Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 20 października 2022 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. stwierdził, że J. D. od 2 grudnia 2021 r. nie podlega ubezpieczeniom społecznym : emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu jako pracownik u płatnika składek (...) R. H.. W uzasadnieniu organ rentowy wskazał , że w jego ocenie J. D.

została zgłoszona do ubezpieczeń społecznych jedynie w celu uzyskania pracowniczego tytułu do ubezpieczeń społecznych i prawa do wypłaty świadczeń z tego tytułu. Na podstawie art.83 § 1 Kodeksu cywilnego w związku z art.300 Kodeksu pracy Zakład Ubezpieczeń Społecznych stwierdził , że umowa o pracę zawarta między płatnikiem , a J. D., jako zawarta dla pozoru, jest nieważna i J. D. z tego tytułu nie podlega ubezpieczeniom społecznym.

/decyzja k.179 - 187 akt ZUS/

W dniu 23 listopada 2022 r. do organu rentowego wpłynęło odwołanie pełnomocnika J. D. od ww. decyzji. Skarżonej decyzji zarzucono:

a) błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonej decyzji, mający wpływ na jej treść a polegający na:

- uznaniu, że umowa o pracę zawarta pomiędzy R. H. ( (...)) , a J. D. miała charakter pozorny, mający na celu wyłącznie uzyskanie przez odwołującą pracowniczego tytułu do ubezpieczeń społecznych , a następnie skorzystania z wypłaty zasiłku chorobowego oraz macierzyńskiego , podczas gdy stosunek pracy nawiązany pomiędzy pracownikiem i pracodawcą miał charakter rzeczywisty, J. D. świadczyła pracę , a zatem powinna zostać objęta ubezpieczeniem społecznym, począwszy od dnia 2 grudnia 2021 r.

- przyjęciu, że zawarcie umowy o pracę w czasie ciąży, dyskwalifikuje stosunek pracy, podczas gdy ciąża sama w sobie nie jest stanem chorobowym , a zatem nie uniemożliwia pracownikowi podjęcie zatrudnienia, co potwierdza stan faktyczny niniejszy sprawy , gdzie J. D. przez blisko 4 miesiące, dopóki stan zdrowia jej na to pozwalał świadczyła pracę na rzecz R. H..

b) zebranie materiału dowodowego w sposób nieprawidłowy i niekompletny, skutkujący błędnym ustaleniem stanu faktycznego i wyciągnięciem nieprawidłowych wniosków, że umowa o pracę łącząca płatnika i ubezpieczoną miała charakter pozorny a zatem jest nieważna i w konsekwencji nie objęcie odwołującej obowiązkowym ubezpieczeniem społecznym , podczas gdy prawidłowo zebrany i oceniony materiał dowodowy powinien skutkować ochroną ubezpieczeniową J. D. jako pracownika R. H.. Pełnomocnik skarżącej wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji poprzez ustalenie ,że J. D. od 2 grudnia 2021 r. podlega ubezpieczeniom społecznym jako pracownik u płatnika składek (...) R. H. oraz zasądzenie na rzecz J. D. kosztów postępowania według norm przepisanych.

/odwołanie k.3 – 10/

W odpowiedzi na odwołanie pełnomocnik organu rentowego wniósł o jego oddalenie oraz zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

/odpowiedź na odwołanie k.12 – 13 odwrót/

Na rozprawie w dniu 3 kwietnia 2023 r. zainteresowany przyłączył się do stanowiska J. D..

/protokół rozprawy z dnia 3 kwietnia 2023 r. , płyta CD k.113/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni J. D. urodziła się (...) , z zawodu jest fryzjerką – stylistką.

/okoliczności bezsporne/

Zainteresowany płatnik składek R. H. od dnia 14 stycznia 2021 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą (...) , w ramach której zajmuje się przede wszystkim świadczeniem usług budowlanych m.in. wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych. W ramach prowadzonej działalności płatnik zatrudnia pracowników budowlanych w oparciu o wynagrodzenie minimalne , a także przedstawiciela handlowego z wynagrodzeniem w wysokości 5000 zł netto. W 2021 r. płatnik składek z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej osiągnął przychód w wysokości 3 336 710,93 zł ( dochód wyniósł 269 308,67 zł).

