Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

X GC 751/17 - zarządzenie, uzasadnienie Sąd Okręgowy w Łodzi z 2019-10-02

UZASADNIENIE

Pozwem złożonym dnia 20 czerwca 2017 roku (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa w Ł. wniosła o zasądzenie na swoją rzecz od pozwanego I. P. (...) (...) w likwidacji, kwoty 809 736,68 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od kwoty 394 736,68 zł od dnia 16 lipca 2014 roku do dnia zapłaty oraz od kwoty 150 000 zł od dnia 12 sierpnia 2014 r. do dnia zapłaty oraz kosztów postępowania.

W uzasadnieniu pozwu podniesiono, że powódka była uczestnikiem funduszu inwestycyjnego I. P. (...) (...) zarządzanego przez (...) Towarzystwo Funduszy Inwestycyjnych Spółkę Akcyjną. Powódka dokonywała operacji zakupu lub zbycia jednostek uczestnictwa funduszu za pośrednictwem (...) Spółki akcyjnej, będącego podmiotem uprawnionym do przyjmowania i przekazywania zleceń nabycia lub zbycia maklerskich instrumentów finansowych zgodnie z ustawą o obrocie instrumentami finan­sowymi. Wskazała, że w okresie od 4 lipca 2014 r. do 5 sierpnia 2014 r. zleciła odkupie­nie jednostek uczestnictwa w I. P. Specjalistycznym (...) o łącznej wartości 1 349 561,13 złotych. Pomimo zlecenia, nie otrzy­mała wypłaty należności z tytułu odkupu jednostek uczestnictwa w terminie 7 dni po zgłoszeniu żądania ich odkupu. Powódka podniosła, że należność z tego tytułu jest wymagalna, zaś pozwany Fundusz pozostaje w zwłoce z wypłatą należności z tytułu odkupienia jednostek począwszy od 8 dnia od daty wyceny. Strona powodowa podała również, że Komisja Nadzoru Finansowego wszczęła przeciwko pozwanemu Funduszowi postępowanie administracyjne, które zakończyło się cofnięciem decyzji z dnia 7 paź­dziernika 2014 roku dotyczącej zezwolenia na prowadzenie działalności przez zarządcę funduszu (...) Towarzystwo Funduszy Inwestycyjnych Spółkę akcyjną. Wskazała, że od dnia wydania wymienionej powyżej decyzji fundusz był reprezentowany przez depozytariusza (...) Bank (...) Spółkę akcyjną a w dniu 8 stycznia 2015 roku nastąpiło otwarcie likwidacji funduszu. Podniosła, że likwidatorem został jego dotychczasowy depozytariusz (...) Bank (...) Spółka akcyjna. Nadmieniła, że w dniu 20 stycznia 2016 roku likwidator funduszu uznał jej wierzytelność z tytułu zrealizowanego ale nie opłaco­nego przez fundusz zlecenia odkupienia jednostek uczestnictwa w kwocie 1 349 561,13 złotych. Przyznała, że pozwany fundusz w toku postępowania likwidacyjnego wypłacił na jej rzecz kwotę 539 824,45 złotych tytułem 40% środków z odkupienia jednostek uczestnictwa. Wskazała, że w dniu 25 maja 2017 roku skierowała do likwidatora fundu­szu wniosek o potwierdzenie wierzytelności przysługującej jej z tytułu umorzenia jedno­stek uczestnictwa w funduszu I. P.. Nadmieniła, że pisemnym oświadcze­niem z dnia 7 czerwca 2017 roku likwidator funduszu uznał dług w kwocie 809 736,68 złotych (pozew k. 5 – 10).

Nakazem zapłaty w postępowaniu nakazowym z dnia 17 lipca 2017 roku tutejszy Sąd uwzględnił powództwo (nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym k. 115).

W zarzutach od nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym pozwany I. P. (...) (...) w likwidacji, reprezentowany przez likwidatora (...) Bank (...) Spółkę akcyjną z siedzibą w K., zaskarżył nakaz zapłaty w całości i wniósł o oddalenie powództwa.

