Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 24 maja 2018 roku powód A. W. wniósł o zasądzenie od pozwanej Gminy P.:

kwoty 94.867,87 złotych tytułem kary umownej wraz z odsetkami za opóźnienie od dnia 5 stycznia 2015 roku do dnia zapłaty,

kwoty 461.468,07 złotych tytułem zapłaty za wykonane przez powoda a nieodebrane przez pozwaną prace wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 5 stycznia 2015 roku do dnia zapłaty;

kwoty 23.251,89 złotych tytułem zapłaty za pozostawione na placu budowy i wykorzystane przez pozwaną materiały budowlane wraz z odsetkami za opóźnienie od dnia 5 stycznia 2015 roku do dnia zapłaty,

kwoty 317.245,90 złotych tytułem utraconych przez powoda korzyści wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 5 stycznia 2015 roku do dnia zapłaty

oraz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego w wysokości trzykrotności stawki określonej w normach przepisanych tj. w kwocie 32.400 złotych.

(pozew k. 4 – 14)

W dniu 28 listopada 2018 roku pozwany złożył odpowiedź na pozew, wnosząc o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanej kosztów procesu.

W uzasadnieniu zajętego stanowiska pozwany wskazał, iż roszczenie powoda jest nieudowodnione. Powód nie przedstawił, bowiem w pozwie dostatecznych dowodów na ich zasadność.

Ponadto wszystkie roboty wykonane przez powoda na rzecz pozwanej gminy zostały zafakturowane i zapłacone, zatem roszczenie o ich zapłatę jest niezasadne.

Powód nie wykazał żadnej z przesłanek odpowiedzialności odszkodowawczej pozwanego, ani szkody, co do zasady i wysokości, ani adekwatnego związku przyczynowego pomiędzy szkodą a zawinionym zachowaniem pozwanego.

Ponadto pozwany wskazał na brak legitymacji procesowej powoda wynikający z faktu zawarcia przez niego z (...) Bankiem S. A. w W. umowy przelewu wierzytelności, jakie przysługują powodowi w stosunku do pozwanej gminy na podstawie umowy numer (...) z dnia 3 grudnia 2010 roku. Powód nie przedstawił żadnej cesji zwrotnej wierzytelności będących przedmiotem pozwu.

Niezależnie od kwestii bezzasadności roszczeń powoda pozwany wskazał również na ich przedawnienie. Roszczenia powoda stały się, bowiem wymagalne najpóźniej w miesiącu wrześniu lub październiku 2012 roku. Od tej daty upłynęły trzy lata do daty wniesienia pozwu. Żadne z dochodzonych roszczeń nie ma dłuższego terminu przedawnienia. Wniesienie wniosku z zawezwaniem do próby ugodowej w 2015 roku nie mogło spowodować przerwania biegu przedawnienia, bowiem z załączonego do pozwu protokołu posiedzenia sądu w przedmiocie tego wniosku z dnia 19 maja 2015 roku wynika, że uczestnikiem postępowania była Gmina W.. Dodatkowo roszczenie powoda nie zostało skonkretyzowane i nie można stwierdzić, czy obejmuje ono także roszczenia dochodzone w niniejszym postępowaniu.

(odpowiedź na pozew k. 219 – 231)

W dalszych pismach procesowych strony zajmowały tożsame z pierwotnymi stanowiska procesowe, rozszerzały i uzupełniały argumentację zawartą z w pozwie i odpowiedzi na pozew i kwestionowały twierdzenia strony przeciwnej.

( pismo powoda k. 383 – 389)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 3 grudnia 2010 roku w P. pomiędzy pozwaną gminą, jako zamawiającym a powodem jako wykonawcą zawarta została w wyniku postępowania o udzielenie zamówieniami publicznego w trybie przetargu nieograniczonego umowa o roboty budowlane numer (...).

Zgodnie z umową zamawiający powierzył a wykonawca przyjął do wykonania roboty budowlano- montażowe w ramach przedsięwzięcia inwestycyjnego pn „ Kraina bez barier w P. – rewitalizacja zespołu pałacowo – parkowego oraz nabrzeża Neru „

Na przedmiot zamówienia składały się roboty w pałacu, parku i w nadbrzeżu Neru wyszczególnione w umowie.

Zgodnie z zapisami umowy szczegółowy opis przedmiotu zamówienia zawarty jest w dokumentacji budowlanej i wykonawczej oraz specyfikacji technicznej wykonania i odbioru robót stanowiących załącznik do umowy. Wykonawca oświadczył, że zapoznał się z warunkami realizacji zamówienia, zakresem robót, dokumentacją budowlaną i wykonawczą, specyfikacją techniczną wykonania i odbioru robót, terenem budowy i nie wnosi zastrzeżeń. Wykonawca zobowiązał się wykonać przedmiot umowy zgodnie z dokumentacją budowlaną, wykonawczą, specyfikacją techniczną wykonania i odbioru robót, zasadami wiedzy technicznej praz obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawnymi i normami.

Integralną część umowy stanowi oferta wykonawcy i Specyfikacja Istotnych Warunków Zamówienia.

Termin zakończenia realizacji całości przedmiotu umowy ustalono na dzień 31 października 2013 roku, przy czym termin zakończenia prac w pałacu ustalono na 30 maja 2013 roku, w parku na 30 grudnia 2013 roku, w nadbrzeżu Neru do dnia 30 września 2013 roku, przy czym przystąpienie przez wykonawcę do wykonania robót w nadbrzeżu Neru może nastąpić nie wcześniej niż w ostatnim roku realizacji przedsięwzięcia.

Za wykonanie przedmiotu umowy strony ustaliły wynagrodzenie ryczałtowe w kwocie 9.828.504,73 złote, w tym za pałac 3.659.3136,86 złotych, za park w kwocie 3.931.401,89 złotych, za nadbrzeże Neru 2.237.785,98 złotych. Wynagrodzenie to obejmuje podatek od towarów i usług według obowiązujących stawek.

Kwota wynagrodzenia zawiera wszystkie koszty związane z realizacją przedsięwzięcia, niezbędne do jego wykonania a w szczególności koszty materiałów, robocizny, koszty sprzętu, koszty transportu, badań, zorganizowanie i uporządkowanie terenu budowy, organizacji ruchu, oznakowania na czas prowadzenia robót, wynagrodzenia i inne opłaty, które mogą wystąpić przy realizacji przedmiotu umowy, w tym ubezpieczenia, uzgodnienia, zysk, narzuty, ewentualne upusty cenowe oraz pozostałe składniki cenotwórcze, ewentualne dodatkowe koszty wynikłe w trakcie postępowania administracyjnego w zakresie decyzji z przedmiocie zamówienia w postaci ekspertyz, uzgodnień.

Strony postanowiły, że rozliczenie za wykonanie przedmiotu zamówienia odbywać się będzie fakturami częściowymi, po wykonaniu określonych części robót, ustalonych w protokole rzeczowo – finansowym potrwierdzonym przez inspektora nadzoru, lecz nie więcej niż 90 % wartości zamówienia. Pozostałe 10 % wynagrodzenia uregulowane zostanie po dokonaniu odbioru końcowego i przekazaniu do użytkowania przedmiotu zamówienia.

Wynagrodzenie wypłacane wykonawcy za wykonanie robót w poszczególnych latach nie może przekroczyć: za rok 2011 – 30 % wynagrodzenia umownego, za rok 2012 – 40 %, za rok 2013 – 30 % wynagrodzenia umownego.

Wykonawca miał wystawiać fakturę w terminie 7 dni od daty sporządzenia protokołu rzeczowo – finansowego wykonywanych robót. Podstawą wypłaty wynagrodzenia będzie faktura częściowa i protokół rzeczowo – finansowy, zaakceptowany przez zamawiającego i Inspektora Nadzoru.

Zgodnie z postanowieniami umowy zamawiający ma prawo odstąpić od umowy:

w razie wystąpienia istotnej zmiany okoliczności powodującej, że wykonanie umownie leży w interesie publicznym, czego nie można było przewidzieć w chwili zawarcia umowy, zostanie ogłoszona upadłość lub rozwiązanie firmy wykonawcy, zostanie wydany nakaz zajęcia majątku wykonawcy, jeżeli wykonawca nie rozpoczął robót bez uzasadnionych przyczyn oraz nie kontynuuje ich pomimo wezwania zamawiającego złożonego na piśmie. W przypadku tych okoliczności zamawiający odstąpi od umowy bez prawa do odszkodowania dla wykonawcy. Zamawiający w przypadku odstąpienia od umowy jest zobowiązany do dokonania inwentaryzacji i odbioru przerwanych robót oraz zapłaty wynagrodzenia za roboty, które zostały wykonane od dnia podpisania umowy do dnia odstąpienia, rozliczenia się z wykonawcą z tytułu nierozliczonych w inny sposób kosztów budowy.

W przypadku odstąpienia od umowy wykonawca w terminie 7 dni od daty odstąpienia przy udziale zamawiającego sporządzi szczegółowy protokół inwentaryzacji robót wg. stanu na dzień odstąpienia, zabezpieczy przerwane roboty w zakresie obustronnie uzgodnionym na koszt strony, która odstąpiła od umowy.

