Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Łodzi

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 24 lipca 2017 r. w sprawie z powództwa J. Z. przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej ul. (...) w Z. o zapłatę 3 804 zł Sąd Rejonowy dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi zasądził od Wspólnoty Mieszkaniowej (...) położonej w Z., przy ul. (...) na rzecz J. Z. kwotę (...) wraz z odsetkami:

a)  od kwoty 834 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 2 września 2014 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku oraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty,

b)  od kwoty 834 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 1 października 2014 roku do dnia do dnia 31 grudnia 2015 roku oraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 roku zapłaty,

c)  od kwoty 834 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 3 listopada 2014 roku do dnia do dnia 31 grudnia 2015 roku oraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 roku zapłaty,

d)  od kwoty 1302 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 6 lipca 2015 roku do dnia zapłaty

oraz kwotę 717 zł tytułem kosztów procesu.

Apelację od tego rozstrzygnięcia złożyła strona pozwana zaskarżając wyrok w całości i zarzucając:

1.  naruszenie prawa procesowego, tj. art. 233 § k.p.c. poprzez dowolną a nie swobodną ocenę zebranego materiału dowodowego w sprawie, dokonaną wybiórczo i wbrew zasadom logiki i doświadczenia życiowego, a także brak wszechstronnego rozważania materiału dowodowego i dokonanie jego oceny ;

2.  naruszenie prawa materialnego tj. art. 746 § 1 kc poprzez jego niezastosowanie i przyjęcie, że w sprawie nie wystąpiły ważne powody uzasadniające rozwiązanie umowy zlecenia bez wypowiedzenia;

3.  naruszenie prawa materialnego tj. art. 6 kc poprzez jego niewłaściwe zastosowanie w sprawie i nałożenie na pozwaną ciężaru udowodnienia istnienia przesłanki ważnych powodów będącej podstawą wypowiedzenia pomimo, że zgodnie z orzecznictwem dowód nieistnienia ważnego powodu wypowiedzenia musi przeprowadzić druga strona , która domaga się zapłaty odszkodowania;

4.  naruszenie prawa materialnego przez błędna wykładnię i w konsekwencji niewłaściwe zastosowanie przepisu art. 471 kc i art. 361 § 2 kc w zw. z art. 746 § 1 kc i art. 6 kc polegające na zasądzeniu na rzecz powódki kwoty odpowiadającej 100 % wynagrodzenia powódki mimo, że powódka nie wykazała poniesienia szkody, utożsamianie szkody powódki z jej wynagrodzeniem za okres wypowiedzenia umowy zlecenia, podczas gdy szkoda ta nie powinna uwzględniać różnicy pomiędzy przychodami powódki w spornym okresie a kosztami uzyskania przychodów, których powódka nie ponosiłą, przyjęciu, że powódka poniosła szkodę mimo, że nie odniosła się do swoich rzeczywistych dochodów i strat w okresie po rozwiązaniu umowy przez pozwanego.

W związku z tym skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie powództwa w całości ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania i zasądzenie od powódki na rzecz pozwanego kosztów postępowania.

Powódka wniosła o oddalenie apelacji i zasądzenie od pozwanego kosztów postępowania zażaleniowego.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja jako bezzasadna podlegała oddaleniu.

Stosownie do treści art. 505 ¹³ § 2 k.p.c., uzasadnienie Sądu drugiej instancji w postępowaniu uproszczonym powinno zawierać jedynie wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów prawa, jeżeli nie przeprowadzano postępowania dowodowego. Sytuacja opisana w cytowanym przepisie miała miejsce w rozpoznawanej sprawie.

Zaskarżone rozstrzygnięcie zostało wydane w wyniku prawidłowo ustalonego stanu faktycznego, które to ustalenia Sąd Okręgowy podziela i przyjmuje za własne, jak również w następstwie bezbłędnie zastosowanych przepisów prawa materialnego.

Już na wstępie stwierdzić należy, iż apelacja pozwanego stanowi jedynie niczym nieuzasadnioną i gołosłowną polemikę z całkowicie trafnym rozstrzygnięciem Sądu pierwszej instancji. W szczególności Sąd ten trafnie ocenił, iż dochodzone pozwem roszczenie znajduje pełne oparcie w załączonych do pozwu dokumentach. Zasadnicze znaczenie w sprawie ma niesporna okoliczność, że z aneksu z dnia 20 sierpnia 2012 r. do umowy z dnia 1 lipca 2005 r. wynika, że w przypadku rozwiązania umowy przez jedną ze stron przed ustalonym sześciomiesięcznym okresem wypowiedzenia drugiej stronie należy się odszkodowanie w wysokości wynagrodzenia za każdy skrócony miesiąc wypowiedzenia, zaś pismem datowanym na dzień 24 czerwca 2014 r. doręczonym powódce w dniu 7 lipca 2014r. pozwana wspólnota dokonała wypowiedzenia umowy o zarządzanie nieruchomością wspólną zgodnie z warunkami umowy z dniem 30 czerwca 2014. (pismo k. 19) Nie wskazano zatem w dokumencie wypowiedzenia żadnej okoliczności wskazującej na przyczyny wypowiedzenia, zwłaszcza dotyczącej oceny pracy powódki. Udowadnianie zatem w niniejszym procesie, że w istocie przyczyną wypowiedzenia było niewłaściwe wykonywanie obowiązków zarządcy przez powódkę jest bezprzedmiotowe.

Dlatego również zarzuty apelacji dotyczące naruszenie prawa materialnego tj. art. 746 § 1 kc, art. 6 kc, art. 471 kc i art. 361 § 2 kc w zw. z art. 746 § 1 kc, a odnoszące się do okoliczności co było powodem wypowiedzenia, kto ma tę okoliczność udowodnić oraz, czy powódka poniosła szkodę na skutek rozwiązania umowy nie są zasadne, bowiem podstawa roszczenia powódki wynika wprost z łączącej strony umowy.

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy, na podstawie art. 385 kpc oddalił apelację i na podstawie art. 98 kpc orzekł o kosztach postępowania apelacyjnego.