Strona pozwana podniosła zarzuty: niedopuszczalności drogi sądowej w niniej­szej sprawie, niewłaściwości sądu, naruszenia art. 249 i art. 83 ust. 1 ustawy z dnia 27 maja 2004 roku o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi, błędnej wysokości roszczenia nie uwzględniającej dokonanej wypłaty w łącznej kwocie 97 940,18 złotych w dniu 29 czerwca 2017 roku i braku podstawy praw­nej do naliczania odsetek. Wniósł o przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu w Katowi­cach zgodnie z właściwością określoną w art. 39 k.p.c. uzasadniając ją położeniem siedziby pozwanego funduszu będącego osobą prawną w miejscowości K.. Pozwany wniósł także o zasądzenie na swoją rzecz od powódki kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu pozwany przyznał, że strona powodowa złożyła zlecenia odku­pienia jednostek uczestnictwa wskazane w pozwie, które nie zostały zrealizowane. Podniósł, że Komisja Nadzoru Finansowego w dniu 7 października 2014 roku cofnęła pozwanemu zezwolenie na działalność towarzystwa a (...) Bank (...) Spółka akcyjna od dnia 8 stycznia 2015 roku pełni funkcję jego likwidatora. Pozwany podał, że z uwagi na fakt, iż aktywa funduszu nie pozwoliły na pełne zaspokojenie wszystkich wierzycieli funduszu, likwidator dokonał wypłat na rzecz wszystkich wierzycieli, zgodnie z zasadą proporcjonalności. Sprecyzował, że w dniu 25 sierpnia 2016 roku uiścił na rzecz powódki 40% wartości jej wierzytelności w kwocie 539 824,24 zł a następnie w dniu 29 czerwca 2017 roku 12% wartości jej wierzytelności w kwocie 97 168,40 zł. Wskazał, że zakoń­czenie procesu likwidacji funduszu przewidziano na dzień 8 stycznia 2019 roku a fundusz będzie zaspokajał wierzycieli wraz z postępem ściągania własnych wierzytelności. Pozwany argumentował, że w toku likwidacji funduszu droga sądowa jest niedopusz­czalna, jeśli aktywa funduszu nie pozwalają na pełne zaspokojenie wierzycieli, gdyż zaspokojenie wierzyciela w tym trybie oznaczałoby, iż pozostali wierzyciele mogą w ogóle nie zostać zaspokojeni. W związku z powyższym – zdaniem pozwanego - roszcze­nie powódki zgłoszone w toku likwidacji funduszu należy uznać za niedopuszczalne, gdyż proces likwidacji funduszu nie został zakończony a zaspokojenie powódki ozna­czałoby złamanie zasady proporcjonalnego i równego traktowania wierzycieli. Fundusz nadmienił ponadto, że z uwagi na fakt, że nie dysponował on w dacie złożenia zlecenia odkupienia aż do chwili obecnej wystarczającymi środkami do wypłaty wierzycielom należnych im środków, brak jest podstawy faktycznej i prawnej do żądania odsetek usta­wowych za opóźnienie (zarzuty od nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym k. 118 – 120).

W piśmie procesowym złożonym dnia 20 października 2017 roku strona powo­dowa cofnęła pozew wraz ze zrzeczeniem się roszczenia w zakresie kwoty 97 168,40 złotych w związku z zapłatą dokonaną przez pozwany fundusz po wytoczeniu powódz­twa, tytułem dalszej części środków z odkupienia jednostek uczestnictwa i wniosła o umorzenie postępowania. Podtrzymała powództwo w pozostałym zakresie wnosząc o utrzymanie nakazu zapłaty w mocy w części nakazującej pozwanemu aby zapłacił na rzecz powoda kwotę 712 568,28 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w zakresie kwoty 297 568,28 zł od dnia 16 lipca 2014 roku do dnia zapłaty, w zakresie kwoty 150 000 zł od dnia 12 sierpnia 2014 r. do dnia zapłaty, w zakresie kwoty 265 000 zł od dnia 13 sierpnia 2014 r. do dnia zapłaty oraz odsetki ustawowe za opóźnienie od kwoty 97 168,40 zł od dnia 16 lipca 2014 roku do dnia 29 czerwca 2017 roku, wraz z kosztami procesu (pismo procesowe k. 186 – 198).

