Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 1 października 2019 roku Sąd Rejonowy w Piotrkowie Trybunalskim w sprawie z powództwa B. P. przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W. o zapłatę kwoty 7.072,50 zł zasądził w pkt. 1 kwotę 6.765,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 6 kwietnia 2018 roku do dnia zapłaty, w pkt. 2 oddalił powództwo w pozostałej części, w pkt. 3 zasądził kwotę 1.997,52 zł tytułem zwrotu kosztów procesu od pozwanego na rzecz powoda.

(wyrok k. 94, uzasadnienie k. 102 - 105)

Pozwany wniósł apelację od powyższego wyroku zaskarżając go w części, mianowicie: co do punktu pkt. 1, w jakiem sąd zasądził ponad kwotę 3.015,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 6 kwietnia 2018 roku, co do punktu pkt. 3 w całości.

Zaskarżonemu wyrokowi pozwany zarzucił naruszenie:

1. naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy, to jest art. 233 § 1 k.p.c. poprzez niewszechstronną, wybiórczą i fragmentaryczną ocenę materiału dowodowego, co skutkowało ogólną błędną oceną dowodów i pominięciem okoliczności mających istotne znaczenie lub nie nadaniem im odpowiedniej wagi, w szczególności poprzez:

⚫

pominięcie okoliczności, że poszkodowana nie poinformowała pozwanej o przyczynach, dla których nie może korzystać z dwóch innych posiadanych przez siebie pojazdów, co uniemożliwiło prawidłową likwidację szkody przyczyniło się do zwiększenia jej rozmiarów;

⚫

pominięcie faktu, że okoliczności przemawiające za potrzebą najmu pojazdu zastępczego zostały pozwanej ujawnione dopiero na rozprawie, co winno przesądzać o przyczynieniu się poszkodowanego do zwiększenia rozmiarów szkody, co nie powinno obciążać pozwanej;

⚫

nienadanie odpowiedniego znaczenia złożonej poszkodowanemu oferty najmu pojazdu zastępczego, z której poszkodowany - należycie współpracujący z dłużnikiem w wykonaniu zobowiązania - winien był skorzystać i która to oferta winna wyznaczać stawkę dobową, na podstawie której sąd zasądził odszkodowanie;

⚫

uznanie, że oferta pozwanej w zakresie najmu pojazdu zastępczego nie była propozycją realną, skoro kwestionowała zasadność najmu, podczas gdy poszkodowany był w posiadaniu dwóch innych pojazdów i - pomimo wezwania - nie wyjaśnił, że nie może ich używać, co pozwoliłoby pozwanej na uznanie najmu co do zasady i czasu trwania.

2. naruszenie przepisów prawa materialnego, to jest:

a.  art. 354 § 2 k.c. i art. 16 ust. 1 pkt 2 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych poprzez ich błędną wykładnię i w konsekwencji nieprawidłowe przyjęcie, że poszkodowany współpracował z pozwanym w procesie likwidacji szkody oraz dopełnił ciążących na nim obowiązków, w szczególności polegających na zapobieżeniu zwiększeniu się szkody, podczas gdy osoba poszkodowana wynajęła pojazd za stawkę, której która była dużo wyższa od tej stosowanej przez wypożyczalnie współpracujące z pozwanym, co skutkowało nieuzasadnionym zwiększeniem rozmiaru szkody;

b.  art. 822 § 1 k.c. i art. 824 ¹ § 1 k.c. poprzez ich błędne zastosowanie i w konsekwencji nielogiczne, błędne przyjęcie za uzasadnione nadmiernych kosztów najmu pojazdu zastępczego, które mogły być znacznie ograniczone bez żadnego uszczerbku dla poszkodowanego, gdyby zdecydował się skorzystać z oferty pozwanej;

c.  art. 361 k.c. poprzez jego błędną wykładnię i w konsekwencji:

⚫

nieprawidłowe uznanie, że w granicach normalnego następstwa szkody mieszczą się koszty najmu po stawce znacznie wyższej niż koszty najmu zaproponowanego poszkodowanemu, podczas gdy zwiększenie szkody było wywołane nielojalnym i nieracjonalnym postępowaniem osoby poszkodowanej;

⚫

przyjęcie, że różnica w wysokości stawki dobowej najmu pojazdu zastępczego zastosowana przez powoda, względem stawek stosowanych przez firmy współpracujące z pozwanym jest uzasadniona i stanowi szkodę pozostającą w adekwatnym związku przyczynowym ze zdarzeniem szkodzącym, za skutki którego odpowiedzialny jest pozwany.

Mając na względzie powyższe, pozwany wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie powództwa w zaskarżonej części oraz stosunkowe rozdzielenie kosztów z uwzględnieniem zmiany rozstrzygnięcia przez Sąd II instancji oraz zasądzenie kosztów postępowania apelacyjnego w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych

(apelacja k. 109 - 111)

W odpowiedzi na apelację powód wniósł o oddalenie apelacji w całości oraz zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów w zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym według norm przepisanych.

(odpowiedź na apelację k. 121 - 123)

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja pozwanego jest bezzasadna i podlegała oddaleniu.

W pierwszej kolejności Sąd Okręgowy wskazuje na prawidłowość ustaleń faktycznych sądu pierwszej instancji poczynionych w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy. Sąd Okręgowy podziela te ustalenia i przyjmuje je za własne.

