Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 9 września 2019 r., Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. odmówił A. W. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, od dnia 1.08.2019 r. W uzasadnieniu decyzji, organ rentowy wskazał, że Komisja Lekarska ZUS, orzeczeniem z dnia 5 września 2019 r. ustaliła, że A. W. nie jest niezdolna do pracy.

/decyzja k.73 akt ZUS/

Odwołanie, od powyższej decyzji, złożyła A. W., wnosząc o jej zmianę, poprzez przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W uzasadnieniu swego stanowiska, odwołująca podniosła, iż jej stan zdrowia ze względów neurologicznych, potwierdzony dokumentacją medyczną w sposób nieuprawniony nieuwzględnioną przez ZUS sprawia iż jest osoba niezdolną do wykonywania pracy zarobkowej, a zatem, jej wniosek o przyznanie renty z tytułu niezdolności do pracy, jest uzasadniony.

/odwołanie k. 3 - 5/

W odpowiedzi na odwołanie, organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując argumentację jak w zaskarżonej decyzji.

/odpowiedź na odwołanie k. 6- odwrót/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni A. W. urodziła się (...) Posiada wykształcenie średnie ogólnokształcące, pracowała jako asystent pocztowy i obserwator monitoringu w Straży Miejskiej.

/bezsporne/

W okresie od 3.08.2017 do 31.07.2019 r. wnioskodawczyni miała przyznane prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy.

/ bezsporne, decyzja k. 18 akt ZUS decyzja k. 35 akt ZUS/

W dniu 21.06.2019 r. ubezpieczona złożyła kolejny wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy.

/ wniosek k. 67/

Lekarz orzecznik ZUS, po przeprowadzeniu bezpośredniego badania, i dokonaniu analizy dokumentacji medycznej, rozpoznał, u wnioskodawczyni, mieszane zaburzenia depresyjno – lekowe. Podejrzenie zaburzeń osobowości. Przewlekły zespół bólowy kręgosłupa bez zespołu korzeniowego. Stan po operacji kręgosłupa szyjnego w 2013 i 2016 r. powikłany ogniskiem malacyjnym w rdzeniu z przejściowymi zaburzeniami mowy i połykania. N. połowiczną prawostronną. Orzeczeniem z dnia 5 sierpnia 2019 r., lekarz orzecznik ZUS stwierdził, że z uwagi na posiadane schorzenia, wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy. Zaostrzenie schorzenia może być leczone w ramach (...)

/opinia lekarska z dnia 5.08.2019 r. k.290-291 dokumentacji medycznej ZUS , orzeczenie k. 68 akt ZUS/

W dniu 19.08.2019 r. wnioskodawczyni złożyła sprzeciw od orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS, domagając się rozpatrzenia jej sprawy przez Komisję Lekarską ZUS oraz podnosząc, że jest niezdolny do pracy.

/sprzeciw – k. 293-296 dokumentacji medycznej ZUS/

Komisja Lekarska ZUS po przeprowadzeniu bezpośredniego badania wnioskodawczyni i dokonaniu analizy dokumentacji medycznej rozpoznała u A. W. mieszane zaburzenia depresyjno – lekowe. Podejrzenie zaburzeń osobowości. Przewlekły zespół bólowy kręgosłupa bez zespołu korzeniowego. Stan po operacji kręgosłupa szyjnego w 2013 i 2016 r. powikłany ogniskiem malacyjnym w rdzeniu z przejściowymi zaburzeniami mowy i połykania. N. połowiczną prawostronną. Żylaki kończyn dolnych. Po badaniu własnym i analizie dokumentacji w tym opinii konsultanta psychiatry, Komisja Lekarska nie stwierdziła ograniczenia sprawności organizmu dającego podstawy do orzeczenia długotrwałej niezdolności do pracy.

/ opinia lekarska z dnia 5.09.2019 r. k. 302-304 dokumentacji medycznej akt ZUS, orzeczenie k. 72-72odwrót akt ZUS/

W wyniku powyższego orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 5.09.2019 r., organ rentowy zaskarżoną decyzją z dnia 9.09.2019 r., odmówił A. W. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

/decyzja – k. 73 akt ZUS/.

U A. W. w sądowym badaniu przez chirurga naczyniowego rozpoznano żylaki kończyn dolnych w stopniu zaawansowania C 3 w sześciostopniowej skali (...). Otyłość I stopnia, (...)=33,33kg/m2 Biegły chirurg, po zapoznaniu się z aktami sądowymi, dostarczoną przez badaną dokumentacją oraz osobistym zbadaniu wnioskodawczyni dokonał oceny jej niezdolności do pracy zarobkowej w rozumieniu art. 12 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z FUS (Dz. U. 2018r. poz. 1270) biorąc pod uwagę łącznie: stopień naruszenia sprawności organizmu, możliwość wykonywania dotychczasowego sposobu zarobkowania lub podjęcia innej pracy zarobkowej z uwzględnieniem charakteru wykonywanych prac, posiadane kwalifikacje oraz możliwość nabycia nowych kwalifikacji, wiek i rokowanie. Biorąc powyższe pod uwagę nie stwierdził u wnioskodawczyni długotrwałej niezdolności do pracy z przyczyn chirurgicznych.

/ pisemna opinia biegłego chirurga naczyń prof. M. G. k. 19/

Z neurologicznego punktu widzenia u A. W. rozpoznano stan po dwóch operacjach odcinka szyjnego kręgosłupa (5.02.2013, 22.08.2016) powikłany ogniskiem malacyjnym w rdzeniu przedłużonym, niedoczulicę połowiczą prawostronną oraz przewlekły zespół bólowy kręgosłupa w przebiegu zmian zwyrodnieniowo-dyskopatycznych bez istotnych deficytów neurologicznych. Wnioskodawczyni przebyła operacyjne usunięcie dysku C5/C6 5.02.2013. Była następnie leczona farmakologicznie i rehabilitowana. 22.08.2016 usunięto jej (...)/C7 i założono stabilizację międzytrzonową. W czasie drugiego zabiegu doszło do powikłania, pojawiły się zaburzenia połykania i mowy. Pacjentka leczona przez logopedę i laryngologa. Przy wypisie podano, że zaburzenia mowy i połykania uległy znacznemu zmniejszeniu. Z powodu powikłań pooperacyjnych badana pobierała świadczenie rentowe z powodu częściowej niezdolności do wykonywania pracy zarobkowej od 3.08.2017 do 31.07.2019, z tym że z przyczyn neurologicznych pobierała świadczenie rentowe do lipca 2018 roku. Następnie przyznano jej dalsze świadczenie rentowe, ale z przyczyn psychiatrycznych, a nie neurologicznych. Badana zgłasza liczne dolegliwości bólowe ze strony kręgosłupa. Podaje, że jest często rehabilitowana, sztywnieje jej drugi palce ręki lewej, ma trudności z chodzeniem. Neurolog w Poradni Neurologicznej podaje, ze u badanej występuje czuciowy niedowład prawostronny, ruchowego niedowładu nie stwierdza. Aktualnie leczona jest lekami O. 60mg, T. 150 mg, E. i N.. Leczący badaną neurochirurg podaje, że objawy ze strony kręgosłupa szyjnego mają charakter już utrwalony. Być może będzie wykonany w przyszłości zabieg operacyjny na odcinku LS kręgosłupa. W ocenie biegłego neurologa aktualnie stwierdzone naruszenie sprawności organizmu z przyczyn neurologicznych nie powoduje długotrwałej niezdolności do wykonywania pracy zarobkowej. Na rynku pracy z przyczyn neurologicznych wnioskodawczyni jest niepełnosprawna w stopniu umiarkowanym.

/ pisemna opinia lekarza biegłego sądowego neurologa J. B. z k. 50-53/

W sądowym badaniu psychiatrycznym u wnioskodawczyni rozpoznano zaburzenia depresyjne i lękowe. Nie stwierdzono u badanej choroby psychicznej, upośledzenia umysłowego oraz organicznego uszkodzenia o.u.n. Objawy podawane przez badaną przyjmują kliniczny obraz zaburzeń depresyjnych i lekowych mieszanych. W zapisach chorobowych dominują opisy objawów lękowych, wzmożonego napięcia emocjonalnego i związanej z nim chwiejności emocjonalnej oraz będącymi skutkiem powyższych objawów zaburzenia nastroju z dominującymi depresyjnymi, ale dysforycznymi stanami. Objawy te są charakterystyczne dla diagnozowanego klinicznego zespołu chorobowego. W chwili badania A. W. była w stabilnej i dość wyrównanej kondycji psychicznej i nie ujawniała objawów chorobowych o większym nasileniu, niż łagodne. Z dokumentacji i medycznej wynika, że badana ujawniała zwykle łagodne wahania samopoczucia, a objawy chorobowe nie osiągały dużego nasilenia. Opiniowana ma poczucie skrzywdzenia przez ZUS i uważa się za osobę niesprawiedliwie potraktowaną, stąd ujawniała w trakcie badania zachowania agrawacyjne i nieco teatralne. A. W. ujawniała tendencję do przejaskrawiania problemu i stawiania się w gorszym świetle, przeżywa intensywnie swój stan i jest bardzo skoncentrowana na swoich dolegliwościach fizycznych. Zachowania takie obserwował również psycholog leczący. Dla oceny stanu psychicznego badanego znaczenie ma też stosowane leczenie. Otóż stosowano głównie łagodne leki uspokajające w małych lub średnich dawkach. Natomiast przez cały okres leczenia stosowano jeden lek przeciwdepresyjny w małych lub minimalnych dawkach leczniczych. Ponadto od ponad 2 lat nie uległy zmianie ani leki, ani ich dawki. Taka forma leczenia świadczy o niezbyt dużym nasileniu objawów chorobowych. Taka sytuacja wskazuje na stabilny stan psychiczny wnioskodawczyni. Bowiem trudno sobie wyobrazić, że w sytuacji pogarszającego się stanu psychicznego lub braku efektów terapeutycznych, lekarz leczący nic nie zmienia w leczeniu, nie reaguje na pogorszenie lub brak poprawy stanu psychicznego pacjenta. Wobec tego brak zmian w leczeniu musi wynikać ze stabilnego i dobrego stanu psychicznego pacjenta, co zresztą jest zgodne z wynikami badania sądowego. Z akt sprawy wynika, że badana miała przyznaną czasową niezdolność do pracy w okresie lipiec 2018 - lipiec (...). z powodu stanu psychicznego. W ocenie biegłego psychiatry ówczesny stan psychiczny A. W. nie uzasadniał takiej niezdolności z powodu zaburzeń psychicznych. Niejako potwierdzał to lekarz leczący, który 9 miesięcy wcześniej ( we wrześniu (...). ) włączył dotychczasową farmakoterapię i który w tym okresie zwolnienia lekarskie ( a więc przed przyznaniem zasiłku rehabilitacyjnego ) odstawił jeden lek T. ) i zmniejszył dawkę innego leku ( T. z 600 mg na 400 mg ). W sytuacji braku poprawy nie odstawia się leków i nie zmniejsza dawek, bo jest niemal pewne, że taka decyzja spowoduje jeszcze pogłębienie objawów chorobowych. Natomiast od lata 2018r. lekarz leczący nie zmienił dawek stosowanych leków ani o miligram. Ponadto na stan psychiczny i zachowanie badanej znacząco wpływa ( w części uświadomiona ) agrawacja objawów chorobowych przez badaną. Wobec tego, brak przesłanek do stwierdzenia niezdolności do pracy A. W., a ewentualne stany pogorszenia mogą być leczone w ramach zwolnienia lekarskiego. Wnioskodawczyni nie jest i nie była w przeszłości niezdolna do pracy zarobkowej z przyczyn psychiatrycznych

/ pisemna opinia biegłego lekarza psychiatry R. Ż. k. 61-67

Powyższych ustaleń Sąd dokonał w oparciu o załączone akta organu rentowego, dokumenty, w tym dokumentację medyczną oraz opinie biegłych: chirurga naczyń, neurologa, psychiatry.

W ocenie Sądu, opinie biegłych są w pełni wiarygodne. Zostały, bowiem, sporządzone przez biegłych o specjalnościach, właściwych z punktu widzenia udokumentowanych schorzeń wnioskodawczyni, w oparciu o analizę, przedłożonej dokumentacji lekarskiej oraz wyniki, przeprowadzonych badań własnych, wnioskodawczyni. Biegli rozpoznali, u ubezpieczonej, żylaki kończyn dolnych w stopniu zaawansowania C 3 w sześciostopniowej skali (...). Otyłość I stopnia, (...)=33,33kg/m2. Stan po dwóch operacjach odcinka szyjnego kręgosłupa (5.02.2013, 22.08.2016) powikłany ogniskiem malacyjnym w rdzeniu przedłużonym, niedoczulicę połowiczą prawostronną oraz przewlekły zespół bólowy kręgosłupa w przebiegu zmian zwyrodnieniowo-dyskopatycznych bez istotnych deficytów neurologicznych. Zaburzenia depresyjne i lękowe.

Biegli uznali, że z powodu naruszenia sprawności organizmu wnioskodawczyni na dzień wydania spornej decyzji nie jest niezdolna do pracy zgodnej z poziomem wykształcenia i kwalifikacji zawodowych.

W ocenie Sądu brak jest podstaw by kwestionować opinie biegłych, gdyż są one rzetelne, a wynikające z nich wnioski logiczne i prawidłowo uzasadnione. Opinie nie zawierają braków i wyjaśniają wszystkie okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia sprawy.

W ocenie Sądu Okręgowego, opinie biegłych w sposób wystarczający obrazują stan zdrowia wnioskodawczyni. Opinie są jasne, a wnioski końcowe wynikają w sposób logiczny z ich treści. Ponadto wnioskodawczyni, ostatecznie, nie składała żadnych uwag i zastrzeżeń do opinii biegłych i nie domagała się przeprowadzenia innych dowodów w sprawie mających na celu wykazać zasadność jej twierdzeń. W ocenie Sądu, brak, więc, było podstaw do kwestionowania wniosków orzeczniczych, biegłych lekarzy specjalistów, w tym przedmiocie.

Sąd Okręgowy w Łodzi zważył, co następuje:

Odwołanie nie jest zasadne i podlega oddaleniu.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U z 2020 r., poz.53) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1.  jest niezdolny do pracy;

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3.  niezdolność do pracy powstała w wymienionych okresach składkowych lub nieskładkowych albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

W myśl art. 57 ust. 2 warunku, o którym mowa w przepisie ust. 1 pkt 3 art. 57, nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

Zgodnie z art. 58 w/w ustawy, warunek posiadania wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego uważa się za spełniony jeżeli wynosi on łącznie co najmniej 5 lat dla osób u których niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 30 lat. Okres ten powinien przypadać w ciągu ostatniego dziesięciolecia przed dniem złożenia wniosku o świadczenie lub przed dniem powstania niezdolności do pracy.

Zgodnie z art. 58 i ust.4 przepisu powyższego nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy, o którym mowa w art. 6, wynoszący co najmniej 25 lat dla kobiety i 30 lat dla mężczyzny i jest całkowicie niezdolny do pracy.

W myśl art. 12 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne /art. 13 ust. 1/.

Warunki wskazane w art. 57 w/w ustawy muszą być spełnione łącznie by istniały podstawy do przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W odniesieniu do odwołującej się nie został spełniony warunek niezdolności do pracy.

Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego w tym opinii biegłych z zakresu chirurgii naczyniowej , neurologii i psychiatrii Sąd ustalił, iż występujące u wnioskodawczyni schorzenia powodują, że na dzień wydania zaskarżonej decyzji nie jest ona niezdolna do pracy.

U skarżącej, z punktu widzenia chirurga naczyń, rozpoznano żylaki kończyn dolnych w stopniu zaawansowania C 3 w sześciostopniowej skali (...). Otyłość I stopnia, (...)=33,33kg/m2. Biorąc pod uwagę wskazny stopień naruszenia sprawności organizmu, możliwość wykonywania dotychczasowego sposobu zarobkowania lub podjęcia innej pracy zarobkowej z uwzględnieniem charakteru wykonywanych prac, posiadane kwalifikacje oraz możliwość nabycia nowych kwalifikacji, wiek i rokowanie biegły nie stwierdził u wnioskodawczyni długotrwałej niezdolności do pracy z przyczyn chirurgicznych. Z punktu widzenia neurologa u wnioskodawczyni rozpoznano stan po dwóch operacjach odcinka szyjnego kręgosłupa (5.02.2013, 22.08.2016) powikłany ogniskiem malacyjnym w rdzeniu przedłużonym, niedoczulicę połowiczą prawostronną oraz przewlekły zespół bólowy kręgosłupa w przebiegu zmian zwyrodnieniowo-dyskopatycznych bez istotnych deficytów neurologicznych. W ocenie biegłego neurologa aktualnie stwierdzone naruszenie sprawności organizmu z przyczyn neurologicznych nie powoduje długotrwałej niezdolności do wykonywania pracy zarobkowej. Na rynku pracy z przyczyn neurologicznych wnioskodawczyni jest niepełnosprawna w stopniu umiarkowanym. Także z uwagi na posiadane schorzenia psychiatryczne wnioskodawczyni nie jest osobą długotrwale niezdolną do pracy. Biegły psychiatra rozpoznał u wnioskodawczyni zaburzenia depresyjne i lękowe i nie potwierdził występowania choroby psychicznej. W ocenie biegłego, wobec tego, brak przesłanek do stwierdzenia niezdolności do pracy A. W., a ewentualne stany pogorszenia, mogą być leczone w ramach zwolnienia lekarskiego.

W ocenie Sądu, biegli, w swoich opiniach, w tym zakresie, wyjaśnili, dlaczego, w taki właśnie sposób, ocenili zdolność wnioskodawczyni do wykonywania pracy zarobkowej. Opinie biegłych, oceniające stopień naruszenia sprawności organizmu wnioskodawczyni, pod kątem zdolności do pracy, stricte na dzień wydania zaskarżonej decyzji, szczegółowo wyjaśniały dlaczego naruszenie sprawności organizmu wnioskodawczyni nie przekłada się na zdolność świadczenia przez nią pracy. Brak jest, przy tym, w ocenie Sądu, podstaw, aby kwestionować rzetelność i merytoryczną poprawność, wskazanych opinii. Zostały one bowiem sporządzone zgodnie z wymaganiami fachowości i niezbędną wiedzą w zakresie stanowiącym jej przedmiot. Biegli na podstawie przedstawionej dokumentacji leczenia i badania wnioskodawczyni zdiagnozowali schorzenia, ocenili stopień ich zaawansowania, a przede wszystkim jednoznacznie wypowiedzieli się co do sprawności organizmu wnioskodawczyni i wpływu dolegliwości na jej zdolność do pracy. Sąd podzielił opinie biegłych uznając, że były pełne, jasne i nie prowadziły do sprzecznych wniosków.

Znamiennym jest również, iż wnioski, wynikające ze wskazanych opinii, dotyczące dolności do pracy wnioskodawczyni na dzień wydania zaskarżonej decyzji nie zostały merytorycznie zakwestionowane przez stronę powodową. Wnioskodawczyni, której doręczono wskazane opinie i pouczono o konieczności przedstawienia ewentualnych do nich zarzutów, nie kwestionowała ich treści i nie wskazywała, iż jakiekolwiek okoliczności dotyczące zarówno jej stanu zdrowia jak i zdolności do pracy nie zostały jeszcze wyjaśnione. Powódka nie domagała się, też, wydania kolejnych opinii uzupełniających, czy dowodu z opinii innych biegłych specjalistów.

Zauważyć należy, iż dowód z opinii biegłego jest przeprowadzony prawidłowo, jeżeli sądy uzyskały od biegłych, wiadomości specjalne, niezbędne do merytorycznego i prawidłowego orzekania, a tylko brak, w opinii, fachowego uzasadnienia wniosków końcowych, uniemożliwia prawidłową ocenę jej mocy dowodowej (wyrok SN z 2000-06-30 II UKN 617/99 OSNAPiUS 2002/1/26). Niemniej jednak polemika z opinią biegłego nie uzasadnia zarzutu naruszenia art. 233 § 1 k.p.c.. Dla obalenia twierdzeń biegłego specjalisty nie wystarcza przeświadczenie strony, iż fakty wyglądają inaczej, lecz koniecznym jest również rzeczowe wykazanie, iż wystawiona przez biegłego opinia jest niespójna bądź merytorycznie błędna(wyrok SN z 2002-01-09 II UKN 708/00 L.). Podkreślić należy również, iż dostateczne wyjaśnienie okoliczności spornych w sprawie nie jest równoznaczne z uzyskaniem dowodu korzystnego dla strony niezadowolonej z faktów wynikających z dowodów dotychczas przeprowadzonych (wyrok SN z 28 lutego 2001 roku, II UKN 233/00 L.).

Odwołująca się nie zgłosiła żadnych wniosków dowodowych, na poparcie swojego stanowiska, nie podważyła merytorycznej poprawności wniosków opinii biegłych w zakresie oceny jej zdolności do pracy na dzień wydania zaskarżonej decyzji, a tym samym nie uczyniła zadość wymogom określonym w art. 6 kc, zgodnie z którym ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Tymczasem strona w toku procesu winna dowodzić swoich racji, a nie jedynie przedstawiać subiektywne poglądy dotyczące stanu zdrowia i okresu występowania niezdolności do pracy. W konsekwencji żądanie odwołania zmiany zaskarżonej decyzji i przyznanie wnioskodawczyni prawa o renty nie mogło zostać zaakceptowane.

Wnioskodawczyni, na dzień wydania spornej decyzji, w świetle zgromadzonych w sprawie, dowodów, z uwagi na stopnień naruszenia sprawności jej organizmu , nie była osobą niezdolną do pracy zarobkowej, zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami.

Z dokonanych ustaleń wynika, że A. W. urodziła się (...), jest zatem osobą młodą, w aspekcie aktywności zawodowej. Posiada wykształcenie średnie ogólnokształcące, pracowała jako asystent pocztowy i obserwator monitoringu w Straży Miejskiej. . Jest więc osobą, w wieku nie wyłączającym, możliwości wykonywania aktywności zawodowej, lub ewentualne przekwalifikowanie się, albowiem wnioskodawczyni posiada przygotowanie i doświadczenie zawodowe - praktyczne. I, jak wynika z opinii biegłych sądowych nie u traciła, zdolności do pracy, a, jej potencjalnie możliwości mobilnej aktywizacji zawodowej, mając na uwadze zakres już posiadanych kwalifikacji i doświadczenia zawodowego, istnieją, choć , z uwagi na sytuację ekonomiczną na rynku pracy, wykonywanie pracy – dotychczas świadczonej lub podjęcie nowej, czy też przekwalifikowanie się, nie jest zadaniem łatwym .

Sąd przeanalizował sytuację wnioskodawczyni pod kątem art. 13 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 cyt. ustawy.

W tym stanie rzeczy odwołanie wnioskodawczyni, jako niezasadne podlegało oddaleniu, o czym Sąd Okręgowy orzekł na postawie art. 477 ¹⁴ §1 kpc w sentencji wyroku.

J.L.

ZARZĄDZENIE

Odpis uzasadnienia doręczyć pełnomocnikowi wnioskodawczyni (k. 94)