Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 20 grudnia 2023 r. Sąd Rejonowy w Skierniewicach oddalił powództwo (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W.
przeciwko J. B. o zapłatę kwoty 11.171,16 zł obejmującej żądanie zwrotu nienależnego świadczenia – wynagrodzenia pobranego przez J. B.
z tytułu pełnienia funkcji członka rady nadzorczej powodowej spółki w okresie
od dnia 30 czerwca 2008 r. do dnia 31 grudnia 2010 r. w zakresie w jakim przekraczało ono dopuszczalną (przewidzianą przez przepisy ustawy z dnia 3 marca 2000 r. o wynagradzaniu osób kierujących niektórymi podmiotami prawnymi – t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 2136
w jej brzmieniu obowiązującym w okresie pełnienia tej funkcji przez pozwanego) wysokość. U podstaw rozstrzygnięcia Sądu pierwszej instancji legło uznanie słuszności zarzutów podniesionych przez J. B. – przedawnienia roszczenia dochodzonego
przez (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W., zużycia
przez pozwanego uzyskanej korzyści oraz nadużycia prawa podmiotowego przez powoda poprzez wystąpienie z żądaniem zwrotu części wynagrodzenia po upływie 13. – 15. lat
od jego spełnienia.

Orzeczenie Sądu pierwszej instancji – w całości – zostało zaskarżone przez powoda (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W..

Strona powodowa zarzuciła rozstrzygnięciu Sądu Rejonowego:

1.  naruszenie prawa materialnego – art. 118 kc poprzez przyjęcie, że termin przedawnienia roszczenia strony powodowej względem pozwanego wynosił trzy lata jako świadczenia (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W., czyli spółki związanej
z prowadzoną działalnością gospodarczą, podczas gdy termin przedawnienia tego roszczenia wynosił 10 lat;

2.  naruszenie prawa materialnego – art. 409 kc poprzez przyjęcie, że pozwany nie musiał się liczyć z obowiązkiem zwrotu nienależnego świadczenia, podczas gdy jako profesjonalista powinien był liczyć się z taką możliwością;

3.  naruszenie prawa materialnego – art. 5 kc poprzez przyjęcie, że wystąpienie z roszczeniem przez spółkę stanowi nadużycie prawa podmiotowego, a w szczególności burząc zasadę wzajemnego zaufania pomiędzy spółką a jej organem i nie zasługuje na ochronę prawną
z uwagi na upływ czasu.

Podnosząc wskazane wyżej uchybienia Sądu Rejonowego w Skierniewicach, (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. domagał się zmiany zaskarżonego wyroku
w całości poprzez zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 11.171,16 zł
z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 28 czerwca 2018 r. do dnia zapłaty
jak również kosztów postępowania, ewentualnie uchylenia zaskarżonego wyroku w całości
oraz przekazanie sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania.

W odpowiedzi na apelację J. B. domagał się jej oddalenia i zasądzenia na swoją rzecz od (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. kosztów postępowania odwoławczego.

Sąd Okręgowy zważył:

Apelacja strony powodowej okazała się częściowo zasadna co skutkowało  w oparciu
o przepis art. 386 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego
(t.j. Dz. U. z 2024 r., poz. 1568 z późn. zm.)  zmianą zaskarżonego wyroku.

