Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

W pozwie złożonym w dniu 16 sierpnia 2018 r. w Sądzie Okręgowym w(...), powodowa (...) Spółka Akcyjna w B. żądała zasądzenia od pozwanej (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w J. zasądzenia kwoty 80 000 zł, z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 13 kwietnia 2017 r. do dnia zapłaty oraz kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu wywiedziono roszczenie z wynikającego z umowy stron, zawartej 1.08.2016 r., obowiązku zapłaty przez pozwaną kary umownej w razie opóźnie­nia w wykonaniu tej umowy, które w ocenie powódki trwało od 1 marca 2017 r. do 20 marca 2017 r. (pozew k. 3-5).

W odpowiedzi na pozew strona pozwana wniosła o odrzucenie pozwu, powołu­jąc się na istniejący pomiędzy stronami zapis na sąd polubowny. Na wypadek nieu­względnienia powyższego zarzutu, pozwana wniosła o oddalenie powództwa oraz zasą­dzenie od strony powodowej kosztów procesu, podnosząc, że żądanie pozwu nie zostało udowodnione (odpowiedź na pozew k. 56-58).

Postanowieniem z 25 października 2018 roku Sąd Okręgowy w Białymstoku odrzucił pozew w niniejszej sprawie na podstawie art. 1165 § 1 k.p.c. (postanowienie k. 69-70).

Na skutek zażalenia strony powodowej, postanowieniem z 19 grudnia 2018 r., Sąd Apelacyjny w Białymstoku uchylił powyższe postanowienie Sądu Okręgowego w Białymstoku, przyjmując, że w sprawie spełniona została przesłanka niemożliwości rozpoznania sprawy przez sąd wskazany w zapisie na sąd polubowny (art. 1168 § 2 k.p.c.) (postanowienie k. 86-88).

Postanowieniem z 29 marca 2019 roku Sąd Okręgowy w Białymstoku stwierdził swoją niewłaściwość miejscową i przekazał sprawę Sądowi Okręgowemu w Łodzi jako miejscowo właściwemu (postanowienie k. 106).

W toku dalszego postępowania strona powodowa podtrzymała swoje stanowisko procesowe, zaś strona pozwana nie złożyła żadnego dalszego oświadczenia procesowego, ani na piśmie, ani na wyznaczonej rozprawie, na którą nie stawiła się (protokół rozprawy z 20.08.2019 r. k. 129).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powodowa spółka (...) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawarła z pozwaną spółką (...) w dniu 1 sierpnia 2016 r. umowę nr (...) o wykonanie robót budowlano-montażowych, której integralną częścią były warunki ogólne umowy o wykonanie robót budowlano-montażowych. Przedmiotem umowy było kompleksowe wykonanie robót murowych na budynku G (etap VII) na zadaniu inwesty­cyjnym o nazwie Ż. (...) etap V (budynek I), VI (budynek H), VII (budy­nek G), zlokalizowanym w W. przy ul. (...). Wstępne wynagrodzenie kosztorysowe strony określiły na kwotę 400 000 zł plus podatek od towarów i usług, zaś termin zakończenia robót na 28 lutego 2017 r.

W § 13 warunków ogólnych umowy, strony zastrzegły kary umowne należne od wykonawcy m.in. w przypadku opóźnienia w wykonaniu określonego w umowie przed­miotu odbioru, w wysokości 1% wynagrodzenia umownego za każdy dzień opóźnienia, a także za opóźnienie w usunięciu wad stwierdzonych przy odbiorze lub w okresie rękojmi i gwarancji, w wysokości 1% wartości wynagrodzenia umownego za każdy dzień opóź­nienia liczony od dnia wyznaczonego na usunięcie wad (dowód: poświadczona kopia umowy z 1.08.2016 r. k. 18-22, poświadczona kopia warunków ogólnych umowy k. 23-29).