Postanowieniem z dnia 11 grudnia 2017 roku Sąd Okręgowy w Łodzi oddalił wniosek pozwanej o odrzucenie pozwu (postanowienie k. 190 – 192). Postanowienie to nie zostało zaskarżone i uprawomocniło się.

Pismem procesowym złożonym dnia 15 czerwca 2018 roku powódka cofnęła pozew wraz ze zrzeczeniem się roszczenia w zakresie kwoty 193 948,27 zł w związku z dalszymi wpłatami dokonanymi przez stronę pozwaną po wniesieniu pozwu i wniosła o umorzenie postępowania w tym zakresie. Wniosła jednocześnie o utrzymanie nakazu zapłaty w mocy w części nakazującej pozwanemu aby zapłacił na rzecz powoda kwotę 518 620,01 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w zakresie kwoty 103 620,01 zł od dnia 16 lipca 2014 roku do dnia zapłaty, w zakresie kwoty 150 000 zł od dnia 12 sierpnia 2014 r. do dnia zapłaty, w zakresie kwoty 265 000 zł od dnia 13 sierpnia 2014 r. do dnia zapłaty oraz kosztów procesu (pismo procesowe k. 430 - 431).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka – (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandy­towa w Ł. - była uczestnikiem funduszu inwestycyjnego I. P. S.­listyczny Fundusz Inwestycyjny Otwarty, zarządzanego przez (...) Towarzystwo Funduszy Inwestycyjnych Spółkę Akcyjną (bezsporne).

Stosownie do treści Statutu I. P. (...) (...) podmiot ten odkupuje jednostki uczestnictwa na żądanie uczestnika w każdym dniu wyceny. Odkupienie jednostek uczestnictwa następuje w chwili wpisania do rejestru uczestników Funduszy liczby jednostek uczestnictwa i kwoty należnej uczestnikowi z tytułu odkupienia tych jednostek (§ 26 ust. 1 statutu I. P. (...) k. 94-102).

Odkupienie przez Fundusz jednostek uczestnictwa następuje nie później niż w terminie 7 dni po zgłoszeniu żądania ich odkupienia, chyba że odkupienie jest następ­stwem złożenia wadliwego zlecenia nabycia. Wypłata środków z tytułu odkupienia jednostek uczestnictwa powinna nastąpić niezwłocznie, począwszy od następnego dnia roboczego następującego po dniu wyceny, w którym miało miejsce odkupienie jednostek uczestnictwa (§ 30 statutu k. 94-102).

W okresie od 4 lipca 2014 r. do 5 sierpnia 2014 r. powódka zleciła odkupienie jednostek uczestnictwa w I. P. (...) o łącznej wartości 1 349 561,13 złotych. Pomimo tego, powódka nie otrzymała wypłaty należności z tytułu odkupienia jednostek uczestnictwa w terminie 7 dni od zgłoszenia żądania (bezsporne).

Komunikatem z 236 posiedzenia Komisji Nadzoru Finansowego w dniu 7 paź­dziernika 2014 roku cofnięto I. (...) Spółce akcyjnej zezwolenie na wykonywanie działalności polegającej na tworzeniu funduszy inwestycyjnych i zarządzaniu nimi, w tym pośrednictwie w zbywaniu i odkupywaniu jednostek uczestnictwa, reprezentowaniu ich wobec osób trzecich oraz zarządzaniu zbior­czym portfelem papierów wartościowych. Decyzji KNF nadano rygor natychmiastowej wykonalności (bezsporne).

I. P. (...) w likwidacji dokonał w sierpniu 2016 roku zapłaty kwoty 539 824,45 złotych na rzecz powódki tytułem 40% środków z odkupu jednostek uczestnictwa. Ponadto likwidator Funduszu potwierdził wierzytelność powódki w wyso­kości 809 736,68 zł (bezsporne - poświadczona kopia pisma likwidatora z 7.06.2017 r. k. 109).

