Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 19.11.2020 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział T., po rozpoznaniu wniosku z dnia 14.07.2020 r., odmówił M. O. (1) prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że Komisja Lekarska ZUS, orzeczeniem z dnia 12.11.2020 r. ustaliła, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy.

/ decyzja k. 26 akt ZUS/

Odwołanie od powyższej decyzji, złożył M. O. (1), wnosząc o jej zmianę poprzez przyznanie mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu swego stanowiska podniósł, że jego stan zdrowia uzasadnia stwierdzenie iż jest osobą niezdolną do pracy.

/odwołanie k. 3-5/

W odpowiedzi na odwołanie, organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując argumentację jak w zaskarżonej decyzji.

/odpowiedź na odwołanie k. 8/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca M. O. (1) urodził się (...) Z wykształcenia jest technikiem mechanikiem ostatnio pracował jako pracownik gospodarczy w przedszkolu. Następnie był zarejestrowany jako osoba bezrobotna z prawem do zasiłku.

/ bezsporne/

W dniu 14.07.2020 r. ubezpieczony złożył wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy.

/ wniosek k. 1-5 akt ZUS/

Lekarz orzecznik ZUS rozpoznał u wnioskodawcy zespół dysfukcyjno –bólowy odcinka L kręgosłupa, bulging discs L2/L3 L3/L4, L4/L5. Nadciśnienie tętnicze. Cukrzycę t. II Łuszczycę. U ubezpieczonego stwierdzono obniżenie wydolności dynamicznej odcinka L kręgosłupa z okresowymi bólami somatycznymi na podłożu zmian wskazanych w CT kręgosłupa. Stwierdził, iż maksymalnie możliwa sprawność fizyczna badanego jest obniżona, jednak zachowany jest obecnie ten zakres sprawności który ustawodawca określił jako sprawność niezbędną do wykonywania pracy adekwatnej do posiadanego poziomu kwalifikacji lub ostatnio wykonywanej. Profilaktycznym przeciwskazaniem dla ubezpieczonego jest zatrudnienie przy pracach określonych w Klasyfikacji Ciężkości Pracy jako „ciężkie” dla mężczyzn. W czasie orzekania uwzględniono stopień naruszenia sprawności organizmu, rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy i wiek. Orzeczeniem z dnia 15.10.2020 Lekarz Orzecznik ZUS stwierdził, że z uwagi na posiadane schorzenia, wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy.

/opinia lekarska z dnia 15.10. 2020 r. k. 14 dokumentacji medycznej ZUS, orzeczenie k. 22 akt ZUS/

W dniu 23.10.2020 do ZUS wpłynął sprzeciw wnioskodawcy od orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS, i żądanie rozpatrzenia sprawy przez Komisję Lekarską ZUS. Wnioskodawca podniósł, że z uwagi na stan zdrowia, wbrew zapatrywaniu lekarza orzecznika, jest niezdolny do pracy.

/sprzeciw – k. 15-16 dokumentacji medycznej ZUS/

Komisja Lekarska ZUS w orzeczeniu z dnia 12.11.2020 wydanym zaocznie rozpoznając: zespół dysfukcyjno –bólowy odcinka L kręgosłupa, bez objawów korzeniowych i bez istotnego upośledzenia sprawności ruchowej, bulging discs L2/L3 L3/L4, L4/L5. Nadciśnienie tętnicze. Cukrzycę t. II Łuszczycę, w całości podtrzymała wnioski Lekarza Orzecznika nie stwierdzając u ubezpieczonego ograniczenia sprawności organizmu dającego podstawy do orzeczenia niezdolności do pracy.

/opinia lekarska z dnia 12.11.2020 k. 16-17 dokumentacji medycznej akt ZUS, orzeczenie k. 25 akt ZUS/

W wyniku powyższego orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 12.11.2020 organ rentowy zaskarżoną decyzją z dnia19.11.2020 r. odmówił M. O. (1) prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