Strony zastrzegły również w umowie kary umowne, w tym na wypadek odstąpienia od umowy. I tak zgodnie z postanowieniami umowy zamawiający zapłaci wykonawcy karę umowną z tytułu odstąpienia od umowy przez wykonawcę z przyczyn, za które odpowiada zamawiający w wysokości 5 % wynagrodzenia należnego za czas trwania umowy, w którym nastąpiło jej rozwiązanie za wyjątkiem okoliczności, o których mowa w art. 145 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 roku - prawo zamówień publicznych. Wykonawca wyraził zgodę na potrącenie przez zamawiającego kar umownych z przysługującej wykonawcy należności na podstawie noty księgowej wystawianej przez zamawiającego. Strony zastrzegły możliwość dochodzenia odszkodowania uzupełniającego, jeżeli kary umowne nie pokrywają rzeczywiście poniesionej szkody.

(okoliczności niesporne, umowa k. 18 – 25)

W dniu 8 listopada 2011 r. strony zawarły kolejną umowę na roboty budowlane (dodatkowe) w ramach przedsięwzięcia pn. „Kraina bez Barier w P. – rewitalizacja zespołu pałacowo-parkowego oraz nadbrzeża Neru”, tym razem o nr (...), za wynagrodzeniem ryczałtowym wynoszącym łącznie 492.000,79 zł. W par. 9 ust. 1 lit. a tej umowy wskazano, że za odstąpienie od umowy przez pozwaną na skutek okoliczności, za które odpowiada powód, zapłaci on karę umowną w wysokości 5% wynagrodzenia.

(okoliczność niesporna, umowa k. 318 - 322)

W dniu 17 grudnia 2010 roku dokonano protokolarnego przekazania placu budowy wykonawcy.

(okoliczność niesporna, protokół przekazania k. 245 – 246)

Prace objęte umową z powodem prowadzone były na podstawie decyzji Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków z dnia 13 lipca 2009 roku, na podstawie wniosku W. G. działającej z upoważnienia Gminy P., zgłoszonego w dniu 18 marca 2009 roku, uzupełnionego ostatecznie w dniu 5 czerwca 2009 roku w sprawie udzielenia pozwolenia na wykonanie robót budowlanych i prac konserwatorskich w pałacu w P. tj. obiekcie wpisanym do rejestru zabytków nieruchomych byłego woj. (...) stanowiącego własność Gminy P..

Decyzją tą organ administracyjny zezwolił na wykonanie robót budowlanych i prac konserwatorskich w zabytkowym pałacu, w zakresie zgodnym z załączoną do wniosku dokumentacją, pod kierunkiem osoby posiadającej stosowne kwalifikacje i doświadczenie. W decyzji określono również warunki prowadzenia robót budowlanych.

(decyzja k. 238 – 241, decyzja k. 554 – 560)

Decyzja ta była następnie dwukrotnie zmieniona – decyzją z dnia 28 stycznia 2011 roku oraz z dnia 10 stycznia 2011 roku w zakresie warunków prowadzenia robót budowlanych.

Powód przystąpił do wykonywania robót objętych umową. W trakcie realizacji umowy doszło pomiędzy stronami do sporu na temat płatności za wykonane przez powoda roboty.

Powód wystawiał faktury za roboty częściowe, których gmina nie zapłaciła.

( okoliczności niesporne, korespondencja pomiędzy stronami k. 523 – 525, faktury k. 546, 543protokoły odbioru robót k. 547, 549, korespondencja k. 650 – 652, 655, 656)

Pomiędzy stronami istniał spór, co do sposobu r4alizacji robót i wynikających w ich trakcie problemów. Powód, jako wykonawca sygnalizował szereg problemów związanych ze sposobem przygotowania dokumentacji projektowej przez pozwana. Pozwana natomiast kwestionował sposób i tempo prowadzenia prac przez powoda.

Strony wymieniały również korespondencję dotyczącą problemów dotyczących realizacji robót, w tym również tempa prac prowadzonych przez powoda i opóźnień w tym zakresie jak również wadliwości przygotowanej przez projektanta obiektu dokumentacji projektowej. Kwestie te były ro wież przedmiotem uzgodnień w trakcie narad koordynacyjnych prowadzonych na budowie.

( korespondencja k. 539 – 540, k. 572 – 583, 657, k. 835 – 851- 861,protokoły z narad, protokoły uzgodnień k. 1007 -1008, korespondencja k. 1010 -1017, k. 1082 – 1083, protokoły konieczności k. 1086, wnioski k. 1087 i nast. zeznania świadka M. D. protokół k. 1191 – 1192, zeznania świadka C. M. protokół k. 1192 – 1193, nagranie 01; 41; 16, 02; 34; 04, zeznania świadka (...), protokół rozprawy k. 1327, nagranie 00; 13; 31 – 01; 15; 28, transkrypcja k. 1331 - 1347)

W korespondencji tej powód poruszał m. in. kwestię wykonania instalacji c.o. w pałacu, które to prace, zgodnie z ustaleniami stron i zaleceniem konserwatora zabytków powinny być wykonywane pod nadzorem konserwatora sztuki a inwestor takiego nadzoru nie zapewnił.

( korespondencja stron protokoły z narad koordynacyjnych k. 583 – 589)

W trakcie prowadzenia robót pozwany dostarczał wykonawcy dokumentację zamienną dotyczącą wykonywania części robót budowlanych.

( korespondencja k. 564 – 565)

W dniu 8 marca 2011 roku powód wystosował do pozwanej gminy pismo, w którym wystąpił do gminy o doręczenie mu gwarancji zapłaty w celu zabezpieczenia terminowej zapłaty umówionego wynagrodzenia za wykonanie robót budowlanych będących przedmiotem umowy na podstawie art. 649 ( 1) KC.

(pismo k. 234)

W odpowiedzi na powyższe pismo gmina wystosowała do powoda pismo z dnia 1 kwietnia 2011 roku, w którym wskazała na koszty uzyskania żądanej przez powoda gwarancji i zwróciła się do niego z zapytaniem, czy wobec podniesionych w piśmie okoliczności nadal podtrzymuje stanowisko dotyczące gwarancji zapłaty. (pismo k. 233)

Powód wystąpił przeciwko gminie na drogę procesu sądowego. W tym m. in. w sprawie o sygn. akt X GC 212/ 13, X GC 683/11.

Pozwem wniesionym 14 listopada 2011 r. powód zażądał zasądzenia od pozwanej kwoty 101.000 zł tytułem roszczenia głównego, jako części należności z faktury (...)

(akta sprawy Sądu Okręgowego w Łodzi o sygn. X GC 683/11 – pozew, k. 2 i n. k. 417 i nast.).

Wyrokiem z 25 maja 2012 r., wydanym w sprawie o sygn. akt X GC 683/11, Sąd Okręgowy w Łodzi w całości uwzględnił to powództwo. W uzasadnieniu orzeczenia wskazano m.in., że powód uprawniony był do wystawienia przedmiotowej faktury częściowej wobec protokołu odbioru częściowego z 30 czerwca 2011 r.

(akta sprawy Sądu Okręgowego w Łodzi o sygn. X GC 683/11: wyrok, k. 387; uzasadnienie, k. 396 i n.).

Apelacja pozwanej od tego orzeczenia została oddalona wyrokiem z 30 listopada 2012 r. wydanym przez Sąd Apelacyjny w Łodzi w sprawie o sygn. akt I Aca 902/12

(akta sprawy Sądu Okręgowego w Łodzi o sygn. X GC 683/11: wyrok, k. 452; uzasadnienie, k. 396 i n.).

Powód wierzytelność tę wyegzekwował od pozwanej 10 grudnia 2012 r.

Dodatkowo w postępowaniu przed Sądem Rejonowym w Sieradzu w sprawie o sygn. akt V GC 520/13 strony zawarły ugodę, w której pozwana zobowiązała się zapłacić powodowi kwotę 10.100 zł z przedmiotowej faktury (...).

(okoliczność bezsporna).

W 2012 roku pomiędzy firmą (...) spółką z o.o. pełniąca funkcję inspektora nadzoru na zlecenie poznanej gminy a powodem prowadzona była korespondencja dotycząca niedostatecznego, zdaniem inspektora, tempa prowadzonych robót oraz innych nieprawidłowości dotyczących ich wykonywania.

( korespondencja k. 245 – 253)

W trakcie prowadzenia przez powoda prac budowlanych w pałacu doszło m. in. do odsłonięcia zabytkowych polichromii w pomieszczeniach na pierwszym piętrze budynku.

W trakcie prowadzonych prac z zakresu wykonania instalacji centralnego ogrzewania w ścianach, na których znajdowały się te polichromie wykuto bruzdy w celu wykonania tej instalacji.

Kwestia ta stała się przedmiotem zawiadomienia Gminy P. i Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Ł. – Delegatury w S. o popełnieniu w ten sposób wykroczenia polegającego na uszkodzeniu zabytku.

Wyrokiem z dnia 20 września 2013 roku Sąd Rejonowy w Łasku VII Zamiejscowy Wydział Karny w siedzibą w P. uniewinnił obwinionego K. K. od dokonania zarzucanego mu czynu.

Sąd Rejonowy ustalił m. in, iż podwykonawca powoda nie wiedział, że prowadzone w ten sposób prace prowadzone są wbrew warunkom pozwolenia wydanego przez Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków.

( wyrok z uzasadnieniem k. 323 – 329, zawiadomienie k. 590, zeznania świadka E. H. protokół k. 1225 – 1228, nagranie 00; 30; 26 – 01; 16; 04, zeznania świadka W. G., protokół k. 1292, nagranie 00;01;14 – 00;46;05)

Decyzją z dnia 17 stycznia 2012 roku z uwagi na ujawnienie polichromii (...) Wojewódzki Konserwator Zabytków wstrzymał prace budowlane w pałacu. Decyzji nadano rygor natychmiastowej wykonalności.