Pismem z dnia14 czerwca 2017 roku powodowa spółka wezwała likwidatora I. P. (...) w likwidacji - tj. (...) Bank (...) Spółkę Akcyjną, do zapłaty kwoty 809 736,68 złotych wraz z odsetkami za opóźnienie, w terminie do dnia 16 czerwca 2017 roku (bezsporne - poświadczona kopia wezwania do zapłaty k. 112).

I. P. (...) w likwidacji dokonała w dniu 29 czerwca 2017 roku na rzecz powódki zapłaty kwoty 97 168,40 złotych tytułem 12% środków z odkupu jedno­stek uczestnictwa (bezsporne).

Pismem z dnia 19 grudnia 2016 roku wraz z załącznikami (...) Bank (...) Spółka Akcyjna jako likwidator funduszy I. P. (...) w likwidacji poin­formowało o przesunięciu terminu zakończenia likwidacji funduszy do dnia 8 stycznia 2019 roku (bezsporne - wydruk pisma wraz z załącznikami k. 127-128).

Pismem z dnia 28 lipca 2017 roku Rzecznik Finansowy poinformował członków zarządu (...) Spółki akcyjnej z siedzibą w W. o informa­cjach uzyskanych od (...) Banku (...) Spółki akcyjnej w sprawie dotyczącej likwi­dacji funduszów inwestycyjnych (...) w likwidacji oraz I. P. (...) w likwidacji (bezsporne – poświadczona kopia pisma k. 203 – 205).

Pismem z dnia 6 lutego 2017 roku Komisja Nadzoru Finansowego przedstawiła swoje stanowisko dotyczące zaspokajania wierzycieli w przypadku likwidacji funduszu inwestycyjnego (bezsporne - poświadczona kopia pisma k. 206).

W dniu 24 listopada 2017 r. zaspokojona została dalsza część wierzytelności powódki, w wysokości 64 131,15 zł, zaś w dniu 21 lutego 2018 r. – w wysokości 90 781,20 zł (bezsporne).

I. P. (...) Fundusz Inwestycyjny Otwarty w likwidacji, reprezentowany przez likwidatora (...) Bank (...) Spółkę Akcyjną z siedzibą w Kato­wicach wniósł w dniu 28 marca 2018 roku do Sądu Okręgowego w Warszawie pozew przeciwko 60 pozwanym, w tym powodowej spółce (...), o ustalenie w trybie 189 k.p.c. że pozwanym w okresie postępowania likwidacyjnego powoda nie przysługuje prawo sądowego dochodzenia oraz egzekucji od powoda wierzytelności wynikających z zaakceptowanych przed otwarciem likwidacji zleceń odkupu jednostek uczestnictwa w związku z tym, że wykonanie tego uprawnienia narusza zasadę proporcjonalności spłaty wierzycieli wynikającą z art. 249 ust. 1 ustawy z dnia 27 maja 2004 roku o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi i tym samym uniemożliwia likwidację funduszu oraz spłatę wierzycieli funduszu w sposób równo­mierny i jako takie stanowi nadużycie prawa podmiotowego, niezasługującego na ochronę prawną (art. 5 k.c.) (bezsporne - poświadczona kopia pozwu wraz z załącznikami k. 236-428).

Postanowieniem z dnia 12 kwietnia 2018 roku Sąd Okręgowy w Warszawie, I Wydział Cywilny oddalił wniosek I. P. (...) w likwidacji z siedzibą w K. o udzielenie – przed wniesieniem pozwu – zabezpieczenia jego roszczenia poprzez zakazanie obowiązanemu do czasu prawomocnego rozstrzygnięcia postępowania dochodzenia na drodze sądowej wierzytelności wynikających z zaakceptowanych przed otwarciem likwidacji zleceń odkupu jednostek uczestnictwa oraz egzekucji tytułów wykonawczych i zabezpieczających na majątku funduszu obejmujących wskazane wierzytelności (bezsporne).

