Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 31 października 2019 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. po rozpatrzeniu wniosku z dnia 13.08.2019r. uchylił decyzję z dnia 12.09.2019 r. i odmówił M. L. prawa do ponownego ustalenia wysokości emerytury, na podstawie przepisów ustawy z 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2018r. poz. 1270 ze zm). Organ rentowy wskazał, iż wskazana w art. 26 ust. 3-8 ustawy waloryzacja składek oraz waloryzacja kapitału początkowego o której mowa w art. 173 ust. 5a jest prowadzona w celu wyliczenia podstawy obliczenia emerytury i dokonywana jest przy przyznaniu świadczenia. Po przyznaniu świadczenia jego wysokość jest corocznie waloryzowana od dnia 1 marca poprzez pomnożenia kwoty świadczenia przysługującej ostatniego dnia lutego roku kalendarzowego przez wskaźnik waloryzacji co zostało uregulowane w art. 88 ustawy emerytalnej. Zgodnie z ww. przepisem wnioskodawca miał zwaloryzowaną emeryturę od 1.03.2019 r. Organ wskazał, iż powołane przez ubezpieczonego przepisy art. 25 ust. 3-8 ,88, 173 ust. 5a ustawy emerytalnej nie dotyczą zatem waloryzacji przyznanego świadczenia emerytalnego, tylko składników podstawy obliczenia emerytury wg. nowych zasad, która wyliczana jest podczas przyznania emerytury. W związku z powyższym brak podstaw do ponownego ustalenia wysokości emerytury. Jednocześnie poinformowano, że stan składek zaewidencjonowanych na koncie oraz wysokość zwaloryzowanego kapitału początkowego jest podana w decyzji przyznającej prawo do emerytury. Po przyznaniu emerytury ich wysokość nie ulega zmianie. Kwoty składek nie pomniejsza się o dokonane wypłaty.

Ponadto wskazano, że jeżeli po dniu od którego ubezpieczony ma przyznaną emeryturę, wnioskodawca podlegał ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym, wysokość świadczenia może ulec ponownemu ustaleniu w sposób określony w art. 108 ustawy tj. zwiększenie emerytury o kwotę wynikająca z podzielenia składek zaewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego po dniu ustalenia prawa do emerytury i zwaloryzowanych zgodnie z art. 25 przez wyrażone w miesiącach średnie dalsze trwanie życia ustalone dla wieku danego ubezpieczonego w dniu złożenia wniosku o przeliczenie wysokości emerytury.

/decyzja z 31.10.2019 r. k. nieponumerowane akta ZUS/

Ubezpieczony M. L. złożył odwołanie od powyższej decyzji podnosząc, iż jest dla niego krzywdząca. Skarżący wniósł o jej zmianę poprzez ustalenie wysokości świadczenia z uwzględnieniem corocznej waloryzacji składek i kapitału początkowego.

W uzasadnieniu swego stanowiska podniósł, iż nie kwestionuje, że z chwilą przyznania emerytury podlega ona waloryzacji zgodnie z artykułem 88 ustawy z dnia z 17 grudnia 1998 roku. Jednakże on nie wnosi zastrzeżeń co do waloryzacji świadczenia, ale waloryzacji podstawy jego obliczenia, czyli środków zgromadzonych na koncie. Skarżący wskazał, iż inne są zasady waloryzacji przyznanego świadczenia /art. 88/, a inne środków zgromadzonych na koncie ubezpieczonego /art. 25 i 173/ i w przywołanych przepisach nie ma mowy o zaprzestaniu waloryzowania zgromadzonych środków. N. zgromadzonych przez ubezpieczonego środków na jego koncie przez ZUS prowadziłoby natomiast do podważenia podstawowych zasad ekonomii, działania na szkodę ubezpieczonego /spadek wartości/, ale również podważałoby podstawy systemu, który twórcy określali jako system działający na zasadzie „ile sobie odłożysz tyle dostaniesz emerytury". Zdaniem odwołującego niewaloryzowanie podstawy obliczenia pomniejszonej o dokonane wypłaty przy równoczesnym waloryzowaniu świadczenia powodowałoby, że konto ubezpieczonego zostałoby szybko "wyczerpane", a było przecież określone, że ma wystarczyć na statystyczny okres dożycia .A więc jest to to całkowicie niespójne i świadczy o rozmijaniu się interpretacji przepisów z filozofia systemu podważając tym samym zasadę zaufania do obywatela do państwa .