/ decyzja k. 26 akt ZUS/

U M. O. (1), w sądowym badaniu przez biegłego neurologa, stwierdza się zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne odcinka LS kręgosłupa bez istotnych deficytów neurologicznych. Badany od 3 lat odczuwa bóle odcinka lędźwiowo-krzyżowego kręgosłupa. Występują u niego drętwienia kończyn górnych i dolnych, szczególnie lewej strony. Leczony jest farmakologicznie. W wykonanym CT kręgosłupa występują zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne. Nie udało się wykonać (...) kręgosłupa z powodu klaustrofobii. Badany ma rozpoznaną także cukrzycę 2 stopnia, nadciśnienie tętnicze i łuszczycowe zapalenie stawów. Wnioskodawca przyjmuje leki przeciwbólowe, rozluźniające mięśnie. W badaniu neurologicznym, nie stwierdza się objawów korzeniowych i ubytkowych ze strony układu nerwowego. Z punktu widzenia neurologa, stopień naruszenia sprawności organizmu wnioskodawcy, nie powoduje długotrwałej niezdolności do pracy zarobkowej, zgodnie z posiadanym poziomem kwalifikacji zawodowych. Wnioskodawca powinien wystąpić z wnioskiem o przyznanie stopnia niepełnosprawności, który będzie informacją dla przyszłego pracodawcy o istniejących chorobach u wnioskodawcy i o ewentualnych przeciwwskazaniach stanowiskowych wynikających z choroby zwyrodnieniowo-dyskopatycznej.

/ pisemna opinia biegłego neurologa J. B. k. 40-42/

Z punktu widzenia diabetologa, u wnioskodawcy rozpoznaje się cukrzycę typu 2 wyrównaną i niepowikłaną, zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa, zespół metaboliczny, nadciśnienie tętnicze. Cukrzyca typu 2 w przypadku wnioskodawcy jest wyrównana wystarczająco, poziomy glikemii mieszczą się w granicach normy / dla chorego z cukrzycą typu 2 leczonego lekami doustnymi/, HbAlc - 6,8%, bez istotnych spadków ich wartości i z punktu widzenia diabetologa nie jest powikłana w stopniu powodującym niezdolność do pracy.

Wnioskodawca wymaga stałej opieki w poradni diabetologicznej, częstej kontroli poziomów glikemii, stosowania diety cukrzycowej i odpowiednio dobranego nawet niewielkiego wysiłku fizycznego, ale, z punktu widzenia diabetologa, stopień naruszenia sprawności organizmu wnioskodawcy, nie powoduje długotrwałej niezdolności do pracy zarobkowej, stopień zawansowania cukrzycy typu 2, w przypadku wnioskodawcy, nie powoduje niezdolności do pracy, na ogólnie dostępnym rynku pracy. Wnioskodawca jest niewątpliwie osobą pozostającą pod opieką wielu poradni specjalistycznych, ale, z przyczyn diabetologicznych, nie jest niezdolny do pracy.

/ pisemna opinia biegłego diabetologa M. P. (1) 46-47/

Ze względów dermatologicznych w oparciu o akta sprawy i zgromadzoną dokumentację medyczną rozpoznaje się Łuszczycę zwykłą. Stan dermatologiczny p. M. O. (1), nie narusza istotnie sprawności organizmu i nie powoduje długotrwałej niezdolności do pracy zarobkowej, zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji zawodowych. M. O. (1) lat 65 z zawodu technik mechanik, od wielu lat ma stwierdzoną łuszczycę skóry. Z dokumentacji medycznej wynika, że dotychczasowy przebieg łuszczycy był łagodny. Nawracające na skórze wykwity łuszczycy, nie miały uogólnionego charakteru. Nie wymagały hospitalizacji.

Leczenie zmian łuszczycowych polegało na doraźnie zlecanych do miejscowego stosowania preparatów o działaniu keratolitycznym i przeciw zapalnym. Na podstawie dowodów, znajdujących się w aktach sprawy, dotyczących łuszczycy skóry u M. O. (1) o łagodnym przebiegu z miernie nasilonymi objawami nie stwierdza się podstaw, do uznania go za niezdolnego do pracy zarobkowej w znaczeniu rentowym. Zasadną jest ocena choroby skóry - łuszczycy, wymienioną w rozpoznaniu jako choroba. współistniejąca w opinii lekarskiej ZUS z dnia 12.11.2020 r. Stopień naruszenia sprawności organizmu wnioskodawcy, nie powoduje długotrwałej niezdolności do pracy zarobkowej

/ pisemna opinia biegłego dermatologa M. P. (2) k. 120-122 /

Powyższych ustaleń, Sąd Okręgowy, dokonał, w oparciu o załączone akta organu rentowego, dokumentację lekarską, w tym dokumentację, przedłożoną dodatkowo przez wnioskodawcę ,w toku procesu, oraz w oparciu o opinie biegłych: neurologa, diabetologa i dermatologa .

