Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 18 lutego 2020 r. Sąd Rejonowy dla Łodzi -Śródmieścia w Łodzi, X Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, oddalił odwołanie T. H. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. z dnia 4 września 2019 r. nr (...) w sprawie o zasiłek chorobowy.

Powyższe orzeczenie zapadło w oparciu o następujące ustalenia faktyczne:

Decyzją z dnia 4 września 2019 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. odmówił T. H. prawa do zasiłku chorobowego za okres od 2 sierpnia 2019 roku do 5 sierpnia 2019 roku.

W uzasadnieniu wyjaśniono, iż ubezpieczony, w ramach kontroli prawidłowości orzekania o czasowej niezdolności do pracy z powodu choroby oraz wystawiania zaświadczeń lekarskich, został wezwany na badanie przez lekarza orzecznika ZUS na dzień 1 sierpnia 2019 roku. Mimo, iż wnioskodawca odebrał wezwanie w dniu 18 lipca 2019 roku, nie stawił się na badanie w wyznaczonym dniu. Z uwagi na powyższe zaświadczenie lekarskie seria (...) wydane na okres od 9 lipca 2019 roku do 5 sierpnia 2019 roku straciło ważność za okres przypadający po dniu planowanego badania, tj. za okres od 2 do 5 sierpnia 2019 roku.

T. H., reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, wniósł odwołanie od powyższej decyzji, wnosząc o jej uchylenie oraz o zasądzenie od organu zwrotu kosztów postępowania wraz z kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazano, iż w chwili wezwania ubezpieczonego na badanie lekarskie równocześnie, od maja 2019 roku toczyło się postępowanie wyjaśniające, czy T. H. podlega ubezpieczeniom społecznym z tytułu zatrudnienia w firmie (...) Sp. z o.o. Po otrzymaniu wezwania na badanie lekarskie T. H. zwrócił się do organu rentowego z prośbą o zajęcie jasnego stanowiska w przedmiocie podlegania przez niego ubezpieczeniom, a także o wyznaczenie dodatkowego terminu badania lekarskiego. Zdaniem wnioskodawcy, skoro organ w dotychczasowej korespondencji utrzymywał, iż nie ma on statusu osoby ubezpieczonej, nie było podstaw do wzywania go na badania dotyczące zasiłku chorobowego. Odwołujący nie otrzymał żadnej odpowiedzi na powyższe pismo. Dopiero pismem z dnia 3 września 2019 roku ubezpieczony został poinformowany o umorzeniu postępowania wyjaśniającego, wobec stwierdzenia, że łączył go stosunek pracy z (...) Sp. z o.o. i podlegał on z tego tytułu ubezpieczeniom społecznym.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, argumentując jak w spornej decyzji.

T. H. podlega ubezpieczeniom społecznym z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę w (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością.

W okresie od 15 kwietnia 2019 roku do 13 maja 2019 roku wnioskodawca pozostawał niezdolny do pracy z powodu choroby i wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z wnioskiem o przyznanie mu zasiłku chorobowego za ten okres.

W piśmie z dnia 10 maja 2019 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych poinformował T. H., iż wszczęto postępowanie wyjaśniające w sprawie podlegania, przez niego, ubezpieczeniom społecznym z tytułu zatrudnienia, na podstawie umowy o pracę w (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością.

Wnioskodawcy wystawiono zaświadczenie lekarskie o niezdolności do pracy seria (...) na okres od 9 lipca 2019 roku do 5 sierpnia 2019 roku.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych wdrożył kontrolę prawidłowości zaświadczenia lekarskiego o czasowej niezdolności do pracy wnioskodawcy wystawionego na okres od 9 lipca 2019 roku do 5 sierpnia 2019 roku. Termin badania wyznaczono na dzień 1 sierpnia 2019 roku.

Wezwanie na badanie zostało doręczone dorosłemu domownikowi – córce wnioskodawcy, P. H. w dniu 18 lipca 2019 roku. Wnioskodawca wiedział o wyznaczonym terminie badania.

W piśmie, nadanym w dniu 25 lipca 2019 roku (odebranym przez organ w dniu 29 lipca 2019 roku) T. H. wyraził wątpliwość, w jakim charakterze ma się stawić na badanie, wskazując, iż zgodnie z pismem organu z dnia 10 maja 2019 roku trwa postępowanie wyjaśniające, którego celem jest ustalenie, czy z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę w firmie (...) Sp. z o.o. podlega ubezpieczeniom społecznym. W ocenie wnioskodawcy z treści pisma wynikało, iż takiemu ubezpieczeniu nie podlega. T. H. zwrócił się z prośbą o zajęcie jasnego stanowiska w sprawie, sprecyzowanie czy podlega ubezpieczeniu, czy nie. Jeżeli tak, prosił o poinformowanie go o tym pisemnie i wyznaczenie nowego terminu badania, na które stawi się z pełną dokumentacją medyczną.

W dniu 1 sierpnia 2019 roku wnioskodawca nie stawił się na wyznaczony termin badania.

Sąd Rejonowy wskazał, że powyższy stan faktyczny pozostawał bezsporny między stronami.

Sąd zważył, że odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z brzmieniem art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (tj. Dz. U. z 2019 roku, poz. 645, ze zm.) zasiłek chorobowy przysługuje ubezpieczonemu, który stał się niezdolny do pracy z powodu choroby w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego.

Realizacja prawa do świadczeń z ubezpieczenia chorobowego jest możliwa, jeśli zajdzie ryzyko ubezpieczeniowe i spełnione zostaną warunki nabycia danego prawa. Stwierdzenie prawa do świadczeń dokonuje uprawniony podmiot w formie zaświadczenia o niezdolności do pracy. Zaświadczenie lekarskie jest formalnym stwierdzeniem zaistnienia choroby stanowiącej niezdolność do pracy. Zaświadczenie ma dwie funkcje – uprawnia do powstrzymania się od wykonywania pracy oraz stanowi podstawę wypłaty zasiłku chorobowego.

Stosownie do treści art. 59 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa prawidłowość orzekania o czasowej niezdolności do pracy z powodu choroby oraz wystawiania zaświadczeń lekarskich podlega kontroli (ust.1). Kontrolę wykonują lekarze orzecznicy Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (ust. 2). W celu kontroli lekarz orzecznik Zakładu Ubezpieczeń Społecznych może przeprowadzić badanie lekarskie ubezpieczonego w wyznaczonym miejscu bądź w miejscu jego pobytu (ust. 3 pkt. 1). Przeprowadzającemu badanie lekarzowi ubezpieczony jest obowiązany udostępnić posiadaną dokumentację medyczną (ust. 4). Zakład Ubezpieczeń Społecznych wysyła do ubezpieczonego, za zwrotnym potwierdzeniem odbioru, wezwanie, w którym określa termin badania przez lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych albo przez lekarza konsultanta lub dostarczenia posiadanych wyników badań pomocniczych. Wezwanie zawiera informację o skutkach, o których mowa w ust. 6 i 10, to jest, że w razie uniemożliwienia badania lub niedostarczenia posiadanych wyników badań w terminie badania przez lekarza orzecznika zaświadczenie lekarskie traci ważność od dnia następującego po tym terminie, oraz że w przypadku takim Zakład Ubezpieczeń Społecznych wydaje decyzję o braku prawa do zasiłku (ust. 5 w zw. z ust. 6 i 10).

Sąd Rejonowy ustalił, iż wnioskodawcy zostało wystawione zaświadczenie lekarskie o niezdolności do pracy na okres od 9 lipca 2019 roku do dnia 5 sierpnia 2019 roku. Na badanie przez lekarza orzecznika w trybie art. 59 ust. 1 ustawy, w celu kontroli prawidłowości wskazanego zaświadczenia lekarskiego wnioskodawca został wezwany na dzień 1 sierpnia 2019 roku. Wezwanie na badanie zostało odebrane w dniu 18 lipca 2019 roku. Wnioskodawca wiedział o wyznaczonym terminie badania.

Sąd mertii wskazał, że wnioskodawca nie stawił się na wyznaczonym terminie badania, przesyłając wcześniej organowi rentowemu pismo, w którym wyraził wątpliwość w jakim charakterze ma się stawić na badanie, wskazując, iż zgodnie z pismem organu z dnia 10 maja 2019 roku trwa postępowanie wyjaśniające, którego celem jest ustalenie, czy z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę w firmie (...) Sp. z o.o. podlega ubezpieczeniom społecznym. W ocenie wnioskodawcy z treści pisma wynikało, iż takiemu ubezpieczeniu nie podlega. T. H. zwrócił się z prośbą o zajęcie jasnego stanowiska w sprawie, sprecyzowanie czy podlega ubezpieczeniu, czy nie. Jeżeli tak, prosił o poinformowanie go o tym pisemnie i wyznaczenie nowego terminu badania, na które stawi się z pełną dokumentacją medyczną.

Sąd rejonowy podkreślił, że w tym stanie faktycznym istotą sporu pomiędzy stronami było ustalenie, czy odwołujący się swoją postawą uniemożliwił organowi rentowemu kontrolę prawidłowości orzekania o czasowej niezdolności do pracy z powodu choroby oraz wystawienia zaświadczenia lekarskiego i tym samym czy organ rentowy może zastosować sankcję z art. 59 ust. 6 ustawy zasiłkowej.

Ponadto Sąd I instancji wskazał, że ustawa zasiłkowa nie wymienia przesłanek określających pojęcie "uniemożliwienia badania". Postępowanie to oznacza, że pomimo prawidłowego wezwania na termin badania ubezpieczony nie stawia się na te badanie bez usprawiedliwionej przyczyny. O uniemożliwieniu przeprowadzenia badań kontrolnych można mówić zasadnie, gdy ubezpieczony z przyczyn zależnych od niego, świadomie lub celowo powoduje niemożność dokonania badania. Dla skutecznego uwolnienia się od zarzutu "uniemożliwienia badania" konieczne jest wykazanie, że ubezpieczony nie był w stanie stawić się na badanie. W ramach obowiązującego strony ciężaru przedstawienia Sądowi środków dowodowych, odwołujący powinien udowodnić brak swego celowego zachowania i brak zamiaru uniknięcia poddania się badaniu kontrolnemu. Sąd II instancji podziela to stanowisko Sądu Rejonowego.

Sąd Rejonowy podkreślił, że przekonanie odwołującego, iż wobec braku zakończenia postępowania w sprawie podlegania przez niego ubezpieczeniom społecznym, automatycznie jest on zwolniony z obowiązku stawienia się na badanie kontrolne ZUS nie może zdaniem Sądu usprawiedliwiać nie stawienia się przez niego na wyznaczony termin badania. Ubezpieczony w żaden sposób nie wykazał, iż nie był w stanie stawić się na badanie. Mając na uwadze powyższe można uznać, iż działanie kontrolowanego uniemożliwiło organowi rentowemu przeprowadzenie badania lekarskiego, co pozwala mu na zastosowanie przepisu art. 59 ust. 6 ustawy zasiłkowej. Konsekwencją powyższego ustalenia musi być zatem oddalenie odwołania.

W tym stanie rzeczy na podstawie powołanych przepisów, a także art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. Sąd Rejonowy oddalił odwołanie ubezpieczonego.

Apelację od powyższego orzeczenia złożył pełnomocnik T. H. – radca prawny P. W.. Wyrok zaskarżył w całości i wniósł o ponowne rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów postępowania przed Sądem I instancji i zasądzenie od organu rentowego na rzecz powoda zwrotu kosztów postępowania wraz z kosztami zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych za postępowanie przed Sądem II instancji.

Zaskarżonemu wyrokowi zarzucił naruszenie:

I.  przepisów prawa procesowego, co miało istotny wpływ na rozstrzygnięcie Sądu I instancji:

- art. 233 k.p.c. - poprzez dokonanie całkowicie dowolnej oraz wybiórczej, sprzecznej z zasadami logiki i doświadczenia życiowego oceny zgromadzonego w niniejszej sprawie materiału dowodowego, a w konsekwencji przyjęcie, że działania T. H. uniemożliwiły Organowi przeprowadzenie badania lekarskiego, co doprowadziło do wydania zaskarżonego orzeczenia, kiedy prawidłowa ocena zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego winna prowadzić do wniosków, iż T. H. nie stawił się na wyznaczonym terminie badania z przyczyn leżących po stronie Organu rentowego polegających na braku zajęcia przez Organ jasnego stanowiska czy T. H. jest osobą ubezpieczoną w rozumieniu przepisów o ubezpieczeniach społecznych, braku reakcji Organu na pismo T. H. z dnia 22 lipca 2019 r,, będącym kluczowym w przedmiotowej sprawie, a także polegającym na nagłym, nieuzasadnionym umorzeniu przez Organ postępowania wyjaśniającego czy skarżący był osobą ubezpieczoną, bezpośrednio, tj. w następstwie pisma T. H. z dnia 22 lipca 2019 r.

II.  przepisów prawa materialnego w postaci:

- art. 59 ust. 6 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa z dnia 25 czerwca 1999 r. poprzez jego zastosowanie i przyjęcie, że T. H. nie stawił się na wyznaczony termin badanie bez uzasadnionej przyczyny kiedy z okoliczności przedmiotowej sprawy jasno wynika, że T. H. kontaktował się z Organem w sprawie toczącego się wciąż, w dacie otrzymania wezwania na badanie, postępowania wyjaśniającego czy skarżący był osobą ubezpieczoną i w związku z powyższym w jakim charakterze ma stawić się na rzeczone badanie skoro Organ nie traktował go jako osoby ubezpieczonej, a co za tym idzie bez otrzymania w tym zakresie wyjaśnień i jasnego stanowiska Organu, T. H. w sposób uzasadniony nie stawił się na terminie badań, gdyż nie miały one znaczenia w świetle ciągle toczącego się postępowania wyjaśniającego;

- art. 1 ust. 1 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa z dnia 25 czerwca 1999 r. , w związku z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej poprzez zaakceptowanie przez Sąd I instancji złamania przez Organ rentowy zasady Lex retro non agit, który zastosował przepisy ustawy zasiłkowej, która dotyczy osób objętych ubezpieczeniem społecznym, w stosunku do T. H., który w dniu 1 sierpnia 2019 r., zgodnie ze stanowiskiem Organu rentowego nie był postrzegany jako osoba ubezpieczona, co zostało ustalone dopiero pismem z dnia 3 września 2019 r.

W uzasadnieniu skarżący wskazał, że powyższe rozstrzygnięcie jest całkowicie sprzeczne ze stanem faktycznym sprawy i jako bezzasadne nie powinno utrzymać się w obrocie prawnym. Analizując postępowanie zakończone wydaniem przez Organ zaskarżonej decyzji, jak i postępowanie przed Sąd I instancji, zdaniem T. H. całkowicie pominięty został wątek związany z brakiem właściwego ustalenia roli w jakiej skarżący miał występować przed Organem rentowym w toku rzeczonego postępowania. Równocześnie do postępowania dotyczącego prawa do zasiłku, toczyło się postępowanie wyjaśniające, czy z tytułu umowy o pracę z (...) Sp. z o.o. T. H. podlega ubezpieczeniom społecznym, w tym ubezpieczeniu chorobowemu. Zgodnie z pismem ZUS z dnia 10 maja 2019 r., znajdującym się w aktach sprawy, do czasy postępowania wyjaśniającego, dla Organu rentowego T. H. nie był osobą ubezpieczoną. We wspomnianym piśmie, Organ przedłużył termin załatwienia sprawy do dnia 8 lipca 2019 r. Pomimo upływu powyższego terminu, Organ rentowy nie wystosował żadnej informacji wyjaśniającej z czego wynikało kolejne opóźnienie, ani nie wskazał nowego terminu załatwienia sprawy, a mimo to pismem z dnia 15 lipca 2019 r. Organ wezwał T. H. do stawiennictwa na badania lekarskie w związku ze sprawą dotyczącą zasiłku. Powyższe wyraźnie wskazuje, że termin badania został wyznaczony już po dacie przewidzianej do zakończenia przedmiotowego postępowania. Biorąc pod uwagę brak jakichkolwiek informacji o przedłużeniu terminu do załatwieniu sprawy przez Organ, a także odnośnie ustosunkowania się Organu co do charakteru w jakim T. H. miałby się stawić na rzeczonym badaniu, skarżący wystosował w dniu 22 lipca 2019 r. pismo w tej sprawie.

Na powyższe Organ nie odpowiedział, nie poinformował T. H. o jego statucie ubezpieczeniowym, a także ponownie nie przedstawił żadnej informacji na jakim etapie znajduje się postępowanie wyjaśniające. W związku z powyższym T. H. nie stawił się na badaniu, ponieważ przyjął stanowisko ZUS, wyrażone w piśmie z dnia 10 maja 2019 r. i uznał, że na daną chwilę nie jest osobą ubezpieczoną, a więc badanie, na które został wezwany jest, na dany moment, bezprzedmiotowe.

Termin badania, jak wskazuje Sąd I instancji, został wyznaczony na 1 sierpnia 2019 r. Tymczasem Organ rentowy dopiero w dniu 2 września 2019 r. skierował do T. H. kolejne pismo w sprawie, w którym w żaden sposób nie odniósł się do nieobecności skarżącego na badaniu. W piśmie tym Organ rentowy ponownie poinformował, że sprawa związana z zasiłkiem chorobowym nie może zostać zakończona przed rozstrzygnięciem postępowania wyjaśniającego. Oznacza to, że w dniu 2 września 2019 r. ZUS podtrzymał swoje stanowisko, iż T. H. nie jest osoba ubezpieczona.

Pomimo powyższego pisma z 2 września 2019 r., Organ rentowy w przeciągu dwóch kolejnych dni wydaje dwie kolejne decyzje dotyczące T. H.. Najpierw, pismem z dnia 3 września 2019 r. poinformowano skarżącego o umorzeniu postępowania wyjaśniającego i stwierdzono, że T. H. podlegał ubezpieczeniom społecznym z tytułu umowy o pracę. Następnie w dniu 4 września 2019 r., ZUS poinformował skarżącego, że odmówiono mu prawa do wnioskowanego zasiłku, ponieważ T. H. nie stawił się na badaniu w dniu 1 sierpnia 2019 r. Tymczasem, przedmiotowy stan faktyczny, wyraźnie wskazuje, że to skarżący pozostawał bardziej zaangażowaną i aktywniejszą stroną postępowania, toczącego się przed Organem. T. H. zwracał się o wyjaśnienie poważnych wątpliwości i sprzeczności wynikających z kolejnych pism ZUS, które pozostawały bez odpowiedzi ze strony Organu. Należy zauważyć, że już po terminie rzeczonych badań, ZUS zajął dwa całkowicie odmienne stanowiska na przestrzeni zaledwie dwóch dni. Zdaniem skarżącego najpierw Organ podtrzymuje stanowisko, że T. H. nie jest osoba ubezpieczona ze względu na fakt, iż nie zakończono postępowania wyjaśniającego, a dwa dni później wyciąga w stosunku do T. H. poważne konsekwencje za nie stawienie się na terminie badań, które mogą być zastosowane jedynie w stosunku do osoby ubezpieczonej. Skarżący podniósł, że należy z całą stanowczością podkreślić, że w terminie wyznaczonych badań, tj. 1 sierpnia 2019 r., zgodnie ze stanowiskiem ZUS, T. H. nie był osobą ubezpieczoną.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie, bowiem orzeczenie Sądu Rejonowego jest prawidłowe i znajduje oparcie, zarówno w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym, jak i w obowiązujących przepisach prawa.

W ocenie Sądu Okręgowego, Sąd I instancji prawidłowo ustalił stan faktyczny w przedmiotowej sprawie, zaś dokonana przez niego ocena zgromadzonego materiału dowodowego przeprowadzona została z należytym uwzględnieniem zasad określonych w art. 233 § 1 k.p.c. i jako taka nie nasuwa jakichkolwiek zastrzeżeń czy wątpliwości. Nadto na podstawie poczynionych ustaleń faktycznych Sąd Rejonowy właściwie określił ich konsekwencje prawne i w powyższym zakresie w sposób jasny i logiczny uzasadnił swoje stanowisko. W związku z powyższym Sąd Okręgowy przyjmuje ustalenia i wnioski Sądu I instancji za własne. Merytoryczne uzasadnienie stanowiska Sądu Odwoławczego stanowiłoby powtórzenie argumentacji Sądu I Instancji.

Spór, w niniejszej sprawie, dotyczył prawa T. H. do zasiłku chorobowego, w okresie wskazanym w zaskarżonej decyzji.

Podkreślić należy, że w myśl art. 59 ust. 6. W razie uniemożliwienia badania lub niedostarczenia posiadanych wyników badań w terminie, o którym mowa w ust. 5, zaświadczenie lekarskie traci ważność od dnia następującego po tym terminie.

W granicach dyspozycji art. 59 ust. 6 ustawy zasiłkowej sądy meriti oceniają tylko to, czy ubezpieczony uniemożliwił z przyczyn zawinionych (por. art. 66 ust. 2 ustawy) przeprowadzenie badań kontrolnych w wyznaczonym przez organ ubezpieczeń społecznych w sposób prowadzący do wydania decyzji o utracie ważności zaświadczenia lekarskiego (art. 59 ust. 6 ustawy zasiłkowej w związku z art. 80 pkt 4 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych) i usprawiedliwiający wydanie decyzji o braku prawa do zasiłku (art. 59 ust. 10 ustawy zasiłkowej) lub decyzji o zwrocie pobranych nienależnie z winy ubezpieczonego, w tym wskutek uniemożliwienia badań kontrolnych i utraty prawa do zasiłku od dnia następującego po dniu wyznaczonych badań (art. 66 ust. 2 tej ustawy). (Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 7 marca 2018 r. III UZP 1/18)

T. H. został prawidłowo poinformowany o wezwaniu na badania przez organ rentowy. W trakcie postępowania I-instancyjnego, wnioskodawca nie udowodnił, że niestawiennictwo nie było z jego winy. Kiedy organ prowadził postępowanie wyjaśniające, odwołujący posiadał status ubezpieczonego. Wobec powyższego, zarzut, poniesiony w apelacji, naruszenia art. 1 ust. 1 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa z dnia 25 czerwca 1999 r., w związku z art. 2 Konstytucji jest niezasadny.

Jak słusznie wskazał Sąd Rejonowy, przekonanie odwołującego, iż wobec braku zakończenia postępowania w sprawie podlegania przez niego ubezpieczeniom społecznym, automatycznie jest on zwolniony z obowiązku stawienia się na badanie kontrolne ZUS nie może stanowić okoliczności usprawiedliwiającej nie stawienia się przez niego na wyznaczony termin badania.

Ponadto Sąd Okręgowy, nie podziela również zarzutu, przekroczenia przez Sąd I instancji granicy swobodnej oceny dowodów, bowiem w myśl art. 233 k.p.c. sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału. Oznacza to, że wszystkie ustalone w toku postępowania fakty powinny być brane pod uwagę przy ocenie dowodów, a tok rozumowania sądu powinien znaleźć odzwierciedlenie w pisemnych motywach wyroku. Przepis ten daje wyraz obowiązywaniu zasady swobodnej oceny dowodów. Swobodna ocena dowodów odnosi się do wyboru, określonych środków dowodowych i do sposobu ich przeprowadzenia. Mają być one ocenione konkretnie i, w związku z całym, zebranym materiałem dowodowym. Ramy swobodnej oceny dowodów, wyznaczone są wymaganiami prawa procesowego, doświadczenia życiowego oraz regułami logicznego myślenia, według których sąd w sposób bezstronny, racjonalny i wszechstronny rozważa materiał dowodowy jako całość, dokonuje wyboru określonych środków dowodowych i ważąc ich moc oraz wiarygodność, odnosi je do pozostałego materiału dowodowego (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 czerwca 1999 r., sygn. akt: II UKN 685/98, OSNAPUiS 2000 Nr 17, poz. 655).

Wbrew twierdzeniom apelacji, Sąd drugiej instancji nie dopatrzył się w postępowaniu pierwszoinstancyjnym naruszenia przepisów prawa materialnego czy przepisów postępowania, skutkujących koniecznością zmiany bądź uchylenia zaskarżonego wyroku.

Przyjmując, że wbrew zarzutom, ocena dowodów zgromadzonych w sprawie dokonana została w granicach zakreślonych treścią art. 233 § 1 k.p.c., Sąd II instancji stwierdza, że Sąd Rejonowy w oparciu o należycie zebrany materiał prawidłowo ustalił podstawę faktyczną rozstrzygnięcia – stąd też Sąd Okręgowy ustalenia te podziela i przyjmuje za własne.

Biorąc powyższe pod uwagę, Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. oddalił apelację wnioskodawcy jako bezzasadną.

ZARZĄDZENIE

odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi wnioskodawcy.

J.K.