Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 5 października 2020 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. odmówił E. N., po rozpoznaniu wniosku z dnia 4 września 2020 r , prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, podnosząc, że wnioskodawczyni jest trwale częściowo niezdolna do pracy, a niezdolność powstała 1.02.2020 r. Zarówno w 10 –leciu poprzedzającym datę zgłoszenia wniosku o świadczenie tj. 4.09.2010 do 3.09.2020 r jak również w 10 – leciu poprzedzającym datę powstania niezdolności do pracy tj. od 1.02.2010 – do 31.01.2020 r udowodniła 8 miesięcy i 13 dni okresów składkowych (12.08.2011 r do 22.04.2012 i 6.08.2012 – 6.08.2012, brak okresów nieskładkowych. Nadto niezdolność powstała w okresie dłuższym niż 18 miesięcy od ustania ostatniego ubezpieczenia społecznego. Nie uwzględniono okresu pobierania zasiłku dla bezrobotnych - 3.06.2010 – 2.12.2010 - z uwagi na brak zaświadczenia, jednak okres ten pozostaje bez wpływu na uprawnienia. / decyzja k. 8 akt ZUS/

W dniu 21.10. 2020 roku wnioskodawczyni złożyła odwołanie od powyższej decyzji , wskazując, że w przeszłości od 1.04.1999 r do 31.08.1999 r pobierała zasiłek chorobowy, od 1.09.1999 do 25.08.2000 r świadczenie rehabilitacyjne i do 31.03.2010 r rentę chorobową.

/ odwołanie k. 3/

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie , argumentując, jak w zaskarżonej decyzji.

/odpowiedź na odwołanie – k. 4/

Na rozprawie w dniu 16.02.2021 r wnioskodawczyni oświadczyła, że kwestionuje datę niezdolności do pracy.

/e- prot. z dnia 16.02.2021 00:00:40/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

E. N. urodziła się w dniu (...), ma wykształcenie podstawowe. Pracowała jako sprzątaczka, pakarka,

(okoliczności bezsporne)

Wnioskodawczyni miała ustalone prawo do renty:

- z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres 26.08.2000 r do 31.12.2000 r

- z tytułu całkowitej niezdolności do pracy na okres 1.10.2000 r do31.05.2001 r

- z tytułu całkowitej niezdolności do pracy na okres 1.06.2001 r do 31.10.2001 r

- z tytułu całkowitej niezdolności do pracy na okres 1.11.2001 r do 30.09.2003 r

- z tytułu całkowitej niezdolności do pracy na okres 1.10.2003 r do 30.09.2004 r

- z tytułu całkowitej niezdolności do pracy na okres 1.10.2004 r do 30.09.2005 r

- z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres 1.10.2005 r do 30.09.2006 r

- z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres 1.10.2006 r do 31.10.2007 r

- z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres 1.11.2007 r do 31.10.2008 r

- z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres 1.11.2008 r do 31.03.2009 r

- z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres 1.04.2009 r do 31.03.2010 r

/okoliczność bezsporna – decyzje w aktach ZUS/

Decyzją z dnia 23.04.2010 r wnioskodawczyni odmówiono prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z ustaleniem braku niezdolności do pracy.

/decyzja – k. 108 – 109 w aktach ZUS/

W dniu 11.02.2020 r wnioskodawczyni złożyła wniosek o rentę.

/wniosek w aktach ZUS/

Staż sumaryczny wnioskodawczyni wynosi 16 lat i 23 dni. Ostatni okres ubezpieczenia ustał w dniu 6.08.2012 r. Z tytułu opieki nad dziećmi uwzględniono 6 lat okresów nieskładkowych. Okresy składkowe i nieskładkowe wnioskodawczyni miały przerwy powyżej 6 miesięcy.