(okoliczność niesporna, decyzja k., 591 – 592)

Następnie decyzją z dnia 9 marca 2012 roku Wojewódzki Konserwator Zabytków w Ł. nakazał Gminie P. wykonanie badań konserwatorskich we wnętrzach XVII – wiecznego korpusu pałacu w P. (w obrębie ścian, sufitów, fasad, glifów okiennych) mających na celu zbadanie nawarstwień chronologicznych, w tym ustalenie stratygrafii wypraw tynkarskich oraz obecności historycznych warstw malarskich, a także określenie zasięgu ich występowania, programu prac konserwatorskich oraz ewentualnych zmian i uzgodnień w dokumentacji technicznej składającej się na projekt budowlany - w terminie do dnia 31 maja 2012 roku. Po wykonaniu wyżej określonych obowiązków Wojewódzki Konserwator Zabytków wyda pozwolenie na wznowienie wstrzymanych robót przy zabytku.

( okoliczność niesporna, decyzja k. 339 – 342)

Decyzją dnia 20 sierpnia 2012 roku wydaną na wniosek Gminy P. decyzja z dnia 9 marca 2012 roku wydana przez Delegaturę w S. (...) w Ł. została zmieniona poprzez określenie terminu realizacji obowiązku określonego w pkt 2 i 3 decyzji na 30 września 2012 roku. Jednocześnie organ zobowiązał inwestora do zabezpieczenia na czas wstrzymania robót obiektu przed szkodliwym oddziaływaniem czynników zewnętrznych, w tym atmosferycznych.

( decyzja k 603)

Powód zlecił na własny rachunek w dniu 31 styczni 2011 roku pracowni archeologicznej A. nadzór and pracami archeologicznymi w budynku pałacu, sporządzenie dokumentacji archeologicznej i konserwatorskiej prac w pałacu oraz przygotowanie wniosku o wydanie zezwolenia na przeprowadzenie prac archeologicznych i złożenia go do Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków – Delegatura w S..

(zlecenie k. 1059 – odwrót – 1060, opracowanie wyników badań archeologiczno – architektonicznych k. 1061 – 1082)

W piśmie z dnia 27 marca 2012 roku kierownik zespołu inżyniera projektu na przedmiotowej inwestycji (...) zwrócił się do powoda, jako wykonawcy z pismem, w którym poinformował go, że w związku ze wstrzymaniem robót w pałacu decyzją Konserwatora Zabytków nie jest możliwe wykonywanie również prac tynkarskich. Problemy zgłaszane przez wykonawcę zostaną rozwiązane po zakończeniu badań konserwatorskich i analizie ich wyników.

( pismo k. 1438)

Po wstrzymaniu prac w pałacu powód kontynuował wykonywanie prac na terenie parku.

( wnioski o zatwierdzenie materiałów k. 1439 (...), zapisy w dzienniku budowy k. 1444 – 1446)

Na zlecenie gminy przeprowadzone zostały badania konserwatorskie późnorenesansowego pałacu w P. oraz opracowano Program prac konserwatorskich pałacu w P..

( badania k. 604 – 629, zlecenie )

Po ich przeprowadzeniu w dniu 30 października 2013 roku a zatem już po zakończeniu umowy z powodem Wojewódzki Konserwator Zabytków w Ł. wydał decyzję, którą zatwierdził pod względem konserwatorskim załączony do wniosku Gminy P. Program prac konserwatorskich w P. w P. opracowany w 2012 roku i zobowiązał wnioskodawcę ( gminę P.) do przekazania, po wyłonieniu wykonawcy prac w pałacu, jego danych Wojewódzkiemu Konserwatorowi Zabytków wraz z dokumentami potwierdzającymi jego kwalifikacje zgodnie z zapisem par. 11 ust 2 rozporządzenia Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 27 lipca 2011 roku ( Dz. U. nr 165 poz. 987)

(okoliczność niesporna, decyzja k. 630 - 631)

W dniu 13 sierpnia 2012 r. pozwana skierowała do powoda pismo, w którym oświadczyła, że odstępuje od umowy z 3 grudnia 2010 r. oraz od umowy z 8 listopada 2011 r. z uwagi na szereg nieprawidłowości w wykonywaniu określonej w umowach inwestycji oraz braku kontynuowania umowy pomimo wielokrotnych wezwań; w końcowej części pisma pozwana wskazała, że w przypadku nieuregulowania płatności z faktur przez nią wystawionych skorzysta z możliwości dokonania potrącenia należnych kar umownych z fakturą powoda, jako wykonawcy. Jednocześnie pozwana przesłała powodowi noty obciążeniowe o nr.: (...) na kwotę 491.425,24 zł z tytułu odstąpienia od umowy przez pozwaną na skutek okoliczności za które odpowiada powód – par. 15 ust. 1 pkt 1 lit. a umowy z 3 grudnia 2010 r.; (...) na kwotę 24.649,99 zł z tytułu odstąpienia od umowy przez pozwaną na skutek okoliczności za które odpowiada powód – par. 9 ust. 1 lit. a umowy z 8 listopada 2010 r.

Noty zawierają wezwanie do zapłaty kwot tytułem kar umownych w terminie 7 dni od daty doręczenia ww. not.

( pismo k. 358- 361, nota k. 362, dowód nadania k. 364)

Z kolei pismem z 3 września 2012 r. powód, uznając odstąpienie pozwanej za bezzasadne i uznając, że do tej pory pozwana nie zapłaciła mu nic, oświadczył pozwanej, że odstępuje od umów z 3 grudnia 2010 r. i 8 listopada 2011 r. z uwagi na niedopuszczenie go jako wykonawcy do wykonania umowy, pomimo wezwania z pisma z 27 sierpnia 2012 r.

(odstąpienie, k. 27)

Po zakończeniu umowy strony nie wykonały wspólnej inwentaryzacji robót. Powód nie stawił się na termin i inwentaryzacji wyznaczony przez gminę.

(zeznania świadka M. D. protokół k. 1191 – 1192, nagranie 00;59;48 – 01;41;16)

W dniach 6 – 12 września 2012 roku po złożeniu oświadczenia o odstąpieniu od umowy powód dokonał jednostronnej inwentaryzacji robót, z której sporządzono protokół inwentaryzacyjny oraz zestawienie wykonanych robót i spis materiałów pozostających na budowie oraz protokół przekazania dokumentów inwentaryzacyjnych.

Dokumenty z przeprowadzonej przez powoda inwentaryzacji zostały przekazane pozwanej gminie.

(protokoły k. 30 – 53)

Z treści dokumentów sporządzonych przez powoda wynika m. in, iż na terenie budowy pozostały materiały budowlane, w tym stolarka okienna o wartości 45.777,43 złote oraz inne materiały budowlane ujęte w zestawieniu na k. 51 odwrót o wartości 23.251,89 złote.

(zestawienie k. 51 odwrót, zeznania świadka C. M. protokół rozprawy protokół k. 1192 – 1193, nagranie 01; 41; 16 – 02; 34; 04, fotografie k. 1448 – 1456)

Z zestawienia kwot należnych od pozwanej gminy na podstawie inwentaryzacji sporządzonej przez powoda wynika m. in, iż do dnia odstąpienia od umowy powód wykonał roboty o wartości 461.468,07 złotych, które to roboty nie zostały odebrane, nie zostały zafakturowane przez powoda i tym samym nie zostały zapłacone.

(zestawienie k. 53)

W dniu 5 stycznia 2015 roku powód reprezentowany przez pełnomocnika skierował do Sądu Rejonowego w Łasku wniosek o zawezwanie Gminy P. do próby ugodowej.

We wniosku wartość przedmiotu sporu wskazano została na kwotę 5.025.500 złotych i obejmowała: 929.011,15 złotych z ustawowymi odsetkami od dnia 28 września 2021 roku z tytułu niezafakturowanych a wykonanych robót, po wcześniejszych odbiorach oraz materiałów pozostawionych na terenie budowy, kwotę 96.488,48 złotych z ustawowymi odsetkami od dnia 28 września 2012 roku do dnia zapłaty z tytułu kary umownej w związku z odstąpieniem od umowy przez wykonawcę z przyczyn, za które odpowiada zamawiający, kwotę 4. 000. 000 złotych z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia wniosku do dnia zapłaty z tytułu odszkodowania.

(wniosek k. 54- 55)

Posiedzenie ugodowe odbyło się w dniu 19 maja 2015 roku. Do zawarcia ugody nie doszło.

(protokół posiedzenia k. 56)

W dniu 9 kwietnia 2013 roku pomiędzy powodem a (...) Bankiem Spółką Akcyjną z siedzibą w W. zawarta została umowa zwrotnego przelewu wierzytelności. Z treści tej umowy wynika, iż w dniu 10 marca 2011 roku strony zawarły w Ł. umowę przelewu wierzytelności na zabezpieczenie – służącej Cesjonariuszowi od Gminy P. na mocy umowy zawartej przez cesjonariusza z Gminą P. z dnia 3 grudnia 2010 roku – w celu zabezpieczenia spłaty kredytu udzielonego cesjonariuszowi przez cedenta na mocy umowy kredytowej o kredyt zlotowy zawartej w dniu 10 marca 2010 roku. Na mocy tej umowy – w celu dochodzenia przez cesjonariusza od Gminy P. zapłaty wierzytelności z tytułu umowy z dnia 3 grudnia 2010 roku cedent przelewa zwrotnie na rzecz cesjonariusza wierzytelność służącą mu od Gminy P. wg. umowy przelewu wierzytelności na zabezpieczenie z dnia 10 marca 2011 roku a cesjonariusz oświadcza, że przyjmuje przelew tej wierzytelności.