Opinie biegłych Sąd uznał za wiarygodne, zostały bowiem one sporządzone przez biegłych o specjalnościach właściwych z punktu widzenia schorzeń, na jakie cierpi wnioskodawca. Biegli,nadto, w sposób wyczerpujący, określili schorzenia, jakie występują u M. O. (1) i kompleksowo ocenili ich znaczenie dla jego zdolności do pracy, odnosząc swą ocenę do kwalifikacji zawodowych. Wydane w sprawie opinie są logiczne, spójne i rzetelnie opisują stan zdrowia ubezpieczonego, stanowiąc tym samym wiarygodne źródło dowodowe. Opinie te -z wyjątkiem opinii biegłego neurologa którą za zgoda wnioskodawcy wydano na podstawie akt - zostały wydane w oparciu o pełną dokumentację medyczną wnioskodawcy oraz po uprzednim zbadaniu ubezpieczonego.

Sąd ma, przy tym, na uwadze, iż ubezpieczony, po zapoznaniu się z treścią opinii, wskazał , iż nie zgadza się z ich wnioskami, w zakresie braku stwierdzenia jego niezdolności do pracy, jednakże, jednocześnie, poza własną oceną swojego stanu zdrowia, nie przedstawił do nich jakichkolwiek merytorycznych zarzutów, pozwalających na uznanie, iż opinie wydano w sposób nierzetelny, a, wynikające z nich wnioski, nie mają oparcia w rzeczywistym stanie rzeczy.

Wskazać należy, iż opiniujący w sprawie biegli specjaliści, w sposób przejrzysty i wyczerpujący, opisali stan zdrowia wnioskodawcy, z uwzględnieniem wszelkiej dostępnej dokumentacji medycznej ponadto z uwzględnieniem schorzeń wnioskodawcy ocenili poziom i stopień naruszenia sprawności jego organizmu, rzutujący na brak stwierdzenia jego niezdolności do pracy odnosząc to do poziomu kwalifikacji i kompetencji zawodowych. Analiza opinii biegłych pozwala uznać, iż biegli wnikliwe zapoznali się z dokumentacją medyczną ubezpieczonego i dokumentacją przedłożoną w procesie, historią jego choroby, i wyciągnęli z zebranej dokumentacji medycznej oraz, gdy było to możliwe, z osobistego badania ubezpieczonego stanowcze wnioski, w zakresie oceny jego zdolności do pracy, które zostały umotywowane w sposób niebudzący wątpliwości. To natomiast, iż wnioskodawca inaczej niż biegli ,ocenia dokumentację medyczną i stan własnego zdrowia, bez przedstawienia konkretnych i jednoznacznych zarzutów, które dyskwalifikowałyby opinie jako nierzetelne, stanowi jedynie polemikę z wnioskami orzeczniczymi tych opinii i, co za tym idzie, nie może odnieść skutku, tylko z tego powodu, że strona powodowa jest niezadowolona z dokonanej przez biegłych oceny.

Wnioski, wypływające z opinii biegłych neurologa diabetologa i dermatologa, należy więc uznać za miarodajne dla rozstrzygnięcia.

Podnieść należy, iż bez wpływu na wnioski, wynikające z opinii biegłych, pozostawały zgłoszone przez wnioskodawcę, już w odwołaniu, wnioski o przeprowadzenie dowodu z zeznań świadków M. O. (2) (żony) i G. K. (sąsiada) na okoliczność stwierdzenia faktycznego stanu zdrowia wnioskodawcy. Wskazać należy, iż subiektywna ocena stanu zdrowia ubezpieczonego, prezentowana przez niego samego, jego bliskich czy znajomych, w procesie, nie może stanowić dowodu w sprawie. Bezwzględnie, w sprawach wymagających wiedzy specjalnej, a za taką niewątpliwie uznać należy ocenę stanu zdrowia ubezpieczonego i jego zdolności do pracy, niezbędna jest ocena biegłego specjalisty. Ponadto wobec tego, że biegłym może być jedynie osoba, która posiada wiadomości specjalne potrzebne do wydania opinii i daje rękojmię należytego wykonania czynności biegłego, do zakwestionowania ich stanowiska posłużyć nie może, opinia innej osoby, nie posiadającej wiedzy, w tym zakresie. Tym samym, wskazane dowody , nie mogły podważyć opinii biegłych i jako niemiarodajne, a co za tym idzie, zbędne w postępowaniu, musiały zostać pominięte (art. 235 ² § 1 pkt 3 kpc).