/karta przebiegu zatrudnienia – k. 53, decyzja w przedmiocie kapitału początkowego – k. 23 akt ZUS, informacja o okresach składkowych – k. 3 akt ZUS /

Decyzją z dnia 7.05.2020 r organ rentowy odmówił wnioskodawczyni prawa do renty z uwagi na to, że w 10 – leciu poprzedzającym datę zgłoszenia wniosku o świadczenie tj. 11.02.2010 – 10.02.2020 wnioskodawczyni udowodniła 8 miesięcy i 13 dni okresów składkowych, w 10 – leciu przypadającym przed dniem niezdolności do pracy, tj. w okresie 1.02.2010 – 31.10.2020 udowodniła 8 miesięcy i 13 dni okresów składkowych, nieskładkowych brak. Niezdolność do pracy istniejąca na dzień 1.02.2020 r , powstała w okresie dłuższym niż 18 miesięcy od ustania ostatniego ubezpieczenia (6.08.2012).

/decyzja – k. 57 akt ZUS/

Wnioskodawczyni nie odwołała się od powyższej decyzji.

/okoliczność bezsporna/

W dniu 4 września 2020 roku ubezpieczona złożyła ponowny wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy.

(wniosek - k. 1 akt ZUS)

Orzeczeniem lekarza orzecznika z dnia 29 września 2020 r ustalono, że ubezpieczona jest trwale częściowo niezdolna do pracy, a niezdolność ta powstała 1.02.2020 roku, brak długotrwałej niezdolności do pracy w czasie 31.01.2003 – 29.07.2004.

(orzeczenie lekarza orzecznika – k. 6 akt ZUS)

Orzeczeniem Komisji Lekarskiej z dnia 1 października 2020 r ustalono, że ubezpieczona jest: trwale częściowo niezdolna do pracy, a niezdolność ta powstała 1.02.2020 roku, brak długotrwałej niezdolności do pracy w czasie 31.01.2003 – 29.07.2004.

(orzeczenie komisji lekarskiej – k.7 akt ZUS)

Wnioskodawczyni legitymuje się orzeczeniem o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności wydanym do dnia 31.03.2023 r.

/orzeczenie – k. 5 akt ZUS/

U wnioskodawczyni rozpoznano z punktu widzenia neurologa przewlekły zespół bólowy odcinka piersiowego i lędźwiowego kręgosłupa w przebiegu zmian zwyrodnieniowo – dyskopatycznych. Z tego powodu stwierdza się częściową trwałą niezdolność do pracy zarobkowej od daty złożenia wniosku w ZUS czyli 1.02.2020 r. Wnioskodawczyni od wielu lat odczuwa bóle kręgosłupa, ma trudności z chodzeniem, jest mało sprawna ruchowo, chodzi w gorsecie ortopedycznym i przy pomocy kuli łokciowej prawej. Wnioskodawczyni pobierała świadczenie rentowe do 31.03.2010 r z powodu częściowej niezdolności do pracy. Przyczyną przyznania świadczenia rentowego była choroba niedokrwienna serca, stan po strumektomii w 2000 r, zaburzenia adaptacyjne. Choroba zwyrodnieniowa kręgosłupa nie uprawniała w tym okresie do świadczenia rentowego.

(pisemna opinia biegłego neurologa – k. 20-22)

U wnioskodawczyni rozpoznano z punktu widzenia specjalisty chorób wewnętrznych nadciśnienie kontrolowane lekami, bez powikłań ze strony serca, przewlekłe, prawdopodobnie polekowe zapalenie żołądka, otyłość I St., zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa piersiowego, lędźwiowego i prawego stawu kolanowego.

Nie stwierdza się internistycznych przyczyn uzasadniających niezdolność do pracy. Ciśnienie tętnicze krwi jest dobrze kontrolowane lekami i nie powoduje powikłań takich ’ak niewydolność serca, zaburzenia rytmu, obrzęki obwodowe, zastój w płucach, powiększenie wątroby czy śledziony. W dokumentacji medycznej brak danych pozwalających na rozpoznanie choroby niedokrwiennej serca. Nie stwierdza się również objawów niewydolności oddechowej w postaci duszności czy sinicy obwodowej. W ostatnim czasie nie wymagała hospitalizacji, zwłaszcza z przyczyn internistycznych i kardiologicznych.

