Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 27 października 2017 roku Sąd Rejonowy w Skierniewicach, w sprawie z powództwa K. K. przeciwko (...) spółce akcyjnej w W. o zapłatę kwoty 14.987,40 złotych, w pkt 1 zasądził od (...) spółki akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz K. K. kwotę 17.548,61 złotych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie:

a.  od kwoty 17.348,61 złotych od dnia 31 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty,

b.  od kwoty 200 złotych od dnia 28 grudnia 2016 roku do dnia zapłaty,

w pkt 2 zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 4.711,28 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 3.600 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, w pkt 3 nakazał zwrócić K. K. ze Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Skierniewicach kwotę 583,72 złotych tytułem zwrotu niewykorzystanej zaliczki oraz w pkt 4 nakazał zwrócić pozwanemu ze Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Skierniewicach kwotę 583,73 złotych tytułem zwrotu niewykorzystanej zaliczki (wyrok – k. 89).

Apelację od powyższego orzeczenia złożył pozwany – (...) spółka akcyjna w W., zaskarżając je w części uwzględniającej powództwo co do kwoty 200,00 złotych wraz z ustawowymi odsetkami od tej kwoty (koszty prywatnej opinii) oraz w części rozstrzygającej o kosztach procesu.

Na podstawie art. 368 § 1 pkt 2 k.p.c. skarżący zarzucił Sądowi I instancji naruszenie przepisu prawa materialnego tj. art. 361 § 1 i 2 k.c. przez jego błędną wykładnię i przyjęcie, że poniesiony przez powódkę koszt prywatnej ekspertyzy pozostaje w adekwatnym związku przyczynowym ze szkodą i mieści się w granicach odpowiedzialności odszkodowawczej pozwanej, podczas gdy prawidłowa wykładnia przepisu winna prowadzić do wniosku, że koszt ten nie pozostaje w związku ze szkodą.

Wskazując na powyższe zarzuty skarżący na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie powództwa w zaskarżonej części tj. co do kwoty 200,00 złotych oraz zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kosztów procesu za I i II instancję, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych (apelacja – k. 99 – 102).

W piśmie procesowym z dnia 22 grudnia 2017 roku powódka – K. K. wniosła o oddalenie apelacji i zasądzenie kosztów zastępstwa prawnego w wysokości przewidzianej przepisami prawa z tytułu postępowania przed Sądem II instancji (pismo procesowe powódki – k. 118).

Sąd zważył, co następuje:

Apelacja pozwanego jest w pełni niezasadna.

W rozpoznawanej sprawie pozwany zaskarżył wyrok jedynie w zakresie uwzględnienia powództwa co do kwoty 200 złotych odpowiadającej kosztom sporządzenia prywatnej ekspertyzy na zlecenie powódki przed wytoczeniem powództwa oraz co do kosztów procesu. Sąd Okręgowy jednak nie podzielił zarzutów apelacyjnych podniesionych przez pozwanego i uznał, iż nie można dopatrzeć się wskazanych naruszeń przepisów prawa materialnego.

W okolicznościach niniejszej sprawy żądanie przez powoda zapłaty kwoty 200,00 złotych tytułem odszkodowania za poniesione koszty wyceny kosztów naprawy uszkodzonego pojazdu pozostaje – wbrew stanowisku skarżącego - w adekwatnym związku przyczynowym pomiędzy zdarzeniem wywołującym szkodę a powstałą szkodą.

Zgodnie z art. 822 § 1 k.c. ubezpieczyciel na podstawie umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej jest zobowiązany do zapłacenia określonego odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Stosownie do treści art. 822 §2 k.c. wskazana umowa obejmuje szkody, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia.

Odnosząc się do przesłanek odpowiedzialności odszkodowawczej i uwzględniając, że podstawą wypłaty odszkodowania jest umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, należy odnieść się do pojęcia szkody majątkowej oraz adekwatnego związku przyczynowego.