/ odwołanie k. 3-5/

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wnosił o jego oddalenie, argumentując że

wskazana w artykule 25 ust. 3-8 ustawy emerytalnej waloryzacja składek oraz waloryzacja kapitału początkowego jest prowadzona w celu wyliczenia podstawy obliczenia emerytur; dokonywana jest w momencie przyznania świadczenia emerytalnego. Kwotę emerytury w systemie zdefiniowanej składki ustala się tylko raz, albo w dniu nabycia prawa, albo w dniu realizacji ryzyka (obecnie rozwiązania stosunku pracy). Tak ustalona emerytura może być już tylko powiększona w przypadku dalszego opłacania składek w sposób podany w art. 108 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Zgodnie z tym przepisem mechanizm przeliczenia emerytury polega na zwiększeniu świadczenia obliczonego według reguł określonych w art. 26 tej ustawy o iloraz zwaloryzowanych składek, zaewidencjonowanych na koncie pracującego emeryta po dniu ustalenia prawa do emerytury i wyrażonego w miesiącach średniego trwania życia, ustalonego dla wieku danego ubezpieczonego w dniu złożenia wniosku o ponowne ustalenie wysokości świadczenia. Wnioskodawca w odwołaniu powołuje się, że jego składki i kapitał początkowy winien być ustalony na podstawie obwieszczenia (...) zawartego w MP poz. 452 z 2019r.

Organ rentowy podniósł, że zgodnie z wyżej cytowanym przepisem, waloryzacji składek dokonuje się do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury, tym samym wobec ustalenia prawa do emerytury waloryzacja składek i kapitału początkowego w przypadku wnioskodawcy nie przysługuje.

/ odpowiedź na odwołanie k.6-7 /

W piśmie procesowym z dnia 17 lutego 2020r. wnioskodawca wskazał, iż stanowisko organu rentowego jest nieprawidłowe, a w szczególności, iż brak jest przepisu prawa, który zabraniałby lub wskazywał jakąkolwiek datę końca waloryzacji zgromadzonego przez ubezpieczonego kapitału, tymczasem art. 25 ustawy emerytalnej ust. 3 wskazuje datę początku waloryzacji, nie podając żadnej daty końcowej tym samym końcem waloryzacji jest śmierć ubezpieczonego. W związku z tym domaga się waloryzacji składki oraz kapitału początkowego co roku bez względu na to, iż otrzymuje już świadczenie emerytalne.

/pismo – k.13-14/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca M. L. urodził się w dniu (...).

Decyzją z dnia 02.01.2019r. organ rentowy przyznał wnioskodawcy prawo do emerytury od 11.12.2018r. tj. od osiągnięcia wieku emerytalnego. Prawo do emerytury przyznano na podstawie art. 24 ustawy emerytalnej, a jej wysokość obliczono zgodnie z art. 25 i 26 ustawy emerytalnej. Wskazano, że podstawę obliczenia emerytury stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne oraz kapitału początkowego, z uwzględnieniem waloryzacji składek i kapitału początkowego zaewidencjonowanych na koncie do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury. Emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy wymiaru obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia, dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę. Podano, że:

-

kwota składek zaewidencjonowanych na koncie z uwzględnieniem waloryzacji wynosi 259166,87 zł,

-

kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego wynosi 1024441,59 zł,

-

kwota środków zaewidencjonowanych na subkoncie z uwzględnieniem ich waloryzacji wynosi 132067,08 zł,

-

średnie dalsze trwanie życia wynosi 218,40 miesięcy,

-

wyliczona kwota emerytury wynosi 6482,03 zł.

/ decyzja k.7-8 akt ZUS/

W dniu 13 sierpnia 2019 r. wnioskodawca wystąpił do ZUS o ponowne przeliczenie emerytury w związku z ukazaniem się informacji dotyczącej waloryzacji kwoty składek i kapitału początkowego na koncie ubezpieczonego /Monitor Polski z 2019 roku poz.452 za rok 2018/, domagając się uwzględnienia opublikowanego wskaźnika zwiększającego wartość zgromadzonych na jego koncie środków oraz przesłanie mu informacji o stanie jego konta - sumy środków zgromadzonych na rachunku pomniejszonych o dokonanie wypłaty.

/wniosek k. 9 akt ZUS/.

W dniu 12 września 2019 roku ZUS decyzją (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych odmówił wnioskodawcy ponownego przeliczenia, ponieważ w ocenie ZUS ubezpieczony nie ujawnił żadnych nowych okoliczności, które skutkowałyby koniecznością wznowienia postępowania i ponownego przeliczenia wysokości emerytury.

/ decyzja k. 11 akt ZUS/

Wnioskodawca wniósł odwołanie od powyższej decyzji na skutek czego organ rentowy ją uchylił i wydał zaskarżoną decyzję z dnia 31.10.2019 r.

/ odwołanie k. 1-13 akt ZUS, pismo k. 19, decyzja z dnia 31.10.2019 r. k. nienumerowane akt ZUS/

Wnioskodawca miał zwaloryzowaną emeryturę od 1.03.2019 r. zgodnie z art. 88 ustawy emerytalnej.

/ bezsporne/

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 173 ust. 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2020 poz.53) wartość kapitału początkowego ustala się na dzień wejścia w życie ustawy. Pierwszej waloryzacji kapitału początkowego dokonuje się od dnia 1 czerwca 2000 r. przez pomnożenie tego kapitału wskaźnikiem wzrostu przeciętnego wynagrodzenia z 1999 r., pomniejszonego o naliczone i potrącone od ubezpieczonego składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe i chorobowe, w stosunku do przeciętnego wynagrodzenia za 1998 r. (art. 173 ust. 4). Drugiej waloryzacji, przeprowadzanej od dnia 1 czerwca 2001 r., dokonuje się na zasadach określonych w art. 25 ust. 3-5, 9 i 10 oraz w art. 25a (art. 173 ust. 5). Trzeciej waloryzacji przeprowadzanej od dnia 1 czerwca 2002 r. oraz kolejnych dokonuje się na zasadach określonych w art. 25 ust. 3-8 i 10 oraz w art. 25a (art. 173 ust. 5a). Kapitał początkowy ewidencjonowany jest na koncie ubezpieczonego (art. 173 ust. 6). W wyniku przeprowadzonej waloryzacji kapitał początkowy nie może ulec obniżeniu (art. 173 ust. 6a).

W myśl art. 24. ust. 1, ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego określonego w ust. 1a i 1b, z zastrzeżeniem art. 46, 47, 50, 50a i 50e i 184.

Zgodnie z art. 25 ust. 1 w/w ustawy, podstawę obliczenia emerytury, o której mowa w art. 24, stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne, z uwzględnieniem waloryzacji składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury, zwaloryzowanego kapitału początkowego określonego w art. 173-175 oraz kwot środków zaewidencjonowanych na subkoncie, o którym mowa w art. 40a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, z zastrzeżeniem ust. 1a i 1b oraz art. 185.

W myśl ust. 3 art. 25, waloryzację składek przeprowadza się corocznie, od dnia 1 czerwca każdego roku, poczynając od waloryzacji za rok 2000, z uwzględnieniem art. 25a. W wyniku przeprowadzonej waloryzacji stan konta nie może ulec obniżeniu.

Zgodnie z art. 25 ust. 4, waloryzacji podlega kwota składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego na dzień 31 stycznia roku, za który jest przeprowadzana waloryzacja, powiększona o kwoty z tytułu przeprowadzonych waloryzacji.

Stosownie do ust. 5 art. 25, waloryzacja składek polega na pomnożeniu zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego składek przez wskaźnik waloryzacji.

W myśl ust. 6, wskaźnik waloryzacji składek jest równy wskaźnikowi cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem w roku kalendarzowym poprzedzającym termin waloryzacji w stosunku do poprzedniego roku powiększonemu o wzrost realny sumy przypisu składek na ubezpieczenie emerytalne w roku kalendarzowym poprzedzającym termin waloryzacji w stosunku do roku poprzedniego, z zastrzeżeniem ust. 9. Wskaźnik waloryzacji składek nie może być niższy niż wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem w roku kalendarzowym poprzedzającym termin waloryzacji w stosunku do poprzedniego roku.

Zgodnie z ust. 7 art. 25 wskaźnik wzrostu realnego sumy przypisu składek na ubezpieczenie emerytalne, o którym mowa w ust. 6, otrzymuje się poprzez podzielenie wskaźnika wzrostu nominalnego sumy przypisu składek na ubezpieczenie emerytalne w roku kalendarzowym poprzedzającym termin waloryzacji w stosunku do roku poprzedniego przez wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem ustalony dla analogicznego okresu.

W myśl ust. 8 art. 25 wskaźnik wzrostu nominalnego sumy przypisu składek na ubezpieczenie emerytalne, o którym mowa w ust. 7, stanowi iloraz sumy przypisu składek na ubezpieczenie emerytalne w roku kalendarzowym poprzedzającym termin waloryzacji i w roku poprzednim.

Zgodnie z ust. 9 art. 25 wskaźnik waloryzacji składek za rok 2000 jest równy wskaźnikowi wzrostu przeciętnego wynagrodzenia za 2000 r. w stosunku do przeciętnego wynagrodzenia za 1999 r.

W myśl ust. 10 art. 25 wskaźnik waloryzacji składek ustala się z dokładnością do setnych części procentu.

W myśl ust. 11 art. 25 Prezes Głównego Urzędu Statystycznego ogłasza w formie komunikatu w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", do 20. dnia pierwszego miesiąca każdego kwartału, wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem za poprzedni kwartał.

Zaś ust. 12 art. 25 stanowi, że Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego ogłasza w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", do 25. dnia miesiąca poprzedzającego termin waloryzacji, wskaźnik waloryzacji składek za poprzedni rok i kwartał.

Zgodnie z art. 25a. ust. 1, przy ustalaniu wysokości emerytury kwota składek na ubezpieczenie emerytalne zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego po dniu 31 stycznia roku, za który przeprowadzono ostatnią waloryzację, o której mowa w art. 25, jest waloryzowana kwartalnie.

W myśl ust. 2 w/w przepisu, w przypadku ustalania wysokości emerytury:

1)  w drugim kwartale danego roku - ostatniej kwartalnej waloryzacji składek dokonuje się za ostatniej kwartalnej waloryzacji składek dokonuje się za trzeci kwartał poprzedniego roku;

2)  w drugim kwartale danego roku - ostatniej kwartalnej waloryzacji składek dokonuje się za czwarty kwartał poprzedniego roku;

3)  w trzecim kwartale danego roku - ostatniej kwartalnej waloryzacji składek dokonuje się za pierwszy kwartał danego roku;

4)  w czwartym kwartale danego roku - ostatniej kwartalnej waloryzacji składek dokonuje się za drugi kwartał danego roku.

Ust. 3, waloryzacji kwartalnej podlega kwota składek zewidencjonowanych na ostatni dzień pierwszego miesiąca kwartału, za który przeprowadzana jest waloryzacja, powiększona o kwoty uzyskane w wyniku poprzednich waloryzacji kwartalnych.

Ust. 4, waloryzacja kwartalna składek polega na pomnożeniu zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego składek przez wskaźnik waloryzacji określony w ust. 5. W wyniku przeprowadzonej waloryzacji stan konta nie może ulec obniżeniu.

Ust. 5, wskaźnik waloryzacji kwartalnej składek jest równy wskaźnikowi cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem w kwartale, za który przeprowadzana jest waloryzacja w stosunku do poprzedniego kwartału, powiększonemu o wzrost realny sumy przypisu składek na ubezpieczenie emerytalne w kwartale, za który przeprowadzana jest waloryzacja w stosunku do kwartału poprzedniego. Wskaźnik waloryzacji składek nie może być niższy niż wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem w kwartale, za który przeprowadzana jest waloryzacja w stosunku do poprzedniego kwartału.

Ust. 6, wskaźnik wzrostu realnego sumy przypisu składek na ubezpieczenie emerytalne, o którym mowa w ust. 5, otrzymuje się poprzez podzielenie wskaźnika wzrostu nominalnego sumy przypisu składek na ubezpieczenie emerytalne w kwartale, za który jest przeprowadzana waloryzacja w stosunku do kwartału poprzedniego, przez wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem ustalony dla analogicznego okresu.

Ust. 7, wskaźnik wzrostu nominalnego sumy przypisu składek na ubezpieczenie emerytalne, o którym mowa w ust. 6, stanowi iloraz sumy przypisu składek na ubezpieczenie emerytalne w kwartale, za który jest przeprowadzana waloryzacja, i w kwartale poprzednim.

Z kolei w myśl art. 26 ust. 1 ustawy, emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia ustalonej w sposób określony w art. 25 przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę danego ubezpieczonego, z uwzględnieniem tablic trwania życia ogłaszanych przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w formie komunikatu w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" corocznie w terminie do dnia 31 marca i przepisu art. 183 (art. 26 ust. 4).

Punktem wyjścia do analizy zagadnienia prawnego, jakie wystąpiło rozpoznawanej sprawie, jest zrozumienie formuły wymiaru emerytury przewidzianej w art. 24 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, która osadzona została w systemie zdefiniowanej składki, co oznacza, że wysokość świadczenia zależy od sumy zaewidencjonowanych składek na ubezpieczenia na indywidualnym koncie ubezpieczonego, z uwzględnieniem ich waloryzacji, jak i zwaloryzowanego kapitału początkowego ( art. 25 i 26 tej ustawy), a suma ta dzielona jest przez średnie dalsze trwanie życia, o którym mowa w art. 173 ust. 2, ustalone dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę osoby, dla której obliczana jest emerytura.

Istota przedmiotowego sporu sprowadziła się do kwestionowania prawidłowości waloryzacji składek i kapitału początkowego. Organ rentowy stoi na stanowisku iż waloryzacji tej dokonuje się tylko jeden raz w chwili ustalenia prawa do świadczenia, w ocenie zaś skarżącego przedmiotowa waloryzacja składek i kapitału winna być dokonywana corocznie.

Przypomnieć należy, że kapitał początkowy stanowi odtworzenie składek na ubezpieczenia sprzed wejścia w życie ustawy o emeryturach i rentach z FUS, tj. przed wprowadzeniem ustawowego obowiązku ewidencjonowania przez ZUS indywidualnych składek każdej osoby podlegającej ubezpieczeniu społecznemu. Kapitał ten ewidencjonowany jest na koncie ubezpieczonego i corocznie waloryzowany, poczynając od 1 czerwca 2000 r., a następnie każdego 1 czerwca kolejnego roku, według reguł przewidzianych dla waloryzacji składek, a więc przez zastosowanie wskaźników waloryzacji. Z kolei waloryzacja składek, po myśli art. 25 ust. 5 ustawy emerytalnej, polega na pomnożeniu zaewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego składek przez wskaźnik waloryzacji, o którym mowa w ust. 6-10. Składki zgromadzone na indywidualnych kontach ubezpieczonych w pierwszym rzędzie poddawane są waloryzacji rocznej, dokonywanej od 1 czerwca każdego roku, poczynając od waloryzacji w 2000 r., natomiast waloryzacja kwartalna, uregulowana w art. 25a ustawy emerytalnej, jest dopełnieniem mechanizmu waloryzacji rocznej. Waloryzacja kwartalna adresowana jest przede wszystkim do tej grupy ubezpieczonych, dla których pozostanie tylko przy ostatniej waloryzacji rocznej skutkowałoby nieobjęciem waloryzacją składek za określone okresy (podzielone na kwartały) i ci ubezpieczeni byliby w sytuacji mniej korzystnej, od osób przechodzących na emeryturę bezpośrednio po waloryzacji rocznej. Ustawodawca dodatkowo wprowadził waloryzację kwartalną, która oczywiście nie zastępuje i nie eliminuje waloryzacji rocznej, będącej zasadą. Z treści art. 25 ustawy FUS wynika, że waloryzacja roczna jest mechanizmem przeprowadzanym na indywidualnym koncie ubezpieczonego, który jeszcze nie nabył uprawnień emerytalnych, bądź nie wystąpił o ich ustalenie. Natomiast przepis art. 25a FUS, który stanowi uszczególnienie regulacji zawartej w art. 25, ma zastosowanie przy ustalaniu wysokości emerytury do składek zaewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego po dniu 31 stycznia roku, za który przeprowadzono ostatnią waloryzację, o której mowa w art. 25, wówczas kwota tych składek waloryzowana jest kwartalnie. /III AUa 501/16 - wyrok SA Wrocław z dnia 07-09-2016Teza pochodzi z portalu (...)

Tym samym już z powyższego wynika, iż stanowisko prezentowane przez wnioskodawcę jest nieprawidłowe. Mechanizm waloryzacji rocznej lub uzupełniająco kwartalnej jest stricte bowiem związany z okresem przechodzenia na emeryturę. Zaś wobec takiego ukształtowania treści wspomnianych przepisów o charakterze bezwzględnie obowiązującym nie można uznać, iż winien być on stosowany w sytuacjach odmiennych tj. także po ustaleniu prawa do świadczenia. Taka regulacja oznacza, że wykluczona jest możliwość stosowania innego mechanizmu przeliczenia emerytury.

Przede wszystkim jednak wskazać należy, co podkreślił Sąd Najwyższy w uzasadnieniu postanowienia z dnia 3 listopada 2015 r., III UZP 12/15 opubl L., iż kwotę emerytury w systemie zdefiniowanej składki ustala się tylko raz, albo w dniu nabycia prawa, albo w dniu realizacji ryzyka (rozwiązanie stosunku pracy). Tak ustalona emerytura może być już tylko zwiększona w przypadku dalszego opłacania składek, według reguł zawartych w art. 108 w związku z art. 183 ust. 6 ustawy emerytalnej. /por również wyrok
Sądu Apelacyjnego w Łodzi - III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
z dnia 27 lipca 2017 r. III AUa 1138/16 L. wyrok SA Szczecin z dnia 06-07-2017 III AUa 19/17 L., wyrok SA Łódź z dnia 31-05-2017 III AUa 965/16 L. wyrok SA Gdańsk z dnia 26-01-2017 III AUa 1548/16 L./

Skoro wysokość podstawy emerytury w systemie zdefiniowanej składki może być ustala tylko raz, to przyjąć należy, iż wysokość emerytury ubezpieczonego ustalona została prawidłowo na dzień 11 grudnia 2018 r. , to jest w dniu nabycia prawa do emerytury. Przy ustalaniu podstawy wysokości emerytury w grudniu 2018 r. ostatnią waloryzacją roczną jest waloryzacja przeprowadzona 01 czerwca 2018 r., dotycząca składek należnych do końca 2017 r., a zaewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego do dnia 31 stycznia 2018 r. Waloryzacji kwartalnej podlegają natomiast, zgodnie z art. 25a ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych składki należne za rok 2018, które nie będą podlegały waloryzacji rocznej, skoro ta przeprowadzona będzie w dniu 01 czerwca 2019 r. (czyli po przyznaniu ubezpieczonemu prawa do emerytury i ustaleniu podstawy jej wysokości). /Por odpowiednio III AUa 8/15 - wyrok SA Gdańsk z dnia 15-04-2016 L./

Wysokość emerytury powinna być ustalana na dzień nabycia prawa do niej i ta data jest miarodajna dla oceny, czy należy przeprowadzić waloryzację kwartalną, czy roczną. /Por. III AUa 981/15 - wyrok SA Katowice z dnia 03-03-2016/

W konsekwencji powyższego należy zgodzić się z organem rentowym , iż tak ustalona emerytura może być już tylko powiększona w przypadku dalszego opłacania składek. Zgodnie z art. 108 ustawy emerytalnej mechanizm przeliczenia emerytury polega wówczas na zwiększeniu świadczenia obliczonego według reguł określonych w art. 26 tej ustawy o iloraz zwaloryzowanych składek zaewidencjonowanych na koncie pracującego emeryta po dniu ustalenia prawa do emerytury i wyrażonego w miesiącach średniego trwania życia ustalonego dla wieku danego ubezpieczonego w dniu złożenia wniosku o ponowne ustalenie wysokości świadczenia.

Mając na względzie wskazane powyżej okoliczności, Sąd Okręgowy w Łodzi, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., oddalił odwołanie wnioskodawcy uznając je za bezzasadne.

ZARZĄDZENIE

odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć wnioskodawcy pouczając, że s trona może wnieść apelację do Sądu, który wydał zaskarżony wyrok w terminie dwutygodniowym od doręczenia stronie skarżącej wyroku z uzasadnieniem (art.369 § 1 k.p.c.). Termin o którym mowa w § 1 uważa się za zachowany także wtedy, gdy przed jego upływem strona wniosła apelację do Sądu drugiej instancji (art.369 § 3).