(opinia biegłego internisty – k. 25 - 26)

U wnioskodawczyni rozpoznano zaburzenia nastroju o niewielkim nasileniu o początku reaktywnym. Z punktu widzenia psychiatry uznaje się wnioskodawczynię za zdolną do pracy. Badana była leczona psychiatrycznie ambulatoryjnie od 2000 r z powodu zaburzeń nastroju, nigdy nie była hospitalizowana psychiatrycznie. Od 5 lat nie korzysta z pomocy psychiatrycznej, jest pod opieką lekarza rodzinnego. Nie prezentuje objawów psychotycznych, bez istotnie chorobowo obniżonego nastroju, nie jest upośledzona umysłowo ani otępiała.

(opinia biegłego lekarza psychiatry – k. 30-32)

Z punktu widzenia ortopedy u wnioskodawczyni rozpoznano zmiany dyskopatyczno – zwyrodnieniowe kręgosłupa oraz otyłość. Z tego powodu jest częściowo, trwale niezdolna do pracy, a początek tej niezdolności przypada na dzień 1.02.2020 r. Wnioskodawczyni wymaga systematycznego leczenia oraz okresowej rehabilitacji. Nie ma możliwości uzyskania poprawy w zakresie kręgosłupa. Występowanie dyskopatii praktycznie na każdym poziomie kręgosłupa piersiowego i lędźwiowego jest przeciwskazaniem do leczenia operacyjnego, zatem leczenie zachowawcze wnioskodawczyni może być jedynie ukierunkowane na utrzymanie sprawności na aktualnie stwierdzonym poziomie a nie ma możliwości poprawy sprawności w przyszłości.

/opinia biegłego ortopedy k. 57 – 60/

Wnioskodawczyni w 10 – leciu na datę zgłoszenia wniosku o świadczenie – 4.09.2010 – 3.09.2020 , oraz w okresie poprzedzającym datę powstania niezdolności do pracy tj. od 1.02.2010 – do 31.01.2020 r udowodniła 8 miesięcy i 13 dni okresów składkowych (12.08.2011 r do 22.04.2012 i 6.08.2012 – 6.08.2012, brak okresów nieskładkowych. Nadto niezdolność powstała w okresie dłuższym niż 18 miesięcy od ustania ostatniego ubezpieczenia społecznego (ostatnie ubezpieczenie 6.08.2012 r).

(okoliczność bezsporna – wyliczenie stażu – k. 53 , karta przebiegu zatrudnienia – k. 53 akt ZUS, zaświadczenia, świadectwa pracy – akta ZUS)

Sąd Okręgowy dokonał następującej oceny dowodów i zważył, co następuje :

Odwołanie jest niezasadne.

Przesłanki nabycia uprawnień do renty z tytułu niezdolności do pracy określa przepis art. 57 ust. 1. ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U z 2021 poz. 291) . Zgodnie z tym przepisem (w brzmieniu obowiązującym na dzień wydania decyzji) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który:

1) jest niezdolny do pracy,

2) ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, oraz

3) niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czy całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, zaś częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji (art. 12).

Przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne /art. 13 ust. 1/.

Zdefiniowanie pojęcia "poziom kwalifikacji", użytego w tym przepisie ma istotne znaczenie, bowiem stanowi ono podstawę do ustalania rodzajów prac, które są w zasięgu możliwości ubezpieczonego, mimo stwierdzanego upośledzenia sprawności organizmu, a co za tym idzie, do ustalenia czy ograniczenie zdolności do pracy można zakwalifikować, jako znaczne. O poziomie posiadanych kwalifikacji do pracy decyduje nie tylko wykształcenie, lecz także uzyskana poprzez przyuczenie do zawodu umiejętność wykonywania specjalistycznej, kwalifikowanej pracy, także pracy fizycznej. Niższy jest zatem poziom kwalifikacji osób wykonujących proste prace fizyczne, niewymagające przyuczenia zawodowego niż poziom kwalifikacji osób wykonujących prace wymagające określonych specjalistycznych umiejętności nabywanych na podstawie przygotowania zawodowego./tak SA w wyroku z dnia 19 listopada 2015 r , III AUa 786/15, Lex nr 1950585/.