Powódka pismami z dnia l6.02.2017 r., 2.03.2017 r„ 17.03.2017 r. oraz w treści wiadomości e-mail z dnia 25.11.2016 r. informowała pozwaną o opóźnieniach na wyko­nywanym froncie robót, o wadliwości wykonywanych prac, zobowiązując pozwaną do zwiększenia liczby pracowników i przyśpieszenia tempa prac. Tożsame uwagi były formułowane przez powódkę podczas narad koordynacyjnych, w których uczestniczył przedstawiciel pozwanego wykonawcy. Pomimo otrzymania przez pozwaną ww. pism oraz wiedzy o zastrzeżeniach formułowanych przez przedstawicieli powódki podczas narad koordynacyjnych, pozwana pozostawiła je bez odzewu. Pozwana w marcu 2017 roku, bez konsultacji ze stroną powodową, wstrzymała prace i zeszła z placu budowy. Pomimo ponagleń ze strony powódki, pozwana nie powróciła do wykonywania reszty prac ani nie podjęła naprawy wadliwie wykonanych robót (dowód: poświadczone kopie pism powódki k. 30-32, kopia wydruku e-maila k. 33, poświadczone kopie protokołów z narad koordynacyjnych k. 36-51, zeznania świadków R. B. i A. K. na rozprawie w dniu 30.08.2019 r. k. 129).

W związku z bezczynnością pozwanego wykonawcy, powódka, zgodnie z zapi­sami umownymi, przystąpiła do naliczania kar umownych, zgodnie z § 13 ust. 1 warun­ków ogólnych umowy, naliczając je za okres opóźnienia od 1 marca 2017 r. do 20 marca 2017 r., o czym powiadomiła pozwanego wykonawcę pismem z 24 marca 2017 r. (dowód: poświadczona kopia pisma k. 34).

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 483 § 1 k.c., można zastrzec w umowie, że naprawienie szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania niepieniężnego nastąpi przez zapłatę określonej sumy (kara umowna). Jak natomiast stanowi przepis art. 484 § 1 k.c., w razie niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania kara umowna należy się wierzycielowi w zastrzeżonej na ten wypadek wysokości bez względu na wysokość poniesionej szkody.

W umowie stron zawartej 1 sierpnia 2016 r. zastrzeżona została na rzecz powódki kara umowna m.in. na wypadek niewykonania przez pozwaną zobowiązania określonego w zawartej umowie, w określonym również w umowie terminie.

Strona powodowa wykazała za pomocą złożonych dokumentów oraz zeznań świadków, że faktycznie doszło do opóźnienia w wykonaniu przez pozwaną prac budowlanych określonych w zawartej przez strony umowie, a opóźnienie to trwało przynajmniej od 1 marca 2017 r. do 20 marca 2017 r. – a zatem 20 dni.

Przyjmując zatem, że wysokość kary umownej określona została na 1% wyna­grodzenia za każdy dzień opóźnienia, zaś wynagrodzenie wynosiło 400 000 zł netto, w efekcie stawka kary umownej za każdy dzień opóźnienia wyniosła 4000 zł. Skoro zaś pozwana opóźniła się z zakończeniem umówionych prac przynajmniej 20 dni, zatem uzasadnione jest dochodzenie od niej kwoty 80 000 zł tytułem kary umownej, albowiem 4000 zł × 20 dni = 80 000 zł.

Pozwana nie podniosła w toku procesu żadnych zarzutów materialnoprawnych przeciwko roszczeniu pozwu, które mogłyby podlegać dalszemu rozważeniu, ani też nie przedstawiła żadnych kontrdowodów, z których mógłby wynikać odmienny stan faktycz­ny, niż ustalony przez Sąd. W konsekwencji roszczenie pozwu zostało uwzględnione jako uzasadnione.

O odsetkach za opóźnienie od zasądzonej należności głównej orzeczono na pod­stawie art. 481 § 1 i 2 k.c.

Podstawę prawną rozstrzygnięcia o kosztach procesu stanowi przepis art. 98 k.p.c., ustanawiający w § 1 zasadę odpowiedzialności za wynik procesu. Na koszty poniesione przez powódkę złożyła się opłata od pozwu 4000 zł, opłata od zażalenia 800 zł, opłata za czynności radcy prawnego 5400 zł oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa procesowego 17 zł.

ZARZĄDZENIE

doręczyć odpis wyroku z uzasadnieniem pełnomocnikowi powoda