W dniu 7 czerwca 2018 r. na rachunek powódki wpłynęła dalsza część należno­ści z tytułu zaspokojenia wierzytelności wynikających z odkupu jednostek uczestnictwa w Funduszu, w wysokości 39 035,92 zł (bezsporne).

Proces likwidacji funduszu inwestycyjnego rozpoczął się z dniem 8 stycznia 2915 roku, po spełnieniu wymogów formalnych. Likwidacja obejmowała sprzedaż akty­wów, ściągnięcie należności funduszu, zaspokojenie wierzycieli i umorzenie jednostek uczestnictwa w funduszu. W myśl dyspozycji Komisji Nadzoru Finansowego przeprowa­dzono korektę procesu konwersji, która to dotyczyła okresu przed rozpoczęciem likwida­cji funduszu inwestycyjnego. Wierzycieli zaspokajano w sposób proporcjonalny. Gdy likwidator dysponował środkami płatniczymi, określał w sposób procentowy kwotę przy­sługującej im wypłaty. Wszystkie aktywa łatwo zbywalne zostały zbyte na samym początku likwidacji funduszu. Było kilka transz wypłat zleconych przez likwidatora. Poza wierzycielami dokonywano wypłat podmiotom świadczącym usługi związane z likwida­cją funduszy między innymi audytorowi i agentowi transferowemu. Likwidator kierował się podkreślaną przez Komisję Nadzoru Finansowego zasadą równego traktowania wierzycieli i zasadą proporcjonalności wypłat. Wierzyciele, w toku likwidacji funduszu inwestycyjnego, występowali o potwierdzenie wysokości wierzytelności, które otrzymy­wali od likwidatora. Likwidator opublikował półroczne informacje z przebiegu procesu likwidacji funduszu inwestycyjnego (dowód: zeznania świadka K. A. na rozprawie 6.11.2018 r. k. 451-452).

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Zgodnie z art. 203 § 1 k.c. pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszcze­nia - aż do wydania wyroku. Sąd może uznać za niedopuszczalne cofnięcie pozwu, zrze­czenie się lub ograniczenie roszczenia tylko wtedy, gdy okoliczności sprawy wskazują, że wymienione czynności są sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierzają do obejścia prawa (§ 4).

W toku niniejszego postępowania strona powodowa pismem procesowym złożo­nym dnia 15 czerwca 2018 roku cofnęła pozew wraz ze zrzeczeniem się roszczenia w zakresie kwoty 193 948,27 złotych, w związku z wpłatami dokonanymi przez stronę pozwaną po wytoczeniu powództwa i wniosła o umorzenie postępowania w tym zakresie. Sąd mając na uwadze, iż częściowe cofnięcie powództwa nastąpiło na skutek zapłaty wymienionych powyżej kwot przez stronę pozwaną po wytoczeniu powództwa uznał, że cofnięcie nie jest sprzeczne z prawem ani z zasadami współżycia społecznego i nie zmie­rza do obejścia prawa. W związku z powyższym Sąd orzekł jak w punkcie 2 wyroku, na podstawie art. 355 k.p.c. oraz art. 496 k.p.c.

Powództwo w pozostałej części jako zasadne podlegało uwzględnieniu.

Pomiędzy stronami bezsporną była okoliczność, iż strona powodowa była uczestnikiem pozwanego funduszu inwestycyjnego i nie otrzymała wypłaty należności z tytułu odkupu jednostek uczestnictwa w terminie 7 dni po zgłoszeniu żądania ich odku­pienia zgodnie z § 30 ustęp 2 statutu I. P. (...) (...).