Sąd Okręgowy w Łodzi zważył, co następuje:

Odwołanie nie jest zasadne i podlega oddaleniu.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz.U. z 2022 r. poz. 504.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1.  jest niezdolny do pracy;

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3.  niezdolność do pracy powstała w wymienionych okresach składkowych lub nieskładkowych albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

W myśl art. 57 ust. 2 warunku, o którym mowa w przepisie ust. 1 pkt 3 art. 57, nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

Zgodnie z art. 58 w/w ustawy warunek posiadania wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego uważa się za spełniony jeżeli wynosi on łącznie co najmniej 5 lat dla osób u których niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 30 lat. Okres ten powinien przypadać w ciągu ostatniego dziesięciolecia przed dniem złożenia wniosku o świadczenie lub przed dniem powstania niezdolności do pracy.

Zgodnie z art. 58 i ust.4 przepisu powyższego nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy, o którym mowa w art. 6, wynoszący co najmniej 25 lat dla kobiety i 30 lat dla mężczyzny i jest całkowicie niezdolny do pracy.

W myśl art. 12 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne /art. 13 ust. 1/.

Warunki wskazane w art. 57 w/w ustawy muszą być spełnione kumulatywnie, aby istniały podstawy do przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy; brak , choćby spełnienia, jednego z nich, powoduje brak prawa do świadczenia..

W odniesieniu do odwołującego się nie został spełniony warunek - niezdolności do pracy. Ten brak spełniania ustawowego warunku , Sad wysnuł, na podstawie, zebranego w sprawie, materiału dowodowego, w tym opinii biegłych z zakresu neurologii, diabetologii i dermatologii. Skarżący, przy uwzględnieniu posiadanych przez niego schorzeń, z uwzględnieniem określonych przeciwskazań jest jednak zdolny do wykonywania pracy zgodnie z kwalifikacjami. W ocenie Sądu biegli w swoich opiniach wyjaśnili dlaczego w taki właśnie sposób ocenili zdolność wnioskodawcy do wykonywania pracy zarobkowej. Opinie biegłych oceniające stan zdrowia wnioskodawcy szczegółowo wyjaśniały dlaczego naruszenie sprawności organizmu skarżącego nie przekłada się na zdolność świadczenia przez niego pracy. Brak jest przy tym, w ocenie Sądu, podstaw by kwestionować rzetelność i merytoryczną poprawność wskazanych opinii. Zostały one, bowiem, sporządzone zgodnie z wymaganiami fachowości i niezbędną wiedzą w zakresie stanowiącym jej przedmiot. Biegli na podstawie przedstawionej dokumentacji leczenia i gdy było to możliwe badania wnioskodawcy zdiagnozowali schorzenia, ocenili stopień ich zaawansowania, a przede wszystkim jednoznacznie wypowiedzieli się co do sprawności organizmu wnioskodawcy i wpływu dolegliwości na jego zdolność do pracy. Sąd podzielił opinie biegłych uznając, że były pełne, jasne i nie prowadziły do sprzecznych wniosków.

Podkreślić należy, że przy ocenie opinii biegłych lekarzy Sąd nie może zająć stanowiska odmiennego, niż wyrażone w tej opinii, na podstawie własnej oceny stanu faktycznego. (por wyroku Sądu Najwyższego z dnia 13 października 1987 roku, II URN 228/87, (...) Wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 4 lipca 2018 r.III AUa 1328/17 Legalis numer 1824314). Sposób motywowania oraz stopień stanowczości wniosków wyrażonych w opinii biegłych jest jednym z podstawowych kryteriów oceny dokonywanej przez Sąd, niezależnie od kryteriów zgodności z zasadami wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłego oraz podstaw teoretycznych opinii (tak postanowienie SN z 27 listopada 2000 r., I CKN 1170/98, OSNC 2001 nr 4 poz. 84). Tylko brak w opinii fachowego uzasadnienia wniosków końcowych, uniemożliwia prawidłową ocenę jej mocy dowodowej (wyrok SN z 2000-06-30 II UKN 617/99 OSNAPiUS 2002/1/26). Sąd nie jest obowiązany dążyć do sytuacji, aby opinia biegłego (biegłych) przekonała strony sporu. Wystarczy, że opinia jest przekonująca dla sądu, który wiążąco ocenia, czy biegły wyjaśnił wątpliwości zgłoszone przez stronę. Granicę obowiązku prowadzenia przez sąd postępowania dowodowego wyznacza podlegająca kontroli instancyjnej ocena, czy dostatecznie wyjaśniono sporne okoliczności sprawy (wyr. SN z 25.9.1997 r., II UKN 271/97, OSNP 1998, Nr 14, poz. 430). Dostateczne wyjaśnienie okoliczności spornych w sprawie nie jest równoznaczne z uzyskaniem dowodu korzystnego dla strony niezadowolonej z faktów wynikających z dowodów dotychczas przeprowadzonych (wyrok SN z 28 lutego 2001 roku, II UKN 233/00 L.).

Znamiennym jest, iż wnioski wynikające z wydanych w sprawie opinii dotyczące zdolności do pracy odwołującego nie zostały skutecznie merytorycznie zakwestionowane przez stronę powodową. Wnioskodawca, któremu doręczono wskazane opinie i pouczono o konieczności przedstawienia ewentualnych do nich zarzutów nie zgadzając się z ich treścią wyłącznie polemizował z ich wnioskami subiektywnie opisując własny stan zdrowia nie przedstawiając do nich jakichkolwiek zarzutów podważających wartość dowodową tych opinii. Powód nie domagał się też wydania kolejnych opinii uzupełniających czy dowodu z opinii innych biegłych specjalistów. Tymczasem strona w toku procesu winna dowodzić swoich racji, a nie jedynie przedstawiać subiektywne poglądy dotyczące stanu zdrowia i okresu występowania niezdolności do pracy. Zgodnie bowiem z art. 6 k.c., ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. W konsekwencji wobec braku dowodów potwierdzających stanowisko ubezpieczonego, żądanie odwołania zmiany zaskarżonej decyzji i przyznania wnioskodawcy prawa o renty, nie mogło zostać zaakceptowane.

Bez wpływu na wynik rozstrzygnięcia pozostaje, też, okoliczność , iż wnioskodawca z uwagi na stan zdrowia faktycznie nie może znaleźć zatrudnienia, pozostaje bez środków do życia. Powyższe w świetle powołanych przepisów nie może być bowiem utożsamiane z niezdolnością do pracy. Wskazana okoliczność, także, w świetle zasad współżycia społecznego, nie może stanowić materialno-prawnej podstawy, przyznania świadczenia z zakresu prawa ubezpieczeń społecznych. Prawo to opiera się, bowiem, na normach bezwzględnie obowiązujących, to jest ściśle określających warunki otrzymania poszczególnych uprawnień i wykluczających odwołanie do zasad słuszności. Podstawą przyznania świadczeń z ubezpieczenia społecznego, mogą być tylko przepisy prawa, a nie zasady współżycia społecznego. (Wyrok Sądu Najwyższego - Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 15 grudnia 1998 r. II UKN 379/98 Legalis Numer 45844).

Wnioskodawca, w świetle zgromadzonych w sprawie dowodów z uwagi na posiadane schorzenia nie jest osobą niezdolną do pracy zarobkowej zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami.

Z dokonanych ustaleń wynika, że wnioskodawca urodził się (...) , jest zatem osobą w wieku przedemerytalnym , w aspekcie aktywności zawodowej. Z wykształcenia jest technikiem mechanikiem, ostatnio pracował jako pracownik gospodarczy w przedszkolu. Następnie był zarejestrowany jako osoba bezrobotna z prawem do zasiłku.

Jest więc osobą, w wieku nie wyłączającym, możliwości wykonywania aktywności zawodowej, lub ewentualne przekwalifikowanie się, albowiem wnioskodawca posiada przygotowanie i doświadczenie zawodowe - praktyczne. I, jak wynika z opinii biegłych sądowych nie u tracił, zdolności do pracy, a, jego potencjalnie możliwości mobilnej aktywizacji zawodowej, mając na uwadze zakres, już posiadanych kwalifikacji i doświadczenia zawodowego, istnieją, choć , z uwagi na sytuację ekonomiczną na rynku pracy, wykonywanie pracy – dotychczas świadczonej lub podjęcie nowej, czy też przekwalifikowanie się, nie jest zadaniem łatwym .

Sąd przeanalizował sytuację wnioskodawcy pod kątem art. 13 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 cyt. ustawy.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 kpc oddalił odwołanie wnioskodawcy jako bezzasadne.

J.L.

ZARZĄDZENIE

odpis uzasadnienia doręczyć wnioskodawcy

(odpis wyroku, wraz z pouczeniem, doręczony w dniu 23.03.2022r. k. 141 odwr,.)