/ wyciąg z (...) k.64 – 64 odwrót , PIT – B k.75 – 76 , listy pracowników k.80 – 102 , zeznania zainteresowanego min.00:17:16 – 00:21:16 rozprawy z dnia 25 września 2023 r. płyta CD k.740 w związku z jego informacyjnymi wyjaśnieniami min.00:12:43 – 00:38:31 rozprawy z dnia 3 kwietnia 2023 r. , płyta CD k.113/

W rozpatrywanym okresie J. D. oraz R. H. pozostawali w związku pozamałżeńskim i prowadzili wspólne gospodarstwo domowe.

/okoliczność bezsporna/

J. D. oraz R. H. posiadają po 50% udziałów w (...) sp. z o.o. zajmującej się robotami budowlanymi związanymi ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych.

/okoliczność bezsporna/

W dniu 11 marca 2021 r. R. H. ustanowił J. D. pełnomocnikiem prowadzonej przez siebie firmy (...). W ramach udzielonego pełnomocnictwa wnioskodawczyni była upoważniona m.in. do zarządzania firmą płatnika , występowania w jego imieniu przed urzędami , w tym urzędami skarbowymi i sądami , zawierania umów , dokonywania zmian w (...).

/pełnomocnictwo k.62 – 63/

W dniu 15 listopada 2021 r. pomiędzy płatnikiem , a J. D. została zawarta umowa nazwana umową o pracę na czas nieokreślony od 2 grudnia 2021 r. Z treści umowy wynika , że J. D. miano powierzyć obowiązki kierownika ds. zarządzania zasobami ludzkimi w pełnym wymiarze czasu pracy z wynagrodzeniem w wysokości 9 801,00 zł.

/umowa o pracę k.106/

Przed zawarciem spornej umowy R. H. nie zatrudniał pracownika na stanowisku kierownika ds. zarządzania zasobami ludzkimi.

/okoliczność bezsporna/

W chwili zawierania ww. umowy wnioskodawczyni wiedziała ,że jest w ciąży (w dniu 6 grudnia 2021 r. znajdowała się w 11 – 14 tygodniu ciąży).

/dokumentacja medyczna k.52 , zeznania wnioskodawczyni min.00:06:16 – 00:10:33 rozprawy z dnia 25 września 2023 r. , płyta CD k.740 w związku z jej informacyjnymi wyjaśnieniami min. 00:38:31 – 01:15:52 rozprawy z dnia 3 kwietnia 2023 r. , płyta CD k.113 oraz informacyjnymi wyjaśnieniami min.00:31:27 – 00:36:08 rozprawy z dnia 17 lipca 2023 r. , płyta CD k.713/

W dniu 29 listopada 2021 r. J. D. odbyła badania lekarskie , które nie wykazało przeciwwskazań do wykonywania przez nią obowiązków pracowniczych na stanowisku kierownika ds. zarządzania zasobami ludzkimi.

/dokumentacja osobowa wnioskodawczyni/

Do dnia 30 listopada 2021 r. wnioskodawczyni pobierała zasiłek macierzyński po ustaniu zatrudnienia u innego płatnika składek.

/okoliczność bezsporna/

Płatnik składek zgłosił J. D. do ubezpieczeń od 2 grudnia 2021 r. Płatnik składek naliczył i odprowadził składki na ubezpieczenia społeczne z tytułu zatrudnienia J. D. jako pracownika.

/okoliczności bezsporne/

W ramach współpracy z firmą płatnika , co najmniej od marca 2021 r. , wnioskodawczyni zajmowała się kwestiami pracowniczymi płatnika , prowadziła jego korespondencję email , reprezentowała płatnika przed urzędami , kontaktowała się z jego kontrahentami.

/zeznania zainteresowanego min.00:17:16 – 00:21:16 rozprawy z dnia 25 września 2023 r. płyta CD k.740 w związku z jego informacyjnymi wyjaśnieniami min.00:12:43 – 00:38:31 rozprawy z dnia 3 kwietnia 2023 r. , płyta CD k.113 , zeznania wnioskodawczyni min.00:06:16 – 00:10:33 rozprawy z dnia 25 września 2023 r. , płyta CD k.740 w związku z jej informacyjnymi wyjaśnieniami min. 00:38:31 – 01:15:52 rozprawy z dnia 3 kwietnia 2023 r. , płyta CD k.113 oraz informacyjnymi wyjaśnieniami min.00:31:27 – 00:36:08 rozprawy z dnia 17 lipca 2023 r. , płyta CD k.713 , zeznania świadków: C. K. min.01:17:36 – 01:25:04 , R. W. min.01:25:04 – 01:32:17 rozprawy z dnia 3 kwietnia 2023 r. , płyta CD k.113 , K. M. min.00:07:00 – 00:12:17 rozprawy z dnia 29 maja 2023 r. , płyta CD k.692 , K. D. min.00:06:44 – 00:21:25 , P. G. min.00:21:25 – 00:31:27 rozprawy z dnia 17 lipca 2023 r. , płyta CD k.713 , dokumentacja k.120 – 245 , pismo k.436/