Jak stanowi art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 7 czerwca 2018 roku o funduszach inwe­stycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (Dz.U. z 2018 r. poz. 1355) fundusz inwestycyjny jest osobą prawną, której wyłącznym przedmiotem działalności jest lokowanie środków pieniężnych zebranych w drodze publicznego, a w przypadkach określonych w ustawie również niepublicznego, proponowania nabycia jednostek uczestnictwa albo certyfikatów inwestycyjnych, w określone w ustawie papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego i inne prawa majątkowe. Przez publiczne proponowanie nabycia, o którym mowa w ust. 1, rozumie się proponowanie nabycia jednostek uczestnictwa albo certyfikatów inwestycyjnych w dowolnej formie i w dowolny sposób, jeżeli propozycja jest skierowana do co najmniej 150 osób lub do nieo­znaczonego adresata (ustęp 2). Fundusz inwestycyjny prowadzi działalność, ze szczegól­nym uwzględnieniem interesu uczestników, przestrzegając zasad ograniczania ryzyka inwestycyjnego określonych w ustawie (ustęp 3).

W myśl art. 6 powołanej powyżej ustawy, uczestnikami funduszu inwestycyj­nego są osoby fizyczne, osoby prawne i jednostki organizacyjne nieposiadające osobo­wości prawnej na rzecz których w rejestrze uczestników funduszu są zapisane jednostki uczestnictwa lub ich ułamkowe części albo będące posiadaczami rachunku papierów wartościowych, na którym są zapisane certyfikaty inwestycyjne, albo będące osobami uprawnionymi z certyfikatów inwestycyjnych zapisanych na rachunku zbiorczym, albo uprawnione z certyfikatów inwestycyjnych w formie dokumentu, albo wskazane w ewidencji uczestników funduszu jako posiadacze certyfikatów inwestycyjnych, które nie mają formy dokumentu. Jednostki uczestnictwa lub certyfikaty inwestycyjne reprezentują prawa majątkowe uczestników funduszu, określone ustawą i statutem funduszu inwesty­cyjnego.

W doktrynie zauważa się, że jednostki uczestnictwa nie mają postaci materialnej i stanowią jedynie zapis księgowy w rejestrze uczestników funduszu. Jednostki uczest­nictwa niewątpliwie nie mogą być przedmiotem obrotu pomiędzy uczestnikiem a osobą trzecią jednakże na żądanie uczestnika, uprawnionego fundusz inwestycyjny jest zobo­wiązany odkupić je od niego.

Stosownie do zapisów statutu I. P. (...) (...), odkupienie przez fundusz jednostek uczestnictwa, powinno nastąpić nie później niż w terminie 7 dni po zgłoszeniu żądania ich odkupienia, chyba, że opóźnienie jest następstwem złożenia wadliwego zlecenia nabycia (§ 30 ustęp 2 statutu). Wypłata środków pieniężnych z tytułu odkupienia jednostek uczestnictwa miała nastąpić niezwłocznie począwszy od następnego dnia roboczego następującego po dniu wyceny, w którym miało miejsce odkupienie jednostek uczestnictwa (§ 30 ustęp 4 statutu).

Sąd miał na uwadze, iż z dniem 8 stycznia 2015 roku rozpoczęła się likwidacja I. P. (...). Jak stanowi art. 249 wymienionej powyżej ustawy o fundu­szach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi likwi­dacja funduszu inwestycyjnego polega na zbyciu jego aktywów, ściągnięciu należności funduszu, zaspokojeniu wierzycieli funduszu i umorzeniu jednostek uczestnictwa lub certyfikatów inwestycyjnych przez wypłatę uzyskanych środków pieniężnych uczestni­kom funduszu, proporcjonalnie do liczby posiadanych przez nich jednostek uczestnictwa lub certyfikatów inwestycyjnych (ustęp 1). Zbywanie aktywów funduszu powinno być dokonywane z należytym uwzględnieniem interesów uczestników funduszu inwestycyj­nego (ustęp 2).

W niniejszej sprawie nie ulega wątpliwości Sądu, że powódka z racji wystąpienia do funduszu z żądaniem odkupienia jednostek uczestnictwa posiada status wierzyciela funduszu inwestycyjnego. Mając powyższe na uwadze, zasadność dochodzonego pozwem roszczenia nie powinna budzić jakichkolwiek wątpliwości. W związku z tym należy stwierdzić, że wierzytelność przysługująca stronie powodowej w związku z odku­pem jednostek uczestnictwa w pozwanym funduszu inwestycyjnym wynosiła pierwotnie 1 349 561,13 złotych. Przed wniesieniem pozwu strona pozwana zapłaciła z tego tytułu jedynie 539 824,45 zł. Następnie, po wytoczeniu powództwa, strona pozwana zapłaciła dalszą kwotę wynoszącą łącznie 291 116,67 zł i zakresie tym pozew został cofnięty. A zatem do wypłaty pozostała kwota 518 620,01 złotych, odpowiadająca ostatecznemu żądaniu pozwu.

W ocenie Sądu, nie zasługiwały na aprobatę argumenty podniesione w zarzutach od nakazu zapłaty i dalszych pismach strony pozwanej. Okoliczność obowiązku propor­cjonalnego zaspakajania przez likwidatora wierzycieli funduszu w likwidacji nie może stanowić o czasowej niedopuszczalności drogi sądowej czy też skutkować oddaleniem powództwa. Na marginesie wskazać należy, iż pozwany nie zaskarżył postanowienia o odmowie odrzucenia pozwu w niniejszej sprawie – a zatem uznać należy, że ostatecznie podzielił argumentację Sądu w tym zakresie.

Brak jest przepisów prawa odnoszących się do zaspokajania wierzycieli fundu­szu w toku likwidacji. Niewątpliwie powódce przysługuje wymagalne roszczenie cywil­noprawne. Zbędne jest zarazem ponowne przytaczanie w tym miejscu rozważań zawar­tych w uzasadnieniu postanowienia z dnia 11 grudnia 2017 roku (k. 190), które w całości zachowują aktualność. Reasumując, obowiązek proporcjonalnego zaspakajania wierzy­cieli – obciążający likwidatora, zdaniem Sądu nie stoi na przeszkodzie uwzględnieniu powództwa co do wymagalnego roszczenia cywilnoprawnego powoda. Jest to bowiem kwestia sposobu wykonania obowiązku cywilnoprawnego dłużnika wobec wierzycieli, który to obowiązek – choć nie musi (np. w przypadku bezsporności wierzytelności) - to jednak może być stwierdzony orzeczeniem sądu, w razie sporu między stronami, choćby co do wymagalności roszczenia, jak w niniejszej sprawie. Nie jest to natomiast kwestia istnienia i wymagalności, lub nie, dochodzonej wierzytelności z tytułu omówionego w przedmiotowej sprawie. W tych warunkach także dochodzenie na drodze sądowej przysługujących wierzytelności nie może być uznane za sprzeczne ze społeczno-gospo­darczym przeznaczeniem tego prawa lub z zasadami współżycia społecznego (art. 5 k.c.). Podkreślić też należy, że analiza przepisu art. 249 cyt. ustawy o funduszach inwestycyj­nych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi wymaga uwzględnienia, iż powódka nie jest już uczestnikiem funduszu inwestycyjnego, skoro przed rozpoczę­ciem likwidacji pozwany odkupił od niej jednostki uczestnictwa.

O odsetkach ustawowych i odsetkach ustawowych za opóźnienie Sąd orzekł na podstawie art. 481 k.c., zgodnie z żądaniem pozwu, mając na uwadze 7-dniowe terminy zapłaty każdorazowej należności z tytułu odkupienia jednostek uczestnictwa, liczone od dnia zgłoszenia każdego z żądań ich odkupienia.

Mając na uwadze powyższe rozważania Sąd orzekł jak w punkcie 1 wyroku.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c., uwzględniając stawkę opłaty za czynności adwokackie w wysokości wynikającej z § 2 pkt 7 rozporzą­dzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. poz. 1800 z późn. zm.), tj. przewyższającej opłatę zasądzoną w nakazie zapłaty o 3600 zł.

ZARZĄDZENIE

doręczyć odpis wyroku z uzasadnieniem pełnomocnikowi strony pozwanej

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Wioletta Bończyk
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Łodzi
Data wytworzenia informacji: