Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 14 czerwca 2016 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi Śródmieścia w Łodzi X Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zmienił decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddziału w Ł. z dnia 14 września 2015 roku w ten sposób, że stwierdził brak podstaw do pozbawienia K. M. prawa do zasiłku chorobowego za okresy od 20 sierpnia 2012 roku do 24 sierpnia 2012 roku, od 4 września 2012 roku do 20 września 2012 roku, od 17 stycznia 2013 roku do 31 stycznia 2013 roku, od 16 kwietnia 2014 roku do 25 kwietnia 2014 roku, od 7 maja 2014 roku do 26 maja 2014 roku, od 28 lipca 2014 roku do 31 lipca 2014 roku, od 12 sierpnia 2014 roku do 21 sierpnia 2014 roku, od 2 września 2014 roku do 28 września 2014 roku, od 13 października 2014 roku do 26 października 2014 roku i od 8 grudnia 2014 roku do 19 grudnia 2014 roku oraz prawa do zasiłku opiekuńczego za okres od 4 czerwca 2014 roku 17 czerwca 2014 roku oraz zwolnił K. M. z obowiązku zwrotu zasiłku chorobowego i zasiłku opiekuńczego za wyżej wymienione okresy oraz z obowiązku zwrotu odsetek ustawowych w kwocie 3.282,45 zł naliczonych do dnia wydania decyzji z dnia 14 września 2015 roku (pkt I 1-2 wyroku); oddali odwołanie w pozostałym zakresie (pkt II) oraz zasądził od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddziału w Ł. na rzecz K. M. kwotę 90 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego (pkt III).

Powyższe orzeczenie zapadło w oparciu o następujące ustalenia faktyczne.

K. M. prowadzi w K. działalność gospodarczą pod firmą Przedsiębiorstwo Usługowe (...) K. M. od 2001 roku. Przedmiotem działalności jest wynajem lokali użytkowych i jednego samochodu. Wnioskodawczyni nie zatrudnia pracowników. Wnioskodawczyni jest właścicielką kamienicy, w której wynajmuje pomieszczenia innym podmiotom. Odwołująca zajmuje się administrowaniem kamienicy, w ramach czego odpowiada za stan instalacji elektrycznej, za strącanie sopli z dachu w czasie zimy, szczelność dachu, stan elewacji zewnętrznej, sprzątanie klatek schodowych, itp. W ramach prowadzonej działalności wnioskodawczyni dokonuje napraw drzwi, oświetlenia, okien, zapewnia sprzątanie w korytarzach i wokół kamienicy. W prowadzeniu działalności wnioskodawczyni pomaga jej mąż L. M., to on wykonuje prace techniczne, naprawcze, zimą strąca sople lodu z dachu kamienicy. Mąż wnioskodawczyni decyduje także jakie materiały remontowe należy zakupić i dokonuje ich zakupów. Wcześniej w prowadzeniu firmy pomagał ojciec wnioskodawczyni. Do obowiązków wnioskodawczyni należy dostarczanie najemcom faktur. Księgowo firmę wnioskodawczyni obsługuje Biuro (...), z którym wnioskodawczyni współpracuje od 2000 roku. Biuro wystawia faktury, które wnioskodawczyni dostarcza najemcom. Wnioskodawczyni przyjeżdża do biura rachunkowego, podpisuje na miejscu faktury, a następnie dostarcza je najemcom. W okresie objętym sporem wnioskodawczyni wynajmowała lokale kilkunastu najemcom, co najmniej dziesięciu. Faktury są zawsze wystawiane na pierwszego danego miesiąca, termin ich płatności przypada do 15 tego samego miesiąca. Faktury z reguły są takie same, jeśli chodzi o wysokość czynszu. Czasem wysokość czynszu się zmienia. Różnice w wartościach dotyczą naliczonych opłat za zużycie energii, wody, ogrzewanie. Nie ma obowiązku podpisywania faktur VAT przez wystawcę. Wnioskodawczyni faktury podpisuje w celach dowodowych. Wnioskodawczyni współpracuje z biurem (...). Biuro zajmuje się pozyskiwaniem nowych kontrahentów dla wnioskodawczyni. W czasie choroby wnioskodawczyni biuro także przyjmuje kontrahenta, uzgadnia z nim wstępne warunki najmu. Biuro nieruchomości faktury przysyła wnioskodawczyni do domu pocztą. Faktury nie wymagają jej podpisu. W okresie od 1 września 2012 roku do 30 kwietnia 2014 roku wnioskodawczyni miała zawarte umowy zlecenie z córką M. M. na wykonywanie pracy administracyjno-biurowej. M. M. nie miała udzielonych pełnomocnictw. Umowy zlecenie jakie wnioskodawczyni zawierała z córką i rachunki do tych umów przygotowywało biuro rachunkowe. Wnioskodawczyni ograniczała się do złożenia podpisu na umowie. Wnioskodawczyni była niezdolna do pracy w okresie od 20 sierpnia 2012 roku do 1 października 2012 roku, od 29 października 2012 roku do 7 stycznia 2013 roku, od 17 stycznia 2013 roku do 19 lutego 2013 roku, od 21 lutego 2013 roku do 10 marca 2013 roku, od 25 lutego 2014 roku do 11 marca 2014 roku, od 16 kwietnia 2014 roku do 26 maja 2014 roku, od 4 czerwca 2014 do 17 czerwca 2014 roku, od 28 lipca 2014 roku do 26 października 2014 roku, od 8 grudnia 2014 roku do 5 stycznia 2015 roku.

W okresach orzeczonej niezdolności wnioskodawczyni do pracy, objętych zaskarżoną decyzją, zostały wystawione następujące dokumenty:

I. w okresie niezdolności do pracy przypadającej od 20 sierpnia 2012 roku do 1 października 2012 roku (zaświadczenia o niezdolności do pracy wystawione na okresy: od 20 sierpnia 2012 roku do 24 sierpnia 2012 roku, od 25 sierpnia 2012 roku do 3 września 2012 roku, od 4 września 2012 roku do 10 września 2012 roku, od 11 września 2012 roku do 20 września 2012 roku i od 21 września 2012 roku do 1 października 2012 roku):

- faktura za zakup kleju – z datą sprzedaży 23 sierpnia 2012 rok i datą wystawienia 28 sierpnia 2012 roku – bez podpisu;

- faktura za zakup towaru z dnia 31 sierpnia 2012 roku – bez podpisu;

- faktura za zakup benzyny z dnia 2 września 2012 roku – bez podpisu;

- faktura za zakup taśmy, silikonu z 7 września 2012 roku – bez podpisu;