W okolicznościach przedmiotowej sprawy, co potwierdza stanowisko strony pozwanej zawarte w szczególności w odpowiedzi na pozew, J. B. nie podważał słuszności roszczenia (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. w zakresie
samej jego wysokości (co do dochodzonej przez powoda kwoty 11.171,16 zł),
podnosząc wyłącznie zarzuty związane z brakiem możliwości jego skutecznego dochodzenia w postępowaniu sądowym – przedawnienia roszczenia, zużycia uzyskanej przez siebie korzyści oraz nadużycia prawa podmiotowego przez powoda. Z tych względów jedynie ubocznie podnieść należy, iż – zważywszy (wynikającą z przedstawionej przez stronę powodową listy płac – k. 24 – 55) wysokość wynagrodzenia otrzymywanego przez J. B.
w okresie od dnia 1 lipca 2008 r. do dnia 31 grudnia 2010 r. oraz rozmiar przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku
w czwartym kwartale roku poprzedniego ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego (ta wysokość – stosownie do treści przepisu art. 8 pkt 8 w zw. z art. 2 pkt 7 ustawy z dnia 3 marca 2000 r. o wynagrodzeniu osób kierujących niektórymi podmiotami prawnymi – t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 2136 – limitowała wynagrodzenie pozwanego) – różnica pomiędzy wynagrodzeniem pobranym przez J. B. a kwotą należną mu
z tego tytułu zamyka się sumą dochodzoną przez (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W., tj. należnością w wysokości 11.171,16 zł. Z kolei fakt, iż powodowa spółka (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W.
jest podmiotem o jakim mowa w przepisie art. 1 pkt 2 ustawy o wynagradzaniu osób kierujących niektórymi podmiotami prawnymi został przesądzony w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 8 marca 2022 r. (II PSKP 99/21, Lex nr 3409413);
tym samym wobec pozwanego – z mocy przepisu art. 2 pkt 7 ostatnio wskazanej ustawy
– ma zastosowanie, statuowane treścią przepisu art. 8 pkt 8 tego aktu prawnego, ograniczenie wysokości wynagrodzenia do poziomu przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku w czwartym kwartale roku poprzedniego ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego.

Słusznie strona powodowa zarzuca rozstrzygnięciu Sądu Rejonowego naruszenie przepisu art. 118 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 20243 r., poz. 1061 z późn. zm.) poprzez przyjęcie przez ten Sąd jakoby roszczenie (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. – jako związane z prowadzoną przez ten podmiot działalnością gospodarczą – miałoby przedawniać się w 3. letnim terminie. Stanowisko Sądu pierwszej instancji jest błędne. Pomimo tego, iż celem działalności spółki handlowej
(w tym również spółki z ograniczoną odpowiedzialnością) jest jej udział w obrocie gospodarczym, czego skutkiem jest przyjęcie, iż dla dochodzonych przez nią roszczeń
(co istotne – związanych z prowadzoną przez nią działalnością) będzie miał zastosowanie określony przez przepis art. 118 kc 3. letni termin przedawnienia, to jednak ostatnio wskazany termin przedawnienia nie może dotyczyć roszczeń dochodzonych przez spółkę
przeciwko członkowi jej rady nadzorczej o zwrot części (przekraczającej normy prawne
– przepisy ustawy o wynagrodzeniu osób kierujących niektórymi podmiotami prawnymi) wynagrodzenia. Wynika to z faktu, iż tego rodzaju roszczenie jest całkowicie oderwane
od prowadzonej przez spółkę działalności gospodarczej, gdyż ma ono swe źródło
w specyficznym stosunku prawnym łączącym tę spółkę i członka jej rady nadzorczej,
który ma charakter organizacyjny (korporacyjny) i podlega regulacjom przepisów ustawy
z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz. U. z 2024 r., poz. 18
z późn. zm.). Z tych względów wypłata wynagrodzenia członkowi rady nadzorczej z tytułu pełnionej funkcji stanowi element treści tego korporacyjnego stosunku istniejącego pomiędzy spółką a członkiem jej rady nadzorczej a przez to przedawnienie roszczeń wynikających
z tego stosunku – a więc nie tylko roszczeń członka rady nadzorczej o wypłatę wynagrodzenia (co zostało potwierdzone uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 30 stycznia 2014 r., III CZP 104/13, Lex nr 1541148) ale również i roszczeń spółki o zwrot nienależnie pobranego – tytułem tego wynagrodzenia – świadczenia, nie może podlegać 3. letniemu terminowi przewidzianemu dla roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej lecz – obecnie 6. letniemu zaś wcześniej (przed dniem 9 lipca 2018 r. – datą wejścia w życie przepisów ustawy
z dnia 13 kwietnia 2018 r. o zmianie ustawy – Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw
– Dz. U. z 2018 r., poz. 1104) 10. letniemu – terminowi przedawnienia.

