Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 8 października 2019 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. po rozpoznaniu wniosku z dnia 11 lipca 2019 r. odmówił E. Ż. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 3 października2019 r. ustaliła, że wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy.

/decyzja k. 27 akt ZUS/

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła E. Ż. wnosząc o jej zmianę poprzez przyznanie jej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu swego stanowiska odwołująca podniosła iż zaskarżona decyzja błędnie ustaliła stan faktyczny gdyż jest chora, cierpi przewlekle na wiele schorzeń, jest pod opieką wielu lekarzy i ma ciągłą rehabilitację.

/ odwołanie k. 3-4/

W odpowiedzi na odwołanie, organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując argumentację jak w zaskarżonej decyzji.

/odpowiedź na odwołanie k. 8/

Na rozprawie w dniu 20 grudnia 2021r. strony podtrzymały swoje stanowisko w sprawie.

/ stanowisko procesowe stron protokół z rozprawy dnia 20 grudnia 2021 r. 00:00:17 -00:05:18/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni E. Ż. urodziła się (...) Posiada wykształcenie wyższe, pracowała jako wychowawca w (...) Dziecka.

/bezsporne/

Wnioskodawczyni po wyczerpaniu okresu zasiłkowego pobierała do dnia 18 sierpnia 2019r. świadczenie rehabilitacyjne.

/ bezsporne /

W dniu 11 lipca 2019r. r. ubezpieczony złożyła aktualny wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy.

/ wniosek k.1-3 akt ZUS dotyczących renty/

Orzeczeniem z dnia 2 września 2019 r. lekarz orzecznik ZUS stwierdził, że z uwagi na posiadane schorzenia, wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy. /opinia lekarska w nienumerowanej dokumentacji medycznej ZUS, orzeczenie k. 16 akt ZUS/ /

W dniu 03.10.2019 do ZUS wpłynął sprzeciw wnioskodawczyni od orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS, i żądanie rozpatrzenia sprawy przez Komisję Lekarską ZUS. Wnioskodawczyni podniosła, że orzeczenie komisji lekarskiej konieczne jest w Urzędzie Pracy

/sprzeciw – k.25 akt ZUS/

Komisja Lekarska ZUS w orzeczeniu z dnia 3 października 2019 w całości podtrzymała rozpoznanie i wnioski Lekarza orzecznika nie stwierdzając u ubezpieczonej ograniczenia sprawności organizmu dającego podstawy do orzeczenia długotrwałej niezdolności do pracy na dalszy okres na poziomie posiadanych kompetencji zawodowych. .

/opinia lekarska z dnia 3.10.2020 r. w nienumerowanej dokumentacji medycznej akt ZUS, orzeczenie k. 24 akt ZUS/

W wyniku powyższego orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS organ rentowy zaskarżoną decyzją z dnia 8 października 2019 r. odmówił E. Ż. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

/decyzja k. 27 akt ZUS/

U E. Ż. w sądowym badaniu przez biegłego neurologa rozpoznano przewlekłą nawracającą rwę kulszową lewostronną i prawostronną w przebiegu (...), stan po operacji odcinka szyjnego kręgosłupa ze stabilizacją C4/C6. Opisywane w dokumentacji przez neurolog objawy dotyczące przewlekłego zespołu bólowego kręgosłupa oraz objawy ubytkowe w zakresie kończyn górnych i dolnych nie uzasadniają długotrwałej niezdolności do wykonywania pracy zarobkowej z wysokim poziomem kwalifikacji zawodowych. wnioskodawczyni jest zdolna do pracy zarobkowej

/ pisemna opinia biegłego lekarza neurologa J. B. k. 128-130/

W sądowym badaniu przez biegłego psychiatrę u wnioskodawczyni stwierdzono zaburzenia depresyjno–lękowe mieszane oraz zaburzenia osobowości. Wnioskodawczyni jest sprawna intelektualnie, prezentuje zaburzenia depresyjno-lękowe mieszane z somatyzacją objawów o poziomie nerwicowym. Brak jest podstaw z punktu widzenia psychiatry do stwierdzenia niezdolności do pracy na ogólnym rynku pracy.