Od dnia 28 marca 2022 r. wnioskodawczyni , w związku ze stanem zagrożenia ciąży, stała się niezdolna do pracy.

/okoliczność bezsporna/

Płatnik składek wykazał za wnioskodawczynię wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy z powodu choroby finansowane ze środków pracodawcy w okresie od 28 marca 2022 r. do 29 kwietnia 2022 r. , zasiłek chorobowy z ubezpieczenia chorobowego od 30 kwietnia 2022 r. do 1 lipca 2022 r. oraz zasiłek macierzyński od 2 lipca 2022 r. do 31 sierpnia 2022 r.

/okoliczności bezsporne/

J. D. urodziła dziecko 2 lipca 2022 r.

/okoliczność bezsporna/

Podczas nieobecności wnioskodawczyni w pracy, płatnik składek nie zatrudnił innego pracownika na jej miejsce.

/okoliczność bezsporna/

Powyższych ustaleń Sąd Okręgowy dokonał w oparciu o załączone do akt dokumenty, w szczególności o zawarte w dokumentacji osobowej, sporządzonej w związku z zatrudnieniem wnioskodawczyni u płatnika składek , dokumentacji medycznej oraz w oparciu o dokumenty znajdujące się aktach rentowych , a także w niewielkim zakresie w oparciu o osobowe źródła dowodowe ,w postaci zeznań wnioskodawczyni , płatnika oraz świadków , a mianowicie, w zakresie w jakim zeznawali oni na okoliczność zakresu działalności firmy płatnika oraz obowiązków wykonywanych przez wnioskodawczynię na rzecz płatnika w spornym okresie. Sąd odmówił natomiast wiary złożonym w sprawie zeznaniom ww. osób w zakresie w jakim zeznawali oni , że wnioskodawczyni począwszy od dnia 2 grudnia 2021 r. do momentu powstania u niej czasowej niezdolności do pracy , wykonywała powierzone obowiązki w ramach umowy o pracę. Wprawdzie nie sposób zaprzeczyć , że zarówno przed zawarciem spornej umowy , choćby z uwagi na posiadane pełnomocnictwo , jak i w okresie grudzień 2021 r. – marzec 2022 r. wnioskodawczyni wykonywała na rzecz płatnika określone czynności, o tyle brak jest podstaw do przyjęcia , że zatrudnienie wnioskodawczyni, w oparciu o umowę o pracę począwszy od dnia 2 grudnia 2021 r., było uzasadnione rzeczywistymi potrzebami płatnika. Podkreślić w tym miejscu należy , że płatnik już w marcu 2021 r. w istocie udzielił wnioskodawczyni pełnomocnictwa do prowadzenia firmy , przy czym z zebranego w sprawie materiału nie wynika , aby pod koniec 2021 r. doszło do takiej zmiany w sposobie prowadzenia firmy , która skutkowała koniecznością zatrudnienia wnioskodawczyni w oparciu o umowę o pracę. Co ważne , zarówno wnioskodawczyni , jak i płatnik nie potrafili podać konkretnych przyczyn zmiany dotychczasowego sposobu współpracy. Co więcej z zeznań części świadków wynikało , że mieli oni świadomość ,że R. H. prowadzi dwie działalności gospodarcze , przy czym nie potrafili ono rozróżnić , kiedy wnioskodawczyni reprezentowała płatnika , a kiedy spółkę w której sama jest udziałowcem . Nadto obydwie firmy płatnika posiadały siedziby pod tym samym adresem. Znamiennym również jest , że podczas długotrwałej nieobecności wnioskodawczyni , płatnik składek nie zaangażował na jej miejsce innego pracownika w oparciu o umowę o pracę. Nie ulega także wątpliwości, że zawierając sporną umowę o pracę zarówno wnioskodawczyni , jak i płatnik , choćby z uwagi na bliskie relacje osobiste, z całą pewnością wiedzieli o fakcie zajścia w ciążę przez wnioskodawczynię i w ocenie Sądu był to jedyny powód zmiany dotychczasowej formy współpracy. Zauważyć przy tym należy, że dokumentacja zatrudnienia wnioskodawczyni ( w szczególności zawarta umowa o pracę ) jest przejawem jedynie formalnego zadośćuczynienia obowiązkowi zainteresowanego jako pracodawcy, natomiast nie przesądza o tym, że praca była przez wnioskodawczynię faktycznie wykonywana. Nie można wykluczyć, że wskazywane dokumenty zostały wygenerowane na potrzeby ewentualnych postępowań administracyjnych czy sądowych. Reasumując , poza zeznaniami osób , a także dokumentacji osobowej wnioskodawczyni, nie przedstawiono żadnych dowodów, które potwierdziłyby faktyczne wykonywanie przez wnioskodawczynię powierzonych jej prac w ramach stosunku pracy.

S ąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie nie jest zasadne i podlega oddaleniu.

Zgodnie z treścią art.6 ust.1 punkt 1, art.8 ust.1 i art.11 ust.1 i art.12 ust.1 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (tj.: Dz.U. z 2023 r. poz. 1230) pracownicy, to jest osoby pozostające w stosunku pracy, podlegają obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym tj. emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu w okresie od nawiązania stosunku pracy do dnia jego ustania.

Stosownie do treści art. 1 ust 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (tj.: Dz. U. z 2022r. poz. 1732) osobom tym, w razie choroby lub macierzyństwa, przysługują świadczenia pieniężne na warunkach i w wysokości określonych ustawą.

W myśl art. 4 w ust 1 ustawy zasiłkowej ubezpieczony podlegający obowiązkowo ubezpieczeniu nabywa prawo do zasiłku chorobowego po upływie 30 dni nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego.

Według zaś art. ust. 3 pkt 3 przywołanego przepisu od pierwszego dnia ubezpieczenia chorobowego prawo do zasiłku chorobowego przysługuje ubezpieczonym obowiązkowo, którzy mają wcześniejszy co najmniej 10-letni okres obowiązkowego ubezpieczenia chorobowego;

Definicja pracownika na gruncie prawa ubezpieczeń społecznych została zawarta w przepisie art.8 ust.1 ww. ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, który stanowi, iż za pracownika uważa się osobę pozostającą w stosunku pracy. Pojęcie stosunku pracy o jakim mowa w art.8 ust.1 ww. ustawy jest równoznaczne z pojęciem stosunku pracy definiowanym przez art.22 k.p. (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 lipca 2005 roku, I UK 296/04, OSNP 2006/9-10/157).

Stosownie do treści art.22§1 k.p. przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem.

Stosunek pracy posiada szczególne cechy, które pozwalają na jego odróżnienie od innych stosunków prawnych do niego zbliżonych.

Stosunek pracy wyróżnia się:

1) koniecznością osobistego wykonania pracy,

2) podporządkowaniem pracownika pracodawcy,

3) wykonywaniem pracy na rzecz pracodawcy

4) i na jego ryzyko,

5) odpłatnością pracy.

W razie ustalenia, że w łączącym strony stosunku prawnym występowały elementy obce stosunkowi pracy nie jest możliwa ocena, że zawarta została umowa o pracę.

Nawiązanie stosunku pracy skutkuje równoległym powstaniem stosunku ubezpieczenia. Obydwa te stosunki, jakkolwiek mają inne cele, to wzajemnie się uzupełniają i zabezpieczają pracownika materialnie - pierwszy na co dzień, drugi na wypadek zdarzeń losowych. Stosunek ubezpieczenia społecznego pracowniczego jest konsekwencją stosunku pracy i jako taki ma charakter wtórny. Ubezpieczenie społeczne nie może bowiem istnieć bez stosunku pracy. Uruchomienie stosunku ubezpieczeniowego może odnosić się wyłącznie do ważnego stosunku pracy, a więc takiego, który stanowi wyraz woli obu stron realizowania celów, którym umowa ma służyć. Jeżeli stosunek pracy nie powstał bądź też nie jest realizowany, wówczas nie powstaje stosunek ubezpieczeniowy, nawet jeśli jest odprowadzana składka na ubezpieczenie społeczne (wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 17 stycznia 2006 r. III AUa 433/2005, Legalis nr 88987).

Spór w niniejszej sprawie sprowadzał się do ustalenia, czy J. D. faktycznie świadczyła pracę na rzecz płatnika składek (...) R. H. , czy też strony zawarły kwestionowaną umowy o pracę wyłącznie w celu uzyskania świadczeń z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, a więc dla pozoru, ewentualnie czy czynność ta nie zmierzała do obejścia prawa i nie była sprzeczna z zasadami współżycia społecznego.

O pozorności umowy o pracę, wnioskować należy z całokształtu okoliczności, dotyczących momentu zawarcia umowy, jak i przez pryzmat, zdarzeń późniejszych. Do cech pojęciowych pracy stanowiącej przedmiot zobowiązania pracownika w ramach stosunku pracy należą osobiste i odpłatne jej wykonywanie w warunkach podporządkowania. Zgodnie ze stanowiskiem judykatury stosunek ubezpieczeniowy jest następczy wobec stosunku pracy i powstaje tylko wówczas, gdy stosunek pracy jest realizowany. Jeżeli stosunek pracy nie powstał bądź też nie jest realizowany, wówczas nie powstaje stosunek ubezpieczeniowy, nawet jeśli jest odprowadzana składka na ubezpieczenie społeczne (wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 17 stycznia 2006 r. III AUa 433/2005). Podleganie pracowniczemu tytułowi ubezpieczenia społecznego jest uwarunkowane, nie tyle opłacaniem składek ubezpieczeniowych, ile legitymowaniem się statusem pracownika, rzeczywiście, świadczącego pracę w ramach ważnego stosunku pracy (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 października 2005 r. o sygn. akt II UK 43/05, OSNAPiUS rok 2006/15 – 16/251).

W przedmiotowej sprawie, organ rentowy stanął na stanowisku, że umowa o pracę z dnia 15 listopada 2021 r. zawarta między wnioskodawczynią , a płatnikiem składek jest nieważna, bowiem została zawarta dla pozoru.

Zwrócić należy uwagę na ugruntowane w orzecznictwie stanowisko, iż u źródeł każdej umowy o pracę leży przyczyna w postaci uzasadnionej przesłankami ekonomiczno-organizacyjnymi konieczności pozyskania pracownika do wykonywania prac zakreślonych przedmiotem działalności gospodarczej pracodawcy. Pracodawca kieruje się własną potrzebą gospodarczą i przy prawidłowym, ważnym stosunku pracy ta potrzeba jest sprawczym czynnikiem zatrudnienia. Sąd Najwyższy wielokrotnie stwierdzał, że przy ocenie pozorności umowy o pracę sytuacja ekonomiczna, racjonalność zatrudnienia i potrzeba zatrudnienia pracownika są przesłankami istotnymi dla oceny ważności umowy ( vide: wyroki Sądu Najwyższego z dnia: 2 lutego 2002 r., sygn. akt II UKN 359/99, OSNP 2001 Nr 13, poz. 447; 17 marca 1997 r., II UKN 568/97, OSNP 1999 Nr 5, poz. 187, 4 lutego 2000 r., II UKN 362/99, OSNP 2001 Nr 13, poz. 449).

Nie można też tracić z pola widzenia, że odwołująca została zatrudniona za wysokim wynagrodzeniem , w dodatku w oparciu o umowę o pracę , podczas gdy płatnik składek nigdy wcześniej , ani w trakcie nieobecności wnioskodawczyni w pracy nie zatrudniał pracownika na stanowisku kierownika ds. zarządzania zasobami ludzkimi. Fakt ten dobitnie świadczy o nieracjonalności zachowania płatnika.

Koincydencja czasowa pomiędzy datami zajścia w ciążę , a zawarcia spornej umowy o pracę oraz powstania u wnioskodawczyni niezdolności do pracy wskazuje na prawdziwe intencje, jakimi wnioskodawczyni oraz płatnik kierowali się nawiązując sporny stosunek pracy. W ocenie Sądu wnioskodawczyni podjęła decyzję o zabezpieczeniu sytuacji finansowej w okresie ciąży i późniejszego urlopu macierzyńskiego, przenosząc koszty swojego utrzymania na organ rentowy. Pomimo posiadanego przez wnioskodawczynię pełnomocnictwa , które w istocie upoważniało ją do prowadzenia firmy płatnika , strony postanowiły zawrzeć umowę o pracę, umożliwiając tym samym skorzystanie ze znaczących świadczeń z ubezpieczeń społecznych. Oczywiście Sąd zdaje sobie sprawę z tego, że samo zawarcie umowy o pracę w okresie ciąży, nawet gdyby głównym motywem było uzyskanie zasiłku macierzyńskiego nie jest naganne, ani tym bardziej sprzeczne z prawem ( vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6 lutego 2006 r., III UK 156/05, Lex nr 272549, wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 10 marca 2015 r., III AUa 569/14, Lex nr 1762037). Trudno bowiem uznać, że dążenie do uzyskania przez zawarcie umowy o pracę ochrony gwarantowanej pracowniczym ubezpieczeniem społecznym może być uznane za zmierzające do dokonania czynności sprzecznej z prawem albo mającej na celu obejście prawa. Przeciwnie jest to postępowanie rozsądne i uzasadnione zarówno z osobistego, jak i społecznego punktu widzenia. Istotnym jest natomiast, czy w związku z zawarciem umowy o pracę, zobowiązania z niej wynikające były wykonywane, a konkretnie – czy pracownik podjął pracę i ją wykonywał, a pracodawca świadczenie to przyjmował ( vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14 marca 2001 r., II UKN 258/00, wyrok Sądu Najwyższego z 5 października 2005 r., I UK 32/05, OSNP 2006/15-16/249).

W świetle wskazanych okoliczności, przyjąć należy, zgodnie z twierdzeniem organu rentowego, że przedmiotowa umowa o pracę z dnia 15 listopada 2021 r. była pozorną umową o pracę. Pozorność jej polegała na tym, że strony sporządziły umowę, wyłącznie w celu objęcia wnioskodawczyni ubezpieczeniem pracowniczym, a w konsekwencji zapewnienia świadczeń z ubezpieczenia społecznego w związku z ciążą. Nie zostało bowiem wykazane, by fakt zatrudnienia J. D. wynikał z rzeczywistej potrzeby pracodawcy oraz nie wykazano również, iż w spornym okresie faktycznie świadczyła ona pracę w ramach stosunku pracy. Podkreślić w tym miejscu należy , że płatnik już w marcu 2021 r. w istocie udzielił wnioskodawczyni pełnomocnictwa do prowadzenia firmy , przy czym z zebranego w sprawie materiału nie wynika , aby pod koniec 2021 r. doszło do takiej zmiany w sposobie prowadzenia firmy , która skutkowała koniecznością zatrudnienia wnioskodawczyni w oparciu o umowę o pracę. Zdaniem Sądu strony zawarły sporną umowę o pracę wyłącznie w celu zapewnienia wnioskodawczyni możliwości korzystania ze świadczeń z ubezpieczenia społecznego, co świadczy o pozorności zawartej umowy o pracę. Nie zostało bowiem wykazane, by fakt zatrudnienia J. D. wynikał z rzeczywistej potrzeby pracodawcy oraz nie wykazano również , iż w spornym okresie faktycznie świadczyła ona pracę w ramach stosunku pracy. Z całą bowiem pewnością płatnik składek nie wydawał w stosunku do wnioskodawczyni poleceń służbowych , jak również nie rozliczał jej pod kątem prawidłowości wykonywanych przez nią zadań.

W ocenie Sądu Okręgowego , w świetle poczynionych ustaleń faktycznych, wątpliwości organu rentowego, co do rzeczywistego celu i zamiaru stron, nawiązujących ten stosunek prawny były uzasadnione, a zatem zaskarżona decyzja Zakładu Ubezpieczeń Społecznych odpowiada prawu. Tym samym, przedmiotowa umowa jako pozorna w objętym zaskarżoną decyzją okresie jest nieważna w świetle art.83§1k.c. i nie wywołuje skutku w postaci objęcia J. D. obowiązkowymi ubezpieczeniami społecznymi od 2 grudnia 2021 r.

Mając na uwadze powyższe, Sąd Okręgowy orzekł jak w punkcie pierwszym sentencji wyroku na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c.

W przedmiocie kosztów procesu Sąd orzekł, jak w punkcie 2 sentencji wyroku, na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2023 r., poz. 1965). O odsetkach ustawowych za opóźnienie od zasądzonej kwoty tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego orzeczono na podstawie art. 98 § 1 ¹ k.p.c.

S.B.