Tym samym niezasadny jest zarzut naruszenia przepisów postępowania, to jest art. 233 § 1 k.p.c. poprzez brak wszechstronnego rozważenia zebranego w sprawie materiału dowodowego. Wskazać przy tym należy, iż zarzuty powoływane przez apelującego w ramach tej podstawy apelacyjnej w istocie nie dotyczą błędów w ustaleniach w następstwie naruszenia zasad oceny materiału dowodowego, lecz stanowią odmienną od dokonanej przez sąd analizę prawnąustalonych faktów.

Właścicielem uszkodzonego pojazdu B. (...) o nr rej. (...) była A. M., zaś faktycznym użytkownikiem K. M.. W rodzinie poszkodowanego znajdowały się łącznie trzy pojazdy w tym pojazd uszkodzony, jednakże były one użytkowane przez pozostałych jej członków. K. M. nie miał możliwości skorzystania z któregoś z dwóch pozostałych pojazdów. Ponadto, ubezpieczyciel jednostronnie przyjął, że skoro pozostają w rodzinie poszkodowanego w użytku trzy samochody, to jemu samemu nie należy się pojazd zastępczy. Poza tym ubezpieczyciel nie rozeznał się w sytuacji poszkodowanego, przerzucając na niego wykazanie okoliczności stanowiących uzasadnienie dla najmu pojazdu zastępczego. Poszkodowany skorzystał z najmu pojazdu zastępczego od podmiotu wskazanego przez mechanika zajmującego się naprawą uszkodzonego pojazdu. Przedstawiciel ubezpieczyciela, przedstawił poszkodowanemu możliwość organizacji najmu pojazdu zastępczego oraz informację, że w przypadku skorzystania z najmu od innego podmiotu, z którym ubezpieczyciel nie współpracuje, stawka najmu zostanie zweryfikowana do kwoty 120 zł za dobę. Poszkodowany nie kontaktował się z infolinią ubezpieczyciela celem zapoznania się z ofertą, jednakże ostatecznie nie skorzystanie z niej, nie daje podstawy do uznania stanowiska Sądu I Instancji za błędne. Ostatecznie bowiem ubezpieczyciel odmówił uznania najmu pojazdu zastępczego za zasadny w przypadku K. M.. Zatem stanowisko Sądu I Instancji co do nie realności propozycji zorganizowania najmu pojazdu zastępczego przez ubezpieczyciela było trafne.

Zarzuty naruszenia przepisów prawa materialnego odnoszą do okoliczności podniesionych przy stawianiu zarzutu naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. i również nie mogą stanowić podstawy do uznania ich za zasadne w świetle tychże przepisów. Nie można stwierdzić naruszenia art. 354 § 2 k.c. i art. 16 ust. 1 pkt 2 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych. Zdaniem pozwanego nieprawidłowym jest stanowisko Sądu Rejonowego co do współpracy poszkodowanego z pozwanym w procesie likwidacji szkody oraz dopełnienia ciążących na nim obowiązków, w szczególności polegających na zapobieżeniu zwiększenia szkody. Poszkodowany był uprawniony do skorzystania z najmu pojazdu zastępczego od wybranego przez siebie podmiotu, niekoniecznie ze strony ubezpieczyciela. Ostatecznie jednak odmowa pokrycia w ogóle kosztów najmu pojazdu zastępczego przez ubezpieczyciela, niweluje zachowanie poszkodowanego co do wyboru podmiotu, od którego najął pojazd zastępczy po stawce wyższej niż proponowana przez ubezpieczyciela. Powyższą okoliczność pozwany podniósł stawiając zarzut naruszenia art. 822 § 1 k.c. i art. 824 ¹ § 1 k.c. i ten zarzut również należy uznać za chybiony.

Oceniając ostatni zarzut naruszenia art. 361 k.c. Sąd Okręgowy, w ślad za Sądem Rejonowym, stwierdził że stawka zaproponowana przez powoda poszkodowanemu, jest rynkowa i nie jest wygórowana. Stawki przedstawione w cennikach dołączonych do pozwu wahały się od 264,45 zł do 400 zł. Uznana przez ubezpieczyciela stawka wynosiła zaś 120 zł za dobę. W przypadku jednak zanegowania w ogóle zasadności roszczenia wynikającego z najmu pojazdu zastępczego stawka ta nie może być podstawą ustalania wysokości odszkodowania w niniejszej sprawie. Ubezpieczyciel przecież nie dokonał zwrotu kosztów najmu nawet przy przyjęciu tej – akceptowalnej przez siebie – stawki. Za nielojalne i nieracjonalne uznać można działanie ubezpieczyciela, który będąc podmiotem profesjonalnym, działając na runku ubezpieczeń, proponuje poszkodowanemu możliwość zorganizowaniu najmu, ostatecznie odmawiając uznania zasadności przyznania odszkodowania z powołaniem się na posiadanie pojazdów przez innych członków rodziny poszkodowanego. Mając na względzie odmowę uznania odpowiedzialności za koszty najmu pojazdu zastępczego przez ubezpieczyciela, stawka powoda była więc uzasadniona oraz mieściła się w stawach rynkowych.

W tym stanie rzeczy, wobec bezzasadności wskazanych zarzutów sformułowanych przez apelującego, Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. oddalił apelację.

O kosztach postępowania apelacyjnego Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. w związku z art. 99 k.p.c. i zasądził od pozwanego jako przegrywającego apelację w całości na rzecz powoda kwotę 450 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego, zgodnie z § 2 pkt 3 w związku z § 10 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 265).

Jolanta Jachowicz Tomasz Bajer Magdalena Rychter-Raj