Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 1 marca 2018 roku w sprawie z powództwa L. J. przeciwko (...) spółce akcyjnej w S. o zapłatę kwoty 43.682,42 zł Sąd Rejonowy w Piotrkowie Trybunalskim w pkt. 1 zasądził od pozwanej na rzecz powódki kwotę 28.924,03 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 20 stycznia 2014 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty; w pkt. 2 oddalił powództwo w pozostałej części; w pkt. 3 zasądził od pozwanej na rzecz powódki kwotę 3.343,15 zł tytułem zwrotu kosztów procesu; w pkt. 4 zasądził na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim tytułem brakujących zaliczek na poczet wynagrodzenia biegłego: od powódki kwotę 1.328,89 zł, a od pozwanej kwotę 2.603,89 zł.

(wyrok k. 498 – 498v., uzasadnienie k. 507 - 527)

Apelację od powyższego wyroku wniosła pozwana zaskarżając go w części, to jest w zakresie pkt. 1 co do kwoty 1.996,22 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 20 stycznia 2014 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku oraz ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty; w zakresie pkt. 3 w całości; oraz w zakresie pkt. 4 ppkt b w całości.

Zaskarżonemu rozstrzygnięciu skarżąca zarzuciła:

1.  naruszenie przepisów prawa procesowego, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, to jest art. 233 § 1 k.p.c. poprzez dokonanie dowolnej oceny zgromadzonego w sprawie materiału, bez jego wszechstronnego rozważenia, w szczególności bez wszechstronnego rozważenia treści decyzji o przyznaniu odszkodowania wydanych przez pozwaną w toku postępowania likwidacyjnego, co miało istotny wpływ na wynik sprawy bowiem skutkowało niepoczynieniem przez sąd prawidłowych ustaleń faktycznych co do kwot wypłaconych przez pozwaną na rzecz powódki tytułem utraconych dochodów oraz kosztów badania technicznego pojazdów, a w konsekwencji prowadziło do zasądzenia na rzecz powódki odszkodowania w kwocie wyższej od należnej i zobowiązania pozwanej do powtórnego naprawienia szkody powódki;

2.  naruszenie przepisów prawa materialnego, to jest art. 822 k.c. w zw. z art. 361 § 2 k.c. w zw. z art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych poprzez ich niewłaściwe zastosowanie obciążenie pozwanej obowiązkiem naprawienia szkody powódki w części, w której szkoda ta została już pokryta poprzez wypłatę odszkodowania w toku postępowania likwidacyjnego.

Ponadto na podstawie art. 381 k.p.c. skarżąca wniosła o dopuszczenie dowodu z dokumentów w postaci potwierdzeń przelewów kwot objętych decyzjami z dnia 3 marca 2014 roku, 20 marca 2014 roku i 25 marca 2014 roku na okoliczność wysokości kwot wypłaconych na rzecz powódki przez pozwaną w toku postępowania likwidacyjnego.

Wskazując na powyższe skarżąca wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez obniżenie zasądzonego na rzecz powódki odszkodowania do kwoty 26.927,81 zł, oddalenie powództwa w pozostałym zakresie oraz zmianę rozstrzygnięcia o kosztach procesu przed sądem pierwszej instancji stosownie do jego wyniku.

Ponadto skarżąca wniosła o zasądzenie od powódki na rzecz pozwanej kosztów postępowania przed sądem drugiej instancji, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

(apelacja k. 534 – 535)

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja pozwanej okazała się zasadna.

Sąd pierwszej instancji oceniając zgromadzony w sprawie materiał dowodowy pominął fakty mające istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy nie dokonując w tym zakresie ustaleń faktycznych, co w konsekwencji skutkowało błędnym określeniem pozostałego do zapłaty odszkodowania.

Częściowo trafny okazał się zarzut skarżącej naruszenia przez sąd pierwszej instancji art. 233 § 1 k.p.c.

Zgodnie z art. 233 § 1 k.p.c. sąd ocenia wiarogodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału. Dokonywana przez sąd ocena materiału dowodowego stanowi istotę sądzenia, a więc rozstrzygania kwestii spornych. Zasada swobodnej oceny dowodów pozwala sądowi wysnuć wnioski o prawdziwości faktów, co prowadzi do ustalenia podstawy faktycznej rozstrzygnięcia. Ramy swobodnej oceny dowodów wyznaczają wymogi prawa procesowego, doświadczenie życiowe oraz reguły logicznego myślenia, według których sąd w sposób bezstronny, racjonalny i wszechstronny rozważa materiał dowodowy jako całość.

W przedmiotowej sprawie sąd pierwszej instancji w ustaleniach faktycznych nie uwzględnił faktu wypłaty części odszkodowania przez ubezpieczyciela w toku postępowania likwidacyjnego, to jest kwoty 76,42 zł netto tytułem kosztów badania technicznego pojazdu M., kwoty 76,42 zł netto tytułem kosztów badania technicznego naczepy (...) oraz kwoty 674,88 zł tytułem utraconego dochodu. Powyższe wprost wynikało z dowodów z dokumentów przedstawionych przez pozwaną wraz z odpowiedzią na pozew w formie elektronicznej na płycie CD w postaci decyzji o wypłacie odszkodowania z dnia 3 marca 2014 roku, 20 marca 2014 roku i 25 marca 2014 roku. Powódka zaś nie kwestionowała ani faktu wypłaty odszkodowania w powyższym zakresie, ani wiarygodności wskazanych dowodów.

Wobec powyższego sąd pierwszej instancji dokonał nieprawidłowej oceny materiału dowodowego na podstawie art. 233 § 1 k.p.c. bezpodstawnie pomijając dowody, które dotyczyły okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy. Tym samym w ocenie Sądu Okręgowego niezbędne jest uzupełnienie ustaleń faktycznych we wskazanym zakresie.

W tym miejscu należy podkreślić, że sąd pierwszej instancji w ustaleniach faktycznych wskazał na bezsporny fakt wypłaty odszkodowania za utracony dochód w kwocie 1.168,50 zł, co wynikało z decyzji o wypłacie odszkodowania z dnia 20 marca 2014 roku. Tym samym w tym zakresie analizowany zarzut skarżącego naruszenia przez sąd pierwszej instancji prawa procesowego należało uznać za chybiony.

Sąd Okręgowy pominął wnioski dowodowe skarżącej zawarte w apelacji, ponieważ przeprowadzenie tych dowodów w postępowaniu apelacyjnym nie było potrzebne. Dokonanie prawidłowych ustaleń faktycznych w zakresie kwestionowanym przez skarżącą było możliwe na podstawie dowodów zgromadzonych w postępowaniu przed sądem pierwszej instancji. A zatem zgłoszone dowody z dokumentów w postaci potwierdzeń przelewów kwot objętych decyzjami z dnia 3 marca 2014 roku, 20 marca 2014 roku i 25 marca 2014 roku Sąd Okręgowy pominął stosownie do treści art. 381 k.p.c.

Podsumowując, w przedmiotowej sprawie sąd pierwszej instancji ustalając wysokość pozostałego do zapłaty odszkodowania nie uwzględnił wypłaconego na rzecz powódki w toku postępowania likwidacyjnego odszkodowania w łącznej kwocie 1.996,22 zł. Na wskazaną kwotę składają się koszty odbioru dowodu rejestracyjnego zarówno pojazdu M. jak i naczepy (...) w łącznej kwocie 152,84 zł (76,42 zł + 76,42 zł) oraz utracony dochód w łącznej kwocie 1.843,38 zł (1.168,50 zł + 674,88 zł). Tym samym konieczne okazało się obniżenie ustalonego przez sąd pierwszej instancji pozostałego do zapłaty odszkodowania o wskazaną kwotę 1.996,22 zł.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że obniżył zasądzone w punkcie 1 odszkodowanie z kwoty 28.924,03 zł do kwoty 26.927,81 zł i oddalił powództwo w zakresie kwoty 1.996,22 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 20 stycznia 2014 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku oraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty.

Wobec powyższego konieczna okazała się zmiana rozstrzygnięcia o kosztach procesu przed sądem pierwszej instancji. Sąd Okręgowy rozstrzygnął o tych kosztach zgodnie z zasadą stosunkowego ich rozliczenia wynikającą z art. 100 k.p.c. Powódka wygrała proces w 61,64%. Zgodnie z ustaleniami sądu pierwszej instancji powódka poniosła koszty w kwocie 7.102 zł, natomiast pozwana w kwocie 4.022,15 zł. Łącznie koszty procesu wyniosły kwotę 11.124,15 zł. Powódka powinna ponieść te koszty w kwocie 4.267,22 zł, a pozwana w kwocie 6.856,93 zł. A zatem pozwana powinna zwrócić powódce tytułem kosztów procesu kwotę 2.834,78 zł (6.856,98 zł – 4.022,15 zł).

Ponadto na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (t.j. Dz. U. z 2018 roku, poz. 300) uwzględniając wynik postępowania przed sądem pierwszej instancji Sąd Okręgowy nakazał pobrać na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim od powódki kwotę 1.508,61 zł (3.932,78 zł * 38,36%), a od pozwanej kwotę 2.424,17 zł (3.932,78 zł * 61,64%), tytułem brakujących kosztów opinii biegłego.

Rozstrzygnięcie o kosztach postępowania apelacyjnego Sąd Okręgowy oparł na zasadzie odpowiedzialności za wynik procesu wynikającej z art. 98 § 1 k.p.c. Powódka przegrała postępowanie odwoławcze w całości i powinna zwrócić pozwanej poniesione przez nią koszty w kwocie 550 zł, na którą składają się opłata sądowa od apelacji w kwocie 100 zł oraz wynagrodzenie profesjonalnego pełnomocnika w kwocie 450 zł ustalone na podstawie § 2 pkt 3 w zw. z § 10 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (t.j. Dz. U. z 2018 roku, poz. 265).

Bartosz Kaźmierak Jolanta Jachowicz Iwona Godlewska