Pojęcie szkody nie zostało zdefiniowane normatywnie. W aktach prawnych nie istnieje definicja legalna szkody. Jednakże pomimo niejednolitego stanowiska przedstawicieli doktryny powszechnie uznaje się, że szkoda majątkowa, to powstała wbrew woli poszkodowanego różnica pomiędzy jego stanem majątkowym, który powstał po wystąpieniu zdarzenia powodującego uszczerbek, a stanem jaki by istniał, gdyby to zdarzenie nie nastąpiło. W zakresie adekwatnego związku przyczynowego należy podkreślić, że zgodnie z art. 361 §1 k.c. sprawca ponosi odpowiedzialność wyłącznie za normalne - typowe następstwa zdarzenia wywołującego szkodę. Związek przyczynowy jest kategorią obiektywną i należy go pojmować jako obiektywne powiązanie zjawiska nazwanego „przyczyną” ze zjawiskiem określonym jako „skutek”. Adekwatny związek przyczynowy stanowi konieczną przesłankę istnienia roszczenia odszkodowawczego, ale także wpływa na jego wysokość. Naprawienie szkody powinno obejmować wszystkie straty, które poszkodowany poniósł wskutek zaistnienia szkody, a także udowodnione korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby nie wyrządzono mu szkody.

W przedmiotowej sprawie z uwagi na przedmiot zaskarżenia należy zwrócić uwagę na uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 18 maja 2004 roku, w sprawie sygn. akt III CZP 24/04, opubl. Legalis. Sąd Najwyższy wyjaśniając zagadnienie prawne wskazał, że odszkodowanie, przysługujące z umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów, może - stosownie do okoliczności sprawy - obejmować także koszty ekspertyzy wykonanej na zlecenie poszkodowanego. Jednocześnie w uzasadnieniu cytowanej uchwały zaznaczył, że ocena czy poniesione koszty ekspertyzy sporządzonej na zlecenie poszkodowanego w postępowaniu przedsądowym są objęte odszkodowaniem przysługującym od ubezpieczyciela z umowy odpowiedzialności cywilnej, musi być dokonana przy uwzględnieniu całokształtu okoliczności sprawy, a w szczególności w zależności od ustalenia czy zachodzi normalny związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem tego wydatku a wypadkiem oraz czy poniesienie tego kosztu było obiektywnie uzasadnione.

Nie budziło wątpliwości, że pozwany ubezpieczyciel decyzją z dnia 19 stycznia 2016 roku poinformował poszkodowanego o wysokości przyznanego odszkodowania z tytułu zdarzenia z dnia 23 grudnia 2015 roku. Pozwany przyznał poszkodowanemu kwotę 22.078,41 złotych. Natomiast z prywatnej ekspertyzy sporządzonej przez (...)wynika, że koszt naprawy pojazdu wynosi 36.865,81 złotych. Wobec tego należało uznać, iż wydając decyzję ubezpieczyciel usiłował zaniżyć wartość należnego powódce odszkodowania. Zatem zwrócenie się przez nią do osoby posiadającej wiedzę specjalną w zakresie mechaniki samochodowej było w pełni uzasadnione. Dzięki tej opinii powódka mogła ocenić czy stanowisko ubezpieczyciela nie prowadzi do naruszenia jej uzasadnionych interesów. Ekspertyza ta była niezbędna do zweryfikowania stanowiska ubezpieczyciela i ustalenia, czy zasadne jest żądanie kwoty odszkodowania wyższej od przyznanej przez pozwanego. Podkreślić trzeba, że gdyby strona pozwana dołożyła należytej staranności w postępowaniu likwidacyjnym i sporządziła kalkulację, która w pełni odpowiadałaby wymiarowi poniesionej przez powódkę szkody, nie istniałaby potrzeba zlecenia przez powódkę wykonania ekspertyzy na etapie postępowania przedsądowego. Osoba nie będąca profesjonalistą w zakresie mechaniki samochodowej, rozważając wytoczenie powództwa o zwrot kosztów naprawy samochodu, jest w pełni uprawniona do wykonania opinii rzeczoznawcy, która pozwoli zweryfikować wycenę ubezpieczyciela.

W związku z powyższym Sąd Rejonowy słusznie uznał poniesiony koszt wykonania ekspertyzy prywatnej za niezbędny i uzasadniony i w związku z tym zaliczył go w poczet zasądzonej od pozwanego na rzecz powódki kwoty.

Mając powyższe na uwadze i nie znajdując podstaw do wzruszenia z urzędu zaskarżonego orzeczenia, Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. oddalił wniesioną apelację w całości.

O kosztach postępowania apelacyjnego Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. w związku z art. 99 k.p.c. i art. 391 § 1 k.p.c. Zasądzona od pozwanego na rzecz strony powodowej kwota 120,00 złotych stanowi wynagrodzenie pełnomocnika powódki będącego radcą prawnym, którego wysokość została określona na podstawie § 2 ust. 1 w związku z § 10 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (tekst jednolity z dnia 3 stycznia 2018 roku Dz. U. z 2018 r0ku, poz. 265).

Beata Matysik Jarosław Pawlak Piotr Chańko