Nadto, w celu dalszego zabezpieczenia spłaty kredytu udzielonego Cesjonariuszowi przez Cedenta na mocy umowy kredytowej z dnia 10 marca 2011 roku, cesjonariusz oświadczył, iż przelewa na rzecz Cedenta określoną w umowie wierzytelność służącą mu od Gminy P., pod następującym warunkiem zawieszającym – uprawomocnienie się nakazu zapłaty lub wyroku, jaki zapadnie w sprawie przeciwko Gminie P. z powództwa cesjonariusza o zapłatę wierzytelności służących mu od Gminy P., za wyjątkiem wierzytelności z tytułu kosztów sądowych.

( umowa przelewu zwrotnego wierzytelności k. 390 – 392)

W toku postępowania w sprawie X GC 212/ 13 Sądu Okręgowego w Łodzi X Wydziału Gospodarczego biegły J. O. wydawał na zlecenie sądu opinię na okoliczność ustalenia ilości i zakresu prac wykonanych przez powoda na rzecz pozwanej na podstawie umowy z dnia 3 grudnia 2010 roku z wyszczególnieniem prac objętych fakturą numer (...) i protokołem rzeczowo – finansowym z dnia 30 czerwca 2011 roku jak również na okoliczność, jakości wykonanych robót.

W opinii tej biegły stwierdził m. in, iż wykonanie robót w zakresie wykucia bruzd pod instalację c. o. nie było zgodne z pierwotnym projektem technicznym, lecz nastąpiło w wyniku wprowadzonych zmian projektowych. (...) tych nie można określić jako wadliwych .

Wartość robót wykonanych i odebranych przez pozwanego ujętych w fakturze numer (...) biegły określił na kwotę 85.832,09 złotych brutto.

( opinia biegłego J. O. wydana w sprawie X GC 2121/13 tut. Wydziału k. 683 – 712)

Wartość prac wykonanych faktycznie przez powoda na przedmiotowej inwestycji a nieodebranych przez pozwaną i niezapłaconych wynosiła 461.468,09 złotych.

W celu określenia wysokości hipotetycznego, przewidywanego i możliwego do uzyskania przez powoda ( wykonawcę) zysku biegły posłużył się kalkulacją cenową wykorzystywaną przy sporządzaniu kosztorysów inwestorskich zgodnie z rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 18 maja 2004 w sprawie określenia metod i podstaw sporządzania kosztorysu inwestorskiego, obliczania planowanych kosztów prac projektowych oraz planowanych kosztów robót budowlanych określonych w programie funkcjonalno – użytkowym wg. wzoru.

Wysokość przewidywanego zysku kosztorysowego brutto wynosi 422.561 złotych.

6,5 % zysk kalkulacyjny osiągnie każdy realizujący umowę o ile nie zmienią się zewnętrzne czynniki rynkowe. Zysk kalkulacyjny jest częścią wynagrodzenia umownego i wyrażony może być w procentach, jako stały narzut do kosztów, tak, więc zależy od wynagrodzenia umownego, ale procentowo jest składnikiem stałym.

Zysku kalkulacyjnego nie należy mylić z zyskiem rzeczywistym, który może być inny lub może wystąpić strata.

Zysk 6,5 % był wkalkulowany w kosztorysie inwestorskim sporządzonym przez gminę i dlatego taki został przyjęty z uwzględnieniem okoliczności, że do zysku nie wlicza się wartości materiałów a jedynie wartość robocizny i sprzętu wykorzystywanego do wykonania kontraktu. Faktycznie uzyskany przez powoda zysk mógł być zarówno wyższy jak i niższy od zysku kalkulacyjnego. Ustalenie zysku, jaki wykonawca faktycznie osiągnął wymagałoby szczegółowej analityki kosztów budowy, przy ustaleniu faktycznego zakresu prac.

( pisemna opinia biegłego J. O. k. 1356 – 1369 uzupełniająca k. 1534 – 1545, opinia ustna uzupełniającą protokół rozprawy z dnia 10 października 2022 roku k. 1558 – 1562, nagranie 00;30;20 – 01;31;57)

W listopadzie 2012 roku biegły J. O. został powołany przez Sąd Rejonowy w Łasku do inwentaryzacji wykonanych prac na podstawie postanowienia tegoż sądu o zabezpieczeniu dowodu. W trakcie sporządzania opinii biegły, w trakcie wizji na terenie inwestycji z udziałem przedstawiciela inwestora prześledził wszystkie elementy kosztorysu. Ustalił, co było zrobione i w jakim zakresie. Nie miał jednak możliwości zinwentaryzowania prac rozbiórkowych i zakrytych. Nie było wówczas dokonywanych obmiarów wykonanych prac . Nie było możliwości ich wykonania. Każdy element był sprawdzany. Była wykonana dokumentacja fotograficzna. Następnie w trakcie spotkania, z udziałem przedstawiciela inwestora w biurze na podstawie kosztorysu inwestorskiego z przedstawicielem inwestora były weryfikowane prace, które zostały wykonane. Zakres wykonanych prac był ustalany procentowo. Następnie na podstawie opinii sporządzonej w trybie zabezpieczenia dowodu biegły J. O. wydawał opinię dla sądu w sprawie X GC 212/13 tut. Wydziału. Do wyceny wartości wykonanych robót biegły przyjął przedmiary i kosztorysy inwestorskie.

Wartość robót rozbiórkowych biegły, wydając opinię w sprawie przyjął na podstawie tej pierwszej inwentaryzacji. Skoro w dokumentacji projektowej były budynki a następnie zostały rozebrane to oznacza, że powód wykonał roboty rozbiórkowe. Ponadto przedstawiciel zamawiającego potwierdził wykonanie tych robót. Zakres prac wykonywanych przy zabytkowej bramie biegły skonfrontował z wpisami w dzienniku budowy. Do wyceny prac wykonanych przez powoda biegły analizował zapisy w dzienniku budowy potwierdzające wykonanie określonych robót np. w zakresie izolacji fundamentów bramy. Dla wyceny wartości wykonanych przez powoda prac biegły przyjmował ceny ustalone przez strony w umowie

(opinia uzupełniająca ustna biegłego J. O. – protokół rozprawy z dnia 26 lipca 2022 roku k. 14871491, nagrani 00;29;07 – 01;51;19)

Biegły stwierdził, natomiast, że nie miał możliwości zweryfikowania ilości wskazanych przez powoda materiałów budowlanych pozostawionych na placu budowy z uwagi na upływ czasu.

Nie było dokumentu na potwierdzenie ilości i rodzaju materiałów budowlanych pozostawionych na placu budowy. Ustalając wartość tych materiałów biegły opierał się na tym, co powód wskazał w pozwie. Nie ma żadnego protokołu, inwentaryzacji, która wskazywałaby ilość i rodzaj materiałów budowlanych, jakie pozostały na placu budowy.

Wartość robót wykonanych przez powoda i niezapłaconych przez gminę została przez biegłego ustalona przez odjęcie od wartości robót wykonanych, wartości robót wykonanych i zapłaconych przez pozwanego.

Dla potrzeb żadnej sporządzonej przez biegłego opinii biegły nie dokonywał inwentaryzacji pozostawionego materiału ani jego zabezpieczenia. Można jedynie stwierdzić, że charakter materiałów odpowiada prowadzonym pracom a także wskazane ceny odpowiadają cenom rynkowym z roku 2012. Brak natomiast fizycznej oceny stanu materiałów na IV kwartał 2012 roku. Nie były one przedmiotem wcześniejszych sporządzanych przez biegłego opinii. Powód mógł pozostawić materiały budowlane we wskazanych ilościach i wartości przygotowany na niewykonane prace tynkarskie.

( opinia pisemna k. 1356 – 1369, uzupełniająca k. 1534 – 1545, opinia ustna uzupełniająca II – protokół rozprawy z dnia 10 października 2022 roku k. 1559 - 1561)

Po rozwiązaniu umowy z powodem pozwana Gmina wyłoniła kolejnego wykonawcę, który dokończył realizację inwestycji. Zmieniono projekt budowlany, Gmina uzyskała nowe pozwolenie na budowę. Zawarto umowy z dwiema firmami, jednej powierzono prace w pałacu, drugiej wykonywanie pozostałych prac.

( okoliczność niesporna)

Wykonawcy wykonujący prace na obiekcie po zakończeniu umowy z powodem utylizowali znajdujące się na placu budowy i pozostawione tam przez powoda materiały budowlane. Na podstawie umowy zawartej z powodem byli zobowiązani do wykonywania prac przy użyciu nowych, własnych materiałów budowlanych.

( zeznania świadka A. B. protokół rozprawy k. 1190 - 1991, zeznania świadka C. M. protokół k. 1192 – 1193, nagranie 01;41;16 - 02;34;04)

Wartość prac wykonanych faktycznie przez powoda na przedmiotowej inwestycji a nieodebranych przez pozwaną i niezapłaconych wynosiła 461.468,09 złotych. ( pisemna opinia biegłego J. O. k. 1356 – 1369)

Pismem z dnia 13 maja 2014 roku gmina P. zawiadomiła powoda, ze w dniu 28 kwietnia 2014 roku dokonała przekazania terenu budowy przedsięwzięcia pn. „ Kraina bez barier – rewitalizacja zespołu pałacowo – parkowego oraz nadbrzeża Neru „ w zakresie rewitalizacji zabytkowego P. wykonawcy wybranemu w drodze zamówienia publicznego tj. Przedsiębiorstwu Budowlanemu (...) w G.. W związku z tym poinformowano powoda, że pozostawił na terenie budowy znaczne ilości zaprawy renowacyjnej, która utrudnia komunikację na obiekcie nowemu wykonawcy. Poproszono również powoda o uprzątniecie materiału budowlanego w terminie do dnia 31 maja 2014 roku. W przypadku nie zastosowania się do wezwania przedmiotowy materiał budowlany zostanie zutylizowany.

( pismo k. 1437 )

W dniu 30 maja 2014 roku powód wystosował do pozwanej gminy pismo dotyczące rozliczenia za pozostawiony na placu budowy materiał w postaci zaprawy renowacyjnej.

W piśmie tym powód wskazał, że zakup powyższego materiału był dedykowany prowadzonej budowie i wykonawca nie ma możliwości wykorzystania go w innym celu.

Ponadto upłynął termin ważności wskazanych materiałów.

( pismo k. 1434 – 1435)

Powód prowadził również korespondencję w tej sprawie ze sprzedawcą zakupionych (...) spółka z o.o. prosząc o prolongatę terminu zapłaty za zakupiony przez niego materiał, z uwagi na problemy z realizacją umowy z Gminą P..

( pismo k. 1436

Wyrokiem z dnia 30 grudnia 2019 roku Sąd Okręgowy w Łodzi oddalił powództwo A. W. przeciwko gminie P. o zapłatę kwoty 576.859, 73 złote.

W uzasadnieniu wyroku sąd stwierdził m. in, m, iż powód dochodził wskazanej kwoty tytułem odszkodowania za nienależyte wykonanie przez pozwaną gminę łączących strony umów o roboty budowlane. Upatrywał nienależytego wykonania zobowiązania przez pozwaną w dwóch okolicznościach: nieprawidłowym prowadzeniu procesu budowlanego skutkującym zatrzymaniem prac i niemożnością ich zakończenia w terminie a ostatecznie rozwiązaniem umowy oraz w braku terminowej i dobrowolnej płatności za wykonane prace.

W ocenie Sądu powód wykazał nienależyte wykonanie zobowiązania przez pozwaną, będące następstwem okoliczności, za które pozwana ponosi odpowiedzialność. Wskazać przy tym należy, iż sam przebieg procesu budowlanego był rozstrzygany przez sądy w poszczególnych sprawach o zapłatę.

Nie wykazał natomiast istnienia adekwatnego związku przyczynowego pomiędzy działaniami bądź zaniechaniami pozwanej gminy w zakresie realizacji przedmiotowej inwestycji a poniesioną szkodą. Ponadto przyczyną oddalenia przez sąd powództwa stało się uwzględnienie podniesionego przez pozwaną zarzutu przedawnienia dochodzonego roszczenia.

W tej kwestii sąd zważył, iż zgodnie z art. 118 kc termin przedawnienia dla roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej wynosi trzy lata. W ocenie Sądu złożony wniosek o zawezwanie do próby ugodowej nie spełnia warunków art. 123 § 1 pkt 1 kpc. We wniosku jedynie ogólnie określono kwotę odszkodowania na 4.000.000 zł nie precyzując sposobu jej wyliczenia.

( wyrok z uzasadnieniem k. 1394 – 1414)

Apelacja powoda od powyższego wyroku została oddalona wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 21 czerwca 2021 roku.

W uzasadnieniu tego orzeczenia Sąd Apelacyjny podzielił w całości argumentację sądu I instancji w zakresie przyczyn oddalenia powództwa.

Odniósł się ro wież do podniesionego w sprawie przez stronę pozwaną zarzutu przedawnienia.

Sąd Apelacyjny stwierdził m. in, iż zawezwanie do próby ugodowej, na które powołuje się powód nie spełnia wymagań koniecznych do wywołania skutku w postaci przerwania biegu terminu przedawnienia. Nie wskazuje ono bowiem kwoty roszczenia objętego pozwem wniesionym w sprawie lecz kwotę 4. 000 000 złotych . Ponadto bardzo ogólnikowo i niejasno wskazana jest postać szkody. Wniosek nie określa podstawy faktycznej żądania ani nie wskazuje zdarzenia, z którym wzywający łączy odpowiedzialność odszkodowawczą. Nie określa również daty wymagalności roszczenia.

( wyrok Sądu Apelacyjnego w sprawie I AGa 50/20 z uzasadnieniem k. 1415 – 1428)

Powyższy stan faktyczny był, co do części okoliczności faktycznych sprawy pomiędzy stronami niesporny.

Strony nie kwestionowały okoliczności zawarcia umowy, jej treści, treści prowadzonej korespondencji, okoliczności wynikających z wydanych decyzji administracyjnych.

Sąd dokonał ustaleń faktycznych również na podstawie przedstawionych przez strony dokumentów, których treść, wiarygodność ani moc dowodowa nie została przez strony zakwestionowana.

Zeznania przesłuchanych przez sąd świadków potwierdzają i uzupełniają okoliczności faktyczne sprawy, które nie były pomiędzy stronami sporne oraz wynikające z przedstawionych przez strony dokumentów.

Wartość prac budowlanych wykonanych przez powoda na przedmiotowej inwestycji, które nie zostały przez powoda zafakturowane i za które powód nie otrzymał wynagrodzenia sąd ustalił na podstawie opinii biegłego J. O..

Opinia biegłego jest spójna, logiczna, merytorycznie poprawna. W listopadzie 2012 roku biegły J. O. został powołany przez Sąd Rejonowy w Łasku do inwentaryzacji wykonanych prac na podstawie postanowienia tegoż sądu o zabezpieczeniu dowodu w sprawie Sądu Rejonowego w Łasku o sygn. akt I Co 1643/12 .

Biegły miał, zatem bezpośredni kontakt z placem budowy i dokonywał inwentaryzacji robót wykonanych przez powoda z udziałem przedstawiciela inwestora bezpośrednio po zakończeniu umowy stron.

Obecnie z uwagi na znaczny upływ czasu od daty zakończenia robót ( 2012), dokończenie inwestycji przez innych wykonawców i wobec spornych aktualnie stanowisk stron, co do zakresu robót wykonanych przez powoda nie było praktycznie żadnej innej możliwości dokonania weryfikacji zakresu robót wykonanych przez powoda. Biegły odniósł się w opiniach uzupełniających tak ustnych ja i pisemnych do wszystkich zgłoszonych przez strony zastrzeżeń, udzielił wyczerpujących, szczegółowych odpowiedzi i wyjaśnień. Jednocześnie podnoszone przez strony( głownie przez pozwanego) zarzuty nie wpłynęły na zmianę stanowiska biegłego, co do treści sporządzonej opinii.

Jednocześnie sąd nie znalazł podstaw, aby nie dać wiary wyjaśnieniem biegłego, co do tego, w jaki sposób odbywało się sporządzenie przez biegłego opinii w sprawie I Co 1643/12 i że odbywało się to przy aktywnym udziale przedstawiciela strony pozwanej.

Sąd pominął zgłoszony przez pełnomocnika pozwanego dopiero na etapie ustnej uzupełniającej opinii biegłego wniosek o ponowne przesłuchanie świadka C. M., na okoliczności związane z trybem dokonywania inwentaryzacji prac w sprawie I Co 1643/12. Wniosek ten jest po pierwsze spóźniony. Świadek C. M. był przesłuchiwany przez sąd i strony oraz pełnomocnicy mieli możliwość zadawania mu wszelkich pytań związanych z okolicznościami faktycznymi sprawy, w tym dotyczącymi trybu dokonywania inwentaryzacji robót z udziałem biegłego po zakończeniu umowy stron. Opinia sporządzona w sprawie I Co 1643 /12 była stronom znana od dawna. Jednocześnie w okresie poprzedzającym niniejsze postępowanie toczyło się pomiędzy stronami kilka postępowań dotyczących rozliczeń z tytułu przedmiotowej umowy. W sprawach tych sądy również korzystały i opierały się m. in. na opiniach biegłego J. O. uznając je za rzetelne i wiarygodne. ( tak w sprawie X GC 212/13)

Sąd natomiast pominął ustalenia biegłego odnoszące się do kwestii wyliczenia potencjalnego, możliwego do uzyskania przez powoda zysku w przypadku kontynuowania inwestycji i zrealizowania umowy w całości.

Powód, reprezentowany od początku postępowania przez profesjonalnego pełnomocnika w celu wykazania szkody w postaci lucrum cessans i jego wysokości zgłosił wniosek o dopuszczenie na powyższą okoliczność dowodu z opinii biegłego z zakresu budownictwa i wniosku tego nie zmodyfikował, pomimo podnoszonych w tym zakresie przez pełnomocnika strony pozwanej zarzutów, co do tego, iż biegły z zakresu budownictwa nie posiada stosownej wiedzy i kompetencji do wydania w sprawie opinii, co do tych okoliczności.

Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego w kształcie zawnioskowanym przez stronę powodową, pomimo zgłaszanych przez stronę pozwaną zastrzeżeń, co do specjalności biegłego, aby uniknąć zarzutu pozbawienia powoda niejako a priori możliwości dochodzenia swoich racji w przedmiotowym postępowaniu.

Oceniając opinię biegłego J. O. w zakresie dotyczącym potencjalnego, hipotetycznego zysku, jaki byłby możliwy do uzyskania przez powoda a jaki nie został przez niego uzyskany wskutek zakończenia umowy z pozwanym podzielić należy zastrzeżenia zgłoszone przez stronę pozwaną.

Biegły ( z zakresu budownictwa) nie posiada w ocenie sądu wiedzy z zakresu finansów i rachunkowości oraz ekonomiki przedsiębiorstw, która byłaby niezbędna do wyliczenia potencjalnego możliwego do uzyskania przez powoda utraconego zysku wskutek rozwiązania umowy z pozwaną. Biegły posłużył się konstrukcją zysku kalkulacyjnego, który jest przyjmowany w zamówieniach publicznych w kosztorysie inwestorskim na podstawie nieobowiązującego już rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 18 maja 2004 roku. Biegły, co potwierdził w opinii ustnej uzupełniającej, dokonał jedynie wyliczenia utraconego zysku przenosząc procentową stawkę zysku kalkulacyjnego ( wskaźnik narzutu zysku) w wysokości 6, 5 % z kosztorysu inwestorskiego.

Przyjęta stawka zysku kalkulacyjnego została przyjęta dla wynagrodzenia wynikającego z tego kosztorysu tj. dla kwoty 16.614.197,54 złote netto, czyli ponad 2 razy wyższego niż stawka zaproponowana przez powoda.

W trakcie wyjaśnień na rozprawie biegły przyznał, że faktycznie uzyskany przez powoda zysk mógł być zarówno wyższy jak i niższy od zysku kalkulacyjnego. Ustalenie zysku, jaki wykonawca faktycznie osiągnął wymagałoby szczegółowej analityki kosztów budowy, przy ustaleniu faktycznego zakresu prac, której biegły nie dokonywał. Nie jest, bowiem, jak już podniesiono, biegłym z zakresu finansów i rachunkowości.

Okoliczność powyższa nie ma jednak decydującego, ostatecznego znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy z uwagi na podniesiony skutecznie przez stronę pozwaną zarzut przedawnienia roszczeń powoda. ( o czym niżej w dalszej części uzasadnienia)

Odnosząc się do kwestii wartości materiałów budowlanych pozostawionych przez powoda na placu budowy stwierdzić należy, iż pomimo wiarygodności opinii biegłego J. O. roszczenie to nie zostało w sposób dostateczny udowodnione przez powoda. Biegły nie miał, bowiem faktycznej możliwości ustalenia ani zweryfikowania twierdzeń powoda, co do tego, jakie materiały budowlane, i w jakiej ilości powód faktycznie pozostawił na placu budowy. Powód na potwierdzenie tej okoliczności przedstawił jedynie własne, sporządzone jednostronnie zestawienie pozostawionych materiałów, którego strona pozwana nie zaakceptowała i które zakwestionowała.

Biegły stwierdził co prawda , że wskazana przez powoda ilość i asortyment materiałów budowlanych odpowiada rodzajowi i rozmiarowi prowadzonych robót budowlanych.

Brak natomiast fizycznej oceny stanu materiałów na IV kwartał 2012 roku . Nie były one przedmiotem wcześniejszych sporządzanych przez biegłego opinii. Powód mógł pozostawić materiały budowlane we wskazanych ilościach i wartości przygotowany na niewykonane prace tynkarskie. Biegły stwierdził, natomiast, że nie miał możliwości zweryfikowania ilości wskazanych przez powoda materiałów budowlanych pozostawionych na placu budowy z uwagi na upływ czasu. Nie było dokumentu na potwierdzenie ilości i rodzaju materiałów budowlanych pozostawionych na placu budowy. Ustalając wartość tych materiałów biegły opierał się na tym, co powód wskazał w pozwie. Nie ma żadnego protokołu, inwentaryzacji, która wskazywałaby ilość i rodzaj materiałów budowlanych, jakie pozostały na placu budowy.

Potwierdzeniem tej okoliczności nie może być również przedstawiona przez powoda dokumentacja fotograficzna. Na jej podstawie nie można jednoznacznie ustalić ilości pozostawionych materiałów. Brak informacji, kiedy i kto sporządzał fotografie przedstawiające zgromadzone worki materiałów budowlanych i na jakim etapie robót dokumentacja ta została wykonana.

Wobec powyższego opinia biegłego nie może stanowić wiarygodnego, rozstrzygającego dowodu, co do wartości pozostawionych przez powoda materiałów.

Nie można, bowiem jednoznacznie stwierdzić, że ocena wartości dokonana przez biegłego odnosiła się do faktycznie pozostawionych przez powoda materiałów.

Podobnie jednak jak w przypadku roszczeń z tytułu utraconych korzyści również w przypadku tej części roszczenia powoda, niezależnie od podniesionych wyżej kwestii udowodnienia wartości - roszczenie to ocenić należy jako przedawnione.

Sąd zważył , co następuje:

Powództwo jest częściowo zasadne do kwoty 461.468,07 złotych dochodzonej przez powoda z tytułu wynagrodzenia za prace wykonane przez powoda na inwestycji objętej umową z dnia 3 grudnia 2011 roku, niezafakturowane przez powoda wobec zakończenia umowy i współpracy stron i niezapłacone przez stronę pozwaną.

Jest okolicznością w sprawie niekwestionowaną, że strony łączyła umowa o roboty budowlane z dnia 3 grudnia 2010 roku.

Okolicznością nie kwestionowaną przez strony było, że umowa z 3 grudnia 2010 r., z której powód wywodzi swoje roszczenie, już nie obowiązuje (obydwie strony wystosowały oświadczenia o odstąpieniu od niej).

Odnosząc się do oświadczeń stron o odstąpieniu od umowy , to ( niezależnie od oceny ich skuteczności ) muszą być uznane jako złożone ze skutkiem ec nunc, a więc na przyszłość – co do niewykonanej części umowy; powód dochodzi wynagrodzenia z umowy, a więc uznaje jej obowiązywanie i wykonanie przynajmniej w części objętej niniejszym sporem. Jeśli zaś przyjąć, że żadne z tych oświadczeń o odstąpieniu nie było skuteczne, to i tak, skoro powód zszedł z placu budowy, a pozwana w późniejszym terminie (po tym zejściu) nie wzywała go do wznowienia prac, złożyła oświadczenie o odstąpieniu od umowy , które ( niezależnie od jego oceny ) musi być traktowane jako zamiar zakończenia umowy) umowa uległa rozwiązaniu per facta concludentia (art. 77 par. 2 w zw. z art. 74 par. 1 zd. I KC nie znajduje w sprawie zastosowania zgodnie z art. 74 par. 3 KC), a więc ze skutkiem ex nunc. Niezależnie więc od trybu rozwiązania umowy z 3 grudnia 2010 r., uległa ona rozwiązaniu ze skutkiem na przyszłość, a więc nie została ona rozwiązana w zakresie robót wykonanych przez powoda do dnia zejścia z budowy.

( tak Sąd Okręgowy w Łodzi w sprawie o sygn.. akt X GC 212/13)

Skoro zaś powód wykonał na rzecz pozwanej gminy określone roboty budowlane, to zgodnie z treścią przepisu art. 647 KC gmina, jako zamawiający jest zobowiązana do zapłaty za nie. Przez umowę o roboty budowlane wykonawca zobowiązuje się do oddania przewidzianego w umowie obiektu, wykonanego zgodnie z projektem i z zasadami wiedzy technicznej, a inwestor zobowiązuje się do dokonania wymaganych przez właściwe przepisy czynności związanych z przygotowaniem robót, w szczególności do przekazania terenu budowy i dostarczenia projektu, oraz do odebrania obiektu i zapłaty umówionego wynagrodzenia.

Ponadto zgodnie z postanowieniami umowy stron zamawiający, w przypadku odstąpienia od umowy, jest zobowiązany do dokonania inwentaryzacji i odbioru przerwanych robót oraz zapłaty wynagrodzenia za roboty, które zostały wykonane od dnia podpisania umowy do dnia odstąpienia, rozliczenia się z wykonawcą z tytułu nierozliczonych w inny sposób kosztów budowy.

Umowa zobowiązuje, zatem zamawiającego do zapłaty wykonawcy za wszystkie prace. Nie tylko prace odebrane i zafakturowane, ale za wszystkie prace wykonane do dnia odstąpienia. (zakończenia umowy )

Wartość prac wykonanych przez powoda a niezafakturowanych i niezapłaconych ustalona została przez biegłego, jako różnica pomiędzy wartością wszystkich robót wykonanych przez powoda a wartością robót, za które pozwana gmina powodowi zapłaciła.

Okoliczności powyższe przemawiają za zasadnością roszczenia powoda w dochodzonej kwocie.

Jednocześnie, jako niezasadne ocenić należy zarzuty strony pozwanej odnoszące się do braku legitymacji procesowej powoda oraz przedawnienie dochodzonego roszczenia.

Pierwszy ze wskazanych zarzutów był jednak w oczywisty sposób bezzasadny, albowiem do repliki na odpowiedź na pozew powód załączył cesję zwrotną wierzytelności dochodzonej w sprawie umową z 22 lutego 2013 r. Na dzień zamknięcia rozprawy to powód był, więc wierzycielem dochodzonej wierzytelności. Cesja zwrotna nastąpiła „w celu dochodzenia przez powoda od pozwanej zapłaty wierzytelności” i uznając, że taka cesja zwrotna była tzw. przelewem powierniczym, zaznaczyć należy, że również w takim wypadku w stosunku do osób trzecich występuje zastępca pośredni, a nie osoba, na której rachunek czynność jest dokonywana, a zatem skutki prawne wynikające z dokonanej przez zastępcę czynności realizują się w jego osobie (por.: teza 8 ust. 3 do art. 95 [w:] M. Pyziak-Szafnicka {red.}, Kodeks cywilny. Część ogólna. Komentarz, stan prawny: 2009-06-05, Lex 2009; teza 5 do art. 95 [w:] A. Kidyba {red.}, Kodeks cywilny. Komentarz. Tom I. Część ogólna, stan prawny: 2009-01-01, Lex 2009); innymi słowy wierzytelności będąca przedmiotem przelewu powierniczego z prawnego punktu widzenia – zgodnie z art. 509 § 2 KC – wchodzi do majątku zastępcy pośredniego-cesjonariusza (vide: uzasadnienie wyroku SN z 21 października 1999 r. I CKN 111/99, OSNC 2000, z. 4, poz. 82), a więc w realiach sprawy powoda.

W odniesieniu natomiast do podniesionej kwestii przedawnienia roszczenia powoda stwierdzić należy, co następuje:

Zgodnie z art. 118 kc termin przedawnienia dla roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej wynosi trzy lata.

Zgodnie z treścią przepisu art. 120 par 1 KC. bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. Jeżeli wymagalność roszczenia zależy od podjęcia określonej czynności przez uprawnionego, bieg terminu rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stałoby się wymagalne, gdyby uprawniony podjął czynność w najwcześniej możliwym terminie.

Powód złożył pozwanej oświadczenie o odstąpieniu od umowy w dniu 3 września 2012 roku. Najpóźniej, więc w październiku 2012 roku stały się wymagalne wszystkie jego roszczenia wobec pozwanej gminy wynikające z łączącej strony uprzednio umowy o roboty budowlane. Jest to bowiem termin dostateczny do wykonania wszystkich przewidzianych w umowie stron zobowiązań , w zakresie czynności po zakończeniu umowy ( inwentaryzacja prac, zabezpieczenie placu budowy , przekazanie dokumentacji powykonawczej , wystawienie faktury za prace niezapłacone.

Od tego terminu liczyć należy trzyletni termin przedawnienia roszczeń powoda, w tym roszczenia o zapłatę za faktycznie wykonane do dnia odstąpienia roboty budowlane. Roszczenia te uległyby, zatem przedawnieniu w październiku 2015 roku. Zgodnie jednak z treścią przepisu art. 123 par 1 KC. bieg przedawnienia przerywa się przez każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia;

W dniu 5 stycznia 2015 roku powód reprezentowany przez pełnomocnika skierował do Sądu Rejonowego w Łasku wniosek o zawezwanie Gminy P. do próby ugodowej.

We wniosku wartość przedmiotu sporu wskazano została na kwotę 5.025.500 złotych i obejmowała: 929.011,15 złotych z ustawowymi odsetkami od dnia 28 września 2021 roku z tytułu niezafakturowanych a wykonanych robót, po wcześniejszych odbiorach oraz materiałów pozostawionych na terenie budowy, kwotę 96.488,48 złotych z ustawowymi odsetkami od dnia 28 września 2012 roku do dnia zapłaty z tytułu kary umownej w związku z odstąpieniem od umowy przez wykonawcę z przyczyn, za które odpowiada zamawiający, kwotę 4. 000. 000 złotych z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia wniosku do dnia zapłaty z tytułu odszkodowania.

W odniesieniu do kwoty dochodzonej przez powoda z tytułu zapłaty za wykonane i nierozliczone roboty budowlane czynność wystąpienia z wnioskiem o zawezwanie do próby ugodowej przerwała bieg trzyletniego terminu przedawnienia.

Zgodnie z treścią przepisu art. 124 par 1 KC. po każdym przerwaniu przedawnienia biegnie ono na nowo. W razie przerwania przedawnienia przez czynność w postępowaniu przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym przedawnienie nie biegnie na nowo, dopóki postępowanie to nie zostanie zakończone.

Posiedzenie ugodowe odbyło się w dniu 19 maja 2015 roku. Do zawarcia ugody nie doszło. (protokół posiedzenia k. 56)

Dopiero zatem od tej daty rozpoczął bieg na nowo trzyletni termin przedawnienia roszczeń powoda.

Pozew nadany został natomiast listem poleconym do Sądu Okręgowego w Łodzi w dniu 18 maja 2018 roku a zatem przed upływem trzyletniego terminu przedawnienia roszczenia powoda liczonego od dnia 19 maja 2015 roku . ( k. 83 )

W pozostałym zakresie roszczenia powoda są niezasadne i zasługują na oddalenie.

- w odniesieniu do roszczenia z tytułu kary umownej

Roszczenie powoda z tytułu kary umowne jest niezasadne i nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 483 § 1 k.c. można zastrzec w umowie, że naprawienie szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania niepieniężnego nastąpi przez zapłatę określonej sumy (kara umowna).

„Choć odpowiedzialność dłużnika z tytułu kary umownej za niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania nie jest uwarunkowana poniesieniem przez wierzyciela szkody, to jest uwarunkowana pozostałymi przesłankami odpowiedzialności kontraktowej przewidzianej w art. 471 KC. Kara umowna stanowi odszkodowanie umowne i przysługuje wierzycielowi jedynie wtedy, gdy niewykonanie lub nienależyte wykonanie umowy jest następstwem okoliczności, za które dłużnik ponosi odpowiedzialność. Innymi słowy zakres odpowiedzialności z tytułu kary umownej pokrywa się z zakresem ogólnej odpowiedzialności kontraktowej dłużnika, który zwolniony jest od obowiązku zapłaty kary, gdy wykaże, że niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania było następstwem okoliczności, za które nie ponosi odpowiedzialności. Oznacza to, że przesłanką dochodzenia zapłaty kary umownej jest wina dłużnika w postaci, co najmniej niedbalstwa. „ tak m.in. wyrok Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z dnia 27 września 2013 r. CSK 748/12) opubl. Biuletyn SN 2013/11. Strony zastrzegły w umowie kary umowne, w tym na wypadek odstąpienia od umowy. I tak zgodnie z postanowieniami umowy zamawiający zapłaci wykonawcy karę umowną z tytułu odstąpienia od umowy przez wykonawcę z przyczyn, za które odpowiada zamawiający w wysokości 5 % wynagrodzenia należnego za czas trwania umowy, w którym nastąpiło jej rozwiązanie, za wyjątkiem okoliczności, o których mowa w art. 145 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 roku - prawo zamówień publicznych. Strony zastrzegły również możliwość dochodzenia odszkodowania uzupełniającego, jeżeli kary umowne nie pokrywają rzeczywiście poniesionej szkody.

Pismem z 3 września 2012 r. powód, uznając odstąpienie pozwanej za bezzasadne i uznając, że do tej pory pozwana nie zapłaciła mu nic, oświadczył pozwanej, że odstępuje od umów z 3 grudnia 2010 r. i 8 listopada 2011 r. z uwagi na niedopuszczenie go jako wykonawcy do wykonania umowy, pomimo wezwania z pisma z 27 sierpnia 2012 r.

Przeprowadzone w sprawie przez sąd postępowanie dowodowe nie daje podstaw do przyjęcia, iż wskazana przez powoda okoliczność w oświadczeniu z dnia 3 września 2012 roku stanowiąca podstawę do złożenia powyższego oświadczenia, faktycznie wystąpiła i stanowiła podstawę do złożenia przez powoda skutecznego oświadczenia o odstąpieniu od łączących strony umów. Niewątpliwie ustalenia faktyczne poczynione w niniejszym postępowaniu jak również wynikające z ustaleń poczynionych przez sądy w uprzednio toczących się pomiędzy stronami postępowaniach ( X GC 450/19, X GC 212/13) dają podstawę do przyjęcie, iż pozwana gmina nie wywiązywała się w sposób należyty z zobowiązań wynikających z zawartych pomiędzy stronami umów o roboty budowlane.

W pierwszej kolejności pozwana Gmina nie realizowała podstawowego obowiązku zamawiającego wynikającego z umowy o roboty budowlane postaci terminowego, zgodnego z postanowieniami umowy płacenia należnego powodowi wynagrodzenia za wykonane i odebrane roboty budowlane. Wynagrodzenie to w określonych wysokościach zostało zasądzone w poszczególnych procesach a daty wymagalności zostały określone na:

10.100 zł – 2 sierpnia 2011 roku (V GC 550/12);

101.000 zł - 2 sierpnia 2011 roku (X GC 683/11)

889 658,53 zł - 2 sierpnia 2011roku (X GC 212/13)

309.786,81 zł - 14 lipca 2012 roku (I C 227/13, I ACa 1697/16)

Oznacza to, że niezapłacenie powyższego wynagrodzenia przez Gminę w datach, w których było ono już wymagalne stanowi nienależyte wykonanie zobowiązania umownego.

Ponadto, jak wynika ze zgromadzonego w niniejszym postępowaniu materiału dowodowego pozwana, jako zamawiający nie przygotowała w sposób prawidłowy prowadzonej inwestycji – od strony koniecznego nadzoru konserwatora zabytków oraz nie wykonała koniecznych badań konserwatorskich i archeologicznych na etapie przygotowania przedmiotowej inwestycji oraz od strony projektowej.