/ opinia biegłego lekarza psychiatry H. K. k. 131-134/

Z punktu widzenia foniatry u H. Ż. rozpoznaje się zaburzenia głosu pod postacią chrypki, osłabienie głosu, męczliwość głosu, które to dolegliwości są następstwem porażenia prawego fałdu głosowego wskutek jatrogennego uszkodzenia nerwu krtaniowego, zaopatrującego ruchowo krtań do którego doszło podczas operacji kręgosłupa szyjnego w grudniu 2014r. Schorzenie to i utrwalone zmiany patologiczne krtani, które nie ustąpiły podczas rehabilitacji powodują u wnioskodawczyni niezdolność częściową do pracy w zawodzie nauczyciela.

/ opinia biegłego lekarza foniatry W. S. k. 138-142/

Wobec zastrzeżeń organu rentowego oraz uwzględniając wniosek dowodowy z dnia 16 sierpnia 2021r. Sąd dopuścił dowód z opinii holistycznej biegłego z zakresu medycyny pracy. W swoim badaniu biegły stwierdził u wnioskodawczyni schorzenia rozpoznane wcześniej przez wszystkich biegłych lekarzy sądowych podzielił w większości wnioski orzecznicze w nich zawarte poza wnioskiem biegłego foniatry. Biegły z zakresu medycyny pracy wskazał, iż biegły foniatra odniósł swój wniosek orzeczniczy jedynie do pracy wnioskodawczyni w zawodzie nauczyciela natomiast przy wykształceniu wnioskodawczyni należy wskazać IV poziom kwalifikacji zawodowych i możliwość wykonywania innej pracy chociażby biurowej. W tym aspekcie biorąc pod uwagę całokształt schorzeń wnioskodawczyni uznał, iż jest ona zdolna do pracy zgodnej z kwalifikacjami.

Wobec zastrzeżeń odwołującej do treści opinii biegłego z zakresu medycyny pracy Sad w oparciu o dowód z uzupełniającej opinii tego biegłego ustalił, że zachowanie ubezpieczonej z zgłaszane przez nią dolegliwości były niekompatybilne i nie uzasadnione z obiektywnym badaniem przedmiotowym biegłego. Wnioskodawczyni wykazuje skłonność do agrawacji objawów. W czasie badania ubezpieczona nie była ani małomówna ani zalękniona czy zestresowana, nie miała też obniżonego nastroju. Biegły mimo że jest także toksykologiem nie stwierdził cech toksycznego działania czy wpływu zażywanych leków. Biegły odniósł się także do schorzeń ujawnionych po dacie wydania spornej decyzji. Wskazał, ze poziom kwalifikacji odnosi się do stopnia wykształcenia a nie do kierunku studiów i w tym zakresie odniósł się także do opinii biegłego foniatry, który odniósł stopień naruszenia sprawności organizmu wnioskodawczyni tylko do pracy w zawodzie nauczyciela nie odnosząc się do poziomu kwalifikacji czy kompetencji zawodowych.

/opinia biegłego z zakresu medycyny pracy P. R. k.194-199, opinia uzupełniająca k. 223-224).

Powyższych ustaleń Sąd dokonał w oparciu o załączone akta organu rentowego, dokumenty w tym dokumentacje medyczną oraz opinie biegłych: neurologa, foniatry, psychiatry i opinii łącznej biegłego z zakresu medycyny pracy.