Stanowisko, iż do – będącego przedmiotem tego procesu – roszczenia (...) Spółka
z ograniczoną odpowiedzialnością w W. będzie miał zastosowanie termin przedawnienia o jakim jest mowa w przepisie art. 118 kc in principio, implikuje wniosek
o braku jego przedawnienia. Jest niewątpliwe, iż roszczenie o zwrot bezpodstawnego wzbogacenia (nienależnego świadczenia) ma charakter bezterminowy (wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 13 sierpnia 2020 r. (I ACa 85/20, Lex nr 3359627)
a zatem bieg terminu przedawnienia roszczenia wynikającego z takiego bezterminowego zobowiązania rozpoczyna się w dniu, w którym świadczenie powinno być spełnione,
gdyby wierzyciel wezwał dłużnika do wykonania zobowiązania (zwrotu świadczenia
w przypadku nienależnego świadczenia) w najwcześniej możliwym terminie (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 stycznia 2021 r., V CSKP 19/21, Lex nr 3108614, wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 27 stycznia 2022 r., I ACa 394/21, Lex nr 3423553).
Takim terminem jest chwila powstania zobowiązania, a więc w przypadku zobowiązania
z tytułu nienależnego świadczenia, chwila spełnienia tego świadczenia i liczony
od tego terminu czas potrzebny dłużnikowi na wykonanie zobowiązania, tj. zwrot nienależnego świadczenia (wyrok Sądu Apelacyjnego z dnia 15 listopada 2018 r., I ACa 1/18,
Lex nr 2657095). Przy przyjęciu, iż (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością
w W., stosownie do wskazanych wyżej rozważań, zobowiązany był wezwać J. B. do zwrotu nienależnie otrzymanej przez niego części wynagrodzenia już w dacie wypłaty tego świadczenia, nawet pomijając ewentualnie wyznaczony na ten cel termin
– wobec tego iż objęte żądaniem pozwu roszczenie powoda dotyczy, gdy chodzi o najdalszą wstecz, części wynagrodzenia wypłaconego w dniu 29 lipca 2008 r. (k. 24) – dochodzone
przez stronę powodową roszczenie nie mogło ulec przedawnieniu. Uwzględniając bowiem treść przepisów art. 5 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 13 kwietnia 2018 r. o zmianie ustawy – Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw, stosownie do których do roszczeń powstałych
przed dniem wejścia w życie tej ustawy (a więc przed dniem 9 lipca 2018 r.) i w tym dniu jeszcze nieprzedawnionych, stosuje się od dnia wejścia w życie ustawy przepisy kodeksu cywilnego w brzmieniu nadanym ustawą zmieniającą (a więc przy przyjęciu 6. letniego terminu przedawnienia), przy czym jeżeli jednak zgodnie z kodeksem cywilnym w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 13 kwietnia 2018 r. o zmianie ustawy – Kodeks cywilny, termin przedawnienia jest krótszy niż według przepisów dotychczasowych, bieg terminu przedawnienia rozpoczyna się z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy zaś jeśli jednak przedawnienie, którego bieg terminu rozpoczął się przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 13 kwietnia 2018 r. o zmianie ustawy – Kodeks cywilny nastąpiłoby przy uwzględnieniu dotychczasowego terminu przedawnienia wcześniej, to przedawnienie następuje z upływem tego wcześniejszego terminu, stwierdzić trzeba iż roszczenie o zwrot części wynagrodzenia wypłaconego w dniu 29 lipca 2008 r. uległoby przedawnieniu w dniu 29 lipca 2018 r. Zważywszy jednak tę okoliczność, iż bieg terminu przedawnienia został przerwany poprzez wystąpienie przez (...) Spółka
z ograniczoną odpowiedzialnością w W. do Sądu Rejonowego w Skierniewicach
w dniu 9 maja 2018 r. z wnioskiem o zawezwanie J. B. do próby ugodowej
(art. 123 § 1 pkt 1 kc), którego przedmiot obejmował – tak jak w niniejszej sprawie – żądanie zapłaty kwoty 11.171,16 zł, skutek w postaci przedawnienia roszczenia nie nastąpił
zaś od dnia 25 lipca 2018 r. (na dzień 24 lipca 2018 r. został wyznaczony termin posiedzenia pojednawczego) termin ten (choć już 6. letni – art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 13 kwietnia 2018 r.
o zmianie ustawy – Kodeks cywilny) rozpoczął swój ponowny bieg, który – wskutek zainicjowania w dniu 6 października 2023 r. postępowania w niniejszej sprawie – ponownie został przerwany.

W świetle wskazanych wyżej okoliczności nie sposób jest przyjmować – tak jak uczynił
to Sąd Rejonowy – jakoby roszczenie (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością
w W. o zwrot nienależnie pobranego przez J. B. wynagrodzenia
w łącznej wysokości 11.171,16 zł uległo przedawnieniu. Zważywszy jednak fakt, iż odsetki stanowią świadczenie okresowe podlegające 3. letniemu przedawnieniu zaś okresowy charakter tego świadczenia przejawia się w tym, iż z każdym dniem opóźnienia powstaje wobec dłużnika odrębne roszczenie o odsetki, które jest także od tego dnia wymagalne i od tego dnia zaczyna się przedawniać (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 lipca 2019 r., I CSK 335/18,
Lex nr 3363823, wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 24 lutego 2022 r., I ACa 77/21,
Lex nr 3425276), podniesiony przez pozwanego zarzut przedawnienia mógł odnieść swój skutek jedynie w odniesieniu do tego rodzaju roszczenia (ustawowych odsetek za opóźnienie od kwoty 11.171,16 zł) za okres przekraczający 3 lata przed zainicjowaniem postępowania
w niniejszej sprawie co musiało prowadzić do oddalenia żądania (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. w zakresie ustawowych odsetek za opóźnienie
od kwoty 11.171,16 zł za okres sprzed dnia 6 października 2020 r.

Błędne pozostaje również stanowisko Sądu Rejonowego jakoby – w realiach przedmiotowej sprawy – przeszkodę dla uwzględnienia żądania strony powodowej stanowić miał fakt zużycia przez J. B. uzyskanej korzyści zaś pozwany nie mógł liczyć się z obowiązkiem zwrotu świadczenia, gdyż działał w zaufaniu do uchwał i decyzji spółki. Co do zasady
– jak wynika z przepisu art. 409 kc – obowiązek wydania korzyści lub zwrotu jej wartości wygasa, jeżeli ten, kto korzyść uzyskał, zużył ją lub utracił w taki sposób, że nie jest
już wzbogacony. Podnieść jednak należy iż wygaśnięcie zobowiązania podmiotu,
który wcześniej bezpodstawnie uzyskał korzyść zwrotu tej ostatniej nie następuje wówczas, gdy wyzbywając się tej korzyści lub zużywając ją powinien był liczyć się z obowiązkiem zwrotu a taka sytuacja występuje w realiach niniejszej sprawy. Dla takiej oceny istotne pozostaje to iż J. B. pełnił w (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością
w W. funkcję członka rady nadzorczej – organu sprawującego stały nadzór
nad działalnością spółki we wszystkich dziedzinach jej działalności (art. 219 § 1 ustawy
z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych – t.j. Dz. U. z 2024 r., poz. 18
z późn. zm.). Tym samym pozwanego, co słusznie wskazuje w apelacji strona powodowa
a czego nie dostrzegł Sąd pierwszej instancji, obowiązywała podwyższona miara profesjonalnej staranności wykluczająca legalność „nieświadomego” pobrania wynagrodzenia ponad ustawowo wyznaczone maksymalne limity określone w ustawie o wynagrodzeniu osób kierujących niektórymi podmiotami prawnymi, co z kolei oznacza, że J. B. powinien był liczyć się z obowiązkiem zwrotu nienależnie uzyskanych korzyści – kwot wynagrodzenia przekraczających poziom przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia
w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku w czwartym kwartale roku poprzedniego ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego. Jak bowiem wskazano
w – powoływanym w uzasadnieniu środka odwoławczego – wyroku Sądu Najwyższego
z dnia 6 marca 2012 r. (I PK 149/12, Lex nr 1271585), podwyższona staranność osób
na kierowniczych stanowiskach wynika z zawodowego charakteru uprawianej przez nich menadżerskiej działalności gospodarczej (art. 355 § 2 kc), która wymaga profesjonalnej znajomości obowiązującego prawa i następstw wynikających z jego naruszania. Poza tym problematyka wynagradzania jest dobrze znana osobom zatrudnionym bez względu
na zajmowane stanowisko, przeto od szczególnej kategorii osób sprawujących funkcje kierownicze, a których wynagradzanie reguluje ustawa o wynagrodzeniu osób kierujących niektórymi podmiotami prawnymi, należy wymagać znajomości przepisów tego aktu prawnego – mających wszak charakter przepisów iuris cogentis (bezwzględnie obowiązujących). Wszystko to wykluczało więc zasadność powoływania się przez J. B. na brak powinności przewidywania obowiązku zwrotu nienależnie pobranych świadczeń na podstawie nieważnych z mocy samego prawa (art. 13 ustawy o wynagrodzeniu osób kierujących niektórymi podmiotami prawnymi) postanowień uchwały zgromadzenia wspólników (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. regulujących wysokość wynagrodzenia pozwanego.