- faktura za zakup blachy, uszczelniacza z 7 września 2012 roku – podpisana przez męża wnioskodawczyni L. M.;

- faktura za zakup opraw oświetleniowych z 13 września 2012 roku – podpisana przez męża wnioskodawczyni L. M.;

- faktura za zakup towaru z dnia 29 września 2012 roku – bez podpisu;

- trzy faktury z dnia 1 września 2012 roku za czynsz i opłaty – podpisane przez wnioskodawczynię;

- dwie faktury za czynsz z dnia 1 października 2012 roku – podpisane przez wnioskodawczynię;

- umowa zlecenie nr (...) zawarta w dniu 1 września 2012 roku pomiędzy wnioskodawczynią a jej córką M. M. o wykonywanie pracy administracyjno-biurowej w okresie od 1 września 2012 roku do 31 grudnia 2012 roku - podpisana przez wnioskodawczynię;

- rachunek do umowy zlecenia nr (...) z dnia 30 września 2012 roku - podpisany przez wnioskodawczynię;

II. w okresie niezdolności do pracy przypadającej od 29 października 2012 roku do 7 stycznia 2013 roku (zaświadczenia o niezdolności do pracy wystawione na okresy: od 29 października 2012 roku do 21 listopada 2012 roku, od 22 listopada 2012 roku do 21 grudnia 2012 roku i od 22 grudnia 2012 roku do 7 stycznia 2013 roku):

- faktury za omiatanie z dnia 31 października 2012 roku i 31 grudnia 2012 roku wystawione przez inną firmę – nie podpisana (k. 233, k. 241) - bez podpisu;

- faktura za ścieki z dnia 8 listopada 2012 roku wystawiona – bez podpisu;

- faktura za zakup towaru z dnia 27 listopada 2012 roku – bez podpisu;

- faktura za zakup towaru z dnia 24 grudnia 2012 roku – bez podpisu;

- cztery faktury z dnia 1 listopada 2012 roku za czynsz i opłaty – podpisane przez wnioskodawczynię ;

- dwie faktury z dnia 1 grudnia 2012 roku za czynsz i opłaty – podpisane przez wnioskodawczynię;

- faktura korygująca z dnia 10 grudnia 2012 roku za czynsz – podpisana przez wnioskodawczynię;

- cztery faktury z dnia 31 grudnia 2012 roku czynsz i opłaty – podpisane przez wnioskodawczynię;

- cztery faktury z dnia 1 stycznia 2013 roku za czynsz – podpisane przez wnioskodawczynię;

- umowa zlecenie nr (...) zawarta w dniu 31 grudnia 202 roku pomiędzy wnioskodawczynią a jej córką M. M. o wykonywanie pracy administracyjno-biurowej w okresie od 1 stycznia 2013 roku do 31 grudnia 2013 roku - podpisana przez wnioskodawczynię;

- rachunki do umowy zlecenia nr (...) z dnia 31 października 2012 roku, z dnia 30 listopada 2012 roku i z dnia 31 grudnia 2012 roku - podpisane przez wnioskodawczynię;

III. w okresie niezdolności do pracy przypadającej od 17 stycznia 2013 roku do 19 lutego 2013 roku (zaświadczenia o niezdolności do pracy wystawione na okresy: od 17 stycznia 2013 roku do 31 stycznia 2013 roku i od 1 lutego 2013 roku do 19 lutego 2013 roku):

- faktura za tłumaczenie z dnia 26 stycznia 2013 roku – bez podpisu;

- faktura za zakup silikonu z dnia 31 stycznia 2013 roku – bez podpisu;

- faktura za zakup towaru z dnia 5 lutego 2013 roku – bez podpisu;

- faktura za zakup paliwa z dnia 24 lutego 2013 roku – bez podpisu;

- rachunek do umowy zlecenia nr (...) z dnia 31 stycznia 2013 roku - podpisany przez wnioskodawczynię;

- faktura z dnia 2 lutego 2013 roku za zakup oleju napędowego grzewczego - podpisana przez wnioskodawczynię;

- cztery faktury z dnia 1 lutego 2013 roku za czynsz – w tym trzy faktury podpisane przez wnioskodawczynię;

IV. w okresie niezdolności do pracy przypadającej od 21 lutego 2013 roku do 10 marca 2013 roku:

- faktura za omiatanie z dnia 28 lutego 2013 roku – bez podpisu;

- cztery faktury z dnia 1 marca 2013 roku za czynsz i opłaty – podpisane przez wnioskodawczynię;

- rachunek do umowy zlecenia nr (...) z dnia 28 lutego 2013 roku - podpisana przez wnioskodawczynię;

V. w okresie niezdolności do pracy przypadającej od 25 lutego 2014 roku do 11 marca 2014 roku:

- faktura za zakup cementu, domieszki do betonu z 26 lutego 2014 roku – bez podpisu;

- faktura za omiatanie z dnia 28 lutego 2014 roku – bez podpisu;

- rachunek do umowy zlecenia nr (...) z dnia 28 lutego 2014 roku – bez podpisu;

- cztery faktury z dnia 1 marca 2014 roku za czynsz i opłaty - podpisane przez wnioskodawczynię;

VI. w okresie niezdolności do pracy przypadającej od 16 kwietnia 2014 roku do 26 maja 2014 roku (zaświadczenia o niezdolności do pracy wystawione na okresy: od 16 kwietnia 2014 roku do 25 kwietnia 2014 roku, od 26 kwietnia 2014 roku do 6 maja 2014 roku, od 7 maja 2014 roku do 15 maja 2014 roku i od 16 maja 2014 roku do 26 maja 2014 roku):

- wystawiona przez biuro księgowe faktura za usługi księgowe z dnia 20 kwietnia 2014 roku – bez podpisu;

- faktura za zakup paliwa z dnia 22 kwietnia 2014 roku – bez podpisu;

- wystawiona przez biuro nieruchomości faktura za pośrednictwo w najmie z dnia 15 maja 2014 roku – bez podpisu;

- faktura za zakup kleju z dnia 19 maja 2014 roku – bez podpisu;

- faktura za zakup pędzla, taśmy i innych towarów z dnia 23 maja 2014 roku – bez podpisu;

- cztery faktury z dnia 2 maja 2014 roku za czynsz i opłaty – podpisane przez wnioskodawczynię;