W ocenie Sądu opinie biegłych są w pełni wiarygodne. Zostały bowiem sporządzone przez biegłych o specjalnościach właściwych z punktu widzenia schorzeń wnioskodawczyni w oparciu o analizę przedłożonej dokumentacji lekarskiej oraz wyniki przeprowadzonych badań własnych odwołującej. Biegli poza biegłym foniatrą uznali, że z powodu naruszenia sprawności organizmu wnioskodawczyni na dzień wydania spornej decyzji nie jest niezdolna do pracy zgodnej z poziomem wykształcenia i kwalifikacji zawodowych. W zakresie opinii biegłego foniatry zdaniem Sądu jest ona prawidłowa w aspekcie zdolności wnioskodawczyni do pracy w zawodzie nauczyciela. Natomiast w zakresie przepisów ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych zdolność taką należy odnosić do poziomu kwalifikacji zawodowych a nie tylko do dotychczas wykonywanej pracy. W związku z tym Sad podziela rozpoznanie i ocenę stanu zdrowia dokonaną przez biegłego foniatrę u E. Ż. natomiast pomija wniosku orzecznicze z uwagi na niezgodne z prawem odniesienie się biegłego jedynie do wykonywanego zawodu a nie kwalifikacji. W celu prawidłowej oceny stopnia naruszenia sprawności organizmu wnioskodawczyni i oceny wszystkich występujących u niej schorzeń Sąd dopuścił dowód z łącznej, holistycznej opinii biegłego z zakresu medycyny pracy w celu prawidłowego odniesienia stopnia zaawansowania schorzeń ubezpieczonej w odniesieniu do posiadanego przez nią poziomu kwalifikacji.

W ocenie Sądu brak jest podstaw by kwestionować opinie biegłych, gdyż są one rzetelne, a wynikające z nich wnioski logiczne i prawidłowo uzasadnione. Opinie nie zawierają braków i wyjaśniają wszystkie okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia sprawy.

W ocenie Sądu Okręgowego, opinie biegłych w szczególności opinia biegłego z zakresu medycyny pracy zarówno podstawowa jak i uzupełniająca w sposób wystarczający obrazuje stan zdrowia wnioskodawczyni. Opinie są jasne, a wnioski końcowe wynikają w sposób logiczny z ich treści.

Sąd pominął wniosek pełnomocnika wnioskodawczyni o powołanie innego biegłego z zakresu medycyny pracy, albowiem zakres sporządzonej opinii jej obszerność, stopień szczegółowości, odniesienie się do wszystkich zarzutów strony odwołującej, bardzo kompetentne i rzeczowe uzasadnienie wniosków orzeczniczych – nie daje podstaw zdaniem Sadu do kwestionowania tejże opinii. Zarówno z opinii biegłego z zakresu medycyny pracy jak i biegłego psychiatry jednoznacznie wynika, że wnioskodawczyni w sposób wyolbrzymiony wskazuje różne dolegliwości co nie znajduje potwierdzenia w badaniu obiektywnym. Samo pozrekonanie odwołująścej o własnych racjach nie może stanowić podstawy do kwestionowania fachowej opinii i nie uzasadnia dopuszczania kolejnych dowodów.

Sąd Okręgowy w Łodzi zważył, co następuje:

Odwołanie nie jest zasadne i podlega oddaleniu.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz.U. z 2021 r. poz. 291 t.j.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1.  jest niezdolny do pracy;

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3.  niezdolność do pracy powstała w wymienionych okresach składkowych lub nieskładkowych albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

W myśl art. 57 ust. 2 warunku, o którym mowa w przepisie ust. 1 pkt 3 art. 57, nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

Zgodnie z art. 58 w/w ustawy warunek posiadania wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego uważa się za spełniony jeżeli wynosi on łącznie co najmniej 5 lat dla osób u których niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 30 lat. Okres ten powinien przypadać w ciągu ostatniego dziesięciolecia przed dniem złożenia wniosku o świadczenie lub przed dniem powstania niezdolności do pracy.

Zgodnie z art. 58 i ust.4 przepisu powyższego nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy, o którym mowa w art. 6, wynoszący co najmniej 25 lat dla kobiety i 30 lat dla mężczyzny i jest całkowicie niezdolny do pracy.

W myśl art. 12 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne /art. 13 ust. 1/.

Warunki wskazane w art. 57 w/w ustawy muszą być spełnione łącznie by istniały podstawy do przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W odniesieniu do odwołującej się nie został spełniony warunek niezdolności do pracy a nadto warunek posiadania wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego.

Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego w tym opinii biegłych z zakresu neurologii, psychiatrii i opinii biegłego z zakresu medycyny pracy zarówno podstawowej jak i uzupełniającej Sąd ustalił, iż występujące u wnioskodawczyni schorzenia nie sprawiają iż wnioskodawczyni jest chociażby częściowo niezdolna do pracy. Skarżąca przy uwzględnieniu wszystkich posiadanych przez niego schorzeń jest zdolna do wykonywania pracy zgodnie z poziome posiadanych kwalifikacji. W ocenie Sądu biegli w swoich opiniach wyjaśnili dlaczego w taki właśnie sposób ocenili zdolność wnioskodawczyni do wykonywania pracy zarobkowej. Opinie biegłych oceniające stan zdrowia wnioskodawczyni szczegółowo wyjaśniały dlaczego naruszenie sprawności organizmu skarżącej nie przekłada się na zdolność świadczenia przez nią pracy. Brak jest przy tym, w ocenie Sądu, podstaw by kwestionować rzetelność i merytoryczną poprawność wskazanych opinii. Zostały one bowiem sporządzone zgodnie z wymaganiami fachowości i niezbędną wiedzą w zakresie stanowiącym jej przedmiot. Biegli na podstawie przedstawionej dokumentacji leczenia i badania wnioskodawczyni zdiagnozowali schorzenia, ocenili stopień ich zaawansowania, a przede wszystkim jednoznacznie wypowiedzieli się co do sprawności organizmu wnioskodawczyni i wpływu dolegliwości na jej zdolność do pracy. Sąd podzielił opinie biegłych uznając, że były pełne, jasne i nie prowadziły do sprzecznych wniosków. Sąd pominął jedynie wnioski orzecznicze zawarte w opinii biegłego foniatry z uwagi na fakt, ze biegły niezgodnie z powołanym art.12 ustawy o emeryturach i rentach z FUS odniósł niezdolność do pracy wnioskodawczyni jedynie do zawodu nauczyciela a nie do poziomu posiadanych kwalifikacji ni wykształcenia.

Sposób motywowania oraz stopień stanowczości wniosków wyrażonych w opinii biegłych jest jednym z podstawowych kryteriów oceny dokonywanej przez Sąd, niezależnie od kryteriów zgodności z zasadami wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłego oraz podstaw teoretycznych opinii (tak postanowienie SN z 27 listopada 2000 r., I CKN 1170/98, OSNC 2001 nr 4 poz. 84). Tylko brak w opinii fachowego uzasadnienia wniosków końcowych, uniemożliwia prawidłową ocenę jej mocy dowodowej (wyrok SN z 2000-06-30 II UKN 617/99 OSNAPiUS 2002/1/26). Sąd nie jest obowiązany dążyć do sytuacji, aby opinia biegłego (biegłych) przekonała strony sporu. Wystarczy, że opinia jest przekonująca dla sądu, który wiążąco ocenia, czy biegły wyjaśnił wątpliwości zgłoszone przez stronę. Granicę obowiązku prowadzenia przez sąd postępowania dowodowego wyznacza podlegająca kontroli instancyjnej ocena, czy dostatecznie wyjaśniono sporne okoliczności sprawy (wyr. SN z 25.9.1997 r., II UKN 271/97, OSNP 1998, Nr 14, poz. 430). Dostateczne wyjaśnienie okoliczności spornych w sprawie nie jest równoznaczne z uzyskaniem dowodu korzystnego dla strony niezadowolonej z faktów wynikających z dowodów dotychczas przeprowadzonych (wyrok SN z 28 lutego 2001 roku, II UKN 233/00 L.).

Zgodnie z art. 6 kc, ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Na gruncie rozpoznawanej sprawy wnioskodawczyni nie przedstawiła żadnych dowodów potwierdzających brak jej zdolności do wykonywania pracy zarobkowej. Wnioskodawczyni, z uwagi na posiadane schorzenia nie jest osobą niezdolną do pracy zarobkowej zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami. W konsekwencji powyższego żądanie odwołania zmiany zaskarżonej decyzji i przyznania wnioskodawczyni prawa o renty nie mogło zostać zaakceptowane.

W tym stanie rzeczy odwołanie wnioskodawczyni, jako niezasadne podlegało oddaleniu, o czym Sąd Okręgowy orzekł na postawie art. 477 ¹⁴ §1 k.p.c. w sentencji wyroku.

Zarządzenie: odpis wyroku z uzasadnieniem

doręczyć pełnomocnikowi wnioskodawczyni przez P.I.