Art. 5 kc znajduje zastosowanie w sytuacji, gdy osobie uprawnionej (w przedmiotowej sprawie (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W.) przysługuje określone prawo podmiotowe lecz w świetle oceny danego stanu faktycznego
i przy uwzględnieniu konkretnej normy prawnej, korzystanie przez nią z tego prawa pozostaje w sprzeczności z zasadami wskazanymi w tym przepisie. Przepis ten może znaleźć zastosowanie jedynie wyjątkowo, gdy uzasadniają to szczególne okoliczności sprawy,
które w niniejszym postępowaniu jednak nie występują. Przyjmując iż (...) Spółka
z ograniczoną odpowiedzialnością w W. uzyskał wiedzę o nieprawidłowościach
w zakresie kształtowania wynagrodzeń członków swoich organów od czasu pierwszej kontroli przeprowadzonej przez Najwyższą Izbę Kontroli (miało to miejsce – jak wskazał Sąd Rejonowy – w 2011 r.), nie sposób zarzucać stronie powodowej jakoby wystąpienie przez nią dopiero
w październiku 2023 r. o zwrot nienależnie pobranego świadczenia przez J. B. stanowiło nadużycie przysługującego jej uprawnienia; podnieść bowiem należy, iż powód
już w maju 2018 r. wystąpił o zwrot przez J. B. kwoty 11.171,16 zł.
Wszak żądanie zwrotu niesłusznie uzyskanej przez pozwanego korzyści, co do którego to faktu (korzyści pozyskanej bez podstawy prawnej) pozwany – jako członek organu nadzoru
w (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. – miał (a przynajmniej powinien mieć) świadomość – stanowiło uprawnienie strony powodowej, które – do czasu przedawnienia tego roszczenia – mogła ona skutecznie realizować. Z tych wszystkich względów także zarzut naruszenia przez Sąd pierwszej instancji przepisu art. 5 kc okazał się słuszny.

Mając na względzie treść wyroku Sądu Najwyższego z dnia 10 marca 2016 r.
(III CSK 199/15, Lex nr 2026128), stosownie do którego roszczenie o zwrot nienależnego świadczenia w postaci wynagrodzenia z tytułu pełnienia funkcji w radzie nadzorczej spółki prawa handlowego może obejmować oprócz kwoty netto zapłaconego wynagrodzenia
także zapłacone przez spółkę, jako płatnika składki ubezpieczenia zdrowotnego i zaliczki
na poczet podatku dochodowego od osób fizycznych, zwrot nienależnie wypłaconych
i pobranych przez J. B. części wynagrodzenia powinien być dokonanych
w kwotach brutto.

Podane wyżej okoliczności prowadzą  w oparciu o przepis art. 386 § 1 kpc  do zmiany zaskarżonego wyroku i uwzględnienia żądania powoda w zakresie kwoty 11.171,16 zł
z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 6 października 2020 r. do dnia zapłaty.
W odniesieniu do pozostałego zakresu roszczenia (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. (zapłaty ustawowych odsetek za opóźnienie
od kwoty 11.171,16 za okres od dnia 28 czerwca 2018 r. do dnia 5 października 2020 r.) wniesiony przez niego środek odwoławczy nie mógł odnieść zamierzonego przez powoda skutku, co – na podstawie przepisu art. 385 kpc  prowadzi do oddalenia apelacji.

