatrudnieniu o wynagrodzeniu z dnia 26 lutego 2009 roku k. 31 -32 akt kapitałowych ZUS/

Wnioskodawca w latach 1986 - 1989 ukończył wyższe studia we Francji tj. I. P. de G., które są uznaną we Francji za szkołę wyższą.

/pismo z dnia 2 sierpnia 2017 roku k. 33 akt kapitałowych ZUS/

Zaskarżoną decyzją z dnia 16 października 2017 roku (znak (...)-2017) Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w W. ustalił kapitał początkowy M. B. (3) na dzień 1 stycznia 1999 roku. Do ustalenia podstawy wymiaru kapitału początkowego oraz obliczenia wskaźnika wysokości tej podstawy organ rentowy przyjął podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 kolejnych lat kalendarzowych, tj. od 1 stycznia 1978 roku do 31 grudnia 1987 roku. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego wyniósł 48,36% i został pomnożony przez kwotę bazową w wysokości 1.220,89 zł, w związku z czym podstawa wymiaru kapitału początkowego wyniosła 590,42 zł. ZUS uwzględnił okresy składkowe w wymiarze 6 lat, 4 miesięcy i 1 dnia tj. 76 miesiące oraz nieskładkowe w wymiarze 5 lat, 0 miesięcy i 0 dni tj. 60 miesięcy. Organ rentowy wskazał, ze okresy nieskładkowe podlegające ograniczeniu do 1/3 uwzględnionych okresów składkowych wyniosły 2 lata, 1 miesiąc i 11 dni tj. 25 miesięcy. Wysokość 24% kwoty bazowej wyniosła 293,01 zł. Współczynnik proporcjonalny do osiągniętego do dnia 31 grudnia 1998 roku wieku oraz okresu składkowego i nieskładkowego wyniósł 45,67%. Średnie dalsze trwanie życia wyrażone w miesiącach dla osób w wieku 62 lat przyjęto w ilości 209 miesięcy. W związku z powyższym wysokość kapitału początkowego ustalona na dzień 1 stycznia 1999 roku wyniosła 39.925,27 zł.

Do ustalenia wartości kapitału początkowego Zakład nie uwzględnił okresów: od dnia 2 sierpnia 1978 roku do dnia 15 sierpnia 1978 roku, od dnia 23 lipca 1979 roku do dnia 11 sierpnia 1979 roku, od dnia 25 lipca 1980 roku do dnia 31 lipca 1980 roku , od dnia 3 sierpnia 1980 roku do dnia 14 sierpnia 1980 roku, od dnia 9 grudnia 1981 roku do dnia 31 grudnia 1981 roku, od dnia 27 stycznia 1982 roku do dnia 26 lutego 1982 roku , w dniu 4 sierpnia 1982 roku, od dnia 16 sierpnia 1982 roku do dnia 31 sierpnia 1982 roku, od dnia 1 października 1982 roku do 31 października 1982 roku, gdyż w tych okresach przebywał na urlopie bezpłatnym.

/decyzja z dnia 16 października 2017 roku k. 45 - 49 akt kapitałowych ZUS/

Do obliczenia wskaźnika podstawy wymiaru kapitału początkowego organ rentowy przyjął następujące dochody stanowiące podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne wnioskodawcy uznając je za najkorzystniejsze dla wnioskodawcy:

- 1978 rok – 32.619,00 zł;

- 1979 rok – 57.863,00 zł;

- 1980 rok – 47.386,00 zł;

- 1981 rok – 54.532,00 zł;

- 1982 rok – 76.911,00 zł;

- 1983 rok – 99.734,00 zł;

- 1984 rok – 90.300,00 zł;

- 1985 rok – 0,00 zł;

- 1986 rok – 0,00 zł;

- 1987 rok – 0,00 zł;

/obliczenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego – k. 51 akt kapitałowych ZUS/

Zaskarżoną decyzją z dnia 18 października 2017 roku - znak (...) - Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w W., po rozpatrzeniu wniosku z dnia 25 września 2017 roku przyznał M. B. (1) prawo do emerytury od dnia 1 października 2017 roku tj. od miesiąca wejścia przepisów.

W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że emerytura została obliczona zgodnie z art. 26 ustawy emerytalnej jako równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę. Przy ustaleniu wysokości emerytury uwzględniono:

- kwota składek zewidencjonowanych na koncie z uwzględnieniem waloryzacji wynosi 83262,12 zł;

- kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego wynosi 149119,61 zł;

- średnie dalsze trwanie życia wynosi 205,70 miesięcy;

- wyliczona kwota emerytury wynosi 1129,71 zł.

Wliczona kwota emerytury wyniosła ( (...),12 + (...),61) / 205,70 = 1129,71 zł. Wysokość świadczenia do wypłaty wynosi miesięcznie 958,04 zł.

/decyzja z dnia 18 października 2017 roku k. 8 - 9 v tom III akt ZUS/

Powyższych ustaleń Sąd Okręgowy w Łodzi dokonał na podstawie powołanych dowodów w postaci dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy, w tym w aktach rentowych

Sąd Okręgowy w Łodzi zważył, co następuje:

W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego odwołanie wnioskodawcy nie zasługuje na uwzględnienie.

Wskazać należy, że zaskarżone decyzje dotyczyły ponownego ustalenia kapitału początkowego oraz prawa do emerytury, ustalenia jej wysokości oraz przeliczenia.

W myśl art. 26 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2017 roku Nr 1383 z późn. zm.), emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia ustalonej w sposób określony w art. 25 (podstawę obliczenia emerytury, o której mowa w art. 24, stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne, z uwzględnieniem waloryzacji składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury, zwaloryzowanego kapitału początkowego określonego w art.173-175 oraz kwot środków zewidencjonowanych na subkoncie, o którym mowa w art. 40a ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych, z zastrzeżeniem ust.1a i 1b oraz art.185) przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę danego ubezpieczonego, z uwzględnieniem ust. 5 i art.183.

Stosownie do treści przepisu art. 173 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2017 roku, poz. 1383 z późn. zm.) dla ubezpieczonych urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 r., którzy przed dniem wejścia w życie ustawy opłacali składki na ubezpieczenie społeczne lub za których składki opłacali płatnicy składek, ustala się kapitał początkowy.

Kapitał początkowy stanowi równowartość kwoty obliczonej według zasad określonych w art. 174 pomnożonej przez wyrażone w miesiącach średnie dalsze trwanie życia ustalone zgodnie z art. 26 ust. 3 dla osób w wieku 62 lat (ust. 2).

Wartość kapitału początkowego ustala się na dzień wejścia w życie ustawy, tj. na dzień 1 stycznia 1999 roku (ust. 3).

Zgodnie z treścią art. 174 ust. 1 analizowanej ustawy, kapitał początkowy ustala się na zasadach określonych w art. 53, z uwzględnieniem ust. 2-12.

Natomiast zgodnie z ust. 2 tego przepisu przy ustalaniu kapitału początkowego przyjmuje się przebyte przed dniem wejścia w życie ustawy:

1) okresy składkowe, o których mowa w art. 6,

2) okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 5,

3) okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 1-4 i 6-12, w wymiarze nie większym niż określony w art. 5 ust. 2.

W myśl ust. 3 w/w przepisu podstawę wymiaru kapitału początkowego ustala się na zasadach określonych w art. 15, 16, 17 ust. 1 i 3 oraz art. 18, z tym że okres kolejnych 10 lat kalendarzowych ustala się przed dniem 1 stycznia 1999 roku.

Ust 3a ww przepisu stanowi, że przepis art. 17 ust. 1 stosuje się odpowiednio, jeżeli nie można ustalić podstawy wymiaru kapitału początkowego w myśl art. 15 ust. 1 dla ubezpieczonego urodzonego przed dniem 31 grudnia 1968 r. z powodu nauki w szkole wyższej, o której mowa w art. 7 pkt 9.

Według ust. 3b jeżeli okres wskazany do ustalenia podstawy wymiaru kapitału początkowego obejmuje rok kalendarzowy, w którym ubezpieczony pozostawał w ubezpieczeniu społecznym na podstawie przepisów prawa polskiego jedynie przez część miesięcy tego roku, do obliczenia stosunku sumy kwot podstaw wymiaru składek i kwot, o których mowa w art. 15 ust. 3, w okresie tego roku do przeciętnego wynagrodzenia, przyjmuje się sumę kwot przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia ogłoszonego za ten rok kalendarzowy odpowiednią do liczby miesięcy pozostawania w ubezpieczeniu.

Natomiast w myśl ust. 7 analizowanego przepisu do obliczenia kapitału początkowego przyjmuje się kwotę bazową wynoszącą 100 % przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w
II kwartale kalendarzowym 1998 roku. Ustęp 8 powyższego przepisu stanowi, że przy obliczaniu kapitału początkowego część kwoty bazowej wynoszącej 24 % tej kwoty mnoży się przez współczynnik proporcjonalny do wieku ubezpieczonego oraz okresu składkowego
i nieskładkowego osiągniętego do dnia 31 grudnia 1998 roku.

Z kolei zgodnie z art. 116 ust. 5 cytowanej ustawy do wniosku w sprawie przyznania świadczeń powinny być dołączone dowody uzasadniające prawo do świadczeń i ich wysokości, określone w drodze rozporządzenia przez ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego

Na mocy § 21 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11 października 2011 roku sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe (Dz. U. z 2011 roku, nr 237, poz. 1412) środkiem dowodowym stwierdzającym wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu oraz uposażenia przyjmowanego do ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty są zaświadczenia pracodawcy lub innego płatnika składek, legitymacja ubezpieczeniowa lub inny dokument, na podstawie którego można ustalić wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu lub uposażenia.

Oznacza to, że to na osobie zainteresowanej ciąży obowiązek przedłożenia dokumentacji wymaganej przepisami art. 116 ust. 5 cytowanej ustawy i przepisami rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11.10.2011 r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe ( Dz.U. z 2011 r., nr 237, poz. 1412 ).

Przedmiotem sporu w niniejszej sprawie był sposób ustalenia przez organ rentowy wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego oraz emerytury, ponieważ w przekonaniu odwołującego się organ rentowy powinien wyliczyć powyższy wskaźnik z 7 lat, nie zaś z lat 10, skoro w okresie trzech lat nie miał on dochodów.

Przede wszystkim zauważyć należy, że organ rentowy uwzględnił wszystkie udokumentowane polskie okresy ubezpieczenia oraz zarobki wnioskodawcy, co pozostawało poza sporem. Oznacza to, że pozwany wyliczając kapitał początkowy, a następnie emeryturę miał na uwadze całość dokumentacji dotyczącej zatrudnienia i osiąganego wynagrodzenia przez ubezpieczonego we wskazanym okresie. Nie było natomiast możliwe - jak chciałby tego odwołujący się - aby uwzględnić jedynie 7 lat okresów zatrudnienia i wynagrodzenia. Brak jest bowiem podstaw prawnych do zastosowania takiego wariantu. Okres ubezpieczenia we Francji nie stanowi powodu, dla którego zainteresowany nie udowodniłby 10 kolejnych lat kalendarzowych w Polsce. Powodem nieudokumentowania 10 kolejnych lat kalendarzowych jest przerwa w zatrudnieniu w latach 1972-1977, w czasie której zainteresowany uczęszczał do Szkoły Wyższej, natomiast nie ukończył jej zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Należy podkreślić, że art. 7 Ustawy enumeratywnie wymienia wszystkie okresy, które mogą być zaliczone jako okresu nieskładkowe i w pkt 9 wskazuje na okres nauki w szkole wyższej na jednym kierunku, ale pod warunkiem ukończenia tej nauki, w wymiarze określonym w programie studiów.

Tymczasem wnioskodawca podjął studia na Politechnice (...) na Wydziale Włókienniczym i studiował w systemie dziennym w okresie od 1 października 1971 roku do dnia 4 kwietnia 1977 roku, kiedy to został skreślony z listy studentów, zaś w systemie wieczorowym od dnia 1 października 1979 roku do dnia 20 listopada 1983 roku i również został skreślony z listy studentów.

Jak wynika wprost z art. 174 ust. 3 powołanej Ustawy podstawę wymiaru kapitału początkowego ustala się na zasadach określonych w art. 15, 16, 17 ust. 1 i 3 oraz art. 18, z tym że okres kolejnych 10 lat kalendarzowych ustala się przed dniem 1 stycznia 1999 roku.

Z kolei z art. 18 Ustawy wynika jasno, że podstawę wymiaru emerytury lub renty dla osób posiadających okresy ubezpieczenia za granicą, o których mowa w art. 8, ustala się na zasadach określonych w art. 15-17, zaś przy ustalaniu kolejnych 10 lat kalendarzowych, o których mowa w art. 15 ust. 1 i 2, nie uwzględnia się lat kalendarzowych, w których ubezpieczony przez cały rok pozostawał w ubezpieczeniu za granicą oraz jeżeli w ciągu 20 lat poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zgłoszono wniosek o emeryturę lub rentę, zainteresowany nie był ubezpieczony w Polsce. Z kolei podstawę wymiaru emerytury lub renty stanowi przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe w okresie kolejnych 10 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zainteresowany przystąpił po raz pierwszy do ubezpieczenia za granicą.

Zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 4 Ustawy, w celu ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty:

1) oblicza się sumę kwot podstaw wymiaru składek i kwot, o których mowa w ust. 3, w okresie każdego roku z wybranych przez zainteresowanego lat kalendarzowych;

2) oblicza się stosunek każdej z tych sum kwot do rocznej kwoty przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonej za dany rok kalendarzowy, wyrażając go w procentach, z zaokrągleniem do setnych części procentu;

3) oblicza się średnią arytmetyczną tych procentów, która, z zastrzeżeniem ust. 5, stanowi wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury lub renty, oraz

4) mnoży się przez ten wskaźnik kwotę bazową, o której mowa w art. 19.

Stosownie zaś do ust. 6 na wniosek ubezpieczonego podstawę wymiaru emerytury lub renty może stanowić ustalona w sposób określony w ust. 4 i 5 przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe w okresie 20 lat kalendarzowych przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku, wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu.

Jak wynika z powołanych przepisów ustawodawca nie przewiduje możliwości ustalania postawy wymiaru z 7 lat kalendarzowych, ani przyjmowania 10 lat kalendarzowych, ale obliczania wysokości tylko z tych lat, w których ubezpieczony osiągał dochody, jak dochodzi tego odwołujący.

Reasumując wyliczenie kapitału początkowego, a co za tym idzie emerytury M. B. (1) dokonane przez organ rentowy jest zgodnie z przepisami ustawy z 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Zakład Ubezpieczeń Społecznych ustaleń dokonał w oparciu o przedłożoną dokumentację, która to nie budziła wątpliwości Sądu, co do autentyczności i zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy w Łodzi na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c oddalił odwołania, gdyż nie znalazł podstaw do ich uwzględnienia z przyczyn wymienionych w niniejszym uzasadnieniu.

ZARZĄDZENIE

odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć wnioskodawcy z pouczeniem o sposobie i terminie wniesienia apelacji

E.W.