Doprowadziło to do sytuacji, kiedy dopiero w trakcie prowadzonych przez powoda robót budowlanych doszło do ujawnienia polichromii na ścianach budynku oraz ich uszkodzenia na skutek prowadzonych przez podwykonawcę powoda prac budowlanych (wykucie bruzd pod instalację c.o.)

W następstwie tych okoliczności decyzją z dnia 17 stycznia 2012 roku, z uwagi na ujawnienie polichromii (...) Wojewódzki Konserwator Zabytków wstrzymał prace budowlane w pałacu. Dopiero w następstwie tych okoliczności toczyło się postępowanie w przedmiocie wykonania badań archeologicznych i konserwatorskich w budynku pałacu, zmieniony został projekt budowlany i wydane zostało zamienne pozwolenie na budowę.

Z całą pewnością są to okoliczności świadczące o nienależytym wykonywaniu przez pozwaną gminę zobowiązań wynikających z umowy z dnia 3 grudnia 2010 roku.

Żadna z przedstawionych wyżej okoliczności nie została jednakże wskazana przez powoda w oświadczeniu o odstąpieniu od umowy jako jego przyczyna i podstawa.

Wskazana natomiast w tym oświadczeniu okoliczność w postaci „ niedopuszczenia go, jako wykonawcy do wykonania umowy, pomimo wezwania z pisma z 27 sierpnia 2012 r. „ faktycznie nie wystąpiła.

W całym materiale dowodowym sprawy brak dowodów, iż pozwany nie dopuszczał powoda do wykonywania robót budowlanych.

Wspomniana decyzja o wtrzymaniu robót dotyczyła jedynie części robót objętych umową z dnia 3 grudnia 2010 roku – robót budowlanych w budynku pałacu.

Pomimo jej wydania powód mógł, realizować (i realizował) pozostałe części inwestycji – prace w parku i nadbrzeżu Neru.

„Co do zasady przyjmuje się , że niezbędnym elementem oświadczenia woli stanowiącego wykonanie uprawnienia kształtującego jest wskazanie okoliczności, które spowodowały odstąpienie od umowy, jak również, że określone zachowanie może być uznane za dorozumiane oświadczenie woli tylko wtedy, gdy zamiar wywołania przez nie określonych skutków prawnych jest niewątpliwy. ( tak . m. in Wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu - I Wydział Cywilny dnia 29 kwietnia 2022 r. AGa 41/20L.)

„Dla skuteczności oświadczenia o odstąpieniu od umowy jako jednostronnego oświadczenia o charakterze kształtującym niezbędne jest, aby istniała ważna i skuteczna podstawa odstąpienia, czy to umowna czy ustawowa, ziściły się przesłanki odstąpienia i oświadczenie to zostało złożone drugiej stronie.” (Wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach - V Wydział Cywilny dnia 7 lipca 2016 r. ACa 342/16 L.)

Niezależnie, zatem od oceny skuteczności wcześniejszego oświadczenia złożonego przez pozwaną gminę o odstąpieniu od umowy z przyczyn leżących po stronie powoda (wykonawcy) w tych okolicznościach brak podstaw do uznania w sposób jednoznaczny oświadczenia powoda z dnia 3 września 2012 roku za skuteczne odstąpienie powoda od umowy z przyczyn leżących po stronie pozwanej. Wobec powyższego brak tym samym podstaw do obciążania pozwanej karą umowną z tytułu odstąpienia od umowy z przyczyn leżących wyłącznie po stronie pozwanej.

- w odniesieniu do roszczeń z tytułu kosztów pozostawionych materiałów budowlanych i utraconego przez powoda zysku

Roszczenia te podlegały oddalaniu w pierwszej kolejności z powodu ich przedawnienia.

W odróżnieniu, bowiem od roszczenia o zapłatę wynagrodzenia za wykonane a nierozliczone roboty budowlane , złożony w dniu 5 stycznia 2015 roku wniosek o zawezwanie pozwanego do próby ugodowej przed Sądem Rejonowym w Łasku nie spowodował przerwania biegu przedawnienia roszczeń powoda wynikających z umowy z dnia 3 grudnia 2020 roku ,choć z innych przyczyn , niż powołane przez pozwaną . Błędne określenie strony zawezwanej w protokole posiedzenia sądu stanowi bowiem oczywistą omyłkę pisarską sądu . Jest oczywiste, że faktycznie podmiotem zawezwanym do próby ugodowej i biorącym udział w tym postępowaniu była gmina P..

Zarówno roszczenie o zapłatę kosztów pozostawionych przez powoda na placu budowy materiałów budowlanych jak i roszczenie o zapłatę utraconego, możliwego do osiągniecia zysku zakwalifikować należy , jako roszczenia odszkodowawcze dochodzone przez powoda na podstawie przepisu art. 471 KC w związku z nienależytym wykonaniem przez pozwaną gminę zobowiązań umownych.

Zgodnie z art. 361 § 2 KC szkoda może występować w dwojakiej postaci. Może obejmować straty, które poszkodowany poniósł ( damnum emergens – stratę), albo utratę korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono ( lucrum cessans – utracone korzyści).

Przez damnum emegens rozumieć należy poniesione przez powoda koszty związane z zakupem materiałów budowlanych , które pozostały ( jego zdaniem) na placu budowy i za które nie otrzymał ekwiwalentu w postacie wynagrodzenia za wykonane roboty budowlane. Przez lucrum cessans natomiast utracony przez powoda a potencjalnie możliwy do osiągniecia zysk.

Kwestia przedawnienia roszczeń odszkodowawczych powoda oraz przerwania biegu przedawnienia poprzez zawezwanie do próby ugodowej w dniu 5 stycznia 2015 roku była już przedmiotem ustaleń i rozważań zarówno Sądu Okręgowego w Łodzi w sprawie X GC 450/18 jak i Sądu Apelacyjnego w Łodzi w wyniku rozpoznania apelacji od wydanego w tej sprawie wyroku Sądu Okręgowego w Łodzi.

W tej kwestii sąd zważył , iż zgodnie z art. 118 kc termin przedawnienia dla roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej wynosi trzy lata. W ocenie sądu złożony wniosek o zawezwanie do próby ugodowej nie spełnia warunków art. 123 § 1 pkt 1 kpc. We wniosku jedynie ogólnie określono kwotę odszkodowania na 4.000.000 zł nie precyzując sposobu jej wyliczenia.

( wyrok z uzasadnieniem k. 1394 – 1414)

Apelacja powoda od powyższego wyroku została oddalona wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 21 czerwca 2021 roku.

W uzasadnieniu tego orzeczenia Sąd Apelacyjny podzielił w całości argumentację sądu I instancji w zakresie przyczyn oddalenia powództwa.

Odniósł się również do podniesionego w sprawie przez stronę pozwaną zarzutu przedawnienia.

Sąd Apelacyjny stwierdził m. in, iż zawezwanie do próby ugodowej, na które powołuje się powód nie spełnia wymagań koniecznych do wywołania skutku w postaci przerwania biegu terminu przedawnienia. Nie wskazuje ono bowiem kwoty roszczenia objętego pozwem wniesionym w sprawie lecz kwotę 4. 000 000 złotych . Ponadto bardzo ogólnikowo i niejasno wskazana jest postać szkody. Wniosek nie określa podstawy faktycznej żądania ani nie wskazuje zdarzenia, z którym wzywający łączy odpowiedzialność odszkodowawczą. Nie określa również daty wymagalności roszczenia.

( wyrok Sądu Apelacyjnego w sprawie I Aga 50/20 z uzasadnieniem k. 1415 – 1428)

Orzeczenia powyższe wiążą sąd w niniejszym postępowaniu zgodnie z treścią przepisu art. 365 par 1 kpc. Sąd w całości przedstawioną wyżej argumentację podziela.

Na tej podstawie nie można, bowiem stwierdzić, czy wspomniane zawezwanie do próby ugodowej obejmowało roszczenia tożsame z dochodzonymi w niniejszym postępowaniu, czy też nie. „Złożenie wniosku o zawezwanie do próby ugodowej może skutkować przerwaniem biegu przedawnienia jedynie w odniesieniu do tych roszczeń, które zostały w tym wniosku wyraźnie wskazane. ” (Wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie –I Wydział Cywilny z dnia 4 stycznia 2022 r.I ACa 326/21L..)

„Zawezwanie do próby ugodowej, o którym mowa w art. 185 KPC, prowadzi do przerwy biegu przedawnienia, o ile w treści wniosku w sposób jednoznaczny określono przedmiot żądania i jego wysokość” ( Postanowienie Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z dnia 14 stycznia 2022 r.I CSK 731/22 L.)

Tak więc roszczenia powoda poza kwotą uwzględnioną w punkcie 1 wyroku podlegały oddaleniu z powodu ich przedawnienia oraz z powodu nieudowodnienia w niniejszym postępowaniu ich wysokości.

Wobec uwzględnienia żądań pozwu w odniesieniu do 51 % wartości przedmiotu sporu jako podstawę orzeczenia o kosztach procesu sąd przyjął przepis art. 100 KPC i dokonał ich wzajemnego zniesienia pomiędzy stronami`.

Na podstawie przepisu art. 113 ust. 1 w zw. z art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U nr 167, poz. 1398 ze zm.) Sąd nakazał pobrać od stron w tym samym stosunku ( 49 % od powoda, 51% od pozwanego) na rzecz Skarbu Państwa reprezentowanego przez Sąd Okręgowy w Łodzi tytułem zwrotu poniesionych przez Skarb Państwa wydatków – kosztów opinii biegłego i stawiennictwa świadków.

z/ odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikom stron przez PI