Częściowo niezdolny do pracy jest pracownik, który w wyniku choroby ma w istotny sposób ograniczoną zdolność do pracy w pełnym wymiarze czasu pracy. Może on natomiast wykonywać zatrudnienie niżej kwalifikowane, o niższych zarobkach, w obniżonym wymiarze godzin. Wykonywanie pracy o takim charakterze nie świadczy o odzyskaniu zdolności do pracy./tak SA w Szczecinie w wyroku z dnia 19 stycznia 2016 r, III Aua 342/15, Lex nr 2026205/

Stosownie do art. 58 ust. 1 warunek posiadania wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego, w myśl art. 57 ust. 1 pkt 2, uważa się za spełniony, gdy ubezpieczony osiągnął okres składkowy i nieskładkowy wynoszący łącznie co najmniej:

1)1 rok - jeżeli niezdolność do pracy powstała przed ukończeniem 20 lat;

2)2 lata - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 20 do 22 lat;

3)3 lata - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 22 do 25 lat;

4) 4 lata - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 25 do 30 lat;

5) 5 lat - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 30 lat.

Na mocy ust. 2 art. 58 okres, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, powinien przypadać w ciągu ostatniego dziesięciolecia przed zgłoszeniem wniosku o rentę lub przed dniem powstania niezdolności do pracy; do tego dziesięcioletniego okresu nie wlicza się okresów pobierania renty z tytułu niezdolności do pracy, renty szkoleniowej lub renty rodzinnej.

Zgodnie z art. 58 ust. 3 jeżeli ubezpieczony nie osiągnął okresu składkowego i nieskładkowego, i którym mowa w ust. 1 warunek posiadanego wymaganego okresu uważa się za spełniony, gdy ubezpieczony został zgłoszony do ubezpieczenia przed ukończeniem 18 lat albo w ciągu 6 miesięcy po ukończeniu nauki w szkole ponadpodstawowej, ponadgimnazjalnej lub w szkole wyższej oraz do dnia powstania niezdolności do pracy miał, bez przerwy lub z przerwami nieprzekraczającymi 6 miesięcy, okresy składkowe i nieskładkowe.

Zgodnie zaś ust. 4 art. 58 przepisu ust. 2 nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy, o którym mowa w art. 6, wynoszący co najmniej 25 lat dla kobiety i 30 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

Z kolei w oparciu o art. 57 ust. 2 określonego w art. 57 ust. 1 pkt. 3 warunku aby niezdolność do pracy powstała we wskazanych okresach albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ich ustania nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

Na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych przy ustalaniu prawa do emerytury i renty i obliczaniu ich wysokości uwzględnia się, z zastrzeżeniem ust. 2-5, okresy składkowe, o których mowa w art. 6; oraz okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7. Przy czym w myśl ust. 2 art. 5 przy ustalaniu prawa do emerytury i renty oraz obliczaniu ich wysokości okresy nieskładkowe uwzględnia się w wymiarze nieprzekraczającym jednej trzeciej udowodnionych okresów składkowych.

Renta z tytułu niezdolności do pracy nie jest świadczeniem socjalnym, a jej przyznanie jest możliwe dopiero po spełnieniu wszystkich, a nie tylko niektórych, ustawowych przesłanek, o jakich mowa w art. 57 ust. 1 w zw. z art. 58 u.e.r.f.u.s./tak Wyrok SA w Szczecinie z dnia 25.02.2021 roku , III AUa 11/21/

Niezdolność do pracy w rozumieniu art. 12 i 13 u.e.r.f.u.s. to coś więcej niż tylko brak pełni zdrowia i subiektywne przekonanie ubezpieczonego, że nie jest w stanie podjąć i wykonywać pracy zarobkowej./wyrok SN z dnia 6.10.2020 r, I UK 92/19/

Nie każdy gorszy stan zdrowia jest równoznaczny z niezdolnością do pracy w prawnym rozumieniu. Częściową niezdolność do pracy uzasadnia dopiero utrata zdolności do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji aż w znacznym stopniu do pracy (art. 12 ust. 1 ustawy z 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS). Utrata zdolności do pacy w mniejszym stopniu nie uprawnia do renty. Niepełnosprawność nie jest równoznaczna z niezdolnością do pracy jako przesłanką prawa do renty (art. 57 ust. 1 pkt 1 ustawy z 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS)./postanowienie SN z dnia 26.05.2020 r, I UK 326/19/

Regulacja uzależniająca prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy powstałej po ukończeniu przez ubezpieczonego 30 lat od posiadania pięcioletniego okresu ubezpieczenia w ciągu ostatniego dziesięciolecia przed powstaniem tej niezdolności nie jest wyrazem nierównego traktowania ubezpieczonych, lecz wynika z powiązania prawa do świadczeń rentowych z podleganiem ubezpieczeniu rentowemu w okresie bezpośrednio poprzedzającym powstanie niezdolności do pracy. Okres ubezpieczenia rentowego po przerwie w ubezpieczeniu trwającej kilka lat zaczyna biec na nowo, a z poprzedniego ubezpieczenia nie wynikają uprawnienia w zakresie prawa do renty. W przypadku osoby, podlegającej ubezpieczeniu w odpowiednio długim okresie poprzedzającym powstanie niezdolności do pracy (por. art. 57 ust. 2 i art. 58 ust. 4 u.e.r.f.u.s.), prawo do świadczeń powiązane jest z ubezpieczeniem rentowym. Nie ma takiego powiązania w przypadku osoby, która stała się niezdolna do pracy po wieloletniej przerwie w ubezpieczeniu./wyrok SA w Gdańsku z dnia 24.02.2017 r , III AUa 1777/16/

Prawo do renty, które ustało z powodu ustąpienia niezdolności do pracy, podlega przywróceniu, jeżeli w ciągu 18 miesięcy od ustania prawa do renty ubezpieczony ponownie stał się niezdolny do pracy (art. 61 u.e.r.f.u.s.), co oznacza reaktywację poprzednich uprawnień rentowych, bez potrzeby sprawdzenia przesłanki legitymowania się 5 letnim stażem okresów składkowych i nieskładkowych w ostatnim dziesięcioleciu przed ponownym stwierdzeniem niezdolności ubezpieczonego do pracy. Po upływie okresu 18 miesięcy od ustania wcześniejszego prawa do renty ubezpieczony powinien podlegać nowemu ubezpieczeniu, w którym lub nie później w ciągu 18 miesięcy od ustania nowych okresów ubezpieczenia powinna ujawnić się nowa lub kolejna niezdolność do pracy. Od daty jej powstania bądź zgłoszenia kolejnego wniosku o rentę liczy się okres ostatniego dziesięciolecia, do którego nie wlicza się okresów pobierania poprzedniej renty z tytułu niezdolności do pracy, renty szkoleniowej lub renty rodzinnej (art. 58 ust. 2 u.e.r.f.u.s.). /tak Wyrok SN z dnia 22.02.2017 r, III UK 82/16/

Przeprowadzone postępowanie dowodowe nie dało podstaw dla uwzględnienia odwołania.

Istotą sporu była kwestia ustalenia daty powstania częściowej niezdolności do pracy, bowiem od niej była uzależniona przesłanka wymaganych okresów składkowych i nieskładkowych.

Z niespornych ustaleń wynika, że wnioskodawczyni posiada staż sumaryczny w wymiarze poniżej 25 lat a przerwy w okresach składkowych i nieskładkowych wynosiły ponad 6 miesięcy.

Bezspornym jest także, że wnioskodawczyni pobierała rentę z tytułu niezdolności do pracy do marca 2010 roku. Po tej dacie posiada jedynie 8 miesięcy i 13 dni okresów składkowych, w tym ostatni (przy braku nieskładkowych), który kończył się w dniu 16.08.2012 r. Wnioskodawczyni nie złożyła wniosków dowodowych na okoliczność, wykazania, iż dysponowała innymi okresami składkowymi i nieskładkowymi./wnioskodawczyni była pouczona o obowiązku zgłaszania wniosków dowodowych na okoliczność wykazania własnych twierdzeń – pouczenie – k. 8 w zw. z k. 9 w zw. z k. 13/

Wnioskodawczyni kwestionowała przyjętą datę niezdolności do pracy.

Na okoliczność oceny stanu zdrowia wnioskodawczyni Sąd przeprowadził dowód z opinii biegłych.

Powyższych ustaleń Sąd Okręgowy dokonał w oparciu o opinie biegłych psychiatry, neurologa, ortopedy i internisty.

Sąd, oceniając zgromadzony materiał dowodowy, w pełni uznał wartość dowodową opinii powołanych w sprawie biegłych.

W ocenie Sądu złożone do sprawy opinie nie zawierają żadnych braków i wyjaśniają wszystkie okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia sprawy.

Biegli opinie wydali po przeprowadzeniu stosownych badań i analizie dostępnej, złożonej przez wnioskodawczynię dokumentacji lekarskiej, w tym przedstawionych wyników i wywiadu lekarskiego. Określili schorzenia występujące u badanej oraz ocenili jej znaczenie dla jej zdolności do pracy i jej terminu, odnosząc swą ocenę do poziomu jej kwalifikacji zawodowych. Zdaniem Sądu, opinie biegłych są rzetelne, sporządzone zgodnie z wymaganiami fachowości i niezbędną wiedzą w zakresie stanowiącym ich przedmiot, a wynikające z nich wnioski są logiczne i prawidłowo uzasadnione.

W ocenie Sądu rozpoznającego przedmiotową sprawę ubezpieczona nie przedstawiła żadnych zasadnych argumentów w celu skutecznego podważenia wydanych w sprawie ekspertyz. Zarzuty wnioskodawczyni sprowadzały się jedynie do własnej odmiennej oceny stanu zdrowia oraz do kwestionowania jedynie końcowej konkluzji opinii.

Dlatego też Sąd nie odmówił tym opiniom wiarygodności i mocy dowodowej. Wnioskodawczyni nie zgłaszała w tym zakresie dalszych wniosków dowodowych.

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem SN potrzeba powołania innego biegłego powinna wynikać z okoliczności sprawy, a nie z samego niezadowolenia strony z dotychczas złożonej opinii. Niezadowolenie strony z opinii biegłego nie uzasadnia powołania innego biegłego ( wyrok SN z dnia 5 czerwca 2002 roku I CR 562/74 LEX nr 7607; wyrok SN z dnia 4 sierpnia 1999 roku I PKN 20/99 OSNP 2000/22/807).

Opinie biegłych - specjalistów z dziedzin właściwych z punktu schorzeń wnioskodawczyni są zgodne i jednoznaczne co do tego, że występujące u wnioskodawczyni schorzenia nie powodowały niezdolności do pracy ponownie przed 1.02.2020 roku.

Z ustaleń wynika, że u wnioskodawczyni rozpoznano z punktu widzenia neurologa przewlekły zespół bólowy odcinka piersiowego i lędźwiowego kręgosłupa w przebiegu zmian zwyrodnieniowo – dyskopatycznych. Z tego powodu stwierdza się częściową trwałą niezdolność do pracy zarobkowej od daty złożenia wniosku w ZUS czyli 1.02.2020 r. Wnioskodawczyni od wielu lat odczuwa bóle kręgosłupa, ma trudności z chodzeniem, jest mało sprawna ruchowo, chodzi w gorsecie ortopedycznym i przy pomocy kuli łokciowej prawej. Wnioskodawczyni pobierała świadczenie rentowe do 31.03.2010 r z powodu częściowej niezdolności do pracy. Przyczyną przyznania świadczenia rentowego była choroba niedokrwienna serca, stan po strumektomii w 2000 r, zaburzenia adaptacyjne. Choroba zwyrodnieniowa kręgosłupa nie uprawniała w tym okresie do świadczenia rentowego.

U wnioskodawczyni rozpoznano z punktu widzenia specjalisty chorób wewnętrznych nadciśnienie kontrolowane lekami, bez powikłań ze strony serca, przewlekłe, prawdopodobnie polekowe zapalenie żołądka, otyłość I St., zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa piersiowego, lędźwiowego i prawego stawu kolanowego.

Nie stwierdza się internistycznych przyczyn uzasadniających niezdolność do pracy. Ciśnienie tętnicze krwi jest dobrze kontrolowane lekami i nie powoduje powikłań takich ’ak niewydolność serca, zaburzenia rytmu, obrzęki obwodowe, zastój w płucach, powiększenie wątroby czy śledziony. W dokumentacji medycznej brak danych pozwalających na rozpoznanie choroby niedokrwiennej serca. Nie stwierdza się również objawów niewydolności oddechowej w postaci duszności czy sinicy obwodowej. W ostatnim czasie nie wymagała hospitalizacji, zwłaszcza z przyczyn internistycznych i kardiologicznych.

U wnioskodawczyni rozpoznano zaburzenia nastroju o niewielkim nasileniu o początku reaktywnym. Z punktu widzenia psychiatry uznaje się wnioskodawczynię za zdolną do pracy. Badana była leczona psychiatrycznie ambulatoryjnie od 2000 r z powodu zaburzeń nastroju, nigdy nie była hospitalizowana psychiatrycznie. Od 5 lat nie korzysta z pomocy psychiatrycznej, jest pod opieką lekarza rodzinnego. Nie prezentuje objawów psychotycznych, bez istotnie chorobowo obniżonego nastroju, nie jest upośledzona umysłowo ani otępiała.

Z punktu widzenia ortopedy u wnioskodawczyni rozpoznano zmiany dyskopatyczno – zwyrodnieniowe kręgosłupa oraz otyłość. Z tego powodu jest częściowo, trwale niezdolna do pracy, a początek tej niezdolności przypada na dzień 1.02.2020 r. Wnioskodawczyni wymaga systematycznego leczenia oraz okresowej rehabilitacji. Nie ma możliwości uzyskania poprawy w zakresie kręgosłupa. Występowanie dyskopatii praktycznie na każdym poziomie kręgosłupa piersiowego i lędźwiowego jest przeciwskazaniem do leczenia operacyjnego, zatem leczenie zachowawcze wnioskodawczyni może być jedynie ukierunkowane na utrzymanie sprawności na aktualnie stwierdzonym poziomie a nie ma możliwości poprawy sprawności w przyszłości.

Skoro tak, to niezdolność powstała po przerwie dłużej niż 18 miesięcy, zatem nie znajdzie zastosowanie art.61 ustawy emerytalnej. Zatem wymóg minimum 5 lat okresów składkowych i nieskładkowych podlegał kontroli z uwzględnieniem ustalonej daty niezdolności do pracy, a więc 1.02.2020 roku.

Wnioskodawczyni w 10 – leciu na datę zgłoszenia wniosku o świadczenie – 4.09.2010 – 3.09.2020 , oraz w okresie poprzedzającym datę powstania niezdolności do pracy tj. od 1.02.2010 – do 31.01.2020 r udowodniła 8 miesięcy i 13 dni okresów składkowych (12.08.2011 r do 22.04.2012 i 6.08.2012 – 6.08.2012, brak okresów nieskładkowych). Nadto niezdolność powstała w okresie dłuższym niż 18 miesięcy od ustania ostatniego ubezpieczenia społecznego (ostatnie ubezpieczenie 6.08.2012 r).

Wobec powyższego wnioskodawczyni nie spełnia wymaganych okresów stażowych, zaskarżona decyzja odpowiada prawu.

W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy, na postawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., orzekł jak w sentencji wyroku.