Zmiana rozstrzygnięcia Sądu pierwszej instancji poprzez częściowe uwzględnienie żądania (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. wymusiła korektę postanowienia tego Sądu o kosztach postępowania pierwszoinstancyjnego. O kosztach
tego postępowania orzeczono przy zastosowaniu przepisu art. 100 zd. 2 kpc; uznając iż strona powodowa uległa tylko co do nieznacznej części swego żądania (wyłącznie w zakresie zapłaty ustawowych odsetek za opóźnienie od kwoty 11.171,16 za okres od dnia 28 czerwca 2018 r.
do dnia 5 października 2020 r.), na pozwanego J. B. nałożono powinność zwrotu przeciwnikowi poniesionych przez (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością
w W. kosztów, które obejmowały: opłatę od pozwu (jej wysokość
– w kwocie 750,00 zł – została określona na podstawie przepisów art. 3 ust. 1 i ust. 2 pkt 1
w zw. z art. 13 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych – t.j. Dz. U. z 2024 r., poz. 959 z późn. zm.), opłatę skarbową od dokumentu stwierdzającego ustanowienie pełnomocnika (w wysokości 17,00 zł – ustalonej w oparciu
o przepis art. 1 pkt 2 w zw. z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej (t.j. Dz. U. z 2023 r., poz. 2111 z późn. zm.) w zw. z pkt IV załącznika do tej ustawy – Wykaz przedmiotów opłaty skarbowej, stawki tej opłaty oraz zwolnienia) oraz wynagrodzenie pełnomocnika procesowego powoda (w wysokości 3.600,00 zł – określonej w oparciu o przepis § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (t.j. Dz. U. z 2023 r., poz. 1935 z późn. zm.).

Wskazany wyżej przepis art. 100 zd. 2 kpc stanowi także podstawę rozstrzygnięcia
o kosztach postępowania odwoławczego jako że apelacja strony powodowej okazała się być niezasadną tylko w nieznacznej części (wyłącznie w odniesieniu do zapłaty ustawowych odsetek za opóźnienie od kwoty 11.171,16 za okres od dnia 28 czerwca 2018 r.
do dnia 5 października 2020 r.). Tym samym J. B. zobowiązany jest do zwrotu (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. – tytułem kosztów postępowania odwoławczego – opłaty od apelacji (w kwocie 750,00 zł  ustalonej w oparciu o przepis art. 3 ust. 1 i ust. 2 pkt 2 w zw. z art. 13 ust. 1 pkt 6 ustawy o kosztach sądowych
w sprawach cywilnych) oraz wynagrodzenie pełnomocnika procesowego strony powodowej
(w wysokości 1.800,00 zł – określonej na podstawie przepisu § 10 ust. 1 pkt 1
w zw. z § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r.
w sprawie opłat za czynności radców prawnych).

Pozwanego – zobowiązanego do zwrotu (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. należności z tytułu kosztów postępowania (zarówno w postępowaniu
przed Sądem pierwszej instancji jak i w postępowaniu odwoławczym)  obciąża również (mająca swe oparcie w przepisie art. 98 § 1 ¹ kpc) powinność płatności ustawowych odsetek
za opóźnienie od zasądzonych kwoty z tego tytułu za okres od dnia uprawomocnienia się orzeczenia, którym je zasądzono do dnia zapłaty.

Z/ odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi powoda
– za pośrednictwem PI oraz pozwanemu – pozwanego pouczyć o tym, iż orzeczenie jest prawomocne za wyjątkiem rozstrzygnięcia o kosztach postępowania zawarte w punkcie III. orzeczenia, które jest zaskarżalne zażaleniem do innego składu sądu drugiej instancji, które może zostać wniesione w terminie tygodniowym od daty otrzymania odpisu wyroku
wraz z uzasadnieniem