VII. w okresie niezdolności do pracy przypadającej od 28 lipca 2014 roku do 26 października 2014 roku (zaświadczenia o niezdolności do pracy wystawione na okresy: od 28 lipca 2014 roku do 31 lipca 2014 roku, od 1 sierpnia 2014 roku do 11 sierpnia 2014 roku, od 12 sierpnia 2014 roku do 21 sierpnia 2014 roku, od 22 sierpnia 2014 roku do 1 września 2014 roku, od 2 września 2014 roku do 15 września 2014 roku, od 16 września 2014 roku do 28 września 2014 roku, od 29 września 2014 roku do 12 października 2014 roku, od 13 października 2014 roku do 26 października 2014 roku):

- faktura za omiatanie z dnia 31 lipca 2014 roku – bez podpisu;

- faktury za zakup paliwa z dnia 13 sierpnia 2014 roku, z dnia 23 września 2014 roku i z dnia 17 stycznia 2014 roku – bez podpisu;

- faktura za zakup farby z dnia 18 sierpnia 2014 roku – bez podpisu;

- wystawione przez biuro księgowe faktury za usługi księgowe z dnia 20 sierpnia 2014 roku, z dnia 20 września 2014 roku i z dnia 20 października 2014 roku – bez podpisu;

- faktura za zakup kleju z dnia 4 września 2014 roku – bez podpisu;

- faktura za zakup przedłużacza z dnia 16 października 2014 roku – bez podpisu;

- polisa ubezpieczenia samochodu podpisana przez wnioskodawczynię w dniu 21 sierpnia 2014 roku;

- cztery faktury z dnia 1 sierpnia 2014 roku za czynsz i opłaty – podpisane przez wnioskodawczynię ;

- cztery faktury z dnia 1 września 2014 roku za czynsz i opłaty – podpisane przez wnioskodawczynię;

- sześć faktur z dnia 1 października 2014 roku za czynsz i opłaty – podpisane przez wnioskodawczynię;

VIII. okresie niezdolności do pracy przypadającej od 8 grudnia 2014 roku do 5 stycznia 2015 roku (zaświadczenia o niezdolności do pracy wystawione na okresy: od 8 grudnia 2014 roku do 19 grudnia 2014 roku i od 20 grudnia 2014 roku do 5 stycznia 2015 roku):

- sześć faktur z dnia 2 stycznia 2015 roku za czynsz – podpisane przez wnioskodawczynię.

W okresie pobierania przez wnioskodawczynię zasiłku opiekuńczego za okres od 4 czerwca 2014 roku do 17 czerwca 2014 roku, objętym zaskarżoną decyzją, zostały wystawione następujące dokumenty:

- faktura za zakup farby i pędzli z dnia 5 czerwca 2014 roku – bez podpisu;

- faktura za regulację okna z dnia 10 czerwca 2014 roku - bez podpisu.

W okresie od 4 czerwca 2014 roku do 17 czerwca 2014 roku zasiłek opiekuńczy wnioskodawczyni miała wypłacany z tytułu opieki nad 81-letnim (ur. (...)) ojcem J. R.. Ojciec wnioskodawczyni choruje na P., przebył dwa udary, zabieg kardiologiczny. 86-letnia matka wnioskodawczyni również wymaga opieki, porusza się o kulach. Wnioskodawczyni opiekuje się także samotną siostrą. Z tytułu opieki nad nią również miała wystawiane zaświadczenia o niezdolności do pracy.

W objętych sporem latach 2012 – 2015 wnioskodawczyni miała wystawiane zaświadczenia o niezdolności do pracy z kodem choroby M-47 (zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa). Zaświadczenia o niezdolności do pracy były wystawione w związku ze objawami chorobowymi (bóle głowy, bóle kręgosłupa, nerwoból trójdzielny głowy) będącymi konsekwencją poważnego wypadku jakiemu wnioskodawczyni uległa w 2008 roku.

W dniach od 29 kwietnia 2015 roku do 5 maja 2015 roku w firmie wnioskodawczyni przeprowadzona była kontrola ZUS, która miała na celu zbadanie prawidłowości i rzetelności obliczania składek na ubezpieczenie społeczne oraz innych składek, do których pobierania zobowiązany jest Zakład oraz zgłaszanie do ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego. Kontrolę objęto okres od sierpnia 2012 roku do stycznia 2015 roku. W wyniku ustaleń przeprowadzonej kontroli wydana została zaskarżona decyzja z dnia 14 września 2015 roku.

Powyższych ustaleń Sąd Rejonowy dokonał głównie na podstawie dowodów z dokumentów zawartych w aktach organu rentowego i załączonych do akt sprawy, a częściowo tylko zeznaniach wnioskodawczyni i zgłoszonego przez niego świadka A. L..

Sąd meriti odmówił wiary zeznaniom wnioskodawczyni i świadka w części dotyczącej trybu wystawiania faktur VAT na firmę wnioskodawczyni przez biuro rachunkowe i ich podpisywania przez odwołującą, jako że są one niespójne, wręcz pozostają ze sobą w ewidentnej sprzeczności. Z zeznań wnioskodawczyni wynika, iż zakwestionowane przez organ rentowy faktury VAT obejmujące koszty usługi najmu faktycznie zostały wystawione wcześniej i podpisane przez nią w czasie kiedy jeszcze była zdrowa. Wnioskodawczyni zeznała, że kiedy czuła się źle i przypuszczała, iż dolegliwości chorobowe nasilą się na tyle, że będzie zmuszona do wzięcia zwolnienia lekarskiego występowała do biura księgowego o wcześniejsze przygotowanie faktur. Faktycznie zatem sporne faktury miały być jej przedstawione do podpisu zanim rozpoczęła korzystanie ze zwolnień lekarskich. Z zeznań wnioskodawczyni wynika, że w taki sposób były wystawiane wszystkie faktury, ale zdarzało się też, choć rzadko, że faktury były jej w czasie trwania zwolnień lekarskich przywożone do podpisu do domu przez córkę.

Tymczasem słuchana w charakterze świadka A. L. – właścicielka biura rachunkowego - przedstawiła tę sytuację zupełnie odmiennie. Świadek wskazała bowiem, iż sytuacje wcześniejszego przygotowywania faktur miały miejsce jedynie wówczas, kiedy to pracownik biura zajmujący się wystawianiem faktur planował dłuższą nieobecność w pracy, czy to w związku z urlopem, czy z związku z własną chorobą. W takim przypadku dokumenty były przez tego pracownika przygotowywane wcześniej niż wynikało to z daty jego wystawienia. Natomiast w czasie kiedy wnioskodawczyni przebywała na zwolnieniu lekarskim faktury były jej dostarczane do podpisu do domu przez córkę, męża, bądź osobiście przez A. L. lub jej pracownika. Świadek A. L. nie potwierdziła zatem wersji odwołującej, że regułą było podpisywanie przez nią wcześniej wystawianych faktur przed rozpoczęciem jeszcze korzystania ze zwolnienia lekarskiego.

W pozostałym zakresie, w szczególności twierdzeniom wnioskodawczyni, że to jej mąż decydował o zakupie materiałów remontowych i dokonywał ich zakupów, Sąd meriti dał wiarę jako że zeznania te korelując z treścią faktur zakupowych, na których, jeżeli już znajduje się podpis nabywcy, to należy on do męża wnioskodawczyni.

W oparciu o tak ustalony stan faktyczny Sąd Rejonowy uznał, iż odwołanie wnioskodawczyni w części zasługuje na uwzględnienie.

Sąd I instancji przytaczając treść art. 8 i art. 17 ust 1 i 3 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. 2016 roku poz. 372) wskazał, że w niniejszej sprawie sporną okolicznością było czy odwołująca w okresach orzeczonej niezdolności do pracy wykonywała pracę zarobkową. W przedmiotowej sprawie odwołująca K. M. prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest wynajem lokali użytkowych i samochodu. W prowadzeniu działalności gospodarczej pomaga wnioskodawczyni jej mąż. W okresie od września 2012 roku do kwietnia 2014 roku ubezpieczona zatrudniała swoją córkę na podstawie umowy zlecenia. Osoba ta nie posiadała jednak upoważnienia do podpisywania dokumentów. Przygotowaniem wszystkich dokumentów i księgowością firmy zajmuje się biuro rachunkowe, to samo od początku istnienia jej działalności. Aktywność wnioskodawczyni w prowadzonej działalności gospodarczej sprowadzała się do podpisywania dokumentów, dostarczania faktur z rozliczonymi kosztami usługi najemcom, a także dbania o zachowanie dobrego stanu budynku. Rozdział prac był taki, że prace techniczne, naprawcze w kamienicy z wynajmowanymi lokalami należały do męża wnioskodawczyni. W istocie to on decydował o zakupie materiałów remontowych. Do obowiązków wnioskodawczyni należy dostarczanie faktur najemcom. Jak wynika z poczynionych ustaleń w okresach orzeczonych niezdolności do pracy wnioskodawczyni w dniach 1 września 2012 roku, 1 października 2012 roku, 1 listopada 2012 roku, 1 grudnia 2012 roku, 10 grudnia 2012 roku, 31 grudnia 2012 roku, 1 stycznia 2013 roku, 1 lutego 2013 roku, 1 marca 2013 roku, 1 marca 2014 roku, 2 maja 2014 roku, 1 sierpnia 2014 roku, 1 września 2014 roku, 1 października 2014 roku i 2 stycznia 2015 roku podpisała faktury rozliczeniowe za czynsz i opłaty związane z użytkowaniem lokali w ilości od 2 do 6 sztuk dziennie. W spornych okresach wnioskodawczyni sygnowała swoim podpisem także umowy zlecenia zawarte z córką M. M., rachunki do tych umów, jedną polisę ubezpieczenia samochodu i jedną fakturę za zakup oleju opałowego. Ponadto w objętych sporem okresach orzeczonej niezdolności do pracy na firmę wnioskodawczyni, jako nabywcę, został wystawiony cały szereg faktur dokumentujących dokonane zakupy towarów różnego rodzaju (materiałów remontowo-budowlanych i paliwa) oraz usług (za omiatanie nieruchomości, pośrednictwo w najmie i usługi księgowe). W zasadzie żadna z tych – poza jedną z dnia 2 lutego 2013 roku za zakup oleju napędowego - nie została opatrzone podpisem wnioskodawczyni. Na części z faktur znalazł się podpis męża wnioskodawczyni.

W ocenie Sądu Rejonowego dla właściwego i wyczerpującego ocenienia czy dana osoba wykonuje w czasie orzeczonej niezdolności pracę zarobkową konieczna jest w każdym przypadku relatywizacja zachowań. Należy dokonać porównania aktywności jaką podejmuje osoba ubezpieczona w czasie kiedy jest w pełni zdolna do pracy, do tej jaka występuje w czasie pobierania zasiłku chorobowego. W toku procesu Sąd meriti ustalił, iż działalność prowadzona przez K. M. nie ma charakteru związanego z osobistym wykonywaniem czynności. Wiele czynności w prowadzonej działalności gospodarczej zlecona została przez ubezpieczoną innym podmiotom: prowadzenie spraw księgowych łącznie ze sporządzaniem dokumentów i faktur – biuru rachunkowemu; utrzymywanie porządku w wynajmowanej nieruchomości – firmie sprzątającej; pozyskiwanie nowych najemców – biuru nieruchomości; czy wreszcie dokonywanie napraw, dbanie o stan techniczny nieruchomości i zakupy materiałów budowlanych, czy zajmował się mąż odwołującej. W związku z tym sposób funkcjonowania działalności gospodarczej w okresie niezdolności ubezpieczonej do pracy praktycznie nie różnił się od tego, jak wyglądał on w okresach kiedy wnioskodawczyni była zdrowa.

Zdaniem Sądu I instancji należy mieć na względzie, że prowadzący działalność gospodarczą nie ma obowiązku spowodowania zaprzestania funkcjonowania zakładu (przedsiębiorstwa). W okresie niezdolności do pracy przedsiębiorstwo osoby prowadzącej działalność gospodarczą z reguły nadal funkcjonuje. A zatem przedsiębiorca, w razie ziszczenia się ryzyka socjalnego w postaci zaistnienia jego niezdolności do pracy, zachowuje możliwość uzyskiwania przychodów (choćby w niepełnej wysokości) w ramach działalności gospodarczej. Aktywność zawodowa powinna zostać ograniczona do minimum, a więc do spraw niezbędnych, służących jedynie utrzymaniu bieżącej działalności przedsiębiorstwa i niewykraczających poza jej normalny zakres (tak Sąd Okręgowy w Gliwicach w uzasadnieniu do wyroku z dnia 30 grudnia 2014 roku sygn. VIII Ua 39/14, opubl. na Portalu Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gliwicach). Trzeba mieć jednak na uwadze również to, że świadczenia z chorobowego ubezpieczenia społecznego mają przecież rekompensować straty w uzyskiwanych dochodach z prowadzonej pozarolniczej działalności i dlatego niedopuszczalne jest pobieranie takich świadczeń (połączone przecież z brakiem obowiązku opłacania składek na ubezpieczenie społeczne za okresy choroby) w razie uzyskiwania dotychczasowych dochodów wynikających z kontynuowania przez ubezpieczonego prowadzonej działalności w nieumniejszonym zakresie, nawet gdyby polegało to na wykonywaniu czynności w istotny sposób nieobciążających jego organizmu (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 grudnia 2007 roku w sprawie I UK 145/07, opubl. Legalis Numer 95402).

Z poczynionych ustaleń wynika, że aktywność zawodowa odwołującej, prowadzącej pozarolniczą działalność polegającą na wynajmowaniu handlowych lokali użytkowych, sprowadzała się do wystawienia kilkunastu faktur miesięcznie i ich dostarczenia najemcom. Prowadzenia tego rodzaju „aktywności zawodowej” ubezpieczona nie zaprzestała w okresie korzystania ze zwolnień lekarskich, ponieważ nadal w miesiącu podpisywała od 2 do 6 faktur. Brak jest podstaw do uznania, że podpisanie wymienionych dokumentów miało charakter incydentalny, skoro cyklicznie raz w miesiącu nadzór nad prowadzoną działalnością poprzez podpisanie faktur wnioskodawczyni wykonywała. Nie ma także możliwości uznania, że chodziło o podjęcie czynności wymuszonej okolicznościami skoro obowiązujące przepisy nie obligują tak przez sprzedawców, jak i nabywców towarów i usług, do podpisywania faktur VAT.

W rezultacie, w ocenie Sądu meriti, podpisanie w trakcie zwolnienia lekarskiego wskazywanych przez organ rentowy dokumentów finansowych należało zakwalifikować jako wykonywanie przez odwołującą dotychczasowej pracy w ramach prowadzenia działalności gospodarczej. Utrata prawa do zasiłku chorobowego dotyczy tylko okresu objętego zaświadczeniem (zwolnieniem) lekarskim, w którym nastąpiło podjęcie pracy zarobkowej (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 lutego 2008 r. sygn. I UK 249/07, opubl. OSNAPiUS 2009 nr 11-12, poz. 152, str. 496, Legalis Numer 158300). Sąd uznał w tej sytuacji rację organu rentowego, który stwierdził brak uprawnień odwołującej do zasiłku chorobowego za okresy zwolnień, w trakcie których wnioskodawczyni podpisała faktury VAT, to jest w okresach od 25 sierpnia 2012 roku do 3 września 2012 roku, od 21 września 2012 roku do 1 października 2012 roku, od 29 października 2012 roku do 21 listopada 2012 roku, od 22 listopada 2012 roku do 21 grudnia 2012 roku, od 22 grudnia 2012 roku do 7 stycznia 2013 roku, od 1 lutego 2013 roku do 19 lutego 2013 roku, od 21 lutego 2013 roku do 14 marca 2013 roku, od 25 lutego 2014 roku do 11 marca 2014 roku, od 26 kwietnia 2014 roku do 6 maja 2014 roku, od 1 sierpnia 2014 roku do 11 sierpnia 2014 roku, do 22 sierpnia 2014 roku do 1 września 2014 roku, od 29 września 2014 roku do 12 października 2014 roku i od 20 grudnia 2014 roku do 5 stycznia 2015 roku. Okresy, w których wnioskodawczyni podpisała umowy zlecenia z córką i rachunki do tych umów oraz jedną fakturę zakupową z dnia 2 lutego 2013 roku za zakup oleju napędowego, pokrywają się z okresami zwolnień, w trakcie których wnioskodawczyni podpisała wystawione przez jej firmę faktury VAT.

Natomiast Sąd Rejonowy nie podzielił oceny organu rentowego, że odwołująca pracę zarobkową w rozumieniu art. 17 ustawy o świadczeniach z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa wykonywała w pozostałych okresach pobierania zasiłku chorobowego, to jest w okresach od 20 sierpnia 2012 roku do 24 sierpnia 2012 roku, od 4 września 2012 roku do 20 września 2012 roku, od 17 stycznia 2013 roku do 31 stycznia 2013 roku, od 16 kwietnia 2014 roku do 25 kwietnia 2014 roku, od 7 maja 2014 roku do 26 maja 2014 roku, od 28 lipca 2014 roku do 31 lipca 2014 roku, od 12 sierpnia 2014 roku do 21 sierpnia 2014 roku, od 2 września 2014 roku do 28 września 2014 roku, od 13 października 2014 roku do 26 października 2014 roku i od 8 grudnia 2014 roku do 19 grudnia 2014 roku, oraz okresie pobierania zasiłku opiekuńczego od 4 czerwca 2014 roku do 17 czerwca 2014 roku. W wymienionych okresach wystawione zostały faktury dokumentujące dokonane zakupy materiałów remontowo-budowlanych i paliwa, oraz wykonanie usług omiatanie nieruchomości, pośrednictwa w najmie i usługi księgowej. Żaden z tych dokumentów nie został opatrzony podpisem wnioskodawczyni. Z zeznań wnioskodawczyni, które Sąd Rejonowy uznał za wiarygodne, gdyż na części z faktur znalazł się podpis męża wnioskodawczyni, wynika, że to mąż wnioskodawczyni dokonywał zakupów materiałów remontowych. Z kolei z biurem księgowym, z biurem nieruchomości oraz firmą sprzątającą wnioskodawczyni współpracowała na podstawie na stałe zawartych umów. Wystawione przez te podmioty faktury również nie wymagały podpisu wnioskodawczyni i były jej przez kontrahentów dostarczane do domu. W świetle tak poczynionych ustaleń Sąd meriti uznał argumentację ubezpieczonej, że wystawienie omawianych dokumentów nie wymagało jej aktywności w ramach prowadzonej działalności. Jedynym z tego okresu dokumentem, na którym wnioskodawczyni złożyła swój podpis jest polisa ubezpieczenia samochodu (OC, AC, (...)) podpisana przez wnioskodawczynię w dniu 21 sierpnia 2014 roku. Czynność podpisania dokumentu ubezpieczeniowego niewątpliwie należy do incydentalnych i wymuszonych okolicznościami.

W związku z powyższymi ustaleniami Sąd Rejonowy uznał, że odwołanie zasługiwało na uwzględnienie w zakresie w jakim dotyczyło oraz okresu pobierania zasiłku opiekuńczego od 4 czerwca 2014 roku do 17 czerwca 2014 roku i okresów pobierania zasiłku chorobowego od 20 sierpnia 2012 roku do 24 sierpnia 2012 roku, od 4 września 2012 roku do 20 września 2012 roku, od 17 stycznia 2013 roku do 31 stycznia 2013 roku, od 16 kwietnia 2014 roku do 25 kwietnia 2014 roku, od 7 maja 2014 roku do 26 maja 2014 roku, od 28 lipca 2014 roku do 31 lipca 2014 roku, od 12 sierpnia 2014 roku do 21 sierpnia 2014 roku, od 2 września 2014 roku do 28 września 2014 roku, od 13 października 2014 roku do 26 października 2014 roku i od 8 grudnia 2014 roku do 19 grudnia 2014 roku. W przypadku zaś pozostałych okresów zwolnień lekarskich, w czasie których ubezpieczona podpisywała dokumenty finansowe firmy i zawierała umowy zlecenia z córką, Sąd uznał, że były to osobiście wykonywane przez odwołującą czynności związane z prowadzoną działalnością co skutkuje utartą uprawnień do zasiłku chorobowego za te okresy.

Za zasadne uznał Sąd Rejonowym odwołanie ubezpieczonej także w takim zakresie w jakim dotyczyło nałożonego zaskarżoną decyzją obowiązku zwrotu odsetek ustawowych. Odsetki te organ rentowy naliczył za okres każdego zaświadczenia lekarskiego, na podstawie którego następowała zapłata świadczeń aż do dnia wydania skarżonej decyzji z dnia 14 września 2015 roku, co wynika z jej treści.

Sąd Rejonowy odwołał się do wyroku z dnia 21 marca 2013 r., sygn. akt III AUa 1311/12, w którym to Sąd Apelacyjny w Krakowie wskazał, że zgodnie z art. 84 ust. 1 ustawy systemowej osoba, która pobrała nienależne świadczenie z ubezpieczeń społecznych, jest obowiązana do jego zwrotu, wraz z odsetkami, w wysokości i na zasadach określonych przepisami prawa cywilnego. Odesłanie do „prawa cywilnego” dotyczy wyłącznie zasad zapłaty i wysokości odsetek, a nie zasad zwrotu nienależnego świadczenia. Nie ma żadnych podstaw do stosowania przepisów prawa cywilnego (o bezpodstawnym wzbogaceniu lub czynie niedozwolonym) do oceny wymagalności, czy przedawnienia samego nienależnie pobranego świadczenia. Zasady określające zwrot takiego świadczenia ze względu na upływ czasu (dawność, w tym znaczeniu potocznie przedawnienie) wskazane są w art. 138 ust. 4 i 5 u.e.r.f.u.s. (zasadniczo za okres nie dłuższy niż 3 lata od „żądania zwrotu”, czyli wydania decyzji w tym przedmiocie). „Żądanie zwrotu” nienależnie pobranego świadczenia następuje przez doręczenie dotyczącej tego decyzji (można powiedzieć, że staje się wymagalne w tym momencie, a nie w czasie spełniania świadczeń). Z tą chwilą następuje też wymagalność (w prawnym znaczeniu według prawa cywilnego - art. 359 § 2 k.c.) roszczenia o odsetki, gdyż od tej chwili dłużnik pozostaje w opóźnieniu ze spełnieniem świadczenia głównego (art. 481 § 1 k.c.). Z tą też chwilą rozpoczyna się bieg przedawnienia roszczenia o zapłatę odsetek (art. 120 § 1 k.c.). Z kolei w wyroku z dnia 26 września 2012 r. sygn. III AUA 316/12 Sąd Apelacyjny w Łodzi (opubl. LEX 1223382) wskazał, że przepis art. 84 ust. 1 ustawy systemowej, a także przepis art. 138 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS nie określa, w jakim terminie nienależne świadczenie winno być zwrócone, a zatem dłużnik, według zasad prawa cywilnego, winien spełnić świadczenie niezwłocznie od doręczenia mu decyzji ustalającej obowiązek zwrotu świadczenia, jako nienależnie pobranego (podobne stanowisko zajął Sąd Apelacyjny w Łodzi w wyroku z dnia 29 stycznia 2014 r, sygn. III AUa 784/13, opubl. LEX 1428172).

Podsumowując Sąd Rejonowy, podzielając powyższą wykładnię art. 84 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, zwolnił wnioskodawczynię z obowiązku zwrotu odsetek ustalonych w skarżonej decyzji na kwotę 3.282,45 zł.

Ponadto Sądy Rejonowy wskazał, że sądy nie działają w zastępstwie organu rentowego i rozstrzygnięcie sądowe odnosi się zawsze do przedmiotu decyzji, a zatem nie ustala kwestii ponad jej treść. Postępowanie sądowe ma bowiem jedynie charakter odwoławczy, sprawdzający i weryfikujący, w granicach wydanej decyzji (por. wyrok
Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 8 maja 2014 r. sygn. III AUa 1361/13, opubl. Legalis Numer 992725; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 18 kwietnia 2013 r. sygn. II UK 419/12, opubl. Legalis Numer 742643). Sąd oczywiście zauważył, że częściowa tylko zmiana zaskarżonej decyzji w świetle przepisów art. 4 i następne ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa może mieć wpływ na uprawnienia ubezpieczonej do zasiłku chorobowego. W związku jednak z tym, że podstawą pozbawiania odwołującej prawa do zasiłku chorobowego był art. 17 ust. 1 tej ustawy kwestię wpływu rozstrzygnięcia Sądu na podleganie dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu, a w konsekwencji na uprawnienia do zasiłku chorobowego, Sąd pozostawił do ewentualnych dalszych rozstrzygnięć organowi rentowemu.

Mając powyższe na uwadze Sąd Rejonowy, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., zmienił zaskarżoną decyzję, o czym rozstrzygnął w punkcie pierwszym wyroku. O oddaleniu odwołania w pozostałym Sąd orzekł na podstawie § 1 art. 477 ¹⁴ k.p.c.

O kosztach postępowania Sąd Rejonowy orzekł na podstawie art. 100 k.p.c.

Powyższe orzeczenie co do punkt 1 i części 2 zaskarżył pełnomocnik organu rentowego w zakresie, w jakim Sąd Rejonowy przyznał prawo do zasiłku chorobowego za okresy od 20 sierpnia 2012 roku do 24 sierpnia 2012 roku, od 4 września 2012 roku do 20 września 2012 roku, od 17 stycznia 2013 roku do 31 stycznia 2013 roku, od 16 kwietnia 2014 roku do 25 kwietnia 2014 roku, od 7 maja 2014 roku do 26 maja 2014 roku, od 28 lipca 2014 roku do 31 lipca 2014 roku, od 12 sierpnia 2014 roku do 21 sierpnia 2014 roku, od 2 września 2014 roku do 28 września 2014 roku, od 13 października 2014 roku do 26 października 2014 roku i od 8 grudnia 2014 roku do 19 grudnia 2014 roku oraz zasiłku opiekuńczego od 4 czerwca 2014 roku do 17 czerwca 2014 roku i zarzucił mu naruszenie prawa materialnego tj. art. 6 ustawy z dnia 25.06.1999r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (t. jedn. Dz. U. z 2014r., poz. 159) poprzez przyznanie prawa do zasiłku chorobowego pomimo ustania ubezpieczenia chorobowego.

Mając powyższe na uwadze skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie odwołania od decyzji z dnia 14 września 2015 roku.

W dniu 1 sierpnia 2016 roku wnioskodawczyni złożyła odpowiedź na apelację wnosząc o jej oddalenie oraz o zasądzenie od ZUS na jej rzecz kosztów procesu, w tym zastępstwa adwokackiego, według norm przepisanych. .

Na rozprawie apelacyjnej w dniu 20 października 2016 roku pełnomocnik wnioskodawczyni wniósł o oddalenie apelacji. Ponadto złożył wniosek o dopuszczenie dowodu w postaci dokumentu dwóch faktur VAT - jednej z dnia 1 listopada 2012 roku a drugą z stycznia 2013 na okoliczność praktyki wystawiania faktur i podpisywania faktur z miesięcznym wyprzedzeniem. W ocenie strony powodowej potrzeba wykazania tej okoliczności powstała dopiero w momencie otrzymania uzasadnienia wyroku.

Sąd Okręgowy w Łodzi zważył co następuje:

Apelacja organu rentowego nie zasługiwała na uwzględnienie.

Jednak w pierwszej kolejności wskazać należy na brak podstaw do uwzględnienia wniosku strony powodowej o dopuszczenie dowodów zgłoszonych na rozprawie apelacyjnej.

Zgodnie z art. 6 k.c. oraz art. 232 k.p.c., ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne. Ta strona, która twierdzi, że określona okoliczność miała miejsce obowiązana jest zatem zgłosić dowód lub dowody wykazujące jej istnienie. Natomiast w art. 217 § 1 k.p.c. został zakreślony przez ustawodawcę termin przedstawienia faktów i dowodów. W świetle tego przepisu, strona może aż do zamknięcia rozprawy przytaczać okoliczności faktyczne i dowody na uzasadnienie swoich wniosków lub dla odparcia wniosków i twierdzeń strony przeciwnej, z zastrzeżeniem niekorzystnych skutków, jakie według przepisów niniejszego kodeksu mogą dla niej wyniknąć z działania na zwłokę. Podczas całego postępowania strona pozwana nie była ograniczona w możliwości przedstawienia swych twierdzeń i dowodów w kwestiach istotnych dla rozstrzygnięcia. Dodatkowo w świetle uregulowań art. 381 k.p.c. strona, która powołuje w postępowaniu apelacyjnym nowe fakty lub dowody powinna wykazać, że nie mogła ich powołać w postępowaniu przed sądem pierwszej instancji lub że potrzeba powołania się na nie wynikła później. Strona powinna zatem przynajmniej uprawdopodobnić wystąpienie okoliczności, o których mowa w art. 381 k.p.c. Przepis ten został wprowadzony głównie w celu dyscyplinowania stron przez skłonienie ich do przedstawiania całego znanego im materiału faktycznego i dowodowego już przed sądem pierwszej instancji. Jednocześnie tym sposobem ustawodawca zapobiega także przewlekłości postępowania. Obostrzenia zawarte w omawianym przepisie są wyrazem dążenia do koncentracji materiału procesowego, a nie ograniczania rozpoznawczych i kontrolnych funkcji apelacji. Dla strony zapobiegliwej i dbającej należycie o swoje procesowe interesy, obostrzenia te nie stanowią przeszkody w zrealizowaniu celu procesowego, w szczególności polegającego na ujawnieniu prawdy materialnej. Chodzi o to, aby na skutek obostrzeń przewidzianych w omawianym przepisie, ustanowionych zasadniczo w celach pragmatycznych, nie ucierpiało prawidłowe rozstrzygnięcie sprawy.

Zauważyć należy, że strona powodowa nie wykazała w sposób przekonujący, że dopuszczenie dowodu ze wskazanych faktur VAT w postępowaniu przed Sądem pierwszej instancji nie było możliwe ani że potrzeba powołania się nań wynikła później. Natomiast rozstrzygnięcie Sądu nie może być impulsem do poszukiwania nowych dowodów. Obowiązkiem strony było przedstawienie wszelkich dowodów na potwierdzenie swoich twierdzeń. Nie może przy tym umknąć uwadze, że stronę powodową reprezentował zawodowy pełnomocnik, który winien czuwać nad prawidłowym i terminowym zgłaszaniem twierdzeń i dowodów. Zgłoszenie przedmiotowego wniosku dowodowego na obecnym etapie postępowania nie mogło zatem odnieść zamierzonego skutku procesowego. W tej sytuacji Sąd Okręgowy powyższe wnioski oddalił.

Przechodząc do meritum wskazać należy, że zaskarżony wyrok jest prawidłowy i znajduje oparcie zarówno w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym, jak i w obowiązujących przepisach prawa.

Sąd Okręgowy w pełni aprobuje ustalenia faktyczne Sądu pierwszej instancji i przyjmuje je za własne. Podziela również wywody prawne zawarte w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, nie znajdując przy tym żadnych podstaw do jego zmiany bądź uchylenia.

Dla rozpoznania zarzutów apelacji organu rentowego kluczową jest kwestia związania Sądu rozpatrującego odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych zakresem zaskarżonej decyzji.

Znamiennym jest – co dostrzegł również Sąd Rejonowy - że sąd odwoławczy rozpoznając sprawy z zakresu ubezpieczeń społecznych bezwzględnie związany jest zakresem decyzji organu rentowego. Oznacza to, że treść decyzji wyznacza zakres i przedmiot rozpoznania sądowego, w którym sąd rozstrzyga o zasadności wniosku w granicach przedmiotu zaskarżonej decyzji. Sąd nie działa w zastępstwie organu rentowego, w związku z czym nie ustala ab initio prawa do świadczeń i choć samodzielnie oraz we własnym zakresie rozstrzyga wszelkie kwestie związane z prawem lub wysokością świadczenia objętego decyzją, to jego rozstrzygnięcie odnosi się do zaskarżonej decyzji. Przed sądem wnioskodawca może żądać jedynie korekty stanowiska zajętego przez organ rentowy i wykazywać swoją rację, odnosząc się do przedmiotu sporu objętego zaskarżoną decyzją, natomiast nie może żądać czegoś, o czym organ rentowy nie decydował. Z tego względu odwołanie wnoszone od decyzji organu ubezpieczeń społecznych nie ma charakteru samodzielnego żądania, a jeżeli takie zostanie zgłoszone, sąd nie może go rozpoznać, lecz zobowiązany jest postąpić zgodnie z art. 477 ¹⁰ § 2 k.p.c. I tak, w wyroku z dnia 9 września 2010 roku wydanym w sprawie II UK 84/10 (opubl: L.) Sąd Najwyższy wskazał, że przeniesienie sprawy na drogę sądową przez wniesienie odwołania od decyzji organu rentowego ogranicza się do okoliczności uwzględnionych w decyzji, a między stronami spornych; poza tymi okolicznościami spór sądowy nie może zaistnieć. Oznacza to więc, że spór sądowy w konsekwencji odwołania od decyzji ogranicza się do okoliczności w niej uwzględnionych, ale tylko tych, które są sporne między stronami. A contrario, okoliczności niesporne między stronami, jak i sporne lecz nie uwzględnione w decyzji pozostają poza granicami tego postępowania sądowego. Powyższe wynika wprost z charakteru postępowania sądowego z zakresu ubezpieczeń społecznych, które ma charakter rozpoznawczy i kontrolny. Tym samym, postępowanie bezwzględnie sprowadza się do oceny zasadności rozstrzygnięcia dokonanego przez organ rentowy w zakresie wyznaczonym przez treść zaskarżonej decyzji (tak m.in. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 13 maja 1999 roku, II UZ 51/99 OSNP 2000/15/601; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 2 marca 2011 roku, w sprawie o sygn. akt II UZ 1/11, LEX; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 22 lutego 2012 roku, w sprawie o sygn. akt II UK 275/1111 LEX oraz wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 18 stycznia 2013 roku, w sprawie o sygn. akt III AUa 940/12, LEX).

Na gruncie rozpoznawanej sprawy z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika wprost, iż podstawą odmowy prawa do zasiłku chorobowego było faktyczne wykonywanie działalności gospodarczej, którego organ rentowy upatrywał w parafowaniu faktur zakupowych, dokumentów, polis ubezpieczeniowych, zapisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Organ rentowy nie podnosił natomiast okoliczności braku opłacenia należnej składki za okres od 20 sierpnia 2012 roku do 31 sierpnia 2012 roku oraz za wrzesień 2012 roku jako skutkującej pozbawieniem wnioskodawczyni prawa do zasiłku za dalszy okres.

Kwestia nienależytego opłacenia składki (składki w nieodpowiedniej wysokości) przy założeniu wykonywania przez wnioskodawczynię działalności gospodarczej w okresie niezdolności do pracy nawet na marginesie nie została podniesiona przez organ rentowy w zaskarżonej decyzji. W decyzji ZUS nie zarzucał (jak czynni to w apelacji), iż w związku z rzekomym wykonywaniem działalności i nieopłaceniem składek w pełnej wysokości wnioskodawczyni nie podlegała dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu. Tym samym wnioskodawczyni nie miała żadnej możliwości przedstawienia argumentacji pozwalającej na obronę swego stanowiska w tym zakresie. Powyższe nie było też przedmiotem analizy Sądu Rejonowego, który nie miał obowiązku dociekać z jakich jeszcze ewentualnie względów niewskazanych dotychczas przez organ rentowy wnioskodawczyni nie jest uprawniona do świadczeń. Tym samym przesłanka braku podlegania ubezpieczeniom z uwagi na nie opłacenie składek czy też opłacenie w niewłaściwej wysokości żadną miarą nie mogła posłużyć do weryfikacji prawidłowości zaskarżonej decyzji.

Ponadto Sąd Okręgowy doszedł do przekonania, iż organ rentowy nie udowodnił, by w okresie niezdolności do pracy tj. od 20 sierpnia 2012 roku do 24 sierpnia 2012 roku, od 4 września 2012 roku do 20 września 2012 roku, od 17 stycznia 2013 roku do 31 stycznia 2013 roku, od 16 kwietnia 2014 roku do 25 kwietnia 2014 roku, od 7 maja 2014 roku do 26 maja 2014 roku, od 28 lipca 2014 roku do 31 lipca 2014 roku, od 12 sierpnia 2014 roku do 21 sierpnia 2014 roku, od 2 września 2014 roku do 28 września 2014 roku, od 13 października 2014 roku do 26 października 2014 roku i od 8 grudnia 2014 roku do 19 grudnia 2014 roku, oraz okresie pobierania zasiłku opiekuńczego od 4 czerwca 2014 roku do 17 czerwca 2014 roku wnioskodawczyni działalność gospodarczą wykonywała. Bezwzględnie zaś twierdzenie dotyczące istotnej dla sprawy okoliczności (art. 227 k.p.c.) powinno być udowodnione przez stronę, która zgłasza to twierdzenie - art. 232 k.p.c. w związku z art. 6 k.c. (zob. wyrok SN z dnia 22 listopada 2001 r., I PKN 660/00, W.. 2002, nr 7-8, poz. 44; wyrok SA we Wrocławiu z dnia 28 kwietnia 1998 r., I ACa 308/98, (...) 2002, nr 12, poz. 147). Strona, która nie przytoczyła wystarczających dowodów na poparcie swoich twierdzeń, ponosi ryzyko niekorzystnego dla siebie rozstrzygnięcia, o ile ciężar dowodu, co do tych okoliczności na niej spoczywał, a Sąd musi wyciągnąć ujemne konsekwencje z braku udowodnienia faktów przytoczonych na uzasadnienie żądań lub zarzutów (wyrok S. A.. 28-02-2013 I ACa 613/12 w B. LEX nr 1294695). W sprawie, faktu wykonywania przez wnioskodawczynię w ww okresach wskazanej działalności upatrywano w okolicznościach, które takich znamion nie nosiły. Z tych też względów zaskarżona decyzja w części nie mogła się ostać.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy brak jakichkolwiek podstaw do uznania zarzutów naruszenia zarówno prawa materialnego. Zdaniem Sądu Okręgowego, Sąd pierwszej instancji, dokonał prawidłowej interpretacji wskazanych norm prawnych a poczynione ustalenia i wysnute wnioski są w pełni poprawne, logiczne i spójne. Z tych też względów brak jest podstaw do zmiany zaskarżonego wyroku. Sąd drugiej instancji zważył więc, iż zaskarżone rozstrzygnięcie w świetle poczynionych w sprawie ustaleń było oczywiście uzasadnione.

W tej sytuacji apelację pozwanego na podstawie art. 385 k.p.c., jako bezzasadną oddalono.

O kosztach procesu za II instancję orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z §10 ust 1 pkt 1 w zw. z § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2015, Nr 1800).

Przewodnicząca: